บทที่ 2 ไม่ได้ท้อง

“เซี่ยเฟยหยู่หยุดแล้วพูดมาให้ชัดเจนเลยนะ งานแต่ง ที่จะมีเดือนหน้าจะทำยังไง?”

——เซียเฟยหยู่

เคอยีชิงเข้าใจแจ่มแจ้งแล้วว่าที่เขาพูดเมื่อกี้ หมายความว่ายังไง แล้วตอนนี้ก็ตะลึงกับชื่อแซ่อีก ให้ ตายสิ ทำเธออ้าปากค้างจนเหลือเชื่อ

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงคุ้นหน้าผู้ชายคนนี้นัก เขา เป็นถึงประธานบริษัทบริษัทB.O ก่อนหน้านี้ตอนที่เอา อาหารไปส่งก็เคยเห็นอยู่บ่อยๆ แต่ว่าไม่เคยอยู่ใกล้ ขนาดนี้เหมือนตอนนี้ “เชี่ย…ประธานเชี่ย

“เด็กดี ไม่ต้องพูดแล้วไว้ไปคุยกันข้างใน” เขากระซิบ เบาๆที่ข้างหูเธอเสียงอ่อนหวานมาก เพียงแค่ประโยค นี้ เธอก็ไม่รู้แล้วว่าเมื่อกี้งงหรือกลัวกันแน่ ในสมองเริ่ม หมุน ดูท่าเขาจะใช้เธอให้เป็นประโยชน์ เธอจะท้องกับ เขาได้ยังไง เธอเพิ่งจะรู้จักเขาตอนนี้เองใช่ไหมล่ะ? เมื่อกี้ถูกเอาจูบแรกไป เพราะงั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีลูก การจะมีลูกทั้งสองคนจะต้อง…ถอดเสื้อผ้าเปลือยเปล่า แล้วก็ทำอย่างนั้นอย่างนี้ถึงจะมีได้ไม่ใช่เหรอ

ไม่รู้ว่าฟางมู่ซี ตะโกนกว่าอะไรตอนหลัง เพราะในหัว ของเธอยังคงคิดเรื่องชื่อเซี่ยเฟยหยู่อยู่เลย ประธาน บริษัทบริษัทB.O ที่ตอนนี้กำลังอุ้มเธออยู่
รู้สึกเหมือนความฝันที่โอบเคอยีชิงโดยที่ไม่จริงเลย สักนิด

แต่ความฝันของเธอก็สร่างอย่างรวดเร็วเซี่ยเฟยหยู่ ใช้ขาเตะประตูสำนักงานเดินเข้าพร้อมกับอุ้มหญิงสาว ไว้แนบอก

“ประธาน…ท่านประธาน…” เสียวเฉิงที่เป็นเลขาฯ ตะลึงกวาดตามองไปยังเซี่ยเฟยหยู่และหญิงสาวที่ ยู่ในอ้อมอกของเขา เธอสับสนนี่เกิดอะไรขึ้น? กลืน อยู่ น้ำลายหนึ่งอึก เธอตัวสั่นน้ำเสียงร้อนรน “ประธาน คุณ ฟางกำลังจะมาถึง คุณหนูท่านนี้…คือ”

เซี่ยเฟยหญ่สีหน้าไม่เปลี่ยน เดินตรงไปที่ห้องทำงาน ของเขาตรงข้ามกับห้องของเลขาฯ และพูดแบบไม่หัน กลับมามองว่า “หล่อนอยู่ตรงบันไดทางเข้า เรียกให้ ใครก็ได้ไปดู ถ้ามีแผลก็พาไปโรงพยาบาลซะ ถ้าไม่มีก็ พาหล่อนไปส่งถึงบ้าน”

เจ๋ง เท่มาก เขาใจดำกับคู่หมั้นจริงๆ บอกว่าไม่ก็ไม่ ขณะที่กำลังใช้ความคิดเธอก็รู้ถึงชะตากรรมของฟาง มู่ซีเลย พอมาถึงที่ห้องทำงานของเซี่ยเฟยหยู่ เธอก็ ถูกปล่อยลงบนพื้น สีหน้าของชายหนุ่มแสดงความเย็น ชา ก้าวขายาวๆไม่เท่าไหร่ก็ถึงโต๊ะทำงานที่อยู่ข้างหน้า และนั่งลงเอนตัวพิงเก้าอี้ตามสบายเคอยีชิงเพิ่งจะรู้ตัว ว่าตนเองเหม่อลอยมานานมาก ตอนนี้ได้สติกลับคืนมา แล้ว

“ประ…ประธานเชี่ย ฉัน…”
เขายกมือและชี้ไปที่ฝั่งตรงข้างและพูดว่า “นั่งสิ”

เคอยีชิงเดินไปแบบกล้าๆกลัวๆ มีความกดดันมาก แต่ ไหนแต่ไรเธอไม่เคยพูดกับคนมีฐานะซึ่งๆหน้าแบบนี้ ทั้ง รวยมากบริษัทB.Oใหญ่แค่ไหนน่ะเหรอ ตึกระฟ้าหลังนี้ ก็คือบริษัทB.Oทั้งหมด เธอไม่เคยฝันเลยว่าจะมีสักวันที่ ตนเองจะได้มานั่งอยู่ต่อหน้าประธานของบริษัทB.O เขา เป็นประธานสุดหล่อ เธอค่อยๆนั่งลง ลืมไปว่าจะทวงจูบ แรกของเธอและ “ถูกแต๊ะอั๋ง” อย่างไม่ได้รับความเป็น ธรรม “ประธานเชี่ย ฉันไม่ได้ท้องกลับคุณนะ” ดวงตา ไร้มลทินกลมโตกระพริบ เขาพูดโกหกแบบไม่ได้ เตรียมการไว้ก่อน กุเรื่องลอยๆใหญ่โตไม่มีเงา

ริมฝีปากบางๆของเซี่ยเฟยหมู่เผยโค้งนิดๆ จ้องมอง หญิงสาวตัวเล็กๆที่เขาคว้าตัวมาตอนจวนตัวที่อยู่เบื้อง หน้าคนนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน พอใช้ได้ อย่างน้อยก็ไม่ คว้าคนขี้เหร่มาผิด ไม่งั้นตอนที่นึกถึงว่าไปจูบหล่อน เข้า เขาคงสะอิดสะเอียนจนอาเจียนออกมา ถึงจะแค่ใช้ ประโยชน์สักพัก พอออกจากลิฟท์ก็ได้รับโทรศัพท์จาก เลขาฯว่าฟางมู่ซีกำลังขึ้นมาแล้ว เขาจวนตัวเลยฉุดเด็ก สาวคนนี้มา ไม่เลว ใบหน้ารูปไข่ ดูสะอาดใส หน้าตาไร้ เมคอัพบนหน้า ผิวก็ดีมาก ที่ไม่ดีก็คือกลิ่นน้ำมันบนตัว เธอ ยิ้มเย็นชาพูดคำตอบที่ไม่ได้ถาม “เธอมาส่งอาหาร เหรอ?”