ตอนที่ 2 เธอมาทำไม

ตอนที่ 2 เธอมาทำไม

ติดหนีเขา……

เธอติดหนี้อะไรเขาหล่ะ?

ตั้งแต่เธอเริ่มแอบรักเขา เธอก็เอาใจเขาทุกวิถีทาง เชื่อ ฟังเขาทุกอย่าง อะไรที่เขาไม่ชอบ เธอก็จะไม่ทำมัน ขอ เพียงแค่เขาชอบ เธอก็พยายามที่จะเรียนรู้เปลี่ยนแปลง ตัวเองให้เป็นในแบบที่เขาชอบ

หลายปีมานี้ เธอไม่เคยทำให้เขาเสียใจมาก่อน

อุบัติเหตุรถยนต์เมื่อ2ปีก่อน เธอก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง ด้วยแม้แต่น้อย

เธอคือคนที่โดนใส่ร้าย เธอไม่ได้เป็นคนทำจริงๆ

เพียงแต่จิรชัยไม่เชื่อเธอ ในใจเขาก็คือเธอเป็นคน วางแผนทั้งหมดแล้ว

เสียใจ?

ตอนนี้เธอแค่เสียใจภายหลังเท่านั้น ที่ตอนแรกเธอได้ตกหลุมรักเขาจนโงหัวไม่ขึ้น

จิรชัยไม่อยู่กับเธออีกต่อไป เขาปลีกตัวออกไปโดยทิ้ง ไว้เพียงคำพูดที่เย็นชา “หมดอารมณ์!”

ในช่วงเวลาสั้นๆ เขาเข้าห้องน้ำไปอย่างรวดเร็ว หลังจาก ที่ได้ยินเสียงล้างหน้า บ้วนปากแล้ว เขาก็ออกมาพร้อมกับ เสื้อผ้าที่ใส่จนเรียบร้อย

เขาไม่แม้แต่จะชำเลืองมองนัทชา เขาเพียงแค่เดินตรง ไปที่ประตู

นัทชาหลับตาลงอย่างรู้สึกหมดกำลังใจ ฟังเสียงพายุฝน นอกหน้าต่างด้วยความอึดอัดใจจนร้องไห้ออกมา

สุดท้ายแล้วเธอไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตั้งแต่เมื่อไร เธอ ตื่นมาและรู้สึกเวียนหัว เวลาครึ่งนึงของช่วงเช้าได้ผ่าน ไปแล้ว บริษัทโทรมาหาเธอ2สายแล้วว่าทำไมถึงไม่ไป ทำงาน

นัทชาตอบไปทันที “ขอโทษค่ะ ฉันจะเข้าไปทันที!” เธอรีบพุ่งเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าบ้วนปาก ขณะที่เธอก้มไปแปรงฟัน ทันใดนั้นหยดเลือดสีแดงสดก็ล่วงลงมา แปะแปะ…..เลือดไหลลงมามากขึ้นเรื่อยๆ

นัทชาชะงักไปแปปนึง หลังจากนั้นก็รีบร้อนสิ่งที่จ เปียกมาปิดจมูกอย่างเคยชิน

ทิชชู่เปียกเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มอย่างรวดเร็ว เธอเปลี่ยน ทิชชู่อยู่หลายแผ่น หลังจากทำซ้ำอยู่หลายครั้ง ในที่สุด เลือดกำเดาของเธอก็หยุดไหล

เงาในกระจกสะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าที่ขาวซีดของนัท ชา เธอมองตัวเองในสภาพที่ผอมแห้งอ่อนแรง แล้วก็ยิ้ม ออกมาอย่างขมขื่น

เวลาของเธอเหลือไม่เยอะแล้ว

2เดือนสุดท้ายนี้ เธอต้องการเพียงแค่อยู่ข้างๆจิรชัย หลังจากนั้นก็จะไปหาที่ๆเงียบสงบสักที่หนึ่งใช้ชีวิตที่ เหลืออยู่ไม่มากของตัวเอง

นี่คือสิ่งที่เธอคิดใคร่ครวญไว้ในตอนสุดท้าย

หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า นัทชาก็แต่งหน้าอย่างสุดความ สามารถเพื่อปิดบังใบหน้าอันขาวซีดของตัวเอง
ถึงเธอจะรีบร้อนไปที่ทํางาน แต่เวลาก็ล่วงเลยมาถึงช่วง บ่ายแล้ว

นัทชาโดนผู้ดูแลคุราวกับกระแสน้ำที่เชี่ยวกราก และ โยนสัญญาฉบับหนึ่งให้เธอ “ข้อตกลงกับบริษัทเอคอม เมิร์ซ วันนี้เธอต้องเข้าไปคุย เพียงแค่เธอเซ็นสัญญา เปอร์เซ็นต์ที่หักขึ้นอยู่กับที่ผ่านมา1 ใน3ที่เปิด

หักเปอร์เซ็นต์2เท่า นัทชาใจเต้น

ก่อนหน้านี้เธอเอาเงินของจิรชัยมา เงินถูกใช้เป็นค่าใช้ จ่ายในการรักษาไปแล้ว ไม่กี่วันข้างหน้าเงินเหล่านั้นก็จะ หมดลง

ตอนนี้เธอยังต้องการเงินจำนวนหนึ่ง หลังจากรักษาเสร็จ เธอต้องการจะไปอยู่คนเดียว……..

หลังจากได้เอกสารสัญญานัทชาก็ขับรถไปยังบริษัท

ของจิรชัย

บางทีอาจจะเป็นโชคดี เธอคิดอยู่หน้าประตู เจอจิรชัยแล้ว
“เธอมาทําไม?”เขาขมวดคิ้วมองเธออย่างระอา

“ฉัน….นัทชามองสัญญาที่อยู่ในมือและพูดออกมา อย่างรู้สึกลำบาก “ฉันมา……”

“มาขายตัว?” จิรชัยรำคาญที่เธอไม่ยอมพูดตรงๆ เขายิ้ม ให้เธออย่างเย็นชา “ทำไม เธอขัดสนแล้วหรอ?”

นัทชาพูดไม่ออก จิรชัยไม่ปล่อยให้เธอได้พูดเลย เขา คว้าข้อมือของเธอไว้ ลากเธอเข้าไปในรถเก๋ง “วันนี้เธอ เอาสัญญามาหาฉัน ไม่ใช่แบบนี้หรอ? อยากได้ลายเซ็น ของฉัน ก็ต้องมีของแลกเปลี่ยน!”

“ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้น!” นัทชาเหยียดตัวตรง มือ กำเสื้อเชิ้ตของเขาเอาไว้แน่น “ฉันมาคุยเรื่องงาน เพียง แค่เอกสารงาน…….งานจริงๆ ฉันไม่ได้มีป้ายราคาติดไว้ที่ ตัวไหม!” จิรชัยจ้องเธออย่างโหดเหี้ยม “นัทชา เธอรู้จัก ตัวเองดีนะ”