บทที่ 2

“สวัสดีค่ะบอส” ฉันยกมือไหว้ส่งยิ้มทักทายเมื่อรู้ว่าเป็นเขา หัวใจเต้นแรงตึกตักตื่นเต้นมากเหลือเกิน เพราะกำลังคิดเข้าข้าง ตัวเองว่าเขาจะรับขึ้นรถไปทำงานด้วย

“เธอมารอที่ป้ายนี้ทุกวันเลยเหรอ” เขาถามหน้านิ่ง

“ค่ะบอส” ฉันยังคงยิ้มอย่างมีความหวัง พยักหน้าเล็กน้อย เพื่อให้เขาเอ่ยปากชวนขึ้นไปนั่งบนรถด้วยกัน

“ไปให้ทันเวลาล่ะเดี๋ยวจะสายเอา” พูดจบเขาก็ปิดกระจกรถ

แล้วขับออกไป

เพลง!!!!

ฉันรู้สึกหน้าแตกเป็นร้อยล้านชิ้น รอยยิ้มบนใบหน้าค่อย ๆ จางหายไปอย่างช้า ๆ โลกทั้งใบหยุดเคลื่อนไหว มีเสียงหัวเราะ เยาะของคนรอบข้างดังระงม

“ไม่มีน้ำใจเอาซะเลย ถ้าไม่ติดว่าหล่อรวยฉันจะด่าซะให้

เข็ด”

ฉันถอนหายใจเสียงดังหลายครั้งติดต่อกันอย่างอารมณ์เสียจากนั้นจึงโบกแท็กซี่เพราะกลัวว่าจะเข้างานสายจนเสียเบี้ยขยัน อีก ยิ่งโดนแกล้งอย่างนี้ฉันยิ่งจะหาทางจับบอสให้ได้เลยคอยดู

@ บริษัท Elvira Cosmetic

มาถึงบริษัทแล้วฉันก็เห็นเขากำลังยืนคุยกับหมิว เธอเป็น สาวสวยประชาสัมพันธ์ของบริษัท เนื้อหอมมากจนผู้ชายเกือบทั้ง บริษัทต่างก็วิ่งกรูเข้ามารุมจีบ และเธอนั่นเองคือคู่แข่งที่น่ากลัว ของฉัน เพราะได้ยินข่าวว่านางเองก็กำลังตะล่อม ๆ บอสด้วยอีก

“วันนี้บอสจะออกไปทำธุระข้างนอกไหมคะ”

“ไม่นะ…ทำไมเหรอ”

“พอดีหนูมีเรื่องจะปรึกษานะค่ะ ถ้าบอสอยู่ห้องหนูจะได้ขึ้น

ไปหา”

“ก็ขึ้นไปสิ ฉันไปล่ะ”

“ค่ะบอส”

นั่นคือบทสนทนาระหว่างบอสและหมิว ซึ่งฉันแอบซุ่มฟังอยู่ อีกมุมหนึ่ง รอให้คนทั้งสองแยกย้ายกันแล้ว จึงออกจากที่มืดรีบ วิ่งแจ้นไปยังเครื่องสแกนนิ้ว

เจ็ดโมงห้าสิบเก้านาที สี่สิบวินาที…

ตั๊ด!

“เฮ้อ!! นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว” เมื่อสแกนนิ้วได้ทันเวลาฉันจึงหายใจโล่งขึ้นมาหน่อย

“อ้าว! ฉันนึกว่าเธอจะมาไม่ทันซะอีก” เขามาอยู่ข้างหลัง ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้

“บอส!”

“โทษทีนะที่ฉันไม่ได้รับเธอมาด้วย เห็นว่าชอบนั่งรถเมล์เลย กลัวว่าจะรู้สึกอึดอัด” เขาเอ่ยกับฉันด้วยสีหน้ากวน ๆ ราวกับเมื่อ เช้ามันเป็นแค่เรื่องขำขันเท่านั้นเอง

“ไม่เป็นไรค่ะ ถึงชวนหนูก็ไม่ไปด้วยหรอกเพราะถ้าได้นั่ง ใกล้บอสขนาดนั้น คงใจละลายตายอย่างสงบศพสีชมพูแน่ ๆ ฉันส่งยิ้มให้บอสเหมือนไม่ได้รู้สึกน้อยใจอะไรเลย แต่ทว่าในใจ กลับมีแต่คําก่นด่า

“สรุปที่เธอบอกว่าชอบฉันเมื่อวานไม่ได้พูดเล่นใช่ไหม”

“ทําไมบอสคิดว่าหนูพูดเล่นล่ะคะ”

“ก็ดูจากสภาพเธอแล้วมันไม่น่าใช่ไง ฉันเข้าใจนะว่าผู้หญิง ส่วนมากในบริษัทอยากจะเป็นแฟนกับคนหล่อ ๆ รวย ๆ อย่าง ฉัน แต่ฉันเข้าใจว่าเธอเป็นคนเรียบร้อยมาตลอด ไม่นึกว่าจะกล้า ทำถึงขนาดนี้ ถ้าเป็นอย่างหมิวมันก็น่าจะพอมีลุ้นหน่อย” เขา แค่นหัวเราะออกมาเบา ๆ ราวกับฉันเป็นตัวตลกซะอย่างนั้น

“หมิวสวยกว่าหนูมากขนาดนั้นเลยเหรอคะบอส”

“ต๊ะ! เธอกล้าพูดออกมาได้ยังไงกัน ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าจะมีผู้หญิงมั่นหน้าอย่างนี้บนโลกด้วย เอาเป็นว่าขึ้นไปทำงานเถอะฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอแล้ว” เขาปัดมือไล่ฉันราวกับเป็น ตัวอะไรสักอย่าง จากนั้นจึงเดินนำหน้าขึ้นไปก่อน

“มั่นหน้าตรงไหนเนี่ย ฉันก็สวยในแบบของฉันนี่นา” ฉันเอ่ย ออกมาเบา ๆ จากนั้นจึงเดินตามหลังบอสสุดหล่อขึ้นไปที่ ออฟฟิศชั้นสอง