บทที่ 2 (1)

ไนต์คลับชื่อดังถูกสั่งห้ามไม่ให้คนนอกเข้า คงมีแค่เพียงเด็ก เสิร์ฟ เหล่าบาร์เทนเดอร์ และหญิงบริการเกรดเอที่ถูกคัดมาเป็น พิเศษเท่านั้นที่สามารถเข้ามาในผับแห่งนี้ได้

แต่หญิงสาวแสนสวยใบหน้าคมเข้ม เรือนร่างสุดเซ็กซี่ ซึ่ง เป็นเพื่อนสนิทของลูกสาวเจ้าของผับไม่รู้เรื่องการถูกสั่งปิดผับ เพื่อเจ้าแห่งทะเลทรายโดยเฉพาะ หญิงสาวเพิ่งเดินทางมาถึง ภูเก็ตเมื่อช่วงสายที่ผ่านมา และอยากมาเซอร์ไพรส์เพื่อนรักจึง มาหาที่ผับโดยไม่ได้บอกเพื่อนไว้ล่วงหน้า

“สวัสดีจ้ะ น้องอั้ม”

อาคิรา หรือ ตะวัน เอ่ยทักทายกับเด็กเสิร์ฟ เมื่อเดินมาหยุด ยืนอยู่หน้าผับ ซึ่งเด็กเสิร์ฟเหล่านี้รู้จักคุ้นเคยกับเธอเป็นอย่างดี

เด็กเสิร์ฟผู้เป็นเจ้าของชื่อจ้องมองอาคิราอยู่ครู่หนึ่ง พอ ได้ว่าเป็นใครก็รีบทักทายกลับในทันที “สวัสดีค่ะคุณตะวัน ไม่ได้ เจอคุณตะวันแค่ไม่กี่เดือน อั้มคุณตะวันแทบไม่ได้

อาคิราคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะสัพยอกกลั้วเสียงหัวเราะ “พี่ ขี้เหร่มากจนน้องอั้มจำไม่ได้เลยหรือจ๊ะ”

เด็กเสิร์ฟรีบส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับโปรยยาหอมใส่อย่าง เอาอกเอาใจ “ใครว่าล่ะคะ คุณตะวันสวยขึ้นจนอั้มจำไม่ได้ต่าง หากค่ะ”
อาคิราหัวเราะกับความปากหวานของเด็กเสิร์ฟ ก่อนจะถาม หาเพื่อนรักของเธอ “ตอนนี้คุณใบเฟิร์นอยู่ในห้องทำงานหรือ เปล่า”

“อยู่ค่ะคุณตะวัน แต่คุณใบเฟิร์นยุ่งมากเลยค่ะ คุณตะวันจะ ให้อั้มไปเรียกคุณใบเฟิร์นมาพบไหมคะ”

พอได้ยินเด็กเสิร์ฟบอกเช่นนั้น อาคิราก็รีบปฏิเสธอย่าง รวดเร็ว ไม่อยากรบกวนเวลาทำงานของเพื่อน เพราะยังไงๆ คืน นี้เธอก็ตั้งใจว่าจะปักหลักอยู่ในผับของเพื่อนรักตลอดทั้งคืน

“ไม่ต้องหรอก ม อย่าเพิ่งไปรบกวนคุณใบเฟิร์นเลย เอาไว้ พี่พบกับคุณใบเฟิร์นตอนเธอออกมาดูแลแขกในร้านก็ได้

เอ่ยบอกไปแล้ว อาคิราก็ก้าวเท้าเข้าไปในผับ พอทรุดตัวลง นั่งบนโซฟาเล็ก ซึ่งวางอยู่แทบทุกมุมของผับ ก็เอ่ยถามเด็กเสิร์ฟ ต่อด้วยความแปลกใจเล็กน้อย

“ทำไมวันนี้เงียบจังเลย ไม่มีลูกค้าเข้าร้านเลยหรืออั้ม”

พออาคิราเอ่ยถาม เด็กเสิร์ฟร่างเล็กอย่างอั้มก็มีสีหน้าตกใจ เล็กน้อย เพราะนึกขึ้นมาได้ในทันทีว่าวันนี้ เจ้านายของเธอสั่งให้ ปิดผับ งดรับคนนอกเข้ามาเที่ยว

“แย่แล้วคุณตะวัน อั้มลืมเสียสนิทเลยค่ะ”

“อะไรจะอั้ม” อาคิราถามอย่างงุนงงกับท่าทีของเด็กเสิร์ฟที่ ร้องออกมาเสียงดัง

“คือคุณใบเฟิร์นสั่งให้ปิดผับ งดรับแขกจากข้างนอก เพราะว่ามีคนเหมาผับของเราในคืนนี้นะคะ”

“ใครหรือ ใบเฟิร์น ท่าทางจะรวยน่าดู ถึงกล้าเหมาผับของ คุณ ใบเฟิร์น” อาคิราเอ่ยถามด้วยความสงสัย อยากรู้ว่าใครกันที่กล้า เหมาผับแห่งนี้ ซึ่งเป็นผับมีระดับ หรูหรา และสร้างรายได้ต่อคืน

ให้กับผู้เป็นเจ้าของผับในหลักแสนขึ้นไป ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ สามารถเหมาผับของเพื่อนรักของเธอได้ คงมีฐานะการเงินที่เข้า ขั้นมหาเศรษฐี อั้มสายหน้าปฏิเสธช้าๆ พร้อมกับตอบว่า “อั้มก็ไม่ทราบ

เหมือนกันค่ะ คุณใบเฟิร์นสั่งไว้เพียงเท่านี้นะคะ

“แล้วคุณใบเฟิร์นสั่งห้ามไม่ให้คนนอกเข้าเลยหรือ” อาคิรา ถามเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง

“ค่ะ คุณตะวัน มีคำสั่งจากคนที่เหมาผับว่าห้ามแขกคนอื่นๆ เข้าในผับ นอกจากแขกวีไอพีที่มีบัตรเชิญแล้ว คนที่เข้าได้ก็มีเด็ก เสิร์ฟ และพวกสาวๆ ที่ถูกคัดเลือกให้มาบริการในคืนนี้ค่ะ”

“ห้ามถึงเพียงนี้เลยหรือนี่” อาคราบนมอยู่ในลำคอ ก่อน จะเอ่ยพูดต่อ “เขาห้ามคนนอกเข้า แต่ไม่ได้ห้ามคนในอย่างฉัน ฉันเป็นเพื่อนคุณใบเฟิร์น คงไม่เป็นไร หากจะนั่งดื่มอยู่ในผับสัก สองสามชั่วโมง”

ใจจริงแล้ว อาคิราไม่ได้คิดจะอยู่ในผับแค่สองสามชั่วโมง ตามที่บอกออกไป เธอต้องการมาดื่มเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้คลาย จากความเครียด และตั้งใจจะอยู่คุยกับเพื่อนรักจนกว่าผับจะปิดให้บริการ แต่กระนั้นก็ไม่ปริปากบอกความจริงกับเด็กเสิร์ฟ

อั้มตีสีหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับกำลังตัดสินใจ พลางเอ่ย ตอบออกมาอย่างเกรงใจ “คงได้มั้งค่ะคุณตะวัน ถ้าเอ่อ…คุณ ตะวันไม่ไปยุ่งกับพวกเขา

อาคิราหัวเราะออกมาเบาๆ กับคำพูดในตอนท้ายของเด็ก เสิร์ฟคนนี้ “พี่ไม่ไปยุ่งกับพวกเสือ สิงห์ ที่มาท่องราตรีในคืนนี้ หรอก พี่แค่อยากนั่งจิบอะไรเย็นๆ คนเดียวเท่านั้น

“ถ้ายังงั้นอั้มจะไปบอกให้บาร์เทนเดอร์ชงเครื่องดื่มมาให้คุณ ตะวัน อีกห้านาที แขกก็จะเดินทางมาถึงแล้ว เดี๋ยวอั้มขอไป ต้อนรับแขกที่หน้าผับก่อนนะคะ

อาคิราพยักหน้ารับโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา ดวงตากลมโต จ้องมองตามอั้มที่รีบก้าวเดินไปยืนอยู่หน้าผับ หญิงสาวรอไม่ นาน เครื่องดื่มเย็นๆ มีแอลกอฮอล์อ่อนๆ ที่เธอมักจะสั่งทุกครั้ง เวลามานั่งดื่มในผับแห่งนี้ ก็ถูกนำมาเสิร์ฟอยู่ตรง

หน้า และด้วยนั่งหันหน้าเข้าหาทางเข้าผับพอดี หญิงสาวจึง เห็นว่าตอนนี้บริเวณด้านหน้าผับเริ่มมีนักท่องราตรีเดินมายื่น บัตรเพื่อขอเข้ามาภายในผับแห่งนี้แล้ว

“ท่าทางจะเข้มงวดน่าดู ถึงต้องตรวจบัตรละเอียดซะขนาดนั้น”

มองเหตุการณ์ที่ อาคิราพึมพำอยู่คนเดียว ขณะทอดสายตามอง เกิดขึ้นหน้าผับ เห็นได้ชัดว่าคนที่เหมาผับแห่งนี้คงเป็นคนสำคัญ ถึงต้องมีการตรวจตรานักท่องเที่ยวทุกคนก่อนจะเข้ามาในผับ
แต่ก็ช่างเถอะ! ใครจะทำอะไร จะเป็นยังไงเธอไม่สนใจทั้ง นั้น แค่ปัญหาอันหนักอึ้งอยู่ในหัวสมอง ซึ่งหาทางแก้ไขยังไม่ได้ จนต้องหนีมาภูเก็ตก็หนักหนาสำหรับเธอมากอยู่แล้ว ตอนนี้เธอ ไม่อยากคิดเรื่องของคนอื่น ให้รกหัวสมอง

ตะวันต้องแต่งงานเพื่อใช้หนี้ให้พ่อ

“ฮ! แต่งงานเพื่อใช้หนี้ เป็นเมียขัดดอกให้กับคนอายุรุ่นราว คราวเดียวกับปู่ มันช่างตลกสิ้นดี”

หญิงสาวเค้นเสียงเยาะหยันโชคชะตาของตัวเอง เมื่อคำสั่ง บางประโยคของบิดาแล่นเข้าสู่โสตประสาท แต่งงานเพื่อ ขัดดอก สิ่งเหล่านี้เธอเคยได้ยินแต่ในนิยาย ทว่าไม่นึกเลยว่าจะ ต้องมาเจอกับตัวเอง ในวันนี้

“ต่อให้ต้องตาย ตะวันก็ไม่มีทางทำตามคำสั่งของคุณพ่อ

อาคิราต้องการให้คำพูดประโยคเหล่านี้ลอยไปถึงผู้เป็นบิดา เหลือเกิน แต่เพราะทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่ใจต้องการ เธอทะเลาะ กับบิดาจนบ้านแทบพัง สุดท้ายก็ต้องเผ่นหนีมาสงบสติอารมณ์ที่ นี้ และมาหาเพื่อนรักเพื่อขอคำปรึกษาด้วย

อาคิรานั่งจิบเครื่องดื่ม ตกอยู่ในความคิดคนเดียวเงียบๆ พยายามนึกคิดว่าบิดาไปติดหนี้ติดสินคนแก่คราว ที่เธอรู้จัก แค่เพียงชื่อว่า อลงกต ได้อย่างไร จึงต้องหาวิธีโละหนี้ด้วยการ ขายเธอ จนไม่รู้เลยว่าตอนนี้บรรยากาศภายในผับเริ่มครึกครื้น มีเสียงพูดคุยกันดังเซ็งแซ่ขึ้นทุกขณะ อีกทั้งยังไม่รู้เลยว่าตอนนี้ บรรดาเสื้อราตรีหลายคน ต่างก็จ้องมองเธอด้วยความสนใจสายตาเต็มไปด้วยความหิวกระหาย

แล้วจู่ๆ เสียงพูดคุยกัน เสียงหัวเราะที่ดังขึ้นแข่งกับเสียงเพลง เปิดดังกระหึ่ม ก็มีอันต้องเงียบลง ดวงไฟหลากสีหลายดวงที่เปิด ส่องเป็นไฟหมุนอยู่ทั่วผับ ตอนนี้ได้สาดส่องไปยังตัวบุรุษหนุ่ม หน้าตาคมเข้มหล่อเหลาระดับนายแบบแถวหน้า ซึ่งกำลังเดินเข้า มาภายในผับด้วยท่วงท่าองอาจ รัศมีของความน่าเกรงขามแผ่ ซ่านอยู่รอบตัวบุรุษผู้นี้ จนอาคิราอดสงสัยไม่ได้ว่าเขาคือใครกัน

นอกจากดวงไฟที่จับจ้องไปยังบุรุษผู้นี้แล้ว บรรดาสาวๆ ที่ถูก เรียกมาให้บริการในคืนนี้ รวมทั้งแขกที่ได้รับเชิญ ต่างก็หันไป มอง ให้ความสำคัญกับบุรุษผู้หล่อเหลาเป็นจุดเดียวกัน

“เปิดตัวได้ยิ่งใหญ่ราวกับเจ้าพ่อก็ไม่ปาน

แม้จะมองเห็นหน้าของบุรุษผู้นี้ไม่ชัดนัก กระนั้นอาคิราก็อดไม่ ได้ที่จะเหน็บแนมเพราะความหมั่นไส้

“คนนี้หรือเปล่า ที่เหมาผับในคืนนี้ ใบเฟิร์นถึงต้องออกมา ต้อนรับด้วยตัวเอง

อาคิราเอ่ยถามอยู่คนเดียว ขณะทอดสายตามองเพื่อนสาวที่ รีบเอาดอกไม้ไปบุรุษผู้นั้นด้วยท่าทีนอบน้อม หญิงสาวจ้องมอง การต้อนรับขับสู้คนสำคัญอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เลิกให้ความสนใจ ชายคนดังกล่าว นั่งจิบเครื่องดื่มและใช้ความคิดสำหรับการแก้ ปัญหาของตนเองต่อไป โดยไม่รู้เลยว่าการที่เธอไม่ได้ออกไป ต้อนรับเหมือนที่สาวๆ คนอื่นกำลังทำอยู่ ได้สร้างความสนใจให้ กับเจ้าแห่งทะเลทรายเป็นยิ่งนัก
ซีคอัลมัสเต็มไปด้วยความพึงพอใจเมื่อได้เห็นสถานที่จัดงาน เลี้ยงฉลองสละโสดของพระองค์ แม้ผับแห่งนี้จะไม่ได้หรูหรา ระดับห้าดาวเหมือนในรัฐศาลาห์ซึ่งเป็นผับประจำที่พระองค์มัก จะไปผ่อนคลายความเคร่งเครียด ทว่าผับแห่งนี้ก็มองดูสะอาด สะอ้าน กว้างขวาง สมกับเป็นผับดังของหาดภูเก็ต

พันธิสา หรือ ใบเฟิร์น เจ้าของผับน่าพวงมาลัยดอกมะลิมา ถวายการต้อนรับ คอัลมัส และขณะย่อตัวยื่นพวงมาลัยให้ พระองค์ ก็เอ่ยต้อนรับเสียงสั่นเพราะความน่าเกรงขามของเจ้า แห่งทะเลทรายพระองค์นี้

“เดอะบีชผับยินดีต้อนรับท่านช็คเพคะ”

ชีคอัลมัสเอื้อมพระหัตถ์ไปหยิบพวงมาลัยดอกมะลิหอมชื่น ใจมาถือไว้ ก่อนจะถามคนที่ยืนตัวสั่นอยู่ตรงหน้าพระองค์

“ไม่มีคนนอกเข้ามาในผับใช่ไหม”

สุรเสียงห้วนทรงอำนาจที่ตรัสถามออกมา กอปรกับดวงเนตร คมกริบซึ่งจ้องมองเขม็งมายังตัวเธอ ทำเอาพันธิสาหายใจไม่ทั่ว ท้อง เอ่ยตอบเสียงตะกุกตะกักฟังแทบไม่รู้เรื่อง

“เพ…เพคะ….ไม่มีใครเข้ามาแน่นอน…เพคะ”

ชีคอัลมัสพยักพระพักตร์รับรู้ จากนั้นก็โบกพระหัตถ์ไล่ผู้เป็น เจ้าของผับ พอหญิงสาวเดินออกไปแล้ว ก็กวาดดวงเนตรมอง รอบๆ บริเวณผับ และก็สะดุดดวงเนตรกับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งนั่ง จิบเครื่องดื่มโดยไม่สนใจลูกมาให้การต้อนรับพระองค์เหมือน สาวบริการคนอื่นๆ สร้างความโกรธกริ้วให้กับพระองค์ยิ่งนัก
“ทำไมหญิงบริการคนนั้นไม่มาต้อนรับเรา

ทรงตรัสถามสุรเสียงห้วนเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ดวง เนตรยังจ้องมองไปยังหญิงสาวผู้นั้นเขม็ง ซึ่งพระองค์สามารถ มองเห็นแค่เพียงแผ่นหลัง และเส้นผมยาวดำขลับมาเกือบถึงเอว คอดกิ่วของเธอเท่านั้น

องครักษ์มาริสส์รีบทอดสายตามองตามดวงเนตรของเจ้า เหนือหัวที่ยังคงจ้องมองเขม็งไปตรงหน้า พอรู้ว่าพระองค์กำลัง จับสายตามองใครอยู่ ก็รีบเอ่ยบอกพร้อมกับทําท่าจะก้าวไปหาผู้ หญิงคนนั้น

“เดี๋ยวกระหม่อมจะไปจัดการเธอเองพ่ะย่ะค่ะ

“ไม่ต้อง มาริสส์” ชีคอัลมสตรัสห้าม ก่อนจะเค้นสุรเสียง ลอดไรฟัน ให้องครักษ์หนุ่มต้องรู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ แทนหญิงสาว ผู้นั้น

รับเงินค่าตัวไปแล้ว แต่ลักไก่ไม่ยอมทำหน้าที่บริการแขก เดี๋ยวเราจะเป็นคนสั่งสอนหญิงสาวคนนั้นด้วยตัวของเราเอง”

ตรัสคาดโทษทัณฑ์หญิงสาวที่พระองค์เห็นแค่เพียงแผ่นหลัง ไปแล้ว ชีคอัลมัสก็หันไปให้ความสนใจกับสหายของพระองค์ ซึ่ง ต่างก็เข้ามาแสดงความยินดีกับการสละโสดของพระองค์ในอีก ไม่กี่วันข้างหน้า

ปาร์ตี้สละโสดของเจ้าแห่งทะเลทรายผู้ยิ่งใหญ่ ผ่านไป หลายชั่วโมงและเต็มไปด้วยความสนุกสนาน แต่ใช่ว่าขณะกำลัง สำราญอยู่กับงานเลี้ยงและสาวๆ ที่รายล้อมอยู่รอบกาย แล้วชีคอลมัสจะลืมหญิงสาวที่พระองค์คาดโทษไว้ ดวงเนตรดำขลับ เป็นสีนิล คอยจับจ้องมองไปยังหญิงสาวเป็นระยะ รอเวลาอัน เหมาะสมที่เจ้าแห่งทะเลทรายจะไปสั่งสอนเธอก็เท่านั้นเอง