เหล้าเป็นเหตุ (85%)

ทันทีที่ลูกน้องปล่อยคู่กรณีเป็นอิสระ คุณหมอสุดหล่อแต่ดิบ เถื่อนถึงแก่นก็ซัดหมัดอุ่นๆ เข้าที่ปากของไอ้คนที่มันบังอาจทำ กิริยาต่ำๆ ใส่เขา ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับเลือดกบปาก แหกปาก ร้องลั่นเหมือนหมาถูกเชือด และในชั่วพริบตาจอมซาดิสต์หน้า ตายแต่ร้ายลึกก็ฟาดปากหมาๆ ไปตรงจุดเดิมอีกครา ทันใดนั้น พรรคพวกของคนถูกกระทำก็เหมือนจะกรูกันเข้ามา หากการ์ด ของทางร้านไม่กันเอาไว้เสียก่อน

ก่อนที่เรื่องราวจะบานปลายใหญ่โตผู้จัดการร้านก็วิ่งกระหืด กระหอบมา แล้วยกมือขึ้นไหว้ปลกๆ ด้วยเกรงใจทั้งสองฝ่าย คน หนึ่งเป็นหลานชายท่านผู้ว่าราชการจังหวัด ส่วนอีกคนก็เป็นถึง ลูกชายอภิมหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลระดับประเทศ ซึ่งรายหลัง ทำให้เขาถึงกับเหงื่อตก เพราะก็รู้ๆ กันอยู่ว่าปรเมศเป็นทายาท ตระกูลมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ไม่มีใครกล้าแหยม เพราะการทำให้ ผิดใจไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต

“อย่ามีเรื่องกันเลยนะครับ ผมขอล่ะ”

“กูก็ไม่ได้อยากมีเรื่องนักหรอก ถ้าไอ้เหี้ยนี่มันไม่เลือกมายุ่ง เรื่องของกูก่อน”

“อ้าว…ไอ้ชาติหมา! กูไม่ได้อยากเลือกเรื่องระยำตำบอนของ ถึงนักหรอก ถ้าคนที่ถึงกำลังจะฉุดกระชากลากดึงไปทำมิดีมิร้าย ไม่ใช่เพื่อนกู”
คําว่า ‘เพื่อนกู’ แบบชัดถ้อยชัดค่าที่หลุดออกมาจากปากคน มาดนิ่ง ทำให้คุณหมอหนุ่มทั้งสามต่างมองหน้ากันอย่างยิ้มๆ ถ้า ออกโรงปกป้องกันขนาดนี้ ฟันธงได้เลยว่าปรเมศไม่ได้เกลียด ธารธาราชัวร์

“ผมขอล่ะครับคุณเมศ คุณบอล อย่ามีเรื่องกันเลยนะครับ เห็นใจผมเถอะนะครับ”

“ผมจะไม่เอาเรื่องมันก็ได้ แต่อย่าให้มันมาเหยียบที่นี่อีก” ปร เมศเอ่ยอย่างเฉียบขาด ก่อนจะยื่นมือออกไปรับกระดาษชำระ จากลูกน้อง เช็ดเลือดชั่วๆ ที่เปื้อนมือของตัวเองออก แล้วปากระ ดาษชำระลงที่พื้นต่อหน้าคู่กรณี ตบท้ายด้วยการเลิกคิ้วท้าทาย พร้อมกับใช้เท้าบดขยี้อย่างโอหัง

ท่าทางกวนๆ ของคุณหมอหนุ่มมาดดิบทำเอาอีกฝ่ายออกอา การฟีดฟัด อยากจะกระโจนเข้ามาเล่นงาน แต่การ์ดของร้านล็อก ตัวเอาไว้เสียก่อน

“มึงใหญ่มาจากไหนถึงกล้ามาสั่งกู!”

“กูใหญ่กว่า “พ่อมึง” ก็แล้วกันล่ะ” ปรเมศเค้นเสียงกระด้างเรือ ดุดันลอดไรฟัน ปกติเขาไม่ชอบพูดจาข่มใครนักหรอก แต่ครั้งนี้ มันเหลืออดจริงๆ

เป็นที่รู้กันในกลุ่มเพื่อนว่าหากปรเมศทำท่าหมัดและขบ กรามแน่นอย่างนี้ อีกไม่เกินห้านาทีแม่งได้ราบเป็นหน้ากลองแน่ และดูเหมือนว่าแทนไทจะขยาดกับความดิบเถื่อนที่ซ่อนอยู่ภาย ใต้ท่าทางเป็นผู้ดีจำทุกกระเบียดนิ้วของเพื่อนรัก เขาจึงเดินเข้ามาดึงแขนอีกฝ่ายไว้พร้อมเอ่ยห้ามปราม และการกระทำนั้นก็ ทำให้สองหนุ่มที่เหลือต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอก คืนนี้ พวกเขาคงไม่ต้องรอเคลียร์ค่าเสียหายให้ทางร้าน

ปรเมศเริ่มควบคุมอารมณ์และใจเย็นลง แต่อันธพาลหนุ่มยัง ทำท่าจะระรานไม่เลิก

“เฮอะ…ไม่แน่จริงนี่หว่า หลานชายท่านผู้ว่าฯ ลอยหน้ายียวน กวนประสาท ก่อนที่เพื่อนคนหนึ่งจะเดินมากระซิบกระซาบบาง อย่าง ส่งผลให้มันชะงักไปชั่วขณะ ก่อนจะทำท่าอึดฮัด แล้วหมุน ตัวเดินลิ่วจากไปแบบไม่เหลียวหลัง เดาว่ามันคงรู้แล้วล่ะว่าปร เมศเป็นใคร ใหญ่มาจากไหน

ความชุลมุนวุ่นวายจบลงด้วยการที่ไม่มีใครต้องเสียเลือดเสีย เนื้อมากไปกว่านั้น กลุ่มไทยมุ่งสลายตัวกลับไปกิน ดื่ม เต้น และ สรวลเสเฮฮาตามเดิม

ส่วนสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มที่มีประเด็นกับไอ้อันธพาลหนุ่ม เพราะแย่งธารธารายังคงยืนมองหน้าคุณหมอสาวมาดทอมแต่ ใจเป็นหญิงตาละห้อย

“พี่คะ…พี่เลือกพี่ชายคนนี้จริงๆ เหรอคะ”

“อือ…

ธารธาราพยักหน้าหงิกๆ ก่อนจะหลุดอุทานออกมาเมื่อปรเมศ คว้าเข้าที่ข้อมือกลมกลึง แล้วลาก ให้ก้าวเดินตามกันไปด้วย สภาพทุลักทุเล ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้เสวนากับใครหน้าไหนทั้ง สิ้น ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายก็ไม่ทั้งนั้น
ครั้นแม่สาวน้อยจะตาม ออย่างไม่ยอมแพ้ ดนัยก็เอ่ยขัดเสียง เย็น

“ไม่ต้องตามไปหรอกน้อง เพื่อนพี่มันชอบผู้ชาย ไม่ได้ชอบเด็ก ที่ยังโตไม่เต็มวัยอย่างน้อง” นอกจากวาจาที่หลุดออกมาจาก ปากหยักจะทําให้เธอผิดหวังแล้ว สาวน้อยยังหน้าแดงซ่านด้วย ความอับอาย ก่อนจะเชิดหน้าขึ้น แล้วทำปากยื่นสวนกลับอย่าง อวดดี

“หนูโตแล้ว ไม่ใช่เด็ก”

“งั้นเหรอ…แต่พี่ว่ายังไม่โตนะ กลับไปกินนมนอนเถอะไป ดนัยเอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะ ขณะกวาดสายตาคมกริบมองตั้งแต่ หัวจรดเท้าของอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงใจ ตบท้ายด้วยวาจาที่ทำให้ คนฟังแทบจะกรี๊ดลั่น

จากนั้นคุณหมอหนุ่มมาดขรึมก็เดินล้วงกระเป๋าก้าวตามหลัง เพื่อนไป ทิ้งให้สาวน้อยหน้ามนเม้มปากและกำหมัดแน่นด้วย ความคับข้องใจ

ครั้นทุกคนกลับมานั่งลงที่โต๊ะดังเดิม การดวลเหล้าที่ยังไม่รู้ ผลแพ้ชนะก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ปรเมศเป็นคนรินเหล้าให้ธาร ธาราเองกับมือ ก่อนจะยื่นแก้วของตนมาตรงหน้าพร้อมเอ่ยเป็น เชิงซักชวน

“เอ้า…ชน”

“ขอบใจนะที่มึงช่วยกู” หลังจากยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของเขาเธอก็เอ่ยออกมาด้วยความซาบซึ้งใจ ถึงแม้ปรเมศจะเป็นคนเย็น

ชาปากร้าย แต่เขาก็มีน้ำใจและรู้จักปกป้องผู้อื่น “อย่าเข้าใจผิด กูเปล่าช่วยมึง ก็แค่หมั่นไส้ไอ้กร๊วกนั่นก็เลยสั่งสอนมันนิดหน่อย”