ตอนที่ 17
“สวัสดีครับ”
“เฮ้..สวัสดีริชาร์ด ไม่คิดเลยนะว่า คุณจะมาแสดงเรื่องนี้ด้วย”
ตอนนี้ ฉันกำลังอยู่ในช่วงถ่ายทำหนังสั้นที่บนเขาแห่งนึง มัน เป็นส่วนนึงของโลเคชันในหนัง และฉันก็เพิ่งรู้ไม่นานมานี้ว่า บทมีการปรับเปลี่ยนให้มีตัวละครเพื่อเรียกกระแสมากขึ้น ด้วย การให้ดาราหน้าใหม่ แต่ค่อนข้างโด่งดังอย่างริชาร์ด มามีส่วน ในฉากนึงในเรื่องสั้นเรื่องนี้
และวันนี้ก็เป็นวันแรกของเขา เพราะฉะนั้น ริชาร์ดก็เลยเพิ่ง มาหลังจากที่หนังเรื่องนี้ถ่ายทำไปได้ 2 อาทิตย์กว่าๆแล้ว
“ผมก็ไม่คิดว่า คุณจะเป็นสตั้นให้เจนนิเฟอร์อีกเหมือนกัน
“นั่นสินะคะ เหมือนเดจาวูอีกครั้งเลย แต่ครั้งนี้ ฉันเท่ห์กว่า งานที่แล้วนะ ฮ่าๆๆ ..อ้อ…คุณริชาร์ดคะ นี่ทอม..เพื่อนร่วมงาน ที่สนิทกับฉันที่ไทยค่ะ แล้วก็ พี่ต้น.. นี่คุณริชาร์ด ที่สาร่วมงาน เมื่องานที่แล้ว”
แต่แล้วระหว่างนั้น ฉันก็นึกขึ้นมาได้ เมื่อเห็นว่า…พี่ต้นที่นั่งอ่านบทข้างๆฉัน ดูงุนงงว่าฉันรู้จักกับพระเอกหน้าใหม่ ที่เพิ่ง เดินเข้ามาในกองได้อย่างไร ฉันก็เลยแนะนำตัวไป และทั้งคู่ก็ ทักทายตามธรรมเนียมอังกฤษ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ
“พวกคุณนี่เก่งมากเลยนะครับ..ไว้ว่างๆ ผมต้องให้ริซมาสอน ผมเล่นบ้าง…จะได้ดูเท่ห์แบบนี้”
“ยินดีเลยค่ะ ดูแล้ว คุณก็น่าจะออกกำลังกายอยู่แล้ว แบบนี้ สบายเลย”
“ตกลงกับผมแล้วนะ… ห้ามเบี้ยวผมล่ะ”
“ได้เล..”
“เออ แต่ผมว่า..ให้ผมไปช่วยสอนด้วยจะดีกว่านะครับ.. ผู้ชาย ด้วยกันน่าจะสะดวกกว่า”
แต่แล้วขณะที่ฉันยิ้มตอบริชาร์ดไปด้วยความยินดี พี่ต้นก็พูด แทรกทันที
อ่านบทข้างๆฉัน ดูงุนงงว่าฉันรู้จักกับพระเอกหน้าใหม่ ที่เพิ่ง เดินเข้ามาในกองได้อย่างไร ฉันก็เลยแนะนำตัวไป และทั้งคู่ก็ ทักทายตามธรรมเนียมอังกฤษ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ
“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ
“พวกคุณนี่เก่งมากเลยนะครับ..ไว้ว่างๆ ผมต้องให้ริซมาสอน ผมเล่นบ้าง…จะได้ดูเท่ห์แบบนี้”
“ยินดีเลยค่ะ ดูแล้ว คุณก็น่าจะออกกำลังกายอยู่แล้ว แบบนี้ สบายเลย”
“ตกลงกับผมแล้วนะ… ห้ามเบี้ยวผมล่ะ”
“ได้เล..”
“เออ แต่ผมว่า..ให้ผมไปช่วยสอนด้วยจะดีกว่านะครับ.. ผู้ชาย ด้วยกันน่าจะสะดวกกว่า”
แต่แล้วขณะที่ฉันยิ้มตอบริชาร์ดไปด้วยความยินดี พี่ต้นก็พูด แทรกทันทีกลางแจ้งแบบนี้ มีเหรอ ฉันจะได้เห็นหน้าเธอ..น้นนนน เข้าไป นั่งในห้องส่วนตัวจ้ะ..
นั่นเลยทําให้ฉัน ในอาทิตย์ที่ผ่านมาแทบไม่ได้เรื่องอะไรที่ ปีศาจนั่นต้องการ.. ส่วนเขาเมื่อเห็นว่าฉันไม่มีความคืบหน้า เขาก็ตามจิกฉัน เช้าเย็น ตามขู่ ตามด่าฉันอยู่ได้ จนรู้ตัวอีก ที..เขาก็มาที่กองถ่ายเองซะแล้ว
คงเพราะฉันมันไม่ได้เรื่องอะไรเลยล่ะมั้ง..
และเขาก็น่าจะว่างพอดี เฉพาะตอนที่ฉันมาร่วมฉากด้วย ซึ่ง มันเป็นอะไรที่น่าปวดหัวมากถึงมากที่สุด เพราะเขาเอาแต่มอง ฉันไม่วางตา เหมือนว่าเขามาจับผิดฉันยังไงยังงั้น ไม่ว่าฉันจะ นั่งอ่านบท ซ้อมต่อสู้กับคนอื่น หรือทําไมอะไร ฉันก็รู้สึกว่ามี คนจ้องมองตลอดเวลา..
เรื่องล่าสุดที่เขากระทำกับฉันแบบนั้น ในห้องนั้น มันก็ทำให้ ทุกครั้งที่ฉันสบตากับเขาแล้ว มันก็อดไม่ได้ที่ฉันจะรู้สึกแย่เอา มากๆ และก็เขินเอามากๆด้วย
ก็แน่ละ ..ฉันไม่เคยให้ใครมาเห็นฉันเปลือยท่อนบนแบบนี้มา ก่อน…เขาเป็นผู้ชายคนแรก และก็เป็นผู้ชายที่ฉันไม่ค่อยชอบขึ้ หน้าด้วย
เพราะฉะนั้นถ้าเป็นไปได้ ฉันก็ยังไม่เข้าใกล้เขา ไม่ยุ่งกับ เขา…และไม่สบตากับเขา…แต่ว่าเขานี่สิ..ก็ยังชอบมองมาแบบ นี้
ซึ่งสายตาของเขา ก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นโรคประสาท ขึ้นทุกวันๆ เหมือนอย่างตอนนี้ก็เหมือนกัน ที่จ้องมองเหมือน ฉันทําอะไรผิดอีกแล้ว
ฉันเลยหันกลับเข้าวงสนทนา ก่อนจะพูดกับผู้ชายทั้งสองคน อย่าเฉยชินกับสายตาเขาแล้ว และไม่อยากจะสนใจด้วย
“อย่าไปสนใจเขาเลยค่ะ… ฉันว่าเรามาดูบทที่จะแสดงกันดี กว่า งานจะได้ออกมาดีที่สุด..
“อืม..จริงครับ.. พอดีว่าผมเพิ่งมาใหม่…ของฉากวันนี้ งั้น รบกวน..คุณพาผมไปเดินดูรอบๆ หน่อยได้หรือเปล่าครับ
“อ้ออ.. ได้..”
“เดี๋ยวผมพาไปเองก็ได้ครับ..
และเป็นอีกครั้งที่พี่ต้นพูดแทรกขึ้นมา.. พร้อมกับสีหน้าที่มอง
ริชาร์ดแปลกๆ
หรือพี่ต้นจะเครียดกับงานเกินไป หรือยังไงนะ.. ส่วนเรื่องที่ เขาจะพาไปคงไม่ได้หรอก..
“เดี๋ยวฉากต่อไปพี่ต้นก็จะแสดงแล้วไม่ใช่เหรอ อีกไม่เกิน 10 นาทีด้วย
“แต..”
“ไม่ต้องมาแต่เลย.. ไหนบอกว่ายังไม่แม่นเรื่องท่าไง….เอา หน่า รู้อยู่ว่าใจดี แต่ว่า…งานนี้สาพาทัวร์เองได้ ..สู้ๆนะพี่ต้น…. ^ ^ ไปค่ะ ริชาร์ด
หลังจากที่ฉันพูดจบ..ฉันก็ส่งยิ้มให้พี่ต้น…ก่อนจะหันไปพยัก หน้าให้กับริชาร์ดและพาเดินออกไปจากตรงนี้ทันที
“คุณทอมเป็นแฟนของคุณเหรอครับ”
แต่แล้วระหว่างที่เดินไปนั่น อยู่ๆริชาร์ดก็ทักขึ้นมา และทำให้ ฉันแทบจะหัวเราะทันที
“ไม่ใช่หรอกค่ะ.. เป็นเหมือนพี่ชายมากกว่า..
“ดีใจนะครับที่ได้ยินแบบนั้น…แล้วคุณริซมีแฟนหรือยังครับ”
เออ พูดแบบนี้ เขาคงไม่จีบฉันใช่มั้ย..
แต่..เขาเป็นถึงดาราระดับพระเอกนะ คงไม่ใช่หรอก..
“ไม่มีค่ะ…”
นั่นเลยทำให้ฉันส่งยิ้ม และหันไปตอบอย่างไม่คิดอะไร..จาก นั้น ก็พาเขาไปทักทายและแนะนำคนในกองที่ฉันคุ้ยเคยเป็น อย่างดี ในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาที่ได้ทำงานร่วมกัน ซึ่งริชาร์ ดก็น่ารัก ใจดี และถ่อมตัวกับทุกคนมากๆ ไม่ว่าจะเป็นคนเดิน ไฟ คนเตรียมเสื้อผ้าหน้าผม หรือคนเสิร์ฟน้ำก็ตาม เขาล้วน ทักทายและพูดคุยกับทุกคนอย่างไม่ถือตัวเลยซักนิด
นิสัยดีจังเลยนะ..อนาคตเขาต้องเป็นดาราที่ดีแน่ๆเลย..
และในที่สุด ฉันก็วนจนพาเขามาเจอคนที่ฉันไม่อยากพามา เลยแต่ก็ต้องพามาตามมารยาท
“สวัสดี เจนนิเฟอร์ ดีใจนะที่ได้ร่วมงานกันอีก …สวัสดีคุณได ด้วย”
“อืม..”
“สวัสดีจ้ะ ริชาร์ด.. นึกว่าจะไม่มาทักกันซะแล้ว…มาถึงก็ทัก สตั้นฉันก่อนเลยนะ…..
“ฮ่าๆ พอดีผมเห็นเธอก่อนคุณนะ..ก็เลยเข้าไปทักก่อน ขอโทษด้วยนะ”
และทันทีที่ริชาร์ดพูดจบ..ฉันก็รู้สึกได้ว่า…ยัยเจนนิเฟอร์มอง ฉันแปลกๆ มองเหมือนไม่พอใจ.. เอาจริงๆ เธอเป็นแบบนี้มา หลายครั้งแล้วแหล่ะ
แต่ว่า ฉันก็เข้าใจว่า มันคงเป็นนิสัยของเธอ ฉันก็เลยปล่อย ผ่าน..
“ว่าแต่ พวกเธอดูสนิทกันจังเลยนะ..จริงๆแล้วฉันว่า ระดับ อย่างเรา ไม่จำเป็นต้องยุ่งกับคนพวกนี้ก็ได้นะ..
หี ระดับอย่างเรางั้นเหรอ คราวที่แล้ว เธอยังบอกว่าริชาร์ดไม่ ดังเท่าเธออยู่เลยนะยะ
“ผมก็ไม่เห็นว่าเราจะคนละระดับยังไง สุดท้ายแล้วเราก็ต้อง เข้าเฟรมถ่ายเดียวกันอยู่ดี..จริงมั้ย ริซ”
และด้วยความที่ฉันหมั่นไส้หล่อนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ทําให้ ฉันหันไปยิ้มกับคำตอบของริชาร์ดและพูดออกมาทันที
“จริงค่ะ..”
และเมื่อฉันหันไปยิ้มให้…เขาก็ยิ้มตอบมาทันที…ก่อนที่ฉันจะ หันไปมองยัยเจนนิเฟอร์ ที่แสดงสีหน้าที่ดูไม่ชอบใจซักเท่าไร อีกครั้ง แต่ว่าเธอก็พยายามข่มเอาไว้.. ก่อนจะพูดอะไรออกมา ที่น่าหมั่นไส้สุดๆ
“อื้อ.. คู่เธอนี่ ก็เข้ากันดีนะ เหมือนคู่ของฉันกับคุณไค..เราก็ เข้ากันดีดี…”
ชิ..
และคำพูดของเธอกับท่าทางที่เบนไปซบไหล่คนข้างๆ ก็ ทำให้ฉันอดที่จะเบะปากไม่ได้..
ก็อย่างที่บอก ผีเน่ากับโลงผุสินะ..
แต่แล้ว..ริชาร์ดก็เอ่ยปากตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม
“ก็จริงอย่างที่เธอว่า คู่ของเรา..ก็เหมาะกันดี..
หลังจากที่ริชาร์ดพูดพร้อมส่งยิ้มให้ฉันอีกครั้ง ยัยเจนนเฟอร์ ก็เอ่ยคำถามต่อที่มันทำให้ฉันตกใจทันที
“เอ๋ พูดแบบนี้ หรือว่า คุณจะชอบหล่อน?”
“ใช่ ผมชอบเธอ..ผมว่าเธอน่ารักดี
ฮะ!!!
เขาคงพูดเล่นสินะ..
“เออ..ริชาร์ด คุณก็ชอบพูดเล่นไปเรื่อย..
“ผมพูดจริงครับ..
เออะ.. ช็อกไปสิ.. แล้วไหนจะสายตาของผู้ชายอีกคนที่เงียบ ตลอดการสนทนานั่นอีก..จะมองอะไรขนาดนั้นวะ ฉันว่า..ฉัน ถอยก่อนดีกว่า..
“อะเออ ฉันพาคุณดูทั่วกองแล้ว ฉันว่าฉันขอตัวดีกว่า…”
หมับ!
แต่แล้วในขณะที่ฉันกำลังจะหมุนตัวเดินออก..ริชาร์ดก็มาจบ มือฉันไว้..พร้อมกับพูดออกมา
“ผมว่า ผมไปด้วยดีกว่า ตรงนี้ผมอยู่ก็ไม่เหมาะเท่าไร…
หลังจากพูดจบ ริชาร์ดก็มองคู่หญิงชายตรงหน้า… ก่อนที่จะ หันมายิ้มให้ฉัน ซึ่งฉันก็ทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ ส่งไป และเดินออก ไปจากตรงนี้ทันที..พร้อมกับมือของริชาร์ดที่จับเอาไว้ตลอด เวลา…
และเมื่อถึงจุดพักของฉัน ฉันก็ค่อยๆดึงมือออกเพื่อไม่ให้เสีย มารยาท ก่อนจะพูดออกมา..
“ฉันขออ่านบทต่อนะคะ”
“ได้ครับ…ผมก็ต้องอ่านเหมือนกัน..งั้น..ไว้เจอกันในฉากนะ ครับ..”
“..ค่ะ..”
หลังจากนั้น ริชาร์ดก็เดินออกไป และทำให้ฉัน ถอนหายใจ ออกมาด้วยความเหนื่อยใจทันที.. พร้อมกับคิดว่า..เมื่อครู่ ชาร์ดพูดจริงหรือพูดเล่นนะ..
ถ้าเรื่องจริง หลังจากนี้ ฉันคงอึดอัดหน้าดูเลย..เห้อ..
แต่แล้วระหว่างนั้น
Ripper : ทิศใต้ 200 เมตร
อยู่ๆ ก็มีข้อความส่งมาจากคนที่ฉันเองก็เหนื่อยใจที่จะไป เจอเขาเป็นการส่วนตัวทุกครั้งที่เขานัด..
เพราะที่ผ่านมามันเป็นอย่างนี้เสมอ ทุกครั้งที่มีการถ่ายทำ แบบนี้ เขาก็จะเรียกฉันไปหา แล้วก็มีอยู่ไม่กี่ประเด็นหรอก ที่ เขาจะพูด
ไม่รู้ว่าเขาจะมายุ่งและวุ่นวายกับชีวิตของฉันอะไรนักหนา แค่
ฉันไม่สามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับเจนนิเฟอร์ให้กับเขาได้
อีกอย่างเขาเองก็มากองถ่ายเองแล้ว ไม่รู้ว่าจะให้ฉันทำไป อีกทำไม…ในเมื่อเขาก็ตัวติดกันซะขนาดนั้น…อยากรู้อะไร ทำไมไม่ถามเองวะ?!
หงุดหงิด!!!
แต่ถึงจะหงุดหงิดยังไง ฉันก็ได้แต่ฮึดฮัดไม่พอใจเล็กน้อย ก่อนจะมองเขาที่ปล่อยให้ผู้หญิงข้างๆซบตลอดทั้งวัน และ ตอนนี้เขาก็กำลังมองมาที่ฉันด้วยสายตานิ่งเฉย และไม่นาน เขาก็ค่อยๆลุกขึ้นออกไปข้างนอกฉาก พร้อมกับส่งสายตามา ที่ฉันอีกครั้งนิ่งๆ เหมือนกับสื่อว่า..ให้ออกไปตามที่ส่งข้อความ มาด้วย..
เห้ออ..
วันนี้ฉันจะโดนอะไรอีกวะเนี่ย..
พริบ!
คิดได้เช่นนั้น ฉันก็เด้งตัวและลุกขึ้น เดินออกไปยังจุดที่เขา ส่งข้อความมาทันที.. และทันทีที่ไปถึง
“มัวแต่อ่อยผู้ชายสินะ เลยไม่ได้ข้อมูลอะไรที่ฉันต้องการ”
อืม…เอาอีกแล้ว คราวที่แล้วก็เรื่องพี่ต้น คราวนี้ก็คงจะริชาร์ด
สินะ
เนื่องจาก คราวที่แล้วพี่ต้นมีคิวซ้อมกับฉัน ฉันก็เลยต้อง ซ้อมสู้กับพี่ต้นตลอดเวลา..แล้วเขาก็พาลว่า ที่ฉันไม่ได้ข้อมูล เพราะฉันมัวแต่บ้าผู้ชาย อยู่นั่นเอง..
นอกจากจะนิ่งเฉยและเย็นชา เขาน่ะ ยังจิตใจคิดแต่เรื่องไม่ดี
อีก
ส่วนครั้งนี้ก็เหมือนกัน
“ช่วยดูแฟนคุณด้วยนะ ว่าเขาอยากให้ฉันเข้าหาหรือเปล่า คุณไม่ได้ยินหรือไง ที่เธอพูดชัดเจนว่าฉันและเธอ คนละระดับ ชั้นกัน..
“แล้วไง..”
แล้วไง? แล้วไงเนี่ยนะ?
ฉันจะบ้าตาย..
“นี่ เอาจริงนะ คุณก็มาหาแฟนคุณตลอด เธอทำอะไร เธอ คุยกับใคร คุณก็เห็นอยู่ตลอด..จะมาให้ฉันทำอีกทำไมกันไม่ ทราบ..
“เธอมีหน้าที่ทำตามคำสั่งฉันก็พอ..
ทำไม ทำไมฉันต้องทำตามที่คุณสั่งด้วย ไม่มีเหตุผลเอาซะ เลย!
“งั้นก็จ่ายเงินมา”
และพอเขาพูดเรื่องนี้..ฉันก็นิ่งค้างไปทันที..
ตอนนี้เขาไม่ได้ขู่ฉันเรื่องจะฆ่ายัยเมย์แล้ว แต่ว่าเขามีคำขู่ ใหม่.. ที่อันนี้ฉันยอมรับได้มากกว่า แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันก็ไม่ อยากยอมรับเท่าไรหรอก
เพราะเรื่องนั้นก็คือ…ตอนนี้ฉันกำลังติดเงินเขาอย่างไม่ตั้งใจ
ก็วันนั้นที่ฉันปาข้าวของในห้องจนแตกไงล่ะ.. และหลังจาก วันนั้นผ่านไปได้ 3 วัน ก็มีเอกสารส่งมาให้ฉัน และมันก็คือใบ เสร็จค่าเสียหายที่ฉันเห็นมูลค่ามันแล้ว ฉันแทบจะเป็นลม..
แจกัน แก้วน้ำ และถาดกระเบื้องในห้องน้ำ มูลค่ารวมกัน แล้ว 2 หมื่นกว่าปอนด์!!! ตกเป็นเงินไทยแล้วมีมูลค่าเฉียดล้าน บาทเลยนะ!
ไอ้ของพวกนี้มันฝังเพชรหรือไงวะ หรือส่วนผสมมันหายาก มากหรือยังไง ทำไมมันแพงอย่างนี้..
และไม่นาน คนที่ส่งใบนี้มาให้ฉันก็โทรมา…พร้อมกับเสียงนิ่งๆของผู้ชายคนนี้ที่พูดขึ้นมาว่า..
“ทำตามคำสั่งฉัน 1 เดือนแล้วเธอไม่ต้องจ่ายเงินก้อนนี้
และฉันก็มานั่งคิดทบทวนว่า ระหว่างยอมทน 1 เดือน กับ หาเงินมาให้ 2 หมื่น อันไหนคุ้มกว่า.. ซึ่งพอมาคิดๆดูแล้ว.. ยอมทน 1 เดือนอาจจะคุ้มกว่า เพราะฉันไม่ได้มีเงินมากมาย และเงินที่มีก็ต้องเอามาหมุนให้ น้อง ป้า ไหนจะค่ารักษาพี่ต้า
อีก
ส่วนให้ไปยืมเงินใครนะเหรอ.. ก็ไม่มีหรอก คนที่สนิทก็มีแต่ พี่ต้น และพวกเราก็เป็นแค่พนักงานธรรมดา ไม่มีเงินมากมาย อย่างนั้นหรอก
นั่นเลยเป็นที่มา ที่ทำให้ฉันต้องยอมทำตามที่เขาสั่ง..
เห้อออ
และพอได้มองหน้าเขาที่มองเหมือนว่าเหนือกว่าฉันในตอน นี้แล้วมันยิ่งทำให้ฉัน อดที่จะหมั่นไส้และบ่นเบาๆในภาษาของ ตัวเองไม่ได้
“หึ อย่าให้ฉันรวยบ้างก็แล้วกันนะ จะเอาเงินมาโปรยตรงหน้า เลยคอยดู..ไอ้ขี้งก ทวงอยู่ได้”
“พูดอะไร..
หึหึ.. ดีจริงๆเลยนะ เวลาที่อีกฝั่งฟังภาษาไทยไม่ได้ออก.. มัน เป็นแบบนี้ตลอดแหล่ะ ที่ฉันแอบด่าเขาภาษาไทย และค่อย โกหกเขาเป็นภาษาอังกฤษเหมือนกับครั้งนี้
“อ่อ ..ฉันบอกว่า…แล้วฉันจะพยายามเข้าหาเจนนิเฟอร์ดูใหม่ นะคะ”
ทำมาเป็นยิ้ม.. พอใจที่ให้ฉันทำตามได้สินะ..หารู้ไม่ โดน ฉันด่าไปไม่รู้กี่รอบแล้วย่ะ..แบ…
แต่แล้ว อยู่ๆ เขาก็ปรับสีหน้าเป็นเหมือนเดิม.. ก่อนที่จะพูด ออกมานิ่งๆ
“ฉันมีงานใหม่ให้เธอทำ
หื้ม..? งานอะไร
“มีดอกไม้ชนิดนึง อยู่บนยอดเขานั้น..เธอต้องไปเอามา ภายใน 1 ชั่วโมงนี้
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ