บทที่ 9

เพียงแค่นั้น เขาก็เข้าใจว่าหุ่นเลโก้นั้นถูกสร้างออกมาให้ เหมือนหญิงสาวที่งดงาม

‘เจ้า หนูนี่ คิดถึง แม่ของเขาอีกแล้วเหรอ?’ เขาคิดด้วย ความโมโห

“เจนสัน ลูกอย่างเจอคุณแม่จริง ๆ เหรอ —” เขาโพล่งอ – ออกไปโดยไม่คิด

เจนสันยืนอยู่ที่บันไดด้วยความบูดบึ้ง ร่างเล็กจิ๋วของเขา มองดูดื้อรั้นและเปลี่ยวเหงาเป็นพิเศษ เขาหันหลังกลับม ามองที่เจย์ก่อนจะพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม

เจย์ถึงกับเม้มปากแน่น เขาควรจะเรียกตัวเองว่าเป็นคน โชคดีที่ยังไม่จับโรสโยนลงไปในซ่องซะก่อน ไม่งั้นล่ะก็ ด้วยความเห็นแก่ตัว โดยธรรมชาติ ของเจนสัน เขาจะ ไม่มีทางให้อภัยเจย์แน่หากเขาพบว่าพ่อของเขารังแก

คุณแม่

ยังไงก็ตาม —

ที่เจนสันคิดถึงแม่มากขนาดนี้ก็เป็นเพราะการตัดสินใจที่ ผิดพลาดของเจย์เอง

ไม่กี่ปีก่อน เจย์ยังเข้าใจว่าโรสตายไปแล้ว และไม่ ต้องการให้เจนสันใช้ชีวิตอยู่ในโลกด้วยความ เคียดแค้น เขาจึงสร้างเรื่อง โกหกขึ้นมาว่าคุณแม่ยังคงรักเขาในทุก ๆ วัน 1

และใช่ เจย์ เพิ่งได้รู้ความจริงที่น่าตกใจมาก โรสยังมี ชีวิตอยู่และแถมยังสบายดีอีกด้วย

ในขณะที่เจย์กําลังใคร่ครวญว่าจะพาเจนสันไปหาโรสดี หรือไม่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

ปลายสายที่โทรเข้ามาคือผู้ช่วยของเขา เกรย์สัน ผู้ซึ่งมี

น้ำเสียงที่กำลังเครียดสุดขีด

“คุณอาเรส…โรสหนีไปแล้วครับ”

“อะไรนะ?” ใบหน้า หล่อ เหลา ของเจย์ บิดเบี้ยว ด้วย ความไม่เชื่อ 2

“ฉันจะไปที่นั่น เดี๋ยวนี้ ” เขา ไม่แม้แต่ จะใช้เวลาทาน อาหาร เจย์วางโทรศัพท์ แล้ว หันหลัง เตรียม จะออกจา กบ้าานทันที

คุณปู่คุณย่า มองที่ลูกชายของเขา ที่วิ่งออกไปเหมือน พวกบ้างาน ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทั้งคู่รู้สึกผิดต่อเขา

คุณปู่คุณย่า หันไปมองที่เจนสัน ผู้ที่ทำให้ลูกชายของ พวกเขาต้องหัวปั่นขนาดนี้ “เจนสันน้อย ดูสิ หนูทำให้ คุณพ่อต้องเหนื่อย ขนาดไหน เอาเป็นว่าต่อไปให้ปู่กับ ย่าทํามื้อเที่ยงให้กินดีไหม?”

“ไม่ ไม่ดี” เจนสันเข้าห้องไปก่อนจะกระชากปิดประตู เสียงดัง

คุณย่า ที่กำลังตะหลิวไว้ในมือถึงกับใช้มันชี้ไปทางเจนสันอย่างหมดความอดทน “เจนสัน เจ้าเด็กเกเรน! ใคร สอนให้เขามีนิสัยแบบนั้นกัน? ไม่น่ารักเลยสักนิด”

โจเซฟินถอนหายใจอย่างอ่อนแรง “ก็พ่อเขาไง”

เจย์รีบรุด มาที่โรงพยาบาล อย่าง เร็วที่สุด เท่าที่เขาจะ ทําได้

เมื่อเขาขึ้นไปถึงโซนวีไอพีบน นเก้า ตัวล็อคสแกนลาย นิ้วมือ ยังคงอยู่บนประตู แต่ประตูกลับถูกเปิดอ้าออก ใบหน้า อัน สุขุม ของเจย์ ถูกแทนที่ ด้วยความตกตะลึง

ล็อคแบบสแกนลายนิ้วมืออันนี้มันพิเศษกว่าอันอื่น ไม่มี รุ่นใดในท้องตลาดที่เหมือนมัน

มัน ไม่ได้ใช้ระบบ รหัส และยังไม่มี ช่อง หรือรอยต่อให้ สามารถงัดแงะได้

ทางเดียวที่จะปลดล็อคมันได้คือมีลายนิ้ว มือ ตรงกัน ตั้งแต่ครั้งแรกที่กด

และมีเพียงลายนิ้วมือของเขาและเจนสันที่ถูกบันทึกไว้ใ

นล็อค

“พวกนายเจออะไรจากกล้องวงจรปิดบ้าง?” เจย์พลัน นึกถึงมาตรการรักษาความปลอดภัยของตึกทันที

เกรย์สันก้มลงมองต่ำแล้วกล่าว “คุณอาเรส ข้อมูลที่ถูก บันทึกไว้ในระบบจัดการของกล้องถูกใครบางคน ทําลายลงอย่างตั้งใจครับ”รูม่านตาของเจย์ถึงกับหดตัวลง 1

ระบบสังเกตการณ์ของแกรนด์เอเซียนั้นถูกซ่อนไว้อย่าง มิดชิด อีกทั้งระบบจัดการข้อมูลก็ยังถูกป้องกันไว้หลาย ต่อหลายชั้น

ทําไม ผู้ช่วย ปริศนา ของ โรสถึงสามารถ ถอดรหัส ระบบ ป้องกันของเขาได้ในเวลาเพียงไม่นาน?

หมอนั่นเป็นมือโปรรึไง?

“ใครเป็นคนทำงาน หน้าโต๊ะ ตอนนี้?” เมื่อ ไร้ซึ่งระบบ สังเกตการณ์ สิ่งเดียวที่เจย์พอจะคิดได้คือผู้เห็น เหตุการณ์

ไม่นานนัก นางพยาบาลร่างเล็กที่อยู่ที่โต๊ะต้อนรับก็ถูกน

ำตัวมาพบเจย์

เจย์ นั่งอยู่บนเก้าอี้ หมุน และย่นคิ้ว ที่ถูกจัดระเบียบ ไว้ อย่างดีของเขา ย่นคิ้วที่ถูกจัดระเบียบ

อีกด้านหนึ่ง เกรย์สันเคลียร์ ลำคอของตัวเองก่อน จะ กล่าวถามด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ “คุณได้รับอนุญาตใ นการได้รับความทรงจำดี ๆ จากการทำงาน ที่ แกรนด์ เอเซีย ทีนี้ ผมจะทดสอบคุณเล็กน้อย ตั้งแต่ช่วง 11 โมง ใครมาที่โรงพยาบาลบ้าง?”

นี่เป็นครั้งแรกที่พยาบาลสาวถูกเรียกให้มาพบท่าน ประธานเป็นการส่วนตัว เธอค่อนข้างกังวลและย้ำอึ้งพอ

สมควร“เรียนคุณอาเรส ทุกคนที่เข้ามาเมื่อช่วงกลางวันของวัน นี้คือพวกสมาชิกครอบครัว ของผู้ป่วยในค่ะ จะมีพวก… วอร์ด 808…วอร์ด 704…วอร์ด 706…วอร์ด 503…

นางพยาบาล สาวพยายาม อย่าง ที่สุด ในการค้นความ ทรงจําในหัวของเธอเรื่อง รายละเอียด ของแขกทุกคน ทว่า เจย์ก็ขัดจังหวะ เธอด้วยความเหลืออด “ช่วยข้าม พวกครอบครัวของผู้ป่วยทั้งหลายที่คุณเคยเห็นไปก่อน คุณเห็นพวกหน้าใหม่บ้างรึเปล่า?”

พยาบาล สาว ย่นหน้าผากของเธอ ลงและพยายาม นึก อย่างหนัก แต่สุดท้ายเธอก็ส่ายหน้า “ฉันเคยเจอทุกคน มาก่อนแล้วค่ะ

เกรย์สันถึงกับงุนงง เขาถาม “มันจะเป็นไปได้ยังไง? นอกจากจะมีแบทแมนปีนเข้ามาทางหน้าต่าง?”

เจย์ก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

แต่หลังจากนั้นไม่นาน พยาบาล คนนั้นก็นึกอะไรบาง อย่างออกแล้วอุทานขึ้นมา “โอ้ จริงด้วย…

ทุกคนกลับไปให้ความสนใจกับหล่อนอีกครั้ง แต่ พยาบาลสาวก็ยิ้มออกมาอย่างเขินๆ “ไม่หรอก คงไม่ใช่ เขาแน่”

“ใคร?” เจย์ขมวดคิ้ว

นางพยาบาล ลังเล อยู่นานจนที่เธอจะกล่าว ออกมา ท่านเจนสันค่ะ!เกรย์สันอ้าปากค้าง “คุณหมายถึงท่านเจนสันไปที่ชั้น ไอพี?”

พยาบาลร่างเล็กหยักหน้า

“เมื่อไหร่?” เจย์เอ่ยปากถาม

“ประมาณ 11:10 ค่ะ” เธอกล่าวด้วยความมั่นใจ หลังจากช็อคไปชั่วครู่ เจย์ค่อยๆตั้งสติอย่างช้า ๆ

ถึงแม้ว่า ช่วงเวลาที่เจนสันมีจะน้อยนิดมากหากเป็นไป ตามที่พยาบาลพูด แต่มันก็เป็นคำอธิบายเดียว สําหรับ ล็อคแบบแสกนลายนิ้วมือที่ถูกเปิดออก

ความโกรธของเจย์พุ่งสูงขึ้น เขารู้สึกเหมือนโดนทรยศ เกรย์สันรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นหลังจากนี้ เขารีบไล่ให้ คนอื่นออกไปจากห้องทํางานทันที

คุณอาเรสถูกทรยศจากการร่วมมือกันของภรรยา และ ลูกชายของเขา ใครจะไปจินตนาการออกว่าเขาจะ อารมณ์เสียขนาดไหน

ปัง!

เจย์หวดกำปั้นลงไปที่โต๊ะ ก่อนพ่นลมหายใจอย่างดูถูก “โรส ฉันคงประมาทเธอมากไป ฉันไม่คิดว่าเธอจะทำให้ ลูกเกลียด ฉันได้ ตอนที่เธอก้าวเข้ามาในประเทศนี้ ดู เหมือนเธอจะพาเจนสันมาด้วยสินะ”เกรย์สัน ถือ แก้ว กาแฟ อย่างระมัดระวัง แล้วส่งให้ท่าน ประธาน เขากล่าวด้วยน้ำเสียงสั่น ๆ “คุณอาเรส ในเมื่อ ท่านเจนสันกับโรสติดต่อกันแล้ว ทำไมคุณถึงไม่ลองให้ พวกเขาทั้งคู่พบกันหน่อยล่ะครับ?” (1)

เจย์ เลิกคิ้ว ขึ้น และมองขึ้นไปมองเกรย์สันที่กำลังพูด เคาะปลายนิ้วลงบนโต๊ะอย่างนุ่มนวล

“ว่าต่อส”

ด้วยความโล่งใจ เกรย์สันจึงกล่าวต่อ “คุณอาเรส จาก ประสบการณ์ ที่ผ่านมา ผู้หญิงทุกคนที่พยายามจะเข้า ใกล้ ท่านเจน สันมักจบลงด้วย ชีวิต ที่ทุกข์ทรมาน ด้วย เหตุนี้ คุณเองน่าจะรู้ดีมากกว่าใครถึงความสามารถของ ท่านเจนสันในการทำให้ชีวิตใครสักคนเป็นเหมือนนรกบ นดิน”

“และนอกเหนือไปกว่านั้น คุณนาย โรสเป็นแค่ผู้หญิง ดาด ๆ ที่มาจากบ้านนอก ถ้าหากคุณรับคุณนายโรสเข้า มาในบ้านในฐานพี่เลี้ยงเด็ก ด้วยโรคย้ำคิดย้ำทำและภา วะออทิสติกที่ท่านเจนสันเป็น ผมมั่นใจว่าภาพคุณแม่สุด แสนสมบูรณ์แบบในจินตนาการของท่านเจนสันจะต้อง พังทลายลงในเวลาไม่นาน”

“ในอีกด้านหนึ่ง คุณนาย โรสจะต้องรังควาน จนแทบ ตายจากน้ำมือของท่านเจนสันเอง! ใครจะไปรู้ล่ะครับ บางทีคุณอาจไม่ต้องไล่เธอออกด้วยซ้ำ เธออาจจะ กราบกราน คุณ ขอเก็บข้าว ของหนีกลับไปเองก็ได้!