ตอนที่ 13

“คุณไม่ได้ไปงานนี้…

“ไม่นะบอส..ขอร้องละ ฉันอยากไปจริงๆ ขอฉันเพิ่มไปนะ

คะ…

ตอนนี้ ฉันและทีม กำลังประชุมกัน..เรื่องงานเดินแบบ เปิดตัว เพชร ของแบรนด์ดัง..ใช่ ก็แบรนด์ WCJ งานเดียวกับที่บริษัท ชันชายน์ จะให้ทางบริษัทฉันร่วมงานด้วยนั่นล่ะ..

แต่อันนี้ มันเป็นงานเปิดตัวก่อนหนังสั้น.. และก็จะได้รู้พร้อมๆ กันวันงานด้วยว่า นางเอกที่จะได้มาแสดงหนังสั้นของเรื่องนี้ คือใคร.. ซึ่งตอนนี้ฉันรู้แล้วละ..และฉันไม่ค่อยอยากทำงาน ร่วมเท่าไรเลยด้วย

เพราะว่า เธอคนนั้นก็คือ เจนนิเฟอร์…นางเองที่ฉันร่วมงาน ครั้งสุดท้ายยังไงล่ะ..

และคราวที่แล้วที่ฉันได้ยินเธอพูดกัน ก็น่าจะงานนี้นั่นแห ล่ะ ส่วนผู้ชายที่เธอพูด ก็คือมิสเตอร์ฟรองค์ ไค ที่เป็น CEO บริษัท ซันชายน์ ที่ดูแลตัวโฆษณาหนังสั้นและเจ้าของจัดงาน ออแกไนซ์ของงานครั้งนี้ด้วย

ก็ไม่แปลกที่เธออยากจะจับจนตัวสั่น เพราะเขารวยขนาดนั้น ว่าแต่เขาน่าจะแก่น่าดูเลย..แต่ก็นะ..หนุ่มหรือแก่ ผู้หญิง บางคนก็ไม่สนใจหรอก ขอให้รวยก็พอ..

ส่วนฉันนะเหรอ…เรื่องรวยไม่สนใจหรอก.. ขอให้นิสัยไม่ป่า เถื่อนเหมือนนายนั่นก็พอใช้ได้แล้ว…

ซึ่งงานนี้ ฉันก็ไม่สนใจใครหรอก เพราะฉันคิดแต่ว่า ฉัน อยากทํางานออกมาให้ดีที่สุดก็พอ และถึงฉันไม่อยากร่วมงา นกับยัยนางเอกขี้เหวี่ยงนี้เท่าไรแต่ฉันก็อยากทำงานนี้อยู่ดี.. เพราะมันอาจจะทำให้ฉันก้าวหน้าในอาชีพการงานที่เป็นอยู่ใน ตอนนี้..

โดยในงานนั้น..ก็มีคอนเซปคล้ายๆกับในหนัง…นั่นก็คือ ให้ มีการจำลองสถานการณ์โจรกรรมปล้นเพชร..แบบการแสดง โดยมีกลุ่มโจร 3 กลุ่ม.. และก็มีนางเอก 1 คนที่ต่อสู้กับโจร พวกนั้น เพื่อปกป้องเพชรที่มีค่า…

และสุดท้ายเธอก็ชนะ โดยที่ทางแบรนด์จะสื่อว่า เพชรนี้ใคร ก็อยากได้ครอบครอง และเพชรชิ้นนั้น มันก็แข็งแกร่งเหมือน กับตัวนางเอกในเรื่อง

และด้วยตัวงาน ตัวแบรนด์ และความว่างงานในอาทิตย์ที่ ผ่านมา ทําให้ฉันอยากทำงานนี้เอามากๆๆๆ
แต่ว่าก็อย่างที่บอสมอก บอสไม่ให้ฉันเข้าร่วมด้วย..นั่นเป็น เพราะว่า.. ฉันทําเรื่องให้โดนหักคะแนนกับงานครั้งล่าสุดไง ล่ะ!!

ก็เพราะ คราวที่แล้วนะสิ ผู้กำกับนะ ขี้ฟ้องสุด..เรื่อง..ที่ฉันไป สายในวันนั้น ก็เอาไปฟ้อง และเรื่องก็ถึง บอสฉัน

และก็อย่างที่คิดไม่มีผิด.. บอสเรียกฉันไปบ่นเป็นชั่วโมง.. รวมถึงครั้งนี้ด้วย ที่ยังเอาเรื่องนี้มาพูดอีกครั้งในที่ประชุม…

“ผมเคยบอกแล้วใช่มั้ยครับ….ว่าบริษัทเรา ให้ความสําคัญ กับเรื่องตรงต่อเวลาที่สุด…ซึ่งคุณ…ผิดกฏนี้อย่างมาก เพราะ ฉะนั้น งานใหญ่แบบนี้…ผมไม่เลือกคนที่ไม่ตรงเวลาอย่างคุณ ร่วมงานด้วยแน่นอน..

จุก.. จุกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว…

“ฉันขอแก้ตัวนะคะ. ครั้งนี้และหลังจากนี้ จะไม่มีวันทำพลาด อีกเด็ดขาด..นะคะ

แต่ว่า ฉันก็ไม่ยอมหรอก.. ฉันว่างงานตั้งนาน แล้วอีกอย่าง ฉันก็อยากแสดงศักยภาพให้ทางบริษัท ซันชายน์ เห็นด้วย.. เผื่อเขาจะสนใจจ้างงานฉัน..
“ผมว่าผมพูดชัดแล้วนะครับ คุณริซ…

เห้อ.. ฉันต้องตัดใจสินะ งานนี้

และคำพูดพร้อมสีหน้าที่เด็ดขาดของบอส ก็ทำให้ฉันต้อง ยอมกลับมาหน้านิ่ง และพูดออกมาอย่างยอมรับแต่โดยดี..

“ค่ะ..”

พร้อมกับคิดว่า..

ที่บอสอคติกับฉันแบบนี้ มันเป็นเพราะนายนั่นคนเดียว.. เขา ทำให้คนอย่างฉันที่มีประวัติดีมาตลอด ต้องมาแปดเปื้อนถึง 2 ครั้ง..

ไอ้ปีศาจหน้านิ่ง…อย่าให้เจอครั้งหน้านะ… ฉันจะกระโดดต่อย ให้หน้าหงายเลย คอยดูสิ!!! หึ!!!!

Kyle Part

“ฉันยินดีจริงๆ ที่ได้ร่วมงานกับคนเก่งๆอย่างคุณซะทีคุณไค..
“ครับ..”

ตอนนี้ผมมาร่วมงานเปิดตัวแบรนด์ WCJ งานที่ผมเองก็ไม่ อยากมา แต่ผมก็ต้องมา เพราะว่างานนี้มันเป็นงานของลูกค้า รายใหญ่ของผม..

แต่นั่นไม่สำคัญเท่าเรื่องที่ผมรู้มาจากปากของเด็ดผมเมื่อไม่ นานหรอกว่า.. คุณลอเร้นซ์ เจ้าของแบรนด์นี้ และคนที่กำลัง คุยกับผมในตอนนี้.. มีส่วนเกี่ยวข้องกับ เดอกร็อส

ผมก็เลยต้องมา เพื่อมาตีสนิทและสังเกตการณ์ ซึ่งทุกอย่าง ก็ดูจะเข้าทาง เมื่อตั้งแต่เริ่มงาน…จนถึงตอนนี้ ลูกสาวของ คุณลอเร้นซ์ ที่ชื่อ เจนนิเฟอร์ นักแสดงชื่อดัง ที่ผมเคยเห็น แค่ป้ายโฆษณาผ่านๆมาบ้าง ดูจะพอใจในตัวผมไม่น้อย และ ก็ตามประกบติดผมไม่หยุดเลยตั้งแต่ที่ผมเริ่มเข้ามาในตัวงาน เหมือนอย่างตอนนี้

“ใช่ค่ะ มัม คุณไค ทั้งหล่อและเก่งจริงๆ ฉันติดตามงานคุณ มานาน ไม่คิดเลยว่าจะได้มาร่วมงานกันจริงๆซักที ตัวจริงหล่อ กว่าที่เห็นในข่าวอีกนะคะเนี่ย เผลอๆ หล่อกว่าพระเอกที่ฉัน เคยร่วมแสดงด้วยด้วยซ้ำ”

ซึ่งสายตา ท่าทางของเธอนั้น มันช่างแตกต่างจากอีกคนเป็น อย่างมาก เพราะเธอคนนั้น มีแต่สีหน้า ตื่นตกใจ โมโหไม่พอใจ รังเกียจ และสายตาที่ดูอยากหนีห่างจากผมสุดๆ …

วันนั้น ที่เธอเข้ามาบ้านผมผิด ผมก็รู้ รู้ประวัติของเธอทุก อย่าง รู้ว่าเธอ..คือผู้หญิงไทย ที่เรียนและเติบโตที่ไทยมา ตลอด…จนกระทั่งเดือนที่แล้ว ที่ได้เธอย้ายมาทํางานที่ สำนักงานใหญ่ ของบริษัทที่เธออยู่ บริษัทที่เป็นสายงานเกี่ยว กับสตั้น..

และเธอก็มาอยู่กับน้องสาวที่ชื่อว่า เมย์จริงๆที่นี่ แต่ถึงอย่าง นั้น ผมก็ยังไม่เชื่อใจเธอ 100% หรอกว่าเธอไม่ใช่คนของ เด อกร็อส

เพราะจากประวัติที่ผมรู้คร่าวๆ เธอกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่ยัง เล็ก และการที่เธอมาเป็นสตั้น ถนัดการต่อสู้แบบปลอมๆนั้น มันก็น่าสงสัย.. ว่าเธอเป็นบังหน้าหรือเปล่า เพราะฉะนั้น วัน นั้นที่ผมเอาของเธอในกระเป๋าใบนั้นไป..ผมเลยทำการใส่ GPS ติดตัวไว้ในมือถือของเธอ และให้ลูกน้องผม ตามดูเธอ ห่างๆไว้ ซึ่งที่ผ่านจนถึงตอนนี้…ก็ดูไม่มีพิรุธอะไร

แต่ผมก็ยังไม่เชื่อใจอยู่ดี …เพราะว่ามันเป็น 2 ครั้งแล้ว ที่ผม เจอเธอ ในวันที่เกี่ยวข้องกับ เดอกร็อส

ใช่แล้ว วันที่ผมไปที่สวนนั่น มันเป็นเพราะ เดอกรอส นัดผมไปเอง.. และผมก็ไป พร้อมกับลูกน้องคู่ใจ อย่างโจและ เอส ที่ดูโดยรอบสวนป้องกันผมจากระยะไกลให้อีกที.. แต่แล้ว ระหว่างที่ผมนั่งรออยู่นั้น ก็มีใครบางคนใส่มาสคอตหมา เดิน มาหาผมและพูดออกมาว่า..

“นี่นาย..มีคนสุ่มโจมตีนายอยู่ เขาอยู่ตำแหน่งของหลัง ฉัน..ฉันบังไว้อยู่..

และก็เป็นจังหวะเดียวกับโจที่โทรมารายงานว่า เห็นคนกำลัง ซุ่มดูผมอยู่หลังพุ่มไม้..ผมเลยสั่งให้จัดการทันที..

ก่อนที่ผมจะเอาหัวของมาสคอตของคนตรงหน้าออก…เพราะ ว่าผมคุ้นเคยกับเสียงนั่นมาก และมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดจริงๆ.. เธอคือผู้หญิงคนนั้นนั่นเอง

ซึ่งมันทำให้ผมยิ่งเข้าใจได้ว่า เธออาจจะเกี่ยวข้องกับ เดอก ร็อส แน่ๆ เพราะอะไรจะบังเอิญมาเจอกัน ตอนผมนัดกับ เดอก ร็อส ทุกครั้ง

แต่ไอ้การแต่งตัวปัญญาอ่อนแบบนั้น และการมาบอกผมว่ามี คนซุ่มยิงผมนั้น..มันคือแผนการอะไรของทางนั้นกัน?

มันเป็นแผนการในแบบที่ผมไม่เคยเจอและไม่เคยได้ยินมา ก่อน.. นั่นเลยทำให้ผมต้องพาเธอไปในสถานที่ที่ไม่มีใครสามารถเห็นเรา 2 คนได้ เผื่อฝั่งเธอจะมองดูอยู่…และ พยายามเค้นเอาความจริงจากปากเธอแทน..

แต่แล้ว…ลูกน้องผมก็โทรมาบอกว่า..ไอ้คนร้ายที่จับได้.. ก็คือ มิสเตอร์เพิลล์ ที่ผมไล่ออกไปเมื่อหลายเดือนที่แล้ว…

มันก็เลยทำให้ผมรู้ว่า…ผมเข้าใจเธอผิด..แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ ยังไม่อยากจะเชื่อใจเธอ 100% อยู่ดี.. วงการของผม มันไม่มี อะไรที่เชื่อใจได้จริงๆหรอก.. และผมก็ต้องระวังตัวเอาไว้ก่อน

แต่ไอ้ท่าทีของเธอ ที่ดูเหมือนว่า เธอไม่รู้และไม่เกี่ยวข้อง อะไรกับเรื่องนี้มันก็แนบเนียนมาก และที่สำคัญ..เธอก็เป็น ผู้หญิงที่ปากดีและปากเก่งที่สุด ตั้งแต่ที่ผมเคยเจอใครมาใน ชีวิต ทั้งๆที่ เธอควรจะกลัวผม แต่เธอกลับด่าผมได้เป็นชุด ไม่ ว่าจะภาษาไทยหรือภาษาอังกฤษ..ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ

ไม่เคยมีใคร ในชีวิต ที่กล้าพูดกับผมแบบนี้ และคำพูดของ เธอนั้น มันก็ยังอยู่ในหัวผมตลอดเวลา…..

ผมไม่ได้โตมาด้วยความรักของคนในครอบครัว…งั้นเหรอ?

ผมมันเป็นผู้ชายห่วยๆ งั้นเหรอ? …
แล้วไหนจะ..ไอ้วีรกรรมที่เธอเอากระถางต้นไม้ มาบังไว้หน้า ประตูของห้องนํ้าอีก.. จนทําให้ผมต้องติดต่อให้เอสมาช่วย เปิดให้..

หึหึ.. เรื่องนี้ ถ้าไม่ใช่ลูกน้องสนิทผมรู้ ผมคงไม่รู้จะเอา หน้าไปไว้ไหน มีที่ไหน โดนขังในห้องน้ำด้วยฝีมือผู้หญิง ปัญญาอ่อนแบบนั้น

แต่เอาเถอะ.. หลังจากนี้ ผมก็จะทำให้เธอต้องยอมก้มหัวให้ กับผม ให้กับคนที่เธอกล้าด่าว่า.. เป็นผู้ชายห่วยๆ.. และคนที่ เธอทำท่ารังเกียจ…กับการโดนจูบจากผม ทั้งๆที่ใครหลายคนก็ ต้องการ แล้วเราจะได้เห็นดีกันแน่ริสา..หึหึ

ส่วนผู้หญิงอีกคน เจนนิเฟอร์…คนที่ผมอยู่ด้วยตรงนี้ไม่กี่นาที แต่ผมโคตรอยากจะเดินออกไปจากตรงนี้อย่างที่สุด เพราะไม่ ว่าจะคำพูด น้ำเสียง หรือท่าทางที่ดูชื่นชมผมตลอดเวลา…รวม ไปถึงสายตาที่เหมือนจะกลืนกินผม มันทําให้ผม..รำคาญ

แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่หนีเธอหรอก เพราะเธอยังมีผล ประโยชน์กับผมอยู่ ดังนั้นผมก็เลยทำแค่เพียงยิ้มเล็กๆส่งไป ให้เธอกลับอย่างมีมารยาทแทน เมื่อเธอพูดบนชมผมแบบนั้น ออกมา
ถ้าไม่เห็นว่าเธอมีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณลอเร้น ผมคงไม่ยืน อยู่ตรงนี้เป็นแน่..

“แล้วก็..ฉันก็ขอบคุณคุณมากนะคะ….คุณยอมให้ฉันได้ แสดงเป็นนางเอกของเรื่องนี้ด้วย..”

“มันเป็นเพราะความสามารถของคุณมากกว่า..คุณถึงได้รับ บทนี้”

“ชมกันแบบนี้ ฉันก็คงจะไม่ถ่อมตัวแล้วกันนะคะ…คุณได

ทันทีที่เธอพูดจบ เธอก็เข้ามาควงแขนผมและพูดอย่างสนิท สนมขึ้นมาทันที.

และแม้ว่าผมอยากจะปิดออก แต่ว่า..ก็เช่นเดิม ผมทําได้แต่ หันไปยิ้มมุมปากเล็กๆ และพูดประโยคอื่นเพื่อให้ได้สิ่งที่ผม ต้องการแทน

“ครับ.. แล้วผมจะรอชมผลงาน…เริ่มจาก งานในวันนี้.. ผมว่า ทางทีมงานน่าจะหาตัวคุณอยู่นะครับ คุณเจนนิเฟอร์”

“เออค่ะ.. ถ้าอย่างนั้น….ฉันขอตัวไปเตรียมตัวการแสดงต่อไป ก่อนนะคะ…ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวังแน่ๆ รอชมได้เลย”
“ครับ..” เมื่อผมพูดพร้อมกับยิ้มเล็กๆ..เธอก็แกะแขนของเธอ ออกไปจากผมทันที ก่อนที่จะส่งยิ้มที่คิดว่ามันสวยและเซ็กซี่ ส่งมาให้ผมอีกครั้ง แต่ผมคิดว่าไม่ ก่อนจะเดินจากไป..

ส่วนผม ก็คงต้องทำทีเป็นขอตัวออกไปจากตรงนี้เพื่อให้ผม ดูไม่ได้สนใจกับคุณลอเร้นซ์มากนัก

“งั้น ผมก็ขอตัวไปดูงานความเรียบร้อยของฝั่งผมหน่อยนะ ครับ..คุณลอเร้นซ์”

“อ้อ.. เดี๋ยวสิคะ…คุณไค..สนใจลูกสาวฉันหรือเปล่าคะ”

หึหึ..เข้าตรงประเด็นเร็วแบบนี้ก็ดีผมจะได้ไม่ต้องเสียเวลา

ผมพอจะรู้อยู่ว่า เธอมองดูผมแปลกๆตลอดเวลาที่ลูกสาวเธอ มาเกาะแกะผม เหมือนกับว่ากำลังประเมินอะไรอยู่ และมันก็ ทำให้เธอพูดประโยคนี้ออกมาสินะ

“ผมเพิ่งเจอเธอวันนี้วันแรกเท่านั้นเอง แต่ก็ต้องยอมรับว่า ลูกสาวคุณน่าสนใจ

“ตรงดีนะคะ.. หึหึ..งั้นฉันว่าเราแยกย้ายไปดูความเรียบร้อย กันดีกว่านะคะ..”
“ครับ..”

ผมรู้อยู่ว่า เธอ..รักลูกสาวคนเดียวของเธอคนนี้มาก.. รวมถึง ตามใจเธอทุกอย่าง บางทีการที่ลูกสาวเธออยากได้ผม อาจจะ ทําให้ความคิดของคุณลอเร็นซ์เปลี่ยนไป แต่ถึงยังไง เรื่องนี้ก็ ต้องดูกันยาวๆอีกที..

หลังจากที่เธอและผม แยกตัวกัน ผมพร้อมกับโจและเอส.. ก็ไปทําตามสิ่งที่ผมบอกเธอก่อนหน้าจริงๆ นั่นคือไปดูความ เรียบร้อยของงานออกอไนซ์ที่มาจากบริษัทของผมเอง

“งานเรียบร้อยหรือเปล่า..

“ครับ..ตอนนี้แขกกำลังทยอยเข้ามาในงานกันแล้วครับ..

“แล้ว… ทีมสตั้นล่ะ..

มาแล้วครับ ทุกคนอยู่ในห้องแต่งตัว

“อืม…

เมื่อได้เรื่องแล้ว ผมก็ถอยตัวออกมาเพื่อให้พวกเขาได้ ทำงานต่อ พร้อมกับคิดอะไรบางอย่าง..
หึหึ.. จะเป็นยังไงนะ ถ้าเธอเห็นผม ผู้ชายห่วยๆที่เธอว่าอีก ครั้งในงานนี้..ริสา…

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ