ตอนที่ 8

Risa Part

บึ้ม..นี่มันทางไปบ้านไอ้บ้านั้นจริงๆนะเหรอ?

ตอนนี้ฉันกำลังเดินมาตามแผนที่ ที่นายนั่นปักหมุดเอาไว้ และยิ่งเดิน มันก็ยิ่งหลอน เพราะมันเป็นซอยที่เปลี่ยว ลึก อับ และแคบสุดๆ แคบจนรถยนต์ก็เข้าไม่ถึง เลยทำให้ฉันต้องนั่ง แท็กซี่ถึงตรงแค่ปากทางเข้าและเดินตรงเข้ามาต่อแทน..

บรื้อ…หลอน..

จะไม่ให้หลอนได้ไง ก็ที่ผ่านมา…ฉันเจอแต่ตึกร้าง..และนี่ มันก็ 4 ทุ่มกว่าๆแล้วด้วย ฉันเลยพยายามที่จะนึกถึงเรื่องอื่น ตลอดทางที่เดิน..เพื่อไม่ให้จิตตัวเองฟุ้งซ่านมากเกินไป แต่ ว่า…บรรยากาศข้างทาง มันก็ทำให้หัวฉันหยุดคิดไม่ได้เลย

…บ้านหลังนี้ จะเคยมีการฆาตกรรมเกิดขึ้นหรือเปล่านะ…

ไม่ๆ แกต้องไม่คิดเรื่องนี้ ริสา เขาอาจจะมีหลายบ้านและตอนนี้ไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้ก็ได้… ใจร่มๆ ใจร่มๆ คิดเรื่องงาน ดีกว่า..

อืม…จะว่าไป เราก็ยังไม่เคยได้เป็นสตั๊นแสดงหนังผีเลย นะ.. โลเคชันที่นี่ ก็เหมาะเอามาทำแนวหนังผี ไม่ก็พวกหนัง แวมไพร์ ที่อยู่ในซอยร้างๆ แล้วก็โดนฆาตกรรมอย่างโหดร้าย อยู่เหมือนกันนะ..

โอ๊ยยย..ริสา หยุดวกกลับมาคิดเรื่องนี้ซะที..

อืม..มุมมืดข้างหน้านั่น..ถ้าฉันเดินไปจะมีผีโผล่ออกมาหรือ เปล่านะ!

อร๊ายยยยยยยย..

ไอริสา แกคิดอะไรของแกเนี่ย!! โอ๊ย ประสาทจะแดก!!!

บอกตรงๆเลยว่า..สมองฉันหยุดคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลย!!! ฉันเลยตัดสินใจต้องโฟกัสกับอะไรบางอย่าง โดยการก้มมอง ดูแผนที่ในมือถือแทน พร้อมกับเดินตรงไปตามเส้นทางอย่างใจจดใจจ่อ และเอาแต่มองตรงอย่างเดียว ไม่ มองข้างๆที่ทําให้ฉันสมองคิดไปไกลมากกว่านี้

จนกระทั่งในที่สุด ฉันเห็นบ้านหลังนึง.. ที่ดูผิดแผกไปจาก ทางเดินก่อนเข้ามามาก.. และมันก็อยู่ในระยะไม่เกิน 100 เมตรตรงหน้า

เห้อ..โล่ง…!

ในที่สุด ก็มีบ้านที่เปิดไฟ ที่บ่งบอกว่ามีคนอยู่แล้วซักที.. นึก ว่าไอ้บ้านั่นมันจะแกล้งปักหมุดบ้านมันผิดแล้วซะอีก..

และดูจากในแผนที่ที่โดนปักหมุดไว้ ก็คือตำแหน่งบ้านหลัง นั้นที่ฉันเห็นด้วย..

นี่สินะ บ้านนายเควิน

ว่าแต่…ทำไมบ้านนายนี่มันลึกลับซับซ้อนอย่างนี้วะ?! หรือว่า!!! บ้านหลังนั้น เป็นบ้านที่เอาไว้ฆ่าคน!!
แล้วอย่าบอกนะ..ว่ามันหลอกยัยเมย์มาฆ่า!!!

ไม่นะ!!!

ด้วยบรรยากาศรอบตัวที่มันชวนให้คิด ให้ขนลุกตลอดทาง มันเลยทำให้ความคิดแบบนี้มันกลับมาอีกครั้ง และความคิดนี้ก็ ทำให้ฉันสะบัดความกลัวผีทิ้งไป แล้วรีบเท้าเดินตรงไปตาม เส้นทางทันที

แต่แล้วทันทีที่ฉันถึงหน้าประตูบ้านหลังนี้…ฉันก็ชะงักไปทันที เมื่อเห็นฝรั่งไซส์ยักษ์ ยืนอยู่ 2 คน ทั้งคู่ต่างก็ใส่เสื้อสูทสีดำ แถมยังใส่แว่นกันแดดทึบ ทั้งๆที่ตอนนี้ไม่มีทางที่จะมีแสงจาก ดวงอาทิตย์ส่องมาเลยซักนิดเดียว

แสดงว่า…มันต้องมีอะไรในบ้านหลังนี้แน่ๆ.. นี่ยัยเมย์โดน หลอกมาฆ่าจริงๆเหรอ..?

“มาหาใคร..”
แต่แล้ว…ขณะที่ฉันยืนอยู่ตรงหน้าบ้านด้วยความกลัวแต่ทำ เป็นไม่กลัว เสียงใหญ่ของบุคคลที่ฉันเห็นก่อนหน้า ก็เอ่ยปาก ถามออกมา..

นั่นสิ..ต้องบอกว่ามาให้ใคร

มาหาเมย์ เหรอ หรือมาหา เควิน… แต่ว่า…บ้านนี้จะเป็นของ เควินจริงหรือเปล่า.. มันอาจจะเป็นบ้านผู้สมรู้ร่วมคิดของมัน ก็ได้

ถ้าอย่างนั้นตอบแบบนี้ดีกว่า เซฟสุด

“ฉันมาหาเจ้าของบ้านหลังนี้เขานัดฉันไว้

ใช่ๆ เพื่อความแนบเนียน ต้องบอกไปด้วยว่า…เขานัดฉันไว้..

ว่าแต่…ถ้าผู้ชาย 2 คนนี้ไปถามเจ้าของบ้านแล้วไม่ได้นัดไว้ ละ จะโป๊ะแตกหรือเปล่า.. อืม..ไว้ถึงตอนนั้นค่อยหลอกถามชื่อ เจ้าของบ้าน แล้วค่อยว่ากันอีกทีก็แล้วกัน…เอาตามนี้แหล่ะๆ

หวังว่า นายยักษ์ทั้งสองจะเชื่อฉันนะ..
แต่แล้วระหว่างนั้น 2 คนนั้น ก็หันไปมองหน้ากัน เหมือน สื่อสารทางโทรจิต ในขณะที่ฉันก็ได้แต่ยืนหน้าเชิด ทำทีเป็น มั่นใจ เหมือนไม่ได้โกหกอะไรพวกเขา และก็ไม่กลัวพวกเขา เลยซักนิด.. ทั้งๆที่ในใจฉัน ตอนนี้มันกำลังสั่นสุดๆ

จะไม่สั่นได้ไง ก็สายตาฉันดันเหลือบไปเห็นอาวุธที่ฉันใช้ใน การแสดงบ่อยๆ ที่มันกำลังเหน็บอยู่ตรงเอวของผู้ชายทั้ง 2 นั้นอยู่.. วัตถุดำๆ ที่เรียกว่าปืน

เชือก..!

ใจเย็นไว้..ไอริสา อย่ามีพิรุธ อย่ามีพิรุธ อย่ามีพิรุธ

ว่าแต่..นี่มันเป็นปืนจริงหรือเปล่า ถ้าเป็นของจริง..แสดงว่า ใน บ้านหลังนี้ มันต้องไม่ใช่บ้านทั่วไปแล้วแน่ๆ …แล้วแบบนี้ ยัย เมย์จะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่านะ

ถามว่าฉันกลัวมั้ย..แน่ละฉันกลัว..แต่ถ้าถามว่าฉันจะถอยหรือ เปล่า ก็แน่ละ ฉันไม่ถอย เพราะไม่ว่ายังไง ฉันก็ต้องพาน้องฉัน ออกมาจากบ้านหลังนี้ให้ได้..
และอีกอย่าง ฉันเองก็พอมีทักษะการต่อสู้อยู่บ้าง แม้ว่าจะ

ปลอมๆสําหรับการแสดงก็ตามที

“มาหามิสเตอร์ฟรองค์หรือเปล่า..

แต่แล้ว 1 ใน คนนั้นก็หันมาถามฉันด้วยใบหน้าเรียบ

มิสเตอร์ฟรองค์เหรอ.. ไอเควินมันนามสกุลอะไรวะ.. คงฟ รองค์มั้ง ..

“อืม ใช่ ฉันมาหาเขา..มิสเตอร์ฟรองค์..

“งั้น..เชิญ..”

ฮะ..ได้ผลแหะ..

และหลังจากที่นายยักษ์นั่นพูดจบ..เขาก็เปิดประตู ให้ฉันเขา ไป..ก่อนที่จะใช้เครื่องมือสื่อสารรายงานใครบางคน..

“เธอมาแล้วครับ”
ฮะ….มาแล้ว? นี่เจ้าของบ้านหลังนี้ ก็นัดใครไว้งั้นเหรอ.. หรือ ว่าจริงๆแล้วฉันจะมาผิดบ้านกัน?

แต่ตามหมุดที่ไอเควินให้ไว้มันก็ถูกนี่นา..

บอกตรงๆว่า ตอนนี้ฉันเองก็สับสนไปหมดว่า.. ฉันมาผิดหลัง หรือว่ามาถูกหลังกันแน่..และถ้าอยากจะรู้ ก็คงต้องเข้าไปใน ตัวบ้านเท่านั้น

และทันทีที่ฉันเดินเข้ามา มันก็ช่างแตกต่างจากของนอก อย่างสิ้นเชิงไปเลย.. เพราะภายในบ้านมันดูสวยงามสุดๆ แต่ ว่า..มันก็ดูน่ากลัวในคราวเดียวกันด้วย..

เพราะว่า…ฉันรู้สึกได้ว่า…บ้านหลังนี้ มันมีเฟอร์นิเจอร์ตกแต่ง น้อยชิ้นเอามากๆ โต๊ะและของต่างๆก็โดนวางไว้เหมือนจัดฉาก ไม่มีตรงไหนของบ้านที่เลอะเทอะเลยซักนิดเดียว รวมถึงฝุ่น มากมายที่ฉันแอบเห็นเกาะอยู่ตรงเก้าอี้ไม้ที่วางในบ้าน ฉัน รู้สึกว่า.. มันไม่เหมือนบ้านที่คนอยู่อาศัยจริงๆ แต่เหมือนบ้าน ในฉากที่ฉันเคยแสดง บ้านที่ถูกจัดข้าวของเอาไว้ มากกว่า

แล้วถ้ามันเป็นอย่างนี้จริงๆ แสดงว่าบ้านหลังนี้มันก็มีอะไร ไม่ชอบมาพากลจริงๆสินะ..
นายเควินนั่นเป็นใครกันแน่..

แล้ว ฉัน ควรจะทํายังไงดี….

แต่แล้ว เมื่อฉันคิดถึงหน้าของน้องสาว.. ฉันก็มีแรงฮึด พร้อม กับก๋ากระเป๋าสะพายคู่ใจอย่างแน่น และก้าวเท้าเดินไปตาม นายยักษ์นั่นไปเรื่อยๆ

ใช่..ฉันมาที่นี่เพื่อมาหาน้องของฉัน เพราะฉะนั้น..อย่า คิดมาก มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ หรือไม่แน่บางทีฉันอาจจะ มาผิดบ้าน แล้วถ้าเป็นอย่างนั้น.. ฉันก็แค่ขอโทษ และบอกไป ว่า..ฉันโดนเพื่อนแกล้ง ก็แค่นั้น..

เพราะฉะนั้น..ใจเย็นๆใจเย็นๆนะวิสา

แต่ถึงฉันจะคิดอย่างนั้น ฉันก็อดที่จะจำเส้นทาง แผนผังของ บ้านหลังนี้รวมถึง มองหาอาวุธ หรืออะไรที่สามารถหยิบจับ ได้..กรณีที่เกิดเหตุฉุกเฉิน ให้ต้องวิ่งหนีออกมา..ไปด้วยไม่ ได้..

กันเอาไว้ก่อน เผื่อมีเหตุฉุกเฉิน
จนกระทั่งในที่สุด..

“นายอยู่ในห้องนี้ครับ…เชิญ..

“ขอบคุณ”

แอ็ดดดดด

แต่แล้ว..ทันทีที่ประตูเปิดขึ้น…ฉันก็ค่อยๆก้าวเท้าเดินเข้าไป ด้วยความหวังว่า…ฉันจะเจอเควิน..ไม่ก็เมย์

แต่ทว่า..มันกลับไม่ใช่เลย

เพราะตอนนี้ ฉันกำลังเจอใครบางคนที่นั่งอยู่ภายในห้องแห่ง นี้เพียงคนเดียว.. และตอนนี้เขาก็หันหน้ามามองฉันด้วย..ฉัน ไม่รู้หรอกว่าเขาคือใคร รู้แต่ว่า….โคตรหล่อเลย!!!!

เขาเป็นใครกัน..พี่ชายเควินเหรอ

แต่คนอย่างนั้นเนี่ยนะ จะมีพี่ชายหล่อและดูดีแบบนี้
เขาเป็นผู้ชายไซส์ใหญ่ เหมือนกับๆฝรั่งทั่วไปที่ฉันเริ่มเห็นจน ชินตาในที่นี่..แต่ว่าใบหน้าเขามันกลับไม่ได้ออกแนวทางคน อังกฤษ เหมือนกับว่าเขาผสมกับทางเอเชีย แต่ไม่รู้ประเทศ ไหน.. แต่โดยรวมเมื่อผสมออกมา…เขางานดีมาก ดีกว่า พระเอกที่ฉันเคยเจอตัวจริงบางคนอีก

ว่าแต่…นี่มันไม่ใช่เวลาที่จะมาชื่นชมผู้ชายตรงหน้านะ ยัย

สา

“เควินอยู่ไหน..”

เมื่อคิดได้แบบนั้น..ฉันก็เลยทำหน้านิ่ง เลียนแบบคนตรงหน้า ก่อนจะโพล่งปากถามออกมา.. ในขณะที่อีกฝั่ง ค่อยๆวางแก้ว ไวน์ที่เพิ่งเอาเข้าปากหมดลงอย่างช้าๆ และยังคงมองหน้า ฉันนิ่ง และเงียบ

เขาเป็นใบ้? หูตึง? หรือหูหนวก?

เสียดายความหล่อชะมัด

นั่นเลยทำให้ฉันเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น ก่อนจะถามอีกครั้ง ด้วยเสียงที่ดังมากกว่าเดิมเล็กน้อย
“เควิน..อยู่ไหนน

แต่แล้วทันทีที่ฉันเอ่ยปากถามอย่างนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืน ทันที..พร้อมกับมองมาทางฉันด้วยสีหน้าเดิมๆ สีหน้าที่นิ่งเฉย ไม่แสดงอารมณ์ใดๆทั้งนั้น

“เธอเป็นใคร”

นั่นสินะ..อยู่ๆก็เดินเข้ามาถามแบบนี้ ก็ดูไม่มีมารยาทไป หน่อย…แต่ว่าจะบอกว่าฉันเป็นใครดีละ

“เออ..พอดีฉันมาหาน้องสาวของฉัน..เธอชื่อเม…โอ๊ยย

หมับ!!!

แต่แล้วยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ อีกฝั่งก็เอื้อมมือมาจับแขน ของฉันเต็มแรง..ก่อนที่จะพาฉันเดินไปยังจุดนึงของห้องแห่งนี้ แล้วทำอะไรบางอย่างที่ฉันคาดไม่ถึง!!!
เพราะอยู่ๆ เขาก็เอา มือฉันทั้ง 2 ข้างไปโอบเสากลางห้อง ที่ มันไม่ควรจะมีให้ห้องนี้ ก่อนจะเอากุญแจมือมาล็อกมือของฉัน ทั้ง 2 ข้างทันที!!!

กรีก!!!

เฮ้ย!!… นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรวะเนี่ย..

“ทําบ้าอะไรของคุณ ..ปล่อยฉันนะ..

ตอนนี้ฉันได้แต่ตาตื่นตกใจกับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับฉัน.. พร้อมกับมองไปยังใบหน้าคนตรงหน้า ที่ยังคงหน้านิ่ง..แต่ว่า สายตาเขากลับมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าของฉันอย่างใช้ ความคิด..

อย่าบอกนะ..ว่ากำลังประเมินตัวฉัน เพื่อที่จะขมขืน!!

ไม่นะ!!!!!!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ฉันก็จัดการยกเท้าเพื่อที่จะถีบเขาพร้อมกับ หลุดเสียงโพล่งโวยวายออกมาทันที
“กรี้ด!!!! ไอ้บ้า ไอโรคจิต..ปล่อยฉั..อืออื้ออ!!”

แต่ว่า เขากลับหลบเท้าของฉันได้.. ก่อนที่จะแสดงสีหน้าที่ดู ไม่พอใจ และเดินไปหยิบผ้า..มามัดปากของฉันแทนด้วยความ รุนแรง!!

ไม่จริง..นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรกันแน่วะเนี่ย..

ตอนนี้ฉันทั้งกลัว ทั้งร้องโวยวาย และพยายามเอามือที่โอบ เสาอยู่มาแกะผ้าปิดปากของตัวเองตลอดเวลา แต่ว่ามันก็ไม่ ถึง..

ส่วนเขานะเหรอ..เขาก็เอาแต่มองหน้าฉันนิ่งๆ เหมือนใช้ ความคิดอะไรบางอย่างเหมือนเดิม ก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่ เก้าอี้ตัวเดิมของเขาแต่แรก และค่อยๆเทไวน์และยกมาจิบ เหมือนเดิม..

นี่ฉันเจอคนประเภทไหนอยู่กันเนี่ย!!

ที่ฉันบอกว่าเขาหล่อฉันขอถอนคำพูดได้มั้ย..
ฮือออ… พ่อคะ แม่คะ.. ช่วยริสาด้วย..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ