ตอนที่ 7 โดนทานวีร์พัวพัน

ตอนที่ 7 โดนทานวีร์พัวพัน

นัทซาคิดว่าคืองานจึงไม่ลังเลที่จะรับโทรศัพท์

“ใช่นัทซาไหม…… เป็นเสียงผู้หญิงวัยกลางคนที่เธอคุ้น เคย “ฉันเป็นแม่ของทานวีร์”

“คุณป้า…..นัทชารู้สึกประหลาดใจ ตั้งแต่ทานวีร์ไปต่าง ประเทศ เธอก็ไม่เคยติดต่อกับครอบครัวทานวีร์เลย

“มีเรื่องอะไรหรอคะ?” นัทชาอดทนถาม

“ช่วงนี้เธอพอจะมีเวลาว่างมาพบกันหน่อยไหม จะดีมาก ถ้าสามารถ…….เรียกประธานชัยมาด้วยได้” คุณป้าพูด อย่างระมัดระวัง

มีบางอย่างที่นัทชารู้สึกไม่สบายใจ “มีอะไรผิดปกติ ป่าวคะ?”

ป้าของทานวีร์ก็ร้องไห้ออกมา “นัทชา ป้าไม่รู้ว่าสุดท้าย แล้วมันเป็นเพราะอะไร แต่ตระกูลเพ็งอุดมเริ่มโจมตี บริษัทของพวกเรา ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเราเสีย หายไปหลายสิบล้านแล้ว สัญญาก่อนหน้านี้ที่เซ็นต์ก็พา กันหักหลัง ยอมจ่ายค่าผิดสัญญา แทนที่จะร่วมมือกับเราต่อ……..พวกเราตระกูลหันมณี กำลังจะล้ม ละลายในไม่ช้า!

นัทชาตัวแข็งไปชั่วขณะ เธอไม่คิดว่าจิรชัยจะลงมือทำ อะไรกับตระกูลหันมณี

“นัทชา นี่คือการเข้าใจผิดอะไรกัน หนูช่วยไปอธิบาย ให้ประธานชัยฟังหน่อยได้ไหม? ทรัพย์สินกว่าร้อยปีของ พวกเราตระกูลหันมณีจะถูกทำลายลง” คุณป้าร้องไห้ อย่างหมดหนทาง “ไม่กี่วันมานี้ผมของทานวีร์หงอกหมด แล้ว เขาพึ่งจะอายุยี่สิบกว่าเองนะ……

นัทชาไม่สามารถหยุดความรู้สึกผิดนี้ได้ที่เอาตระกูลหัน มณีเข้ามาพัวพันด้วย

“คุณป้าวางใจเถอะค่ะ หนูจะไปช่วยคุณป้าอธิบายเอง”

“งั้นต้องไหว้วานหนูแล้วแหละนัทชา” ป้าของทานวีร์พูด ไปสะอื้นไป “หนูช่วยพวกเราพูดได้ดี ป้าจะหาวันขอบคุณ หนูจริงๆ”

เธอยิ่งพูดอย่างอ่อนน้อมถ่อมตนมากเท่าไร นัทชาก็ยิ่ง รู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น

ตระกูลหันมณีไม่ได้ทำอะไรผิดเลย………..
เธอรีบสักผ้าเสร็จอย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นก็โทรหาจิร

เธอโทรหาเขาหลายสิบสายแต่จิรชัยไม่รับสาย

ไม่ง่ายเลย ในที่สุดเธอก็โทรติดแต่เสียที่ดังมาจากอีกฝั่ง กลับเป็นเสียงที่อ่อนนุ่มและแฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์ของ ดารินทร์ “นัทชา เธอมีเรื่องอะไรรึป่าว?”

นัทชาถามกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา “จิรชัยหล่ะ ฉันมี เรื่องจะคุยกับเขา”

ดารินทร์ยิ้ม “ชัยกำลังลองชุดแต่งงานอยู่แหละ แล้ว ตอนเย็นพวกเราก็จะไปกินข้าวกัน ช่วงนี้เขาไม่ว่างหรอก เธออย่าโทรมานบกวน…………..

“เรียกเขามารับโทรศัพท์ ไม่อย่างนั้นฉันจะไปหาพวก คุณ ไม่ให้พวกคุณไม่ได้ลองชุดแต่งงานอย่างเงียบสงบ แน่!” นัทชาขู่เธอ

ดารินทร์กลับยิ้มเย็นๆ “ดีนัทชา เธอจะมาก็ได้นะ ดูซิว่า ชัยจะให้เธอเข้าประตูมาไหม”

เธอพูดเสร็จก็วางหูโดยไม่ได้รู้สึกกระดากใจใดๆ
นัทชาไม่มีทางเลือก เธอไม่สามารถทนดูตระกูลห้น มณีล้มละลายได้ จึงเก็บของและมุ่งหน้าไปร้านเช่าชุด แต่งงาน

ขณะนั้นดารินทร์กำลังสวมชุดแต่งงานสีขาวราวกับหิมะ กำลังควงแขนจิรชัยอยู่ข้างๆ ทั้งสองพูดคุยกันอย่างมี ความสุข ดูรักกันมาก

จิรชัย ไม่เคยยิ้มแบบนี้ให้นัทชามาก่อน

“จิรชัย” นัทชาเอ่ยขัดจังหวะ “ให้เวลาฉัน 10 นาทีได้ ไหม ฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ…….

ดารินทร์ยิ้มและจับแขนของจิรชัยไว้

จิรชัยมองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา “ออกไป”

นัทชาเจ็บปวดหัวใจแต่ยังดื้อรั้น “ฉันมีเรื่องด่วนที่ต้อง คุยกับคุณ……

จิรชัยขมวดคิ้วและไม่อดทนอีกต่อไป “นัทชา ฉันบอกให้ เธอออกไป!”

นัทชาเงยหน้าปะทะกับสายตาที่น่ารังเกียจของจิรชัย “ถ้าฉันยังคุยเรื่องนี้ไม่จบ ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”
“ชัย…..” ดารินทร์เอ๋ย เธอก้มหัวลงอย่างรู้สึกน้อยใจ “ถ้า ไม่ใช่เวลานี้ฉันจะไม่ว่าอะไรพวกคุณเลย แต่ตอนนี้คุณ ให้เธอออกไปก่อนได้ไหม? ตอนนี้ฉันอยากอยู่กับคุณ ตามล่าพัง”

จิรชัยปลอบเธอด้วยสีหน้าที่อ่อนโยนและเหลือบมาจ้อง นัทชาอย่างเย็นชา

“มาเอาผู้หญิงคนนี้ออกไป! ถ้าเธอไม่ยอมไปก็มีขาเธอ ให้หักซะ”

สิ้นเสียง บอดี้การ์ดทั้งสองก็เข้ามาจับแขนนัทชาลากอ อกไป

“ปล่อยฉัน!” เธอดิ้นและตะโกน “จิรชัย ถ้าคุณไม่ให้เวลา ฉัน 10 นาที ฉันจะตะโกนอยู่ที่หน้าร้าน ให้ทุกคนได้รับรู้ ว่า คุณมีว่าที่เจ้าสาวอยู่แล้วแต่ยังคบชู้กับฉัน!”