ตอนที่ 5

ทว่าสิ่งที่ยากเย็นสำหรับเธอคืออนาคตที่ยังมองไม่เห็น ซองเอกสารที่รับมาจากเฟลรอฟยังคงถูกเก็บไว้ในกระป่า เดินทางใบเล็ก เธอยังทำอะไรกับมันไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็น ตั๋วเครื่องบินไปเมืองไทย เช็คเงินสดยี่สิบล้านดอลล่าห์ ไม่ต่างจากแผ่นกระดาษไร้ค่าเพราะหากมีการเคลื่อนไหว ธุรกรรมการเงินในบัญชีผ่านธนาคารทุกอย่างต้องจบเห่ สิ่งเดียวที่อลินทิราวาดหวังคือการกลับไปอยู่กับแม่ บุญธรรมที่ยูทาห์ เธอจะถอดความเป็นตัวตนของออโซล ย่าทิ้งเสียที กลายเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาและเริ่มต้น ชีวิตใหม่ในดินแดนห่างไกลโดยไม่ให้คนขององค์กรลับ เอื้อมถึง

“ต้องการซื้อรถเก่าหรือครับ คุณผู้หญิง?”

ชายผิวสีวัยกลางคนแต่งกายดูดีในชุดเสื้อโปโลกาง เกงสแล็คถามขึ้นขณะก้าวออกมาจากสำนักงานเล็ก ๆ ใน อู่ซึ่งมีรถเก่าจอดเรียงรายเพื่อประกาศขายหลายคัน เขา เดินมาหยุดข้าง ๆ รถคาดิลแล็ครุ่นเก่าสีน้ำเงินเข้มซึ่งร่าง ระหงของหญิงสาวผมยาวสีน้ำตาลหม่นในชุดกระโปรงผ้า ฝ้ายลายตารางยืนพินิจดูอยู่ก่อนแล้ว

“ค่ะ…ฉันอยากได้รถสักคันตอนนี้”

อลินทิราแย้มเรียวปากสีชมพูประกายออกขณะดวงตาคู่ สวยกวาดไปถ้วนทั่วรถเก่าที่คิดว่ามันไม่เลวร้ายมากจนเกินไป พอลงจากเครื่องบินเธอก็ให้แท็กซี่พามาส่ง แถบชานเมือง ซอลท์ เลค ซิตี้ ย่านที่เธอจะสามารถหา ซื้อรถสักคันเพื่อเดินทางไปยัง โมอับ เมืองอันเป็นที่พำนัก ของแม่บุญธรรม เธอไม่เคยเปิดเผยให้ใครรู้เรื่องนี้ งาน ของเธออันตรายมากเกินกว่าจะเอาชีวิตของคนที่มีค่ามา เสี่ยงด้วย

“คาดิลแล็ครุ่นนี้ก็ไม่เลวนักหรอกนะครับ ว่าแต่คุณผู้ หญิงกำลังจะไปไหนหรือครับ?”

“ฉันเพิ่งมาจากนิวยอร์คค่ะ อยากกลับมาเยี่ยมญาติที่นี่ ก็แค่อยากได้รถสักคันไว้ขับไปเรื่อย ๆ

“คุณคงอยากจะเที่ยวยูทาห์ เมืองแห่งอินเดียนแดงทุก

ซอกทุกมุมว่างั้น”

เจ้าของอู่กล่าวพลางเลิกคิ้วบนใบหน้าเป็นมิตร อลินทิรา ยิ้มอีกครั้งก่อนหันไปมองถนนสายหลักซึ่งทอดยาวออก ไปท่ามกลางพื้นที่กว้างใหญ่ไร้ตึกสูง

“ฉันมีจุดหมายเพียงแห่งเดียวเท่านั้นล่ะค่ะ”

หญิงสาวพูดราวกับรำพึงก่อนตกลงซื้อรถคันที่เธอ หมายตาไว้และขับมันออกไปเพื่อมุ่งสู่จุดหมายซึ่งยังยาว ไกลอีกสองร้อยกว่าไมล์จากเมืองหลวงของรัฐยูทาห์ อลิ นทิรารู้สึกสุขใจอย่างประหลาดเมื่อเพลงHome ดังออกมาจากวิทยุติดรถรุ่นเก่าแต่เสียงยังชัดเจน รื่นหู มันทําให้ความคิดนั้นประหวัดไปถึงบ้านที่จากมา นานเมื่อเธอตัดสินใจทำงานให้กับไซออนเนต องค์กรลับ ซึ่งเธอเคยศรัทธา

อลินทิรากำพร้าพ่อแม่มาแต่เด็กและรู้เพียงตัวเองมี เชื้อสายของแม่ที่เป็นคนไทยและพ่อเป็นชาวเวเนซูเอ ล่าเท่านั้น หญิงสาวได้รับการเลี้ยงดูจากหญิงหม้ายคน หนึ่งซึ่งรับเธอไว้เป็นบุตรบุญธรรมและดูแลเธออย่างดี ทว่าเธอกลับละทิ้งชีวิตของคนสามัญเพื่อเข้าร่วมงานกับ องค์กรลับในคราบจารชนด้วยความศรัทธาอย่างยิ่งยวด

เธอเชื่อมั่นในจุดยืนของไซออนเนตที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อ ปกป้องการก่อการร้ายในโลกอันวุ่นวายและเต็มไปด้วย ความขัดแย้ง สายลับสาวยังไม่เบื่องานที่ทําแต่มีบางสิ่ง บอกเธอว่าไซออนเนตกำลังเก็บงำบางอย่างที่เธอไม่รู้ หญิงสาวกำลังจะล่าถอยก่อนถล่าลึกประจวบกับที่ได้รับ ข่าวคราวว่าแม่บุญธรรมในวัยหกสิบกำลังไม่สบาย และ นี่ก็เป็นเหตุผลหลักที่อลินทิราอยากลบล้างความเป็นออ โซลย่าออกจากตัวเองให้หมด

บทเพลงคันทรี่ที่ดังจากวิทยุตลอดเวลาทำให้คนขับ รถคาดิลแล็ครุ่นเก่ามาตลอดเส้นทางซึ่งขนาบข้างด้วย ทิวทัศน์ของทุ่งทรายปกคลุมด้วยหญ้าบนแผ่นดินกว้าง และหุบผาแปลกตาไม่ได้รู้สึกอ้างว้างแต่อย่างใด หญิง สาวเต็มไปด้วยความหวังมากมายว่าเธอจะกลับไปดูแลหญิงอันเป็นที่รักในบั้นปลายชีวิตหากเธอไม่เห็นว่ามีรถเอ สยูวีสีดำสนิทวิ่งตามมาห่าง ๆ นานนับชั่วโมงแล้ว

“โอ…ให้ตายสิ!”

อลินทิราอุทานออกมาเบา ๆ เมื่อละสายตาจากถนนด้าน หน้าไปยังกระจกมองหลัง สัญชาติญาณบอกเธอถึงความ ไม่ปกติ หากจำไม่ผิดรถคันนี้ก็วิ่งตามหลังเธอมาตลอด ตั้งแต่ออกจากซอลท์เลคซิตี้