ตอนที่5 นอกจากดูได้ยังสามารถกินได้

ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายจึงหดตัวถอยไปนิดๆ แต่ที่นี่ก็ เป็นมุมอยู่แล้ว ฉันไม่สามารถหลบหนีได้อีก

นอกหน้าต่างรถ มีรถคันหนึ่งแล่นผ่านไป ไฟรถที่แวบ ผ่านไป ทำให้ฉันได้มองเห็นตาของอนุสิทธิ์พอดี

นั่นเป็นสายตาที่ราวกับตอนที่หมาป่าเห็นเหยื่อ

ฉันมองเขาอย่างหวาดกลัว มองดูใบหน้าเขายิ่งเข้า ใกล้ฉันเข้ามา……

“ทิพย์สุดา คิดไม่ถึงเลยหน้าอกเธอสมบูรณ์ขนาดนี้”เขา พูดอยู่ข้างๆหูของฉัน

เลือดทั้งตัวหลังพรั่งพรูขึ้นบนสมอง ฉันหน้าแดงก่ำ จึงอดหันหน้าไปข้างๆไม่ได้ อยากจะหลบหนีลมหายใจที่ ร้อนๆที่พ่นออกมาตอนเขาอ้าปากพูด

หลบหนี้ลมหายใจที่ร้อนๆนั้นได้ แต่กลับไม่มารถหลบ หนีอนสิทธิ์ได้

ทันใดนั้น เขาก็มหัวลงมา ฉันรู้สึกใจหายจนอยากจะ กระโดดขึ้นมา

“ทิพย์สุดา เธอนอกจากดูได้แล้วยังสามารถดมและกิน ได้……….….”
ข้างๆหูมีเสียงแหบๆดังขึ้นมา คลุมเครือมาก

ริมฝีปากของเขาถูไปที่บริเวณไหล่ของฉันอย่างเบาๆ แล้วค่อยๆจูบไปยังใต้หู ความรู้สึกอ่อนเพลียที่บอกไม่ถูก จากริมฝีปากของเขาแทงเข้าใจของฉัน

ฉันลืมหายใจไป ความรู้สึกทุกอย่างล้วนขยับไปตาม ริมฝีปากของเขา ตอนที่จูบดิ่งหูของฉัน เขายังกัดมันเบาๆ ฉันอดที่จะสั่นเทาไม่ได้ ส่งเสียงครางต่ำๆที่เขินอายออกมา มือของข้างอ่อนแอจนยกไม่ขึ้น

ฉันไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อน การสัมผัสที่ใกล้ ชิดที่สุดระหว่างฉันกับวินัยก็แค่จับมือเท่านั้น ไม่เคยมีผู้ชาย คนไหนเข้าใกล้ฉันและจูบฉันแบบนี้

ฉันคิดว่าเหล้าที่เพิ่งดื่มเข้าไปคงเกิดผลแล้ว เพราะ ตอนนี้หัวฉันรู้สึกมึนงงมาก

“ทิพย์สุดา เช้านี้ที่เธอเข้ามาห้องออฟฟิศฉันก็คิดจะทำ แบบนี้ใช่ไหม เธอใส่เป็นแบบนี้มายั่วยวนฉัน สามีเธอรู้ไหม”

จูบของเขาร้อนมาก แม้ลมหายใจก็ลวกผิวหนังไปด้วย แต่น้ำเสียงของเขากลับเย็นเหมือนน้ำแข็ง

ฉันลืมตาขึ้นโตๆอย่างงุนงง อยากจะมองเขาให้ชัด แต่สมองไม่สามารถเข้าใจความที่แฝงอยู่ในคำพูดของเขา เพราะถูกเหล้าทำให้ชาไป
ในเวลานี้เอง มือใหญ่ของเขาจับที่นุ่มนวลของฉันที่ ไม่เคยโดนคนอื่นแตะต้องมาก่อน

ฉันตกใจจนหอบไปเฮือกหนึ่ง ก้มหน้ามองดูมือของ เขาที่กดบนตัวฉัน แล้วเงยหน้าขึ้นมามองเขาอย่างหวาด ผวา

ต่อไป มือของเขาขยับไม่หยุด ใจของฉันทั้งดวง ราวกับลอยอยู่บนฟ้า ตึงเครียดมาก อยากจะผลักเขาออก ไป แต่ฉันไม่สามารถควบคุมร่างกายของตนเอง ไม่รู้แขนที่ ยกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แขวนอยู่บนไหล่ของเขาอย่างไม่มี กําลัง ร่างกายเหมือนโดนแม่เหล็ก มชับ ยืดตัวอยากจะเข้า ใกล้ชิดเขามากขึ้น……

แต่อนุสิทธิ์กลับไม่ให้ฉันเข้าใกล้ชิดเขา ฟ้าหมุนติ้ง ไปพักหนึ่ง ฉันถูกเขากดอยู่ที่นั่งข้างหลัง แล้วสัมผัสตัวฉัน อย่างละเอียดไปรอบหนึ่ง

ความรู้สึกที่ไม่เคยมีมาก่อนทำให้ฉันกลัว ฉันเหมือน ตกในฝัน กรีดร้อง ร่ำไห้ ขอร้องให้เขาปล่อยฉัน และยัง ขอร้องให้เขาอย่าปล่อยมือไปด้วย

ในเศะที่คับแคบ ฉันได้ยินเสียงที่ไม่เป็นของตนเอง ทั้งเร่งรีบทั้งเรียราด แถมมีกลิ่นอายของผู้ชาย

ทันใดนั้น ฉันถูกลากขึ้นมา ลืมตาขึ้น ใบหน้าของอนุ สิทธิ์ที่ปรากฏในม่านตาของฉัน ใบหน้านั้นดุร้าย ดวงตาแดง
“ทิพย์สุดา ถ้าฉันจำไม่ผิด สามีของเธอเป็นวินัยที่อยู่ แผนกบุคคลใช่ไหม เธอเสียสละตนเองแบบนี้ เพื่อให้ฉัน เลื่อนตำแหน่งเพิ่มเงินเดือนให้เข้าหรื

ฉันมองเขาอย่างงุนงง ทุกอักษรที่เขาพูดออกมาฉัน ได้ยินชัด แต่พอประกอบขึ้นมา ฉันกลับฟัง ไม่รู้เรื่อง

เขาพูดดุร้ายขึ้นมาอย่างกะทันหัน แม้เธอจะมองฉัน แบบนี้ แต่ฉันก็ไม่เอาเธอหรอก เพราะผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว ล้วนสกปรกหมด

สกปรกหรื

ฉันก้มหน้ามองตนเองด้วยจิตใต้สำนึก ร่างกายที่ เปลือยอยู่เหมือนน้ำเย็นถึงหนึ่งสาดลงจากหัวทำให้ฉันตื่น จากความงุนงง

เสื้อผ้าของฉันหายไปตั้งแต่ตอนไหน แล้วฉันไปนั่งที่ ตักของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่

ฉันตื่นตระหนกจนกรีดร้อง รีบใช้มือปิดหน้าอกเอาไว้ กลิ้งไปออกห่างจากอนุสิทธิ์ คว้าเสื้อคลุมอาบน้ำ หดตัวไป ข้างๆอย่างหวาดกลัว

ฉันมองอนุสิทธิ์ริมเหล้าแก็วหนึ่งอย่างตามใจชอบ เงยหน้าขึ้นดีมลงไปหมด แล้วมองมาที่ฉัน แค่ตาเดียว ก็รีบหันไปทางอื่น มองออกไปนอกหน้าต่างรถอย่างไร้ อารมณ์“เธอจะไปลงรถที่ไหน”
คืนนี้ ฉันตกตะลึงจนเหนื่อยล้าไปหมด ในใจมีแค่ ความคิดเดียว

“ฉันอยากกลับบ้าน…ฉันอยากกลับบ้าน…..ฮือๆๆ

ฉันป้องปากและร้องไห้ออกมา ตอนนี้ฉันแค่อยากจะ รีบกลับบ้าน กลับไปข้างกายของวินัย

อนุสิทธิ์เปิดแผ่นต้านและกำชับให้คุณขับรถ ที่บอกไป คือที่อยู่ของบ้านฉัน

เมื่อถึงชั้นล่างของบ้านฉัน ฉันกำลังจะลงรถ แต่เขา กลับดึงฉันเอาไว้ กดฉันไปที่พนักพิง ทิพย์สุดา เธอกลับไป ด้วยสภาพแบบนี้ สามีเธอจะว่าเธอทำเรื่องไม่สำเร็จหรือจะ ถอดเสื้อเธอทั้งหมดแล้วตรวจเช็คว่าเธอออกนอกเขารึยัง”

เขาเข้าใกล้ฉันมาก ตอนพูด กลิ่นเหล้าก็พ่นไปหน้า ฉัน ฉันรู้สึกหน้าร้อนไปนิด ไม่กล้าสบตากับเขา เลยหันไป ข้างหนึ่ง” ท่านประธานอนุสิทธิ์ ท่านคงเข้าใจผิดสักอย่างไป แล้ว ฉัน……”

คำอธิบายของฉันชะงักอย่างกะทันหัน แล้วมองเขา ด้วยสีหน้าซีดเผือด

ดวงตาเขาดำมืดราวกับหมึก ไม่มีเคลื่อนไหวใดๆ เหมือนบ่อน้ำลึกที่นิ่งๆ อยากจะท่วมนองฉัน

“อย่า อย่านะ”ฉันขอร้องเขา อยากยื่นมือไปกลั้นมือของเขา

แต่เขาแค่ใช้มือข้างหนึ่งก็จับข้อมือทั้งสองของฉัน อย่างง่ายดาย มืออีกข้างหนึ่ง ยื่นเข้าเสื้อคลุมอาบน้ำของ ฉันไปแล้ว ในที่ที่ไม่มีใครเห็น บุกเข้าไปร่างของฉัน