บทที่5 เจอเขาอีกแล้ว

กระโปรงสั้นมาก ยาวถึงแค่บั้นท้ายของเหวยยีพอดี สีแดงสดที่ เข้ากับผิวขาวใสของเธอ ขาคู่นั้นที่เรียวยาวและดูสวย แต่ เสียดายที่ด้านในของขาข้างซ้ายมีรอยแผลเป็นที่ขีดเขียวอยู่บน ผิวเธอ สะดุดตามาก

พี่หงมองไปที่รอยแผลเป็น แล้วถาม “รอบแผลเป็นนี้มาได้ไง”

กู้เหวยยีพูดอย่าไม่ได้ปิดบังว่า “ตอนติดคุก โดนเขาใช้ช้อนที่ ลับจนคมแหลมกรีดมา

พี่หงพูดด้วยความน่าเสียดาย “เสียดายขาที่สวยๆ คู่นี้จึง

เธอหาถุงน่องสีดำมาหนึ่งตัวให้กู้เหวยใส่ปิดรอยแผลเป็น

ใส่ถุงน่องเสร็จ เหวยยีใส่รองเท้าส้นสูงที่ไม่พอดีเท้าแล้วเดิน ออกจากทางเดินห้องไป

การแต่งกายทั้งตัวของเธอ ดูเป็นผู้หญิงที่ขายหน้าตาและ

ต่ำต้อย เครื่องสำอางบนใบหน้าที่ถูกที่สุด ทำให้เธอดูไร้ค่าไป เลย ถ้าก่อนที่เธอจะเข้าคุก เธอไม่มีวันทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้ แน่นอน

แต่ตอนนี้ ศักดิ์ศรีและความหยิ่งยโสของเธอ แตกสลายไปใน เรือนจําแล้ว
ตอนนี้กู้เหวยยีก็เหมือนขี้ฝุ่นบนพื้น ไม่มีค่าและสกปรก

ตรงปากทางมีผู้หญิงคนอื่นๆ เรียกลูกค้าอยู่แล้ว

กู้เหวยยีท่าตามพวกเธอ ยิ้มแบบจอมปลอม แล้วพูดหยอกล้อ กับผู้ชายอย่างระริกระรี้ ให้พวกเขาโอบเอวตัวเองตามอัธยาศัย แล้วเดินเข้าไปที่ร้านนวดด้วยกัน

ตอนเริ่มทำงาน กู้เหวยไม่ค่อยรู้ว่าต้องพูดคุยกับลูกค้าผู้ชาย ยังไง มีลูกค้าที่เมาเหล้าอยากจับหน้าอกเธอ แต่เหวยหลบ หลีกไป ผู้ชายคนนั้นดื่มแล้วโกรธมาก อ้าแขนแล้วตบไปที่หน้า ของเหวย ตบจนหน้าบวมไปหมด

นี่ยังไม่จบ ผู้ชายคนนั้นกดเหวยไว้ อยากจะขืนใจเธอ

โชคดีที่พี่หงมาทัน แล้วเรียกผู้หญิงในร้านออกมาบริการ ผู้ชายคนนั้นไป1คืน เรื่องนี้ถึงจะผ่านไป

กู้เหวยหน้าบวม ไปประคบเย็นที่ห้องนอนของพี่หง

พี่หงเทเหล้าให้เธอแก้วหนึ่ง เธอสูบบุหรี่ไปพร้อมพูดกับเหวย ยี “ปฏิเสธผู้ชาย ตรงเกินไปไม่ได้ เธอต้องอ้อมค้อมหน่อย อ่อน ด้อยหน่อย ให้ผู้ชายเกินความสงสารเขาถึงจะอ่อนมือลง ก็ เหมือนเราจีบผู้ชาย ต้องทำเหมือนอยากได้แต่ก็ปล่อยไป ถ้าพูด ไปตรงๆ ผู้ชายพวกนั้นจะรู้สึกว่าเธอ

ประโยคนี้สะกิดใจของเหวยอย่างมาก

เธอนึกถึงตอนนั้นที่ตัวเองตามจีบมู่โล่หมิง เธอตรงไปตรงมา ไม่เก็บซ่อนความรักที่มีต่อเขาเลยแม้แต่น้อย
สุดท้ายก็โดนจู่โล่หมิงรังเกียจทุกครั้งเลย

“ฉันเข้าใจแล้ว” เหวยยี่ก้มหน้าลงปิดความเศร้าในตาไว้

พี่หงจ้องไปที่เธอ “เสี่ยว ตอนเจอเธอครั้งแรก ฉันก็รู้เลยว่า ต่อไปเธอต้องเป็นคนไม่ธรรมดาแน่ๆ หน้าตาเธอเกิดมาดีอยู่แล้ว แถมฉลาด แต่ว่าไม่ค่อยเจ้าเล่ห์ ไม่งั้นตอนนี้ก็คงไม่ตกอยู่ใน สภาพนี้หรอก”

เหวยตอบกลับเสียงเบา “ใช่…”

เธอพักแผลที่หน้าไปแค่1วัน วันที่สองเธอก็แต่งหน้าจัดเต็มปิด รอยมือที่หน้าไว้ แล้วไปทำงานต่อ

ตอนนี้เธออยากรีบๆ เก็บเงินแล้วหนีออกจากเมืองนี้ไป ไป ชนบท หรือถ้าความสามารถถึงก็ไปเมืองนอก ลืมเรื่องเก่าๆ พวก นี้ที่ทำเธอเจ็บใจไปให้หมด

ร้านนวด เป็นละแวกที่วุ่นวายและจนที่สุดของเมืองหลวง เดิมทีกู้เหวยยีคิดว่า เธอไม่มีทางที่จะเจอโลหมิงในที่แบบนี้ แน่นอน

เพราะเขาดูสูงส่ง แบบที่เราเอื้อมไม่ถึง

แต่ฟ้าดันแกล้งเธอ เธอเจอมโล่หมิง

มู่โล่หมิงเหมือนจะผ่านร้านไป รถมายบัคสีดำของเขาขับผ่าน หน้าเหวยยีไปไม่กี่เมตร แล้วถอยหลังกลับมา

ขณะนั้น ผู้ชายที่โอบเอวเธอไว้กำลังคิดอยากจะเอามือล้วงเข้าไปในเสื้อของกู้เหวย แต่โดนเธอที่มือพร้อมหัวเราะ แล้วก็ ทำเสียงที่เหมือนอ่อนแอด่าไปว่าไอ้บ้า ทำให้ผู้ชายหัวเราะเสียง

ทันใดนั้น ใบหน้าที่เย็นชาของโล่หมิง ปรากฏขึ้นตรงหน้า

เธอ

กระจกรถลดลงมาครึ่งเดียว เขานั่งอยู่ในรถอย่างผู้ดี สายตา เขามืดหม่นและเย็นซามองไปที่เธอ

กู้เหวยยีใส่กระโปรงสีแดงสดที่โป๊ ใบหน้าที่แต่งจนเยอะเกิน ไป และรอยยิ้มที่จอมปลอม ทั้งคู่สบตากัน ในสภาพนี้

เหวยยีเดินไปหยุดไป ทันใดนั้นเธอแทบจะหายใจไม่ออก