ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส

หยาน อัน

บทที่ 1

“เราหย่ากันเถอะ”

ชายหนุ่มผู้สง่างามทว่าหยิ่งผยอง เขากำลังจ้องหญิงสาว ร่างเล็กตรงหน้าด้วยสายตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึก

“ฉันจะจ่ายค่าเลี้ยงดูให้” เขากล่าวโดยไม่แยแส “ถ้า เธอต้องการเงิน งาน หรือหมอดีๆสําหรับแม่ของเธอ ฉัน ก็จะเตรียมไว้ให้เช่นกัน”

โรสหมดหวังจะต่อสู้กับน้ำตาที่ล้นเอ่ออยู่ในดวงตาของ

เธอ

ในตอนที่คู่หมั้นของเจย์ อาเรส หนีหายไปหนึ่งวันก่อน วันแต่งงาน ของทั้งสอง พวกเขาถูกบังคับให้หาเจ้าสาว ชั่วคราวเพื่อดับความหิวโหยของเหล่าปาปารัซซี่และสื่อ ทั้งหลาย

ชายหนุ่มเชื่อว่าเธอตอบตกลงเล่นตามบทก็เพื่อชื่อเสียง เพื่อที่จะกลายเป็น คุณนายอาเรส ยังไงก็ตาม ตัวหญิง สาว โรส เธอรู้ดีว่าที่เธอตกลงไปก็เพื่อเติมเต็มความรัก ตลอดสองชั่วชีวิตที่มีให้เขา

เขาไม่รู้เลยสักนิดว่าเธอรักเขาแค่ไหน
“ฉันไม่ได้แต่งงาน กับคุณเพื่อ เงิน ” เธอกระซิบ อย่าง แผ่วเบา ความรักอันเข้มข้นของเธอก่อให้เกิดปมในใจ ลึกลงไปในแววตาที่สงบของชายหนุ่ม เกิดประกายของ ความฉงน 1

ถ้าคนแปลกหน้าสองคนแต่งงานกัน มันจะมีเหตุผลอะไร ได้อีกนอกจากเรื่องเงิน?

“ความอดทนของฉันกำลังจะหมดลง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันจะนัดทนายมาพบเธอพรุ่งนี้ พร้อมกับใบหย่า” ชาย หนุ่มจิบกาแฟเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะ แล้วหันหลังเพื่อจะเดินขึ้นชั้นบนไป

สายตาของโรสมองลงไปบนแก้วกาแฟ ใบหน้าอันหวาด กล้วค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นความดื้อดึงและความเสียใจ

เมื่อสายลมพัดผ่าน ห่านย่อมทิ้งร่องรอย!

เธอรักเขาหมดหัวใจถึงสองครั้ง เธอไม่มีทางยอมแพ้กับ เขาง่ายๆแน่

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ที่ชั้นบน

“ที่รัก !” โรสกล่าว ออกมาอย่างอ่อนโยน เธอยืนด้วย ความเขินอายอยู่หน้าประตู

เจย์ ผู้ซึ่งกำลังแก้ไขเอกสาร ถึงกับผงะเมื่อได้ยินคำว่า “ ที่รัก” เขาพลันลุกขึ้นยืนโดยสัญชาตญาณ จ้องเขม็งไปทีโรส

ตลอดหนึ่งปีของชีวิตแต่งงาน เบาสั่งห้ามเธอไม่ให้เรียก ขานเขาในฐานะสามี ซึ่งเธอก็ทำตามกฏนั้นอย่าง ยินยอมเสมอมา เขาไม่คาดคิดว่าจู่ๆเธอจะมีความกล้า ขึ้นมาในตอนที่พวกเขาใกล้จะหย่ากัน

“มีอะไร?”

“ฉัน ยอมรับ การหย่า ” เธอกล่าว “ฉันไม่ได้ต้องการ บ้าน หรือเงินทอง สิ่งที่ฉันต้องการคือเด็ก” แม้ว่าเธอจะ พูดออกมาอย่างนุ่มนวล แต่เจย์สัมผัสได้ถึงความเด็ด เดี่ยวในคําพูดของเธอ

ดวงตาของเขาค่อยๆ เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ หืม? เธอกล้ามากขึ้นแฮะ’ เขาคิด (

“เธอกับฉัน? ไม่มีทางซะหรอก” เขาถ่มน้ำลาย มีความ ขยะแขยงอยู่ในน้ำเสียง

โรสคํานวนเวลาที่ผ่านไปกับปริมาณยาที่เธอหยอดลงใ นกาแฟของเขา ‘ยากำลังจะออกฤทธิ์ในอีกไม่นาน ใช่ ไหม?

“ยังไงที่ผ่านมา เราก็เป็นสามีภรรยากัน” เธอกล่าว “ ถ้าทุกอย่างกำลังจะจบลง ฉันรู้สึกว่าฉันสมควรได้บาง อย่างออกไปด้วย!” สายตาของโรสกล้า แข็งขึ้น หลัง ของเธอยืดตรง ท่าทางที่เขินอายสลายหายไป แทนที่ ด้วยความจริงจัง

เจย์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “แหม แหม แหม ในที่สุดหางของจิ้งจอกน้อยก็โผล่ออกมาจากคราบลูกแกะจน โด

“โรส อย่ามาทำเป็นเล่นตัวกับฉัน ฉันมั่นใจว่าค่าเลี้ยงดู ที่เธอจะได้รับจะทำให้เธอยิ่งกว่าพอใจ แต่ถ้าโลภมาก เกินไป เธอจะไม่เหลืออะไร”

“เซอร์อาเรส ฉันบอกคุณไปแล้วว่ามันไม่ได้เกี่ยวกับ เงิน ” โรสเน้นย้ำอีกครั้ง เธอดูหนักแน่น กว่าทุกครั้งที่ ผ่านมา ดวงตา จดจ้องไปที่เขา “แต่ฉันต้องการยืมบาง สิ่งจากตัวของคุณ”

“อะไรนะ?” เจย์ขมวดคิ้ว เขาเริ่มหมดความอดทน ใน ขณะนั้นเอง ร่างกาย ของเขาพลัน ร้อนขึ้นมาอย่างผิด ปกติ

“โรส เธอกล้าวางยาฉัน?” เจย์เข้าใจความต้องการของ เธอในทันที ใบหน้าอันหล่อเหล่าบิดเบี้ยวไปมานับครั้ง ไม่ถ้วน ดังหิมะหนาที่ไม่เคยละลายมานับพันปี

โรสยังคงดูสงบและเงียบ เธอไม่ได้ยอมรับ หรือ แม้แต่ ปฏิเสธ จากนั้น เธอปาดริมฝีปากของเธอเบาๆ ก่อนจะ ค่อยๆ ถอดเสื้อผ้า ออกจนในที่สุด เธอก็เปลือย อย่าง สมบูรณ์ ด้วยความไม่รีบร้อน เธอค่อยๆเดินเข้าไปหา เขา แล้วซบลงบนร่างกายของชายหนุ่ม

เจย์ ต้องการ จะขัดขืน ทว่า เขาไม่สามารถ ต่อต้าน แรง กระตุ้นในร่างกายของตัวเอง เขาพบว่าตัวเขาเองได้โอบ กอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนไปแล้ว

ปีศาจที่ถูกผนึกในร่างของชายหนุ่มได้โห่ร้องขึ้นเพื่อจะพาเขาออกจากหุบเหว อันมืดมิด ไปสู่จุดสูงสุดของทอง

นภา

และแล้วทั้งคู่ก็แบ่งปันค่ำคืนแห่งฤดูใบไม้ผลิการกอดรัด ด้วยกัน

เช้าตรู่วันต่อมา แสงจางๆจากดวงอาทิตย์ ยามเช้า พาด ผ่านม่านสีเบจอัน โปร่งแสง ก่อนจะตกกระทบลงบนพื้น หินอ่อน

บนเตียง ชายหนุ่มเปิดดวงตาอันพร่ามัวของเขา ความ หล่อเหลา ใบหน้า ที่ราวกับถูกแกะสลักมาอย่างดีเปล่ง ประกายสเน่ห์อันงดงาม

ความสัมพันธ์อันเร่าร้อน แต่ก็หนาวเหน็บกับโรสเมื่อคืน ยังคงเต็มอยู่ในสมองของเขา เจย์ลุกขึ้นมานั่งอย่าง รวดเร็ว

เขากระชาก ผ้าห่ม ออก และพบรอยเลือด เล็กน้อยบน ผ้าปูที่นอน ขาวสะอาด มันดูเหมือน ดอกบัว ที่กำลัง เบ่ง บาน ความเย้ายวนและสวยงามอย่างเหลือเชื่อ ซึ่งกำลัง เฉิดฉายอยู่เบื้องหน้าของเขา

โทสะอันเย็นยะเยือกปรากฏบนใบหน้าของเขา

บัดซบ นี่เขาถูกทำเหมือนเป็นของเล่น?

ท่อนขาที่เรียวสวยงามได้สัดส่วนแตะลงบนพื้น เมื่อชาย หนุ่มสวมชุดคลุม เขาก็ชนเข้ากับบางสิ่งจนมันตกลงบนพื้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ

เจย์ก้มลงหยิบมันขึ้นมา มันคือบัตรเดบิตและโน้ตที่ เขียนด้วยลายมือประณีต

“เงินในบัตรเดบิตนี้ถือเป็นการจ่ายสําหรับเรื่องเมื่อคืน

เราเสมอกันแล้ว! ลาก่อน!” ชายผู้หล่อเหลาที่มีท่าทางร้ายกาจ อยู่แล้ว บัดนี้ ยิ่งทวี

ความเกรี้ยวกราดมากขึ้นไปอีก

“โรส!” เสียงอันโกรธเกรี้ยว ของเขา ราวกับเสียง ของ เชลโล อันใสกังวาล มันตัดผ่านอากาศและสั่นสะเทือน ทั้งตัวอาคารดั่งเปลวเพลิง

นี่เธอคิดว่าร่างกายฉันมีไว้ขายรึไง?

เธอกล้าดียังไงใช้เงิน ของฉันมาเหยียดหยาม ฉันเอง !

นิ้วเรียวยาวราวกับหยกของเขาโค้งงอและกำลงบนมือ อย่างแรง จนข้อมือของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาว

“โรส เธอควรจะภาวนาไม่ให้ฉันจับเธอได้!”

ภายในบ้านเช่าที่เงียบสงบฝั่งทางใต้ของเมือง

โรสนั่งอยู่บนโซฟาผ้าธรรมดาๆ กัดลงบนแอปเปิ้ลในมือ ของเธอ และจดจ้องไปที่หน้าจอโทรทัศน์

ผู้ดำเนินรายการกำลังถือรูปขาวดำของโรสและประกาศเรื่องสําคัญ:

“ท่านหญิง โรส แห่งตระกูลอาเรส ได้หลบหนีออกจาก บ้านเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา ไม่มีรายงานการเฝ้าระวังระบุ ว่าเธออยู่ที่ไหน ในตอนนี้ และไม่มีบันทึกการเข้าพักใน โรงแรม ใดๆภายในเมือง หากใครมีข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับ สถานที่ที่เธออยู่ โปรดแจ้งสายด่วนของรายการ ผู้แจ้ง ข้อมูลจะได้รับเงินหนึ่งล้านดอลลาร์เป็นรางวัล”

โรสปาแกนแอปเปิ้ลใส่โทรpทัศน์ด้วยความโมโห

“ฉันยังไม่ตาย” เธอกล่าวอย่างไม่พอใจ “นั่นมัน หมายความว่ายังไง เจย์ อาเรส? ทำไม ต้องใช้ภาพที่ ระลึกขาวจําในการประกาศคนหาย?”

จากนั้นหญิงสาวก็ระเบิดเสียงหัวเราะ “ถ้านายต้องการ จะจับฉัน ไว้ลองใหม่โลกหน้าเถอะ!”

โรสอุทานออกมาด้วยความมั่นใจ เธอลูบใบหน้าของเธอ ซึ่งแตกต่างจากในรูปที่ระลึกของเธอมาก

ทุกอย่างที่เจย์รู้เกี่ยวกับเธอคือ โรสเป็นลูกสาวนอก สมรสของรอยอัน และเธอเติบโต ในหมู่บ้าน ภูเขา ธาร สงบ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เขามักจะเหยียด หยาม เธอ และคิดว่าเธอเป็นสาวบ้านนอกที่โง่เขลาและหยาบ กระด้าง

ทว่า สิ่งที่เขาไม่รู้คือเธอใช้ชีวิตมาแล้วสองชีวิต

ในชีวิตที่แล้วของเธอ เธอถูกเรียกในชื่อแองเจลีน นักเรียน การที่มีการศึกษาสูงและเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเซเวียร์ หนึ่งในสีตระกูลชนชั้นสูงแห่งเมือง นางแอ่น ไม่เพียงแค่เธอเป็นนักเรียนที่เก่งกาจในแผนก ความมั่นคงทางไซเบอร์ของสถาบันที่หนึ่ง แต่เธอยังที่ คาบ ช้อนเงิน ช้อนทองมาเกิด และมีทักษะรอบด้าน ซึ่ง เหมาะสมกับการเป็นท่านหญิงของตระกูลร่ำรวย

ความเชี่ยวชาญ ในการปลอมตัวของเธอเข้าขั้นไร้ที่ติ เธอสามารถปลอมตัวเป็นใครก็ได้ที่เธอต้องการ

ก่อนที่เธอจะออกจากคฤหาสน์ของอาเรส เธอสวมตัวต นใหม่และหลบกล้องเฝ้าระวังรอบๆหมู่บ้านอย่าง ระมัดระวัง

ก็ทำไมเธอต้องทำให้เจย์ตามหาตัวเธอได้ง่ายๆด้วย ล่ะ?

สิบเดือนต่อมา

โรสให้กำเนิด เด็กน้อยแสนน่ารักทั้งสามคนภายในห้อง เช่า

เธองุนงงเมื่อมองไปที่เหล่าเด็กน้อยที่งดงามของเธอบน เปล สองเด็กชายและหนึ่งเด็กหญิง

สิบเดือนที่ผ่านมา การค้นหาไม่เคยหยุดเลย

คนอวดดีแบบเจย์ไม่มีทางปล่อยวางความรู้สึกขุ่นเคือง จากการถูกปั่นหัวตลอดชีวิตของเขาแน่

ถ้าเธอถูกเขาจับได้ เธอรู้ดีว่านั่นจะเป็นจุดจบของเธอ โรสสงสัยว่าความพยาบาทของเขาจะไม่ลดลงต่อให้เขาโยนเธอ ลงในมหาสมุทร แล้วปล่อย ให้เธอเป็นอาหาร ฉลาม

ตอนนี้เธอมีเด็กๆ ที่ต้องเลี้ยง ดู เธอ ไม่สามารถ ใช้ชีวิต หลบๆซ่อนๆได้อีกแล้ว

โรสใช้เวลาคิดอยู่นานก่อนจะตัดสินใจ เธอจะอดทนต่อ ความเจ็บปวดที่ต้องจากคนรักเพื่อที่จะใช้ชีวิตที่เหลือ อย่างสงบสุข

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ