ตอนที่ 15

ไม่อยากจะเชื่อ ก็ต้องเชื่อ ตอนนี้ฉันออกมาจากงานนั้น แล้ว งานที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากตำแหน่งที่ฉันอยู่เลยซักนิด.. เพราะว่างานนั่นมันอยู่ชั้นล่างของห้องนี้ที่ฉันอยู่

ใช่แล้ว..ฉันยังอยู่ในโรงแรมเดิม แต่ว่าตอนนี้ฉันย้ายตัว เองมาอยู่ในห้องโรงแรมสุดหรูแทน.. ห้องที่ฉันต้องจําใจมา เพราะนํา นั่น..

และตอนนี้ลูกน้องเขาก็ออกจากห้องไปแล้ว และทิ้งฉันไว้กับ ห้องสุดหรูนี้ แต่เพียงผู้เดียว พร้อมกับใจที่มันสั่นกลัว และไม่รู้ เลยว่า นายปีศาจนั่น คิดจะทำอะไรกับฉันกันแน่..

แต่การพามาในห้องแบบนี้ มันก็คิดอะไรเป็นอย่างอื่นได้ยาก มาก นอกเสียจากว่า เขาจะพาฉันมาข่มเหง

โอ๊ยยย..ทําไงดีๆ

ตอนนี้ฉันได้แต่เดินกัดเล็บวนไปมา ด้วยความตื่นกลัวไป หมด.. พร้อมกับกลัวมากว่าประตูห้องมันจะเปิดเมื่อไร..

อืม.. ก่อนอื่น..ฉันต้องหาอาวุธ… อย่างน้อยก็มีสเปรย์พริกไท ที่ฉันพกตลอดแล้วหนึ่ง แต่ว่าทักษะความไวของเขาที่ฉันเคย เจอ มันก็ไม่ธรรมดา ถ้าหากว่าพลาดไป.. ฉันต้องแย่แน่ๆ

ถ้าอย่างนั้น..ต้องหาของอย่างอื่นด้วย

คิดได้เช่นนั้น ฉันก็เดินหาของรอบๆห้องทันที.. พร้อมกับออก ไปดูตรงระเบียง เพื่อหาทางหนีทีไล่ แต่ก็พบว่า มันไม่มีเลย.. ไม่ว่าจะมีด ส้อม หรืออะไรที่แหลมคม มันไม่มีเลย..

หรือว่าฉันจะแอบในตู้เสื้อผ้าดี พอเขาเปิดมาก็จะไม่เจอ

ฉัน..ก็จบ

แต่ว่า เมื่อครู่เขาเพิ่งฝากลูกน้องมาขู่ฉันเองนะ ว่าจะฆ่ายัย เมย์..

ถ้าฉันทำแบบนั้น แล้วเขาโกรธ จนลงมือฆ่าจริงๆล่ะ..

ไม่ได้…ฉันจะทำไม่ได้ สิ่งที่ควรทำคือการเจรจากับเขา เท่านั้น..

แต่ว่า..พอฉันหันไปเห็นเตียงนอน ก็ยิ่งเครียด..

โอ๊ยยย… ฉันจะบ้าตายอยู่แล้ว เขาจับฉันมาไว้ที่ห้องนี้ทำไม กันนะ..
แต่แล้วอยู่ๆ สายตาฉันก็หันไปเห็นอะไรบางอย่าง ที่ทําให้ฉัน เกิดไอเดียบางอย่าง

เพลัง!!! เพลัง!!! เพลัง!!! เพลัง!!!

ฉันตัดสิน เดินไปหยิบแจกันของห้อง แก้วต่างๆที่วางโชว์ รวมถึงอะไรทุกอย่างในห้องที่มันสามารถแตกได้ โยนให้มัน แตกทันที.. ก่อนที่ฉันจะเอาเศษเหล่านั้นที่แตก.. วางกระจายๆ ไปทั่วเตียง.. ทั่วโซฟา.. ทั่วบริเวณที่คิดว่า ถ้าเขาคิดจะทำแบบ นั้นกับฉันจริง..เขาต้องมีโดนเศษพวกนี้มาดกันบ้างล่ะ..

รวมถึง เศษพวกนี้ก็สามารถเป็นอาวุธได้ด้วย.. แจ่ม!

กรีก..

แต่แล้วระหว่างทีฉันกำลังภูมิใจกับความคิดตัวเองอยู่นั้น เสียงประตูห้องก็เปิดออกมาในที่สุด

ตึกตึก ตึกตึก

และก็มาพร้อมกับ..ผู้ชายคนนั้นที่เดินเข้ามาหน้านิ่งเช่น เดิม…แต่ทว่าก็เขาก็ผงะเล็กน้อย เมื่อเห็นสภาพห้องที่มีเศษ แก้ว เศษกระเบื้องมากมาย กระจายอยู่ไม่ว่าจะบนเตียง หรือบนโซฟา.. ก่อนที่เขาจะกระตุกยิ้มเล็กน้อย และพูดออกมา เสียงนิ่ง..

“เธอคิดว่า ฉันจะพาเธอมาเพื่อนอนกับเธองั้นเหรอ…

พูดแบบนี้ คือเขาไม่คิดจะทำงั้นเหรอ แต่ว่าการที่เขาพาฉัน มาอยู่ในห้องแบบนี้จะให้ฉันคิดเป็นอย่างอื่นได้ยังไง..

ฉันก็เลยทำหน้าเลิ่กลั่กเล็กน้อย ก่อนที่จะยืนห่างๆเขาไว้และ พูดออกมา

“ม มีอะไรก็ว่ามา….

แต่แล้วอยู่ๆ เขาก็เดินตรงมาหาฉันที่มีเศษแก้วมากมายอยู่ รอบๆตัวฉัน ที่ฉันตั้งไว้เป็นเกราะป้องกันตัวเองเอาไว้ที่พื้น..

แต่ทว่าเกราะป้องกันของฉัน..กลับโดนเขาเดินเหยียบด้วย รองเท้าหนังคู่สวยของเขาอย่างหน้าตาเฉย

กร๊อบบ กร๊อบบบ..
และพูดออกมาด้วยเสียงนิ่งเหมือนหน้าตาของเขา..

“เรื่องแบบนั้นทำตรงไหนก็ได้ ห

ฮะ!!!

ทันทีที่พูดจบ…เขาก็คว้าตัวฉันแล้วก็อุ้มฉันขึ้นทันทีด้วย ความเร็ว ก่อนที่จะพาฉันออกมาจากวงปราการเศษแก้วที่ฉัน ทำไว้ และเดินไปยังโซนกินข้าวและวางฉันนั่งไว้บนโต๊ะกิน ข้าวใหญ่ของห้องแห่งนี้แทน

ก่อนที่จะเอามือมาคร่อมกันไม่ให้ฉันไปไหน ในขณะที่ฉันได้ แต่ตาโตตกใจกับสิ่งที่เขาทำ…พร้อมกับปากที่พูดออกมาด้วย ความตื่นกลัว

*น ไหนบอกว่า ไม่ได้จะทำแบบนั้นกับฉันไง

.. ก่อนที่จะเอามือดันอกเขาที่รู้สึกว่า เขาใกล้ฉันมากเกินไป แล้ว..

“อืม..ตอนแรกก็ว่าจะไม่ทำ..แต่ว่า ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว…
ฮะ!

พริบ!!

เมื่อพูดจบ..เขาก็พยายามดันฉันลงแนบกับโต๊ะทันที.. ใน ขณะที่ฉันก็เอื้อมมือเข้าไปในกระเป๋าสะพายตัวใหม่ ที่ฉันเอา มือกำสเปรย์พริกไทไว้ในมือแต่แรก…เพื่อที่จะเอามาฉีดพ่นคน ตรงหน้า แต่ทว่า

หมับ!!

เขาจับมือของฉันไว้ทัน พร้อมกับสแยะยิ้มเล็กน้อย..และดึง มือฉันชูขึ้นพร้อมกับบิด..

“โอ๊ยย..”

จนขวดเสปรย์พริกไทนั่นร่วงล่นบนโต๊ะ และก็กลิ้งล่นไปอยู่ ที่พื้นแทน..

ไม่จริง..
จากนั้นฉันก็หันมาเผชิญหน้ากับเขาอีกครั้ง ที่มองด้วยสายตา ชั่วร้าย พร้อมกับดันตัวฉันนอนลง และกดมือของฉันแนบกับ โต๊ะกินข้าว…

“ย อย่านะ.. ฉันสู้ขาดใจจริงด้วย..”

แต่แล้วก็เหมือนเดิม..เขายังมองนิ่งๆ แต่ยิ้มมุมปากเล็กๆ โดยที่ฉันก็เอาแต่ดั้นเพื่อให้หลุดพ้น..แต่แรงของฉันก็ทำอะไร เขาไม่ได้ ราวกับเป็นแค่แรงสะกิดเขาเท่านั้น..

“ถ ถ้าคุณทำ ฉัน..ฉันจะแจ้งตำรวจ

“อุ๊บ.” หลังจากที่ฉันพูดไปแบบนั้น เขาก็กระตุกยิ้มมุมปาก เล็กน้อย ก่อนที่จะแนบปากลงมาจูบฉันทันที..เหมือนกับคราว ที่แล้วไม่มีผิด..

จูบที่มันดุเดือดและจูบที่มันรุนแรง

“อื้อออออ..”
ไม่จริง…ฉันจะต้องเสียตัวให้เขาอย่างนั้นเหรอ..ไม่นะ..

ตอนนี้เขาก็ปล่อยมือฉันเป็นอิสระแล้ว แต่เปลี่ยนเป็นเอามือ นั้นมาแนบกับหน้าของฉันแทน เพื่อล็อกใบหน้าไม่ให้ฉันหนีไป ได้ และกัมจูบ จูบ จูบ จูบด้วยความรุนแรงจนฉันหายใจแทบไม่ ออก…

ป้กๆๆ

“อ่ออออยยย”

จนในที่สุด เขาก็ผละปากไป…และทำให้ฉันหายใจเข้าปอด เต็มที่ แต่แล้วเขาก็กัมมาจูบฉันใหม่ พร้อมกับสัมผัสใหม่ ที่มากกว่าเดิม เพราะตอนนี้เขาพยายามที่จะสอดลิ้นเข้ามา แทรกแซงภายในโพรงปากฉันด้วยความร้อนแรง..

แม้ว่าฉันจะไม่ยินยอม..แต่ฉันก็ทําอะไรไม่ได้นอกจาก พยายามสะบัดหน้าหนี แต่เขาก็ตามมาประกบจูบได้เหมือน เดิม..

จนกระทั่งในที่สุด เขาก็ถอนจูบฉันออก..

“เลว ..คุณ เจนนิเฟอร์แล้ว คุณจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ!!”
เขายังคงหน้านิ่งเช่นเดิม.. แต่ฉันก็แอบเห็นว่าเขามีแววตาที่ หงุดหงิดเล็กน้อยเพิ่มเติมมาด้วย แต่แล้ว…อยู่ๆ เขาก็เอื้อมมือ มารูดซิปหลังเสื้อเดรสของฉันทันที..

ครืดดดดด

ก่อนที่จะถูกเสื้อเดรสของฉันช่วงบนออกให้ร่นลงมากองที เอวด้วยความไว

“ว้าย!!! ”

“.. ก็ไม่ได้ไม่มีหน้าอกอย่างที่เคยพูด”

น่าเกลียด..น่าเกลียดที่สุด ทั้งคำพูด และสายตาที่มองรูปร่าง ของฉัน..ก่อนที่มันจะลามไปถึงการกระทำของเขาด้วย..

“ปล่อยนะ!! อย่า

เพราะหลังจากที่เขาพูดจบ..เขาก็ก้มลงมาประกบจูบตรงซอก คอและเนินอกของฉันทันทีจนฉันต้องดิ้นหนีอีกครั้งพร้อมกับ ปากที่พูดออกมาด้วยความโกรธ..
“…คุณกำลังจะขมขืนฉันอยู่นะ!!!”

และคำพูดของฉันก็ทำให้เขาเงยหน้ามามองใบหน้าของฉันที่ มองเขาด้วยความโกรธ…ก่อนที่เขาจะพูดออกมานิ่งๆ

“ลอง ขอร้อง อ้อนวอนฉันสิ เผื่อฉันจะเห็นใจ

นี่เขาต้องการเอาชนะฉันงั้นเหรอ.. เมื่อครู่ที่เขาต้องการให้ ฉันก้มหัว นอนกับเขาเพื่อแลกกับเงินทองของเขา ก็ว่าเลวแล้ว

แต่นี่ เขาต้องการให้ฉันอ้อนวอนเขา เพื่อให้ฉันไม่ตกเป็น ของเขางั้นเหรอ..

เขาพยายามที่จะทำให้ฉัน..ไม่มีศักดิ์ศรีสินะ.. และไม่มีวัน ฉัน ไม่ยอมเด็ดขาด

“ไม่!! ต่อให้ฉันต้องตาย..ฉันก็ไม่ขอร้องผู้ชายอย่างคุณ!”

“…ก็ดี..งั้นก็เตรียมตัวโดนขมขืนอย่างที่เธอว่าได้เลย”
และคราวนี้ทันทีที่เขาพูดจบ…เขาก็ดึงแผ่นซิลิโคนที่ปิด หน้าอกกันโป๊ของฉันออกทันทีด้วยความเร็ว!!!

อร๊ายยยย..”

ตั้งแต่ในชีวิต ฉันไม่เคยอับอายแบบนี้มาก่อนเลย..และ นอกจากเขาจะมองแล้ว เท่านั้นยังไม่พอ เขายังก้มลงไป ประกบจูบอย่างดุเดือดอีกด้วย..

จนฉันได้แต่ดั้นด้วยความโมโหและอยากให้หลุดพ้น แต่ก็ไม่ วายที่จะรู้สึกมีอีกอารมณ์เข้ามาแทรกด้วย

มันเป็นอารมณ์ที่ฉันไม่เคยรู้สึกมาก่อน..จนทำให้ฉันได้แต่ นอนจิกนิ้วตัวเอง แต่ปากก็ยังไม่หยุดพูด

“อือ หยุด….หยุดนะ…

และเขาก็ไม่ได้แต่บดจูบทั่วเรือนร่างและซอกคอฉันเท่านั้น แต่มือของเขา… ก็ยังนวดคลึงและบีบทั่วร่างกายของฉันด้วย ความรุนแรง..จนมันทำให้ฉันเริ่มกลัว…

ฉันจะต้องเสียครั้งแรกให้กับผู้ชายคนนี้แล้วจริงๆงั้นเห รอ..ฮึก..ไม่นะ..ไม่
และไม่นาน..เสื้อเดรสของฉันก็เริ่มหลุดออกจากร่างกายของ ฉันเรื่อยๆ ในขณะที่ฉันก็เริ่มขึ้นไปนอนบนโต๊ะใหญ่พื้นแข็งนั่น เต็มตัว พร้อมกับพยายามดิ้น…แต่ว่าก็แรงเขาที่ทั้งบีบ ทั้งนวด ทั้งพรมจูบทั่วร่างไม่ได้เลย..จนในที่สุด เดรสของฉันก็หลุด ออกจากตัวไปหมด เหลือทิ้งไว้แค่เพียงกางเกงขาสั้นข้างในสี เนื้อ ที่ปกปิดร่างหาย…

กลัว..ฉันกลัวเหลือเกิน…ฮึก..

ตอนนี้ฉันได้แต่กลัว กลัวมากกว่าที่เคยกลัวเขา..และก็อดทน ต่อไปไม่ไหว จนมันก่อเกิดเป็นน้ำตาเม็ดเล็กๆ ที่ไหลรินออก มาอย่างหน้าไม่อายอีกต่อไป…

ก่อนที่จะพูดในภาษาของตัวเองด้วยความกลัว เพื่อแสดง ด้านอ่อนแอ ที่ไม่อยากให้คนอย่างเขาได้ยิน

“ฮือออออ พ่อคะ แม่คะ..ช่วยสาด้วย..ช่วยสาด้วยยย..ฮือออ ออออออออ ใครก็ได้ช่วยสาที…ฮือออ สากลัวเหลือเกิน.. ฮือ

แต่แล้ว..อยู่ๆผู้ชายที่กระทำย่ำยีฉันด้วยความโหดร้ายก่อน หน้า ก็หยุดนิ่งไป..ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืน.. พร้อมกับหลับตา นิ่งๆ และไม่นานเขาก็ลืมตาและพูดด้วยน้ำเสียงที่มัน..เรียบ นิ่ง และเฉยชาเป็นที่สุด
“แต่งตัวให้เรียบร้อย..

ส่วนฉัน..ก็รีบลุกขึ้นเอาเข่าชันและกอดตัวเอง ไว้..ร้องไห้..และมองหน้าเขาด้วยความตกใจ..กลัว โกรธ และ อีกหลายๆความรู้สึก ปะปนกันไปหมด..

และอดไม่ได้ที่จะพูดออกมาด้วยความโมโห

“ทราม คุณมันสกปรกและเลวที่สุดเท่าที่ฉันเคยรู้จักใครมา

หมับ!!

“สงสัยเธอคงไม่อยากหยุดสินะ..ได้

แต่แล้วก็เป็นอีกครั้งที่เขามาจับแขนของฉันไว้ และทำท่าจะ คร่อมและคุกคามฉันอีกครั้ง มันเลยทำให้ฉันพูดโวยวายอีก ครั้ง พูดอะไรก็ได้ ที่ฉันนึกได้ว่าฉันจะรอดได้ในสถานการณ์นี้

“อย่านะ! ถ้าผู้หญิงที่คุณรักโดนแบบนี้ คุณจะรู้สึกยังไง!!! ”
กรีก!

และคำพูดของฉัน ก็ทำเขานิ่งงันและหยุดการกระทำไป ทันที..

เขา…มีผู้หญิงที่รักด้วยอย่างนั้นหรือ เขา… นั้นหรือ.. มีหัวใจด้วยอย่าง

แม้ว่าฉันจะไม่เชื่อ แต่สีหน้าของเขาและการกระทำที่หยุด ลงไป มันก็แสดงออกมา…เขามีผู้หญิงคนนั้นจริงๆ และเขาก็ เปลี่ยนเป็นหยิบเสื้อผ้าฉันที่ตกลงพื้นขึ้นมา ก่อนจะโยนใส่ฉัน และพูดเสียงแข็ง

“แต่งตัวซะ..”

และคราวนี้..ฉันรู้แล้วว่า..ฉันควรจะต้องแต่งตัวก่อน และฉัน ก็ควรรีบคุยกับเขาให้จบๆไป เพื่อที่จะได้ไม่ต้องมาเห็นหน้า ผู้ชายอย่างเขาอีก

แต่ว่าสายตาเขาที่จ้องมองฉันอย่างนี้…มันทำให้ฉัน..ต้องพูด ออกมานิ่งๆ แต่ก็บ่นไปด้วยความเขินอายเล็กน้อย..

“หันไป..ก่อน”
แม้ว่าเขาจะเห็นเรือนร่างฉันแล้ว แต่ฉันก็ไม่กล้าพอที่จะเอา มือจากการปิดหน้าอกของตัวเองออก และแต่งตัวต่อหน้า เขา…โดยที่เขาจ้องมองแบบนี้หรอก.. แต่ว่าเขากลับไม่หมุนตัว เลยซักนิดนอกจาก

“10 วินาที..”

ยืนพูดด้วยเสียงเรียบเฉย..และกัมมองดูนาฬิกาข้อมือของตัว

เอง

และแน่นอนมันคงหมายถึงว่า.. เขาให้เวลาฉันแต่งตัว 10 วินาที..

ซึ่งตอนนี้เขาก็เอาแต่จ้องมองที่นาฬิกาของเขา และมันก็ ดีกว่าการที่เขาจ้องมองฉัน นั่นเลยทำให้ฉันรีบลงมาจากโต๊ะ และหยิบเสื้อมาสวมใส่ทันที ด้วยมือที่สั่นเทา..

พริบ!!

และมันก็เสร็จพอดีกับที่เขาเงยหน้ามองออกมาจากนาฬิกา ข้อมือ..

จากนั้นเขาก็เริ่มพูดออกมา และคาดว่าน่าจะเป็นสิ่งที่เขา

ตั้งใจจะพูด
“เอาล่ะ ฉันมาคิดดูแล้ว ฉันจะให้เธอได้เป็นตัวแทนสตันของ เจนนิเฟอร์ต่อในหนังสั้น แต่ฉันมีข้อเสนอ

ข้อเสนออะไรอีกล่ะ!!

แม้ว่าฉันอยากจะด่าหรือพูดอะไรมากมาย แต่ว่าฉันก็เลือกที่ จะเงียบดีกว่า..

เพราะฉันยังตื่นกลัวกับสิ่งที่เขาทำกับฉันเมื่อครู่อยู่

“ทุกครั้งที่เธอไปถ่ายทำกับเจนนิเฟอร์ เธอต้องจับตาดูเธอ ไว้..ไม่ว่า เธอจะคุยกับใคร ทำอะไร เวลาไหน..ต้องรายงานฉัน ทุกครั้ง”

คืออะไร..เขาให้ฉันมาทำหน้าที่นี่ ก็เพื่อให้ฉันจับตาดูเจนนิ เฟอร์งั้นเหรอ..

เขาคงรักเธอมากสินะ.. ถึงขั้นให้คนมาจับตาดูเธอขนาดนี้.. หรือผู้หญิงที่ทำให้เขายอมหยุดกระทำแบบนั้นกับฉัน ก็คือเจน นิเฟอร์..

แล้วถ้ารักเธอมากขนาดนี้ เขามาทำกับฉันเมื่อกี้ทำไม…
แถมตอนนี้ยังท่าเหมือนเมื่อครู่ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกด้วย..

เจ็บใจจริงๆ..

ฉันก็เลยไม่ได้ตบปากรับคำอะไร นอกจากมองเขา..ด้วย สายตาที่ไม่พอใจเหมือนเดิม..ก่อนที่เขาจะยื่นหน้ามาใกล้ๆฉัน จนทำให้ฉันต้องเบือนหน้าหนี เพราะกลัวเขาทำแบบเมื่อครู่

แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ทำอะไรเหมือนเมื่อครู่หรอก แต่เขากลับ พูดอะไรบางอย่าง ที่มันร้ายกาจมากกว่านั้น

“ถ้าเธอไม่ทำ…น้องเธอ..ตาย..หึ”

ทันทีที่เขาพูดจบ..เขาก็หมุนตัว และเดินออกไปจากห้องนี้ ทันที..

ปัง!!

ในขณะที่ฉันยังนั่งกอดเข่าเหมือนเดิม..พร้อมกับความรู้สึกที่ ช็อกไปหมด..ทั้งเรื่องที่เกิดเมื่อครู่…และคำขู่นั่น..

ฉันได้งานที่ฉันอยากได้แล้ว.. แต่ทำไมต้องเกิดเรื่องแบบนี้ด้วยนะ..

คุณพระอาทิตย์ บอกฉันที ฉัน..ทำผิดตรงไหน หรือฉันยัง เป็นเด็กดีไม่พอ..

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ