บทที่ 1 สวรรค์กับนรก

“อย่า อย่ามาโดนตัวฉัน อย่า”

เสียงกรีดร้องทําลายความเงียบสงบยามคําคืน

และยังทำลายความปรารถนาในตัวชายหนุ่มด้วย

บนเตียงนุ่มใหญ่ ร่างเปลือยเปล่าสองร่างนอนเกยทับ กันอยู่ ชายหนุ่มแยกขาเรียวของหญิงสาวออกกว้าง อีก นิดเดียวเท่านั้นเขาก็จะสามารถทลายป้อมปราการสม ความปรารถนา

แต่เธอทำราวกับว่าโดนบังคับขืนใจร้องไห้เสียงดังลั่น บอกไม่ยอม

ใบหน้าเหล่อหลาของชายหนุ่มบึ้งตึง มือใหญ่กุมเอว ของเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำ เสิ่นเสี่ยวซีเธออย่าลืมว่าเธอ เป็นเมียฉัน อย่าทำเป็นเหมือนฉันกำลังจะข่มขืนเธอ

แต่งงานกันมาเดือนกว่าแล้ว พรหมจรรย์ที่หวงแหน นักหนาไม่รู้จะเก็บไว้ให้ใคร

เสิ่นเสี่ยวซีส่ายหัว “ให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม ฉันทำไม่ ได้ ฉันทำไม่ได้จริงๆ”

เธอทำไม่ได้จริงๆไม่กล้าพอที่จะใกล้ชิดเขาขนาดนั้น ถ้าหากว่าเขาต้องการเธอ เขาก็จะรู้ว่าสิ่งนั้นมันไม่มีอยู่ ตั้งนานแล้ว
ถ้าเขารู้ เขาจะคิดยังไง

“เวลาเหรอ ได้ ฉันให้เวลาเธอ ให้เธอเก็บรักษาร่างอัน จืดชืดของเธอไว้ให้ดี นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปอย่าได้ คิดว่าฉันจะแตะต้องเธออีก

พูดจบเขาก็พลิกตัวลงจากเตียง นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วเข้า ห้องน้ำไป แค่เสียงของหล่นดังปัง เสิ่นเสี่ยวซีตกใจจน แทบสิ้นสติ

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังติ๊ดๆๆอยู่ข้างๆ

เสี่ยวซือดน้ำตาไหลไม่ได้ ตอนแรกจะหยิบโทรศัพท์ ไปให้เขา แต่หน้าจอโทรศัพท์ของเขาโชว์ขึ้นมา แค่ เพียงกดเข้าไปดูภาพที่เธอเห็นก็คือ

“ที่รัก คุณจะหย่ากับเธอเมื่อไหร่ คุณเพิ่งจะไปเองฉัน ก็อดคิดถึงคุณไม่ไหว อยากจะอยู่ข้างๆคุณตลอดเวลา ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บปวด รักคุณนะจากเด็กไง”

เด็กโง่…

คือใครกัน

โทรศัพท์ร่วงลงจากมือของเสิ่นเสี่ยวซีตกลงพื้น

บางครั้ง สวรรค์กับนรกอยู่ใกล้กันเหลือเกิน

แค่จากสวรรค์ตกลงจากนรกมันไม่ดีแม้แต่นิดเดียว
แต่งงานกันแค่อาทิตย์เดียว สามีก็ไปมีเมียน้อย

เธอรู้ดี เพราะเธอให้ความสุขเขาไม่ได้

ถ้าหากว่าเธอไม่โดนข่มขืน บางทีเธออาจจะคงยอม มีอะไรกับสามีตัวเอง แต่เธอไม่กล้าให้เขารู้ว่าเธอไม่ บริสุทธิ์เธอปฏิเสธเขา เขาก็เลยไปมีผู้หญิงคนอื่น

อีกนัยหนึ่งของการไปทำงานต่างจังหวัดที่จริงแล้วก็ คือเขาไปหาผู้หญิงคนอื่น

ไม่อย่างนั้น ทำไมบนชุดสูทของเขาจะมีเส้นผมของผู้ หญิง น้ำหอมเอย ยังรอยลิปสติกบนปกเสื้อเชิตของเขา อีก

ครั้งนี้ ผู้คนนั้นของเขายังส่งข้อความอันอบอุ่นมาหา เขาอีก เธอยังจะหลอกตัวเองได้อีกนานขนาดไหน

เสิ่นเสี่ยวซีหลับตาแล้วนึกย้อนไปเมื่อเดือนที่แล้วที่ เป็นค่ำคืนที่เปลี่ยนชีวิตเธอ

เมื่อเดือนก่อน

ที่โรงแรมเซียงเก๋อลี่ลา

พนักงานต้อนรับเสิ่นเสี่ยวซีเงยหน้ามองดูนาฬิกาว่า เกือบจะถึงเวลาเลิกงานแล้ว

“เสี่ยวซี”
หลินเสี่ยวลี่เดินมาทีแผนกต้อนรับ มองเสิ่นเสี่ยวซีตา ละห้อย แล้วยกมือขอร้องอย่างน่าสงสาร “เสี่ยวซี ช่วย หน่อยนะ เอาเสื้อผ้าของลูกค้าไปส่งที่ห้อง 1009 ที

พูดแล้วก็ยื่นถุงส่งให้เสิ่นเสี่ยวซี “นี่คือเสื้อผ้าที่ลูกค้า มาซักแห้งเอาไว้ บอกไว้ว่าให้เอาไปส่งวันนี้ เสี่ยวซีคน ดี ช่วยฉันเอาไปส่งให้ฉันหน่อยนะ น้องชายของฉันทะ เลาะกับคนอื่นที่โรงเรียน ครูประจำชั้นเรียกฉันไปเดี๋ยว นี้เลย”

เสี่ยวซียิ้มแล้วก็ตอบรับอย่างยินดี

เพื่อนกันเรื่องแค่นี้เอง

เมื่อมาถึงที่หน้าประตูห้อง1009 ใบหน้ารูปไข่ของเธอ ก็ยิ้มอย่างมืออาชีพ เธอกดออดที่หน้าประตู แต่กดตั้ง นานก็ไม่มีสัญญาณตอบรับ เธอลองเคาะประตูดูก็พบว่า ประตูไม่ได้ล็อค

เธอผลักประตูเข้าไป ห้องมืดสนิท

ที่ใส่การ์ดบนผนังที่เป็นตัวควบคุมไฟฟ้าทั้งหมดไม่มี การเสียบการ์ดไว้ หรือว่าลูกค้าจะเช็คเอาออกไปแล้ว

เสิ่นเสี่ยวซีเดินเข้าไปในห้อง อยากจะไปเปิดหน้าต่าง ให้แสงเข้าจะได้มองเห็นอย่างชัดเจนว่าในห้อง เธอ เป็นคนกลัวความมืด ในใจเธอก็จะหวาดกลัวและรู้สึก กระวนกระวาย
เธออยากจะเดินที่หน้าต่างเพื่อเปิดผ้าม่านให้ห้อง สว่างขึ้นมา

แต่ว่า

เสียง ปัง ดังขึ้น ยังไม่ทันจะหันไปดูว่าอะไรเป็นอะไร ก็ได้กลิ่นเหล้าอย่างรุนแรงจากด้านหลัง แรงมหาศาลก็ ดึงเอวเธอลงไป

“มาแล้วเหรอ” เสียงแหบห้าวดังก้องอยู่ข้างหูของเธอ

เสิ่นเสี่ยวซีกำลังจะอ้าปากร้อง เพียงครู่เดียวก็ถูก ริมฝีปากอันเร่าร้อนประกบ ชายหนุ่มออกแรงกดเอว ของเธอไว้ ไม่ให้เธอขยับ เพราะฉะนั้นเสียงร้องตะโกน อย่างหวาดกลัวของเธอค่อยๆเบาลง ห้องวีไปพีนี้ยังไงก็ คงไม่มีใครเดินเข้ามา

เสี่ยวซีตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ในความมืดมิดเธอมอง ไม่เห็นทิศทางสูญเสียการมองเห็นทั้งหมดราวกับคน ตาบอด หวาดกลัว จนไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เธอขมวดคิ้ว “ซื่อๆ ปล่อยฉัน ปล่อย ฉันไม่ใช่

ชายหนุ่มเหมือนเสือชีตาห์ที่ดุร้าย กำลังโรมรันอยู่กับ เหยื่อ จูบที่ครอบงำไม่ให้โอกาสเธอขัดขืนและหายใจ ลิ้นอุ่นสอดเข้ามาปล้นจูบอย่างดุเดือด