ตอนที่1 ฝันลามกอนาจาร

เจ็บ

ความเจ็บปวดที่ไม่เคยมีมาก่อน

ฉันว่าฉันต้องฝันอยู่แน่ๆ ถึงได้มีการสัมผัสถึงผู้ชาย คนหนึ่งอย่างชัดเจน

ทิพย์สุดา เธออายเขาไหมอะ ก็แค่เพิ่งเข้าสู่ฤดูใบไม้ ผลิ เธอก็ฝันลามกอนาจารไปซะแล้ว

ฉันแอบด่าตัวเองในใจ พยายามอยากตื่นมาจาก ความฝัน แต่ก็อยากให้ตัวเองมัวเมาในฝันนั้น

ฝันนี้เหลวไหลมาก ฉันฝันถึงตัวเองกำลังทำเรื่องนั้น กับชายคนหนึ่ง อีกทั้งฉันยังกรีดร้องไห้อย่างพอใจ

และฉันก็รู้อยู่แก่ใจว่า ชายคนนั้นไม่ใช่วินัย

ฉันฝันถึงชายคนหนึ่งซึ่งเขาไม่ใช่สามีของฉัน และ กำลังทำเรื่องนั้นกับเขาอีกด้วย

ฝันนี้เหมือนจริงมาก จริงจนตอนที่ฉันตื่นมา ทั้งตัว อ่อนเพลียไร้เรี่ยวแรง ความรู้สึกนี้แปลกประหลาดมาก

“คุณตื่นแล้วหรอ”เสียงของวินัยดังขึ้นมา ฉันลืมตาขึ้น ทันที มองเขาที่อยู่ข้างๆอย่างหวาดผวา
แต่งงานมาปีหนึ่ง ฉันทำฝันแบบนี้มาบ่อยมาก แต่ ฝันคราวนี้เหมือนจริงที่สุด ไม่รู้ว่านัยได้ปรากฏความผิดปกติ ของฉันหรือไม่

“ตัวเอง…….”

“คุณรู้สึกเป็นยังไงบ้างวินัยมองฉันด้วยความเป็นห่วง

ฉันตะลึงไปนิด”ฉันเป็นอะไรหรอ”

“คุณเป็นไข้ ฉันเฝ้าคุณมาทั้งคืนแล้ว”วินัยพูดจบก็ ยื่นมือไปสัมผัสหน้าผากของฉันอย่างห่วงใย แล้วถอน หายใจ“ยังดี ไม่ร้อนแล้ว”

ฉันเป็นไข้หรอ ทำไมฉันไม่รู้ล่ะ

ความจำของฉันหยุดชะงักอยู่ที่ภาพที่ไชโยกับวินัย ในร้านอาหาร การแต่งงานครบรอบหนึ่งปี ฉันเดินทางตะ รอนๆกลับมาจากต่างจังหวัดเพื่อฉลองกับเขา

“ตัวเอง ฉันเมาหรอ”ฉันกดหัว รู้สึกปวดมาก แล้วมอง ไปรอบๆ ปรากฏว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของเรา คือโรงแรม

“อืม คุณดื่มไม่กี่คำก็เมาแล้ว และก่อกวนไม่หยุด ฉัน สัมผัสหน้าผากคุณรู้สึกร้อนมาก เลยพาคุณมาเปิดห้องพักที่ โรงแรมวินัยพูดด้วยเสียงต่ำๆ

เปิดห้อง…….
หรือว่าทุกอย่างในเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน ?

ฉันหน้าแดงก่ำ ยื่นมือออกไปให้วินัยและงอนว่าตัว เอง ขอกอดสิ ฉันไม่สบาย..….

“อย่าดื้ออีกเลย รีบลุกขึ้นเถอะ เดี๋ยวไปทำงานสาย ละวินัยมองดูนาฬิกา และพูดเร่งมา

อีกแล้ว ฉันรู้สึกท้อใจมาก เขาดีทุกอย่าง แต่กลับไม่ ยอมใกล้ชิดกับฉันเลยแม้แต่น้อย

เรารู้จักกันตั้งแต่มัธยมต้น และเริ่มคบกันในมหาลัย เรียนจบก็แต่งงาน เขาสุภาพเรียบร้อยตลอด ฉันรู้สึกว่าฉัน ได้หาเจอผู้ชายที่ดีที่สุดในโลกนี้แล้ว เขารักและให้เกียรติ ฉัน แต่หลังแต่งงานแล้ว เขาก็ยังเป็นแบบนี้เหมือนกัน ฉัน รู้สึกลำบากใจมาก

นี่คือเหตุผลที่ฉันฝันลามกอนาจารบ่อยๆหลัง แต่งงาน ข้างๆมีผู้ชายที่ตัวเองรักที่สุด ใครจะไปอดได้ล่ะ

“ทิพย์ ยังคิดอะไรอยู่ รีบลุกขึ้นสิ”วินัยเร่งอีก

ฉันได้สติคืน ตอบรับแล้วรีบลุกขึ้น แต่พอขยับตัว ก็ รู้สึกข้างล่างผิดปกติ

ความรู้สึกนั้นบอกไม่ถูก มันเจ็บนิด และบวมนิดด้วย ทำให้ฉันครางออกมา อดนึกถึงฝันในเมื่อคืนไม่ได้
“ตลกจริง ฝัน บ้ามาก”ฉันแอบพูดในใจ

แต่ฉันก็ไม่คิดมาก เพราะฉันรักษาตัวให้กับวินัยมา ตลอด ไม่เคยมีประสบการณ์ณ์ทางด้านเรื่องนั้น คิดว่าคง เป็นเมื่อคืนเมามาก และแตะไปถึงตรงนั้นแล้วมั้ง

“คุณเป็นอะไร ทำไมหน้าแดงจัง”วินัยมองฉันด้วยแวว ตาเป็นห่วง “งั้นลางานแล้วกัน ฉันพาเธอไปโรงพยาบาล คุณเป็นแบบนี้ฉันไม่วางใจ

“ไม่ต้องหรอก”ฉันกระโดดลงจากเตียง รีบจัดเสื้อผ้า ที่ย่นไปนิดๆให้เรียบร้อย และยิ้มให้เขาอย่างหวานๆ“ฉันไม่ เป็นไร ไปทํางานกันเถอะ”

“งั้นไปกินอะไรลงท้องก่อน เดี๋ยวคุณก็ปวดกระเพาะ ได้”วินัยพูดจู้จี้อยู่ข้างๆฉัน

ฟังเขาพูดแบบนั้น ในใจฉันรู้สึกอบอุ่นมาก แม้ว่า ฉันกับเขาต่างก็ยังเคารพซึ่งกันและกัน แต่นี่ก็ไม่ใช่ข้อขาด ขวางที่เขารักฉัน ฉันรักเขา

“ฉันอยากกินซาลาเปา”ฉันจูงแขนของเขาและงอน

วินัยหยุดฝีเท้าไปทีหนึ่ง จึงปล่อยให้ฉันจูงแขน ของเขา พูดด้วยความไม่เห็นด้วย เธอต้องกินอาหารจืด หน่อย….”

หลังกินอาหารเช้าเสร็จ ฉันกับวินัยก็ไปทำงานที่บริษัทด้วยกัน

ใช่ ฉันกับเขาทํางานอยู่บริษัทเดียวกัน หลังเรียนจบ ฉันก็ตามเขามาถึงที่นี่โดยไม่สนใจความคัดค้านของเขา

โชคดีที่บอสไม่ได้ถือเรื่องนี้ ไม่ไล่พวกเราออก

สิ่งแรกที่ฉันออกธุระกลับมาก็คือไปรายงานกับ หัวหน้า ผู้จัดการอานนท์ได้ฟังฉันรายงานเสร็จก็บอกว่ามี ปัญหา และให้ฉันไปรายงานกับบอสเอง

“ผู้จัดการอานนท์ ฉันแค่พนักงานเล็กๆ ไปรายงาน กับบอสโดยตรงมันจะดีหรือ”ฉันพูดด้วยเสียงเบาๆ

“ให้เธอไปเธอก็ไปสิ จะมาเอะอะอะไรมากมาย โอ่ ยังมีเอกสารใบนี้ด้วย ต้องรีบให้บอสเซ็น เธอเอาไปทำให้ เรียบร้อยเลย ผู้จัดการอานนท์พูดอย่างดุดาล

ฉันไม่กล้าพูดต่อ ขึ้นลิฟท์ไปหาบอสอย่าง กระวนกระวายใจ

นอกออฟฟิศไม่มีสักคน ไม่รู้เลขาของบอสไปไหน กันหมด ฉันเดินไปด้วยความสงสัย ยังอยู่ไกลๆก็ได้ยินเสียง ตะโกนอย่างดดาล

“ฉันไม่สนพวกเธอมีเหตุผลอะไร สองวัน ไปหาผู้หญิง

นั้นมา”
“ไอ้พวกไร้ความสามารถ

“ถ้าสองวันยังไม่หาเจอเธอ พวกมึงก็ไสหัวไปหมด

เลย”

ฉันนิ่งอยู่อย่างหวาดกลัว

มิน่าผู้จัดการอานนท์สั่งให้ฉันขึ้นมาเอง ที่แท้เขารู้ บอสวันนี้อารมณ์ไม่ดี

เวลานี้ ใครกล้ามาล่ะ นอกจากคนที่จำใจต้องมา เหมือนฉัน……