เมียทอม (20%)

คล้อยหลังเพื่อนทั้งสาม ปรเมศก็ซัดน้ำเย็นจัดเข้าไปหนึ่งแก้ว ส่งผลให้ตาสว่างขึ้นและสติเริ่มกลับมามากกว่าเดิม หากแต่ อาการมึนหัวยังไม่สร้างชา

จากนั้นก็หันไปมองคนที่กำลังเอียงหน้าแนบกแก้มด้านขวา ไปกับพื้นโต๊ะ เรียวปากอิ่มเต็มเผยอน้อยๆ นัยน์ตาเรียวเล็กหลับ พริ้ม ท่าทาชวนเอ็นดูอย่างน่าพิลึก

ภาพตรงหน้าตรงสายตาของเขาจนหงุดหงิดเพราะกระแสบาง อย่าง ก่อนจะยื่นปลายนิ้วชี้ไปจิ้มแก้มป่องๆ พร้อมเอ่ยเรียกเบาๆ

“หือ… คนเมาไม่ได้สติทำเสียงดื่มขานรับ ก่อนจะผงกหัวขึ้น มามองอีกฝ่ายตาเยิ้ม

“ไปกลับ”

“ม่ายกลับ อยากมาว… ธารธาราส่ายหน้าอย่างดื้อดึงพร้อม เอ่ยเสียงยานคาง

“กูบอกให้กลับ” ปรเมศสั่งเสียงเข้ม

“ม่ายกลับ…” คนไร้สติเพราะฤทธิ์น้ำเมายังคงทำท่าดื้อแพ่ง จนเขาต้องกระแทกลมหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิด งุ่นง่าน แม่งเมาแล้วดื้อจนน่าจับฟาดก้น
“น้ำ…กูบอกให้กลับ”

ถ้อยคําที่เขาพ่นออกมาทำให้คนเมาหนึ่ง ดูเหมือนสติสตังจะ เริ่มกลับมาเพียงเพราะได้ยินชื่อของตัวเองหลุดออกมาจากปาก จอมเย่อหยิ่ง

“เมื่อกี้จึงเรียกชื่อกูเหรอ” ธารธาราดันตัวขึ้นมานั่งจ้องหน้า หล่อๆ แล้วเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยความกระตือรือร้น เพราะตั้งแต่ รู้จักกันมาไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะเอ่ยเรียกชื่อของเธอ

“ก็เออสิวะ” คนที่เพิ่งรู้ว่าตัวเองพลาดเอ่ยเสียงแข็งๆ

“ดีจัง น้ำชอบ เรียกชื่อน้ำบ่อยๆ นะเมศ

สรรพนามเรียกขานชื่อของเขาที่เปลี่ยนไปทำให้ปรเมศ หน้าไม่ถูก ใบหูแดงก่ำ แต่ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือหัวใจกระตุกกับน้ำ เสียงหวานล้ำเจือออดอ้อนอย่างมิอาจควบคุมได้

“ไม่เรียกโว้ย!” คนฟอร์มจัดโต้เสียงดัง ทำเอาแม่สาวขี้เมา เม้มปากน้ำตาคลอ แล้วเอ่ยตัดพ้อเสียงสั้นๆ

“ใจร้าย”

“ไม่ต้องมาบีบน้ำตา ลุกขึ้น จะได้กลับๆ กันซะที”

“ม่ายกลับ อยากมาว… ธารธารายังคงเอ่ยด้วยประโยค เดิม จนเขาต้องเท้าสะเอวมองคนที่เอ่ยปากอ้อแอ้ว่าอยากเมา พร้อมบ่นอุบด้วยความหัวเสีย

“แม่งเมาเหมือนหมา แล้วยังจะมาบอกว่าอยากเมาอีก…ไป
“ลุกม่ายหวาย มึนหัว อุ้มหน่อยสิ” คนคออ่อนที่เมาแบบหมด สภาพเอ่ยอ้อนเสียงอ้อแอ้ พลางยกแขนทั้งสองข้างเป็นเชิงรอท่า ให้อีกฝ่ายมาอุ้ม

“ซิบหาย! ถ้ากูอุ้มมึงคนคงมองว่าเป็นพวกผิดเพศชัวร์” วาจาที่หลุดออกมาจากปากหยักทำให้คนฟังหน่วงที่หน้าอกด้าน ซ้าย ก่อนจะเอ่ยแย้งเสียงเครือ

“กูไม่ได้เป็นพวกผิดเพศอย่างที่มึงยัดเยียดให้…กูเป็นผู้หญิง

ยังไม่ทันขาดคำคนที่กำลังอยู่ในอารมณ์น้อยใจผสมเมาแบบ ขาดสติก็ฉวยมือของคุณหมอหนุ่มไปวางแหมะตรงหน้าอกอวบ อิ่มที่ถูกรัดด้วยแถบผ้า ทำเอาเขาสะดุ้งเฮือกพร้อมหลุดสบถออก มา

“ชิบหาย!”

“กูมีนม” คนเมาเชิดหน้าบอกเหมือนภูมิใจเสียเต็มประดา

ปรเมศสะบัดมือออกประหนึ่งโดนของร้อน หอบหายใจแรง แค่ได้สัมผัสเจ้าก้อนเนื้อนุ่มหยุ่นที่ถูกเจ้าตัวซุกซ่อนไว้ภายใต้เสื้อ เชิ้ตสีขาวเลือดในกายของเขาก็เหมือนร้อนฉ่าขึ้นมาทันควัน

เวรแล้วไหมล่ะ! เขากำลังเกิดอารมณ์บ้าๆ กับยัยทอมที่เขา แสนจะเกลียดขี้หน้าอย่างนั้นเหรอวะ

ยังไม่ทันที่ปรเมศจะได้ตรึกตรองถึงความรู้สึกที่ผุดขึ้นมาแบบ ปัจจุบันทันด่วนอย่างถ้วนถี่ คนเมาก็ส่งเสียงหวานหยดชวนใจสะท้านมาออดอ้อน

“เทศจํา…

“หยุดพล่าม แล้วลุกขึ้น ไม่งั้นทิ้งทิ้งไว้นี่แน่” เจ้าของโหนก แก้มแดงก่ำเอ่ยขู่เสียงเข้ม ทำให้อีกฝ่ายเบ้หน้าด้วยความน้อย อกน้อยใจ ยิ่งเมาเธอก็ยิ่งควบคุมอารมณ์ความรู้สึกไม่อยู่

“มึงมันคนใจร้าย” เสียงสั่นเครือติดจะอ้อแอ้เอ่ยตัดพ้อ

ปรเมศลุกขึ้น เงยหน้ากลอกตาขึ้นฟ้า แล้วสบถออกมาอย่าง ไม่รู้จะจัดการกับคนเมาขี้ใจน้อยยังไง เขามันผู้ชายปากหมาสาย ดาร์กไม่ถนัดปลอบใครเสียด้วยสิ

“ไอ้คนหน้านิ่ง หยิ่งยโส ไร้หัวใจ” เธอยังคงต่อว่าเสียงสะท้าน ตาเรียวยาวคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆ

“เชี่ยเอ๊ย! อย่ามาดราม่า กูบอกให้ลุก” แทนที่จะเอ่ยปลอบปร เมศกลับกระชากเสียงใส่แบบฮาร์ดคอร์ทำให้คนอารมณ์อ่อน ไหวถึงกับน้ำตาซึม ก่อนที่เธอจะส่ายหน้าพร้อมเอ่ยอย่างดื้อแพ่ง

“ม่ายลุก กูอยากมาว….

“จะลุกไม่ลุก” เขาเท้าสะเอวทำเสียงเข้ม เพราะชักจะทนไม่ไหว เสียแล้ว

“ก็บอกแล้วไงว่าอยากมาว…..

“เออ…อยากเมาก็มากินเหล้ากับกูต่อ เราสองคนจะได้เมาแม่ง หัวราน้ำกันไปเลย” ว่าแล้วแบดบอยตัวร้ายก็ทรุดกายลงนั่งข้างคนอยากเมา คว้าลำคอระหงแรงๆ มากอด

“เอ้า…ชน”

จากนั้นทั้งคู่ก็กอดคอชนแก้วกัน บ้างพูดคุยเรื่องที่ไม่เคยคุย กัน มีเสียงหัวเราะคิกคักผสานกับเสียวห้าวทุ่มติดจะอ้อแอ้ดัง ออกมาเป็นระยะ ซึ่งถ้าใครได้มาเห็นภาพนี้เข้าคงพากันทำหน้า เหวอ เพราะไม่คิดว่าคนเกลียดขี้หน้ากันจะมานั่งซดเหล้าด้วยกัน แถมยังคุยกันอย่างถูกคอจนน่าพิลึก

หลังจากยกเหล้า ซดหมดแก้ว ธารธาราก็หันไปทาบฝ่ามือลง ตรงซีกแก้มสากของคนที่นั่งอยู่ข้างๆ จับหน้าของอีกฝ่ายเอียงไป เอียงมาขณะที่สายตาหยาดเยิ้มมองไม่กะพริบ แล้วเอ่ยเสียง หวานๆ ทําเอาคนไม่ชินกับความเป็นหญิงของเธอถึงกับใจสั่น อย่างมิอาจควบคุมได้