ตอนที่ 11

“อ่ะ!!! คุณจะทำอะไรน่ะ!!!

คว้บ!!!

และก็เป็นแค่หน้าของเขาที่หันมามองฉันนิ่งๆเพื่อบอกให้ ฉันอยู่เฉยๆ และสายตาของเขา…มันก็ทำให้ฉันอยู่เฉยจริงๆ แต่ก็อดไม่ได้ ที่จะชะเง้อมองดูบนหน้าจอว่า..เขาทำอะไร..

จนกระทั่งเห็นว่าเขา กดโทรออกหาเมย์ น้องสาวของฉัน!!!

พร้อมกับเปิดลำโพงให้เป็นที่เรียบร้อย..

ตุ๊ดดด ตุ๊ดดดดดด..

กรีก

“พี่สาจะโทรมาทำไมเนี่ย คนจะหลับจะนอน

และก็เป็นเสียงของน้องฉันที่เป็นภาษาไทย และดังออกมา

จากมือถือของฉันเอง !!
ฮะ!!! คนจะหลับจะนอน!

ควัน!!!

และมันก็ทำให้ฉันเงยหน้าไปมองผู้ชายที่ถือมือถือฉันอยู่ด้วย สีหน้าที่ตกใจและช็อกสุดๆ ก่อนจะกรอกเสียงลงไปสั่นๆ

“ม เมย์ ตอนนี้เมย์อยู่ไหน

“พี่สา เมย์บอกแล้วใช่มั้ย ว่าเมย์โตแล้ว อย่ามายุ่งได้มั้ย!!

“เออ แล้ว…นี่เมย์อยู่บ้านเควินหรือเปล่า”

“ก็ใช่นะสิ ก่อนหน้านี้เมย์ว่าเมย์พูดชัดแล้วนะ…

“บ้านเควินอยู่ไหน”

“อย่าบอกนะ ว่าพี่สาจะตามมา ให้ตายเถอะ… พี่สา.. แค่เมย์ ยอมให้พี่สามานอนห้องด้วย ก็ไม่ได้ว่าพี่สาจะมาเจ้ากี้เจ้าการ มายุ่งวุ่นวายกับชีวิตเมย์แบบนี้นะ แล้วถ้าพี่สายังทำตัวแบบนี้ อีก เมย์จะไม่กลับห้องอีกเลย คอยดู!!

กรีก!!!
และน้องฉันก็วางสายไป..ในขณะที่ฉันก็ได้แต่มองหน้าอีกฝั่ง ด้วยสีหน้าที่จะยิ้มก็ยิ้มไม่สุด จะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก..

นี่ฉันมาเข้าบ้านผิด แล้วยังจะพูดจาโวยวายใหญ่โตกับเขาว่า

เขาจับน้องฉันไว้อีก..หน้าแตกเลยมั้ยล่ะ ไอสา

“แหะๆๆ ขอโทษนะคะ ฉันเข้ามาผิดบ้าน……… ไม่ถือเนอ ะ..แหะๆๆ

ฉันเอื้อมมือไปหยิบมือถือจากเขา ก่อนจะยิ้มแห้งๆ และตี หน้าเนียนๆไป

พร้อมกับคิดว่า ฉันควรจะรีบเก็บใบหน้าที่แตกเป็นเสี่ยงๆ แล้ว ก็ออกจากบ้านหลังนี้ให้เร็วที่สุด..

“งั้น..ฉัน ออกได้เลยนะ..แหะๆ

เหมือนเดิม นิ่งเหมือนเดิม..แบบนี้ คืออนุญาตแล้วสินะ

ฉันเลยค่อยๆยกนาฬิกาข้อมือมาดู พร้อมกับคิดด้วยสีหน้า กังวลว่า.. นี่มันตี 3 แล้ว จะมีแท็กซี่หรือเปล่านะ..มันจะอันตรายหรือเปล่า.. และถ้าไม่มี ฉันจะกลับยังไง..

…แต่ก็น่าจะดีกว่าอยู่บ้านหลังนี้ละมั้ง..

คิดได้อย่างนั้น..ฉันก็กอดกระเป๋าที่สายขาดไว้แน่น..ก่อนจะ ค่อยๆย่อง และมองเขาไม่วางตา พร้อมกับเดินออกไปอย่าง ช้าๆ ด้วยรอยยิ้มแห้งๆที่ส่งไปให้เขา

แต่แล้วอยู่ๆ..

หมับ!!!

เขาก็มาจับมือฉันไว้ แล้วก็ลากพาฉันออกไปทันที

ฮะ!! อะไรอีก เขายังไม่ปล่อยฉันเหรอ

“ไม่นะ ปล่อยนะ!!! อย่ามาอะไร และ ฉันจะไม่มาบ้านนี้อีก แล้ว ฉันขอโทษ

“เงียบ!!”

อีก….
ผู้ชายบ้าอะไรวะ..น่ากลัวชะมัด..

และเสียงที่เขาตวาด เพราะรำคาญที่ฉันโวยวายตลอดทาง ก็ ทำให้ฉันกลัวและยอมเงียบไปอย่างที่เขาพูด

พร้อมกับรีบสาวเท้าเดินตามเขาไปด้วยความเร็ว

จนกระทั่ง..เขาเอาผ้ามาปิดตาฉันไว้..

ฮือ… อะไรอีกวะเนี่ย เมื่อไรเรื่องบ้าๆแบบนี้มันจะจบจะสิ้นซะ

หี่ยยย….ไอ้เควิน ถ้าฉันรอดไปได้นะ เจอกันครั้งหน้า ฉันไม่ เอาแกไว้แน่!

แต่ตอนนี้ฉันต้องเอาตัวเองให้รอดก่อน..

เพราะตอนนี้ฉันมองอะไรไม่เห็นเลย และก็ได้แต่เดินตามแรง ลากของผู้ชายที่อีกคนที่กุมมือทั้ง 2 ข้างของฉันเอาด้วยมือ เดียว

เขาจะพาฉันไปไหน ทำไมเขาต้องปิดตาฉันด้วย หรือว่า..เขา จะพาฉันไปขมขืน..
“ย..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ …ฉันไม่สวย ฉันไม่ตรงสเปก คุณหรอก…ล แล้วก็ ฉันลีลาไม่ดี..นมก็แบน ตูดก็แฟบ พุงก็ ย้อย.. ขาก็ลาย หลังเป็นสิว ดูไม่ได้เลย.. ป ปล่อยฉันไปเถอะ นะ..อย่าทำฉันเลย.. มันจะทำให้คุณมีความทรงจำแย่ๆเรื่องผู้ หญิงเปล่าๆ

แต่แล้ว…ทุกอย่างก็เงียบ…ทุกอย่างยังเงียบเหมือนเดิม เงียบจนฉันกลัวไปหมด..

ฉันเลยรวบรวมความกล้าที่มี..ฮึดสู้กับเขา…อีกครั้ง เพื่อชีวิต ตัวเอง..

เอาวะ!!

“ป ปล่อยนะ ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น…นะ!!!”

ฮึด!!!!

เมื่อพูดจบ ฉันก็ขัดขืนตามแรงจูงของเขาทันที และพยายาม ยื้อมือที่เขาจับไว้อย่างสุดกำลังเพื่อให้มันหลุดออก…แต่แล้ว
“ถ้าไม่หยุดดิ้น ฉันเอาเธอตรงนี้แน่!!”

เสียงทุ้มตวาดดังลั่นก็ดังออกมา และมันก็ทำให้ฉันหยุดดิ้น ไปในทันที..

พร้อมกับใจที่มันสั่นไหวไปหมด สั่นไปด้วยความกลัว กลัว มากจริงๆ กลัว..จนฉันทนไม่ไหว และเริ่มน้ำตารื้นเล็กน้อย แต่ มันก็โดนผ้าคาดตาซับน้ำตาเบาๆนั่นไว้จนหมด..

“พ่อขา แม่ขา ช่วยสาด้วย…”

ฉันได้แต่พูดพึมพำเบาๆ และยอมเดินไปตามเขาแต่โดย ดี..โดยไม่ขัดขืนอีก…เพราะฉันกลัวเขาจะทำอย่างที่พูดจริงๆ และก็ได้แต่รอลุ้นว่าเขาจะพาฉันไปที่ไหน…จนกระทั่ง

พริบ!!

“ว้าย!!!..

ฉันรู้สึกว่าฉันโดนอุ้ม!

และมันก็โดนอุ้มเพียงชั่วครู่..ก่อนจะรู้สึกเหมือนว่า..ตัวฉัน กำลังนั่งอยู่บนเบาะอะไรซักอย่าง..
หรือฉันจะโดนจับไปทรมาน…บนเบาะการทดลอง

ฮือออ..ไม่นะ

“ฮึก..ฮัก”

ฉันได้แต่นั่งสั่น และสะอื้นกลัวไปด้วย…จนกระทั่งได้ยินอีก เสียงในความเงียบ

กรีก..กรีก

เสียงอะไร..นั่นเสียงอะไร และตอนนี้เขาก็ไม่ได้จับมือฉัน แล้ว.. ถ้าอย่างนั้น..ฉันควรจะเอามือไปเปิดผ้าปิดตาออกดีมั้ย.. แล้วถ้าฉันเอาออก เขาจะโกรธหรือเปล่า..แต่ถ้าฉันไม่เอาออก ฉันก็จะไม่รู้เลยว่าตอนนี้ฉันอยู่ไหน

เอาไงดี..ทำไงดี..

แต่แล้วระหว่างนั้น..

ครีดดดดด ครืดดดด..

เอ๊ะ เสียงนี้ทำไมมันเหมือน..เสียงสตาร์ทรถ
พริบ!!!

คราวนี้ฉันรวบรวมความกล้า…ถอดผ้าปิดตาออกทันที แล้วก็ พบว่า..ฉัน…กำลังนั่งอยู่ในรถ!!

สรุปบ้านหลังนี้…มันมีประตูอีกฝั่งที่มีที่จอดรถด้วยงั้นหรือ

ควบ!!!

และเมื่อฉันหันไปมอง ก็พบว่าผู้ชายคนนั้นกำลังนั่งอยู่ตรง ฝั่งคนขับรถเป็นที่เรียบร้อย…..ส่วนฉันก็ได้แต่มองตาปริบๆ ด้วย ความมึนงงและตกใจ.. จนกระทั่งเขาออกรถไป..

บรื้นนน…

เขาจะพาฉันไปไหน…หรือว่าเขาจะพาฉันไปขาย..!!!

ไม่นะ!!!!

“คุณกำลังทำบาปนะ… อย่าทำเลย เชื่อฉัน

และเหมือนเดิม..เขาก็ยังคงนิ่ง หน้านิ่งและขับรถเหมือน

เดิม..
“ฉันขายได้ไม่กี่ปอนด์หรอก.. ก็อย่างที่บอก ฉันไม่สวย หุ่น ไม่ดี..อย่าทำแบบนี้…

“เงียบ!”

และก็เป็นอีกครั้ง ที่เขาพูดขึ้นมาด้วยใบหน้านิ่ง ไม่ได้ตะคอก แต่ว่าเสียงเขากลับก้องกังวาลทั่วรถ และมันทำให้ฉัน..ต้อง หุบปากทันที.. ก่อนจะกลับมามองหน้าตรงและมองเส้นข้าง หน้าด้วยใจเต้นตุ่มต่อมๆ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะพาไปไหน..

นี่มันก็ดี 3 แล้วนะ.. เขาจะรีบขายฉันเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ..

แต่แล้วระหว่างนั้น ด้วยความเงียบ..อยู่ๆก็มีเสียงบางอย่างดัง

ขึ้น..

มันไม่ใช่เสียงวิทยุ ไม่ใช่เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของใคร..แต่ มันเป็นเสียง..ท้องร้องของฉันเอง

คร่อกกกกก

พริบ!!
ฉันรีบเอามือมาปิดหน้าท้องทันที ก่อนที่จะค่อยๆหันไปมอง ก็พบว่าเขาหน้านิ่งเช่นเดิม..

โอ๊ยย ขายหน้าชะมัด..

แล้วถ้าเขาเอาฉันไปขายจริง ฉันก็ควรจะต้องมีแรงสู้หรือ เปล่า…ปล่อยให้หิวแบบนี้ ฉันไม่มีแรงสู้แน่ๆ

นั่นเลยทำให้ฉัน ค่อยๆเอื้อมมืออย่างช้าๆไปล้วงไปยังกระเป๋า ของฉัน..ก่อนจะหยิบขนมปัง..อย่างเบามือที่สุด เพื่อไม่ให้เกิด เสียง และหันไปมองหน้าคนขับตลอดเวลา…เพื่อดูว่าเขาเห็น ฉันหรือเปล่า..

แต่เขาก็ยังหน้านิ่งตลอดการขับรถเหมือนเดิม ถ้าแบบ นั้น..คงไม่เห็นสินะ..ขอแอบกินหน่อยแล้วกัน..

นั่นเลยทำให้ฉัน ค่อยๆ ตะแคงตัวเบี่ยงออกไปทางประตูรถ อีกฝั่ง..และมองของในมือ..ด้วยความรู้สึกเหมือนว่า นี่มัน คือ เนื้อชั้นดี..A5..

โอ๊ยย น้ำลายจะไหล.. ขอกินละนะ..

ฉีกกก..
“ห้ามกิน..

แต่แล้วจังหวะที่ฉันฉีกซองไปได้แค่นิดเดียว เสียงทุ้มใหญ่ก็ ดังออกมาทันที..

ฮะ!!…

คว้บ!

“แต่ฉันหิว..”

ไม่รู้ละ ฉันหิว..ฉันจะกิน..

นั่นเลยทำให้ฉันฉีกซองเปิดออกเต็มๆ อย่างไม่สนใจอีก แล้ว…เพราะว่ากลิ่นมันออกมาจากซองแล้วและมันก็หอม ยั่วยวนซะเหลือเกิน..

เอี๊ยดดด!!!!

แต่แล้วระหว่างที่ฉันอ้าปากกำลังจะงับ..อยู่ๆเขาก็เบรกรถ ทันที..และมันก็ทำให้ขนมปังที่ฉันถืออยู่..กระเด็นออกนอกมือ

ไปยังคอนโซลหน้ารถทันที!!!
“อื้ออออ!!! ขนมปังฉัน!!!!!”

“นี่เธอ!!! รถฉันเปื้อนหมดแล้ว!! เก็บมันเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!”

“ก็ถ้าคุณไม่เบรก ขนมปังมันจะเลอะแบบนี้มั้ยละ คนที่ผิดคือ คุณนั้นแหล่ะ!!”

หมับ!!!

แต่แล้วเขาก็เอื้อมมือมาจับแขนฉันด้วยความแรง ด้วยสีหน้า

ไม่พอใจ

โอ๊ยย ทนไม่ไหวแล้วโว้ย! ความองความกลัวอะไร..ฉันไม่ สนใจอีกแล้ว!

“ไอ้ผู้ชายใจแคบ ไอ้ผู้ชายไม่มีน้ำใจ!!! จะฆ่าเพราะฉันทำ ขนมปังเลอะรถคุณงั้นเหรอ.. ฮะ! รู้มั้ย ฉันไม่ได้กินข้ามาตั้งแต่ เที่ยง ถ่ายคิวบู๊ก็ทั้งบ่าย เหนื่อยก็เหนื่อย มาเจอน้องไม่พอใจ ใส่ เจอไอ้เควินที่เลวคิดจะเคลมฉัน แล้วต้องมาเจอคุณที่ผี เข้าผีออกแบบนี้อีก!!! แถมก็ไม่รู้จะพาฉันไปไหน หิวโว้ยยยย หิววววววว เข้าใจมั้ย ว่ามันหิววววววววววว

ฉันไม่รู้เรื่องแล้ว ตอนนี้ฉันด่าไทยคำอังกฤษ ไปหมด เพราะคิดค่าไม่ทัน.. ในขณะที่อีกฝ่ายก็มองหน้าฉันนิ่งเหมือนเดิม…ก่อนที่จะหยิบขนมปังที่ฉันทำล่นตรงคอนโซลข้าง หน้าขึ้นมา แล้วก็ทำอะไรบางอย่างที่ฉันไม่คาดคิด

หมับ!!!

เพราะอยู่ๆ เขาก็เอาขนมปังใหญ่ๆ ทั้งก้อน ยัดใส่ปากฉันทั้ง ก้อนทันที..

“อยากกินก็กินไปซะ กินให้หมด”

“อื้ออออออ…”

และตอนนี้เขาก็ยัดๆๆๆๆ ยัดเข้ามาจนปากฉันจะฉีก.. และฉันก็ ทำให้แต่เอามือทุบอกทุบตัวเขาเป็นพัลวัน

“อื้ออออออ…”

ยัดแบบนี้แล้วฉันจะเคี้ยวยังไงละ..ไอ้บ้า!!!

เวลาผ่านไปซักพัก ในที่สุดเขาก็ยอมหยุดและเอามือออกไป ด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ..และฉันก็รีบคายขนมปังทันที..

คนที่ไม่พอใจควรเป็นฉันหรือเปล่า!
“แค่กๆๆ ๆๆ ไอชั่ว!! ไอเลว!!!”

แต่แล้วเขาก็ทำอะไรที่ทำให้ฉันช็อกไปในทันที

ครืดดดด

ตุ๊บ!!!

เพราะว่าเขาเปิดกระจกรถ ก่อนที่จะเอาขนมปังที่ยัดปากฉัน เมื่อครู่ โยนออกไปนอกกระจก อย่างใจร้าย..สุดๆ

ทำให้ฉันได้แต่หันไปมองด้วยความเสียดาย

ขนมปังของฉันนนนนน.. แม้ว่าเมื่อกี้ฉันจะโดนกระทำรุนแรง ไปแบบนั้น แต่ฉันก็รับรู้ได้ว่า…มันอร่อย และมันก็กระตุ้นน้ำ ย่อยให้กระเพาะฉันแล้ว

ฮือออออ T T

ครืดดดดด..

จากนั้นเขาก็ปิดกระจก ส่วนฉันก็ทำได้แค่เอามือแบบกระจก มองก้อนขนมปังที่ตกตรงพื้นข้างทางข้างนอกอย่างเสียดายก่อนจะหันไปองเขาที่หยิบทิชชูมาเช็ดมือของตัวเอง.. แล้วก็ ขับรถออกไปต่อ…พร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กๆ เหมือนกับพอใจใน สิ่งที่ตัวเองทำแล้ว..

ใจร้าย…ใจร้ายที่สุด!!!

แต่ไม่เป็นไร ฉันยังมีแครกเกอร์…อีกอันในกระเป๋า และพอ ฉันทำท่าจะหยิบมันขึ้นมา

“ครั้งต่อไปฉันจะโยนเธอเหมือนขนมปังนั่น..

กรีก!!

คนบ้าอะไร ใจร้ายชะมัด!!!

งั้นขอกินน้ำก็ได้..

ฉันเลยเอาแคกเกอร์เก็บใส่กระเป๋าแล้ว หยิบขวดน้ำออกมา แทน..

กินน้ำเปล่าก็ได้วะ!! แต่แล้ว..

“ถ้าน้ำหกในรถ ฉันจะฆ่าเธอ..
คว้บ!!!

เยยยย..!!! กรี๊ดดดดดดดดด

บอกเลยฉันอยากจะกรี๊ดใส่หน้าเขาดังๆ และเทน้ำในขวดใส่ รถเขาให้มันท่วมไปเลย!! แต่ว่าฉันก็รักชีวิตตัวเองอยู่ไง

ฉันก็เลยได้แต่เปิดขวดน้ำ ด้วยความโมโห ก่อนจะกรอกใส่ ปากดื่มรวดเดียวจนหมดขวด!!!

อึก อึก อีก อึก อึก อีก

บอกเลย กินไม่ให้เหลือซักหยด!!!!

และทันทีที่หมด ฉันก็คว่ำขวดพร้อมกับพูดทันที..

“ไม่หก และไม่เหลือซักหยด โอเคนะ!!! !!!”

แย่ที่สุด เขามันแย่ที่สุด..

และเมื่อฉันเก็บขวดเปล่านั้นลงในกระเป๋าเรียบร้อย พร้อมกับมองหน้านิ่งที่เหมือนว่าเขาไม่ได้ทำอะไรร้ายกาจกับฉันเมื่อ ครู่ มันก็ทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะขอบ่นเขาเป็นภาษาที่เขาฟังไม่รู้ เรื่องหน่อยเถอะ

เสียดายชะมัด….หน้าตาก็ดี แต่ป่าเถื่อน.. ป่าเถื่อน ที่สุด..หึ..แล้วคิดว่า ไอ้หน้านิ่งๆที่ชอบทำ มันเท่ห์นักหรือไง.. หรือว่าหน้าทากาวไว้.. ถึงขยับไม่ได้เลย..ขยับซักนิด ยิ้มซัก หน่อยอะ เป็นป่ะ …หรือกลัวว่าถ้าขยับ แล้วโลกจะแตก… แล้ว เมื่อกี้ก็เหมือนกัน จะกลัวอะไร กับแค่กินในรถ เข้าใจป่ะ ว่า คนมันหิว!! หึ อย่าให้ตัวเองหิวบ้างก็แล้วกัน ฉันขอสาปแช่ง เลยนะ ขอให้นายต้องอดข้าวอดน้ำทั้งวันเหมือนฉันบ้าง อีก อย่างนะ.. มันยากนักเหรอ กับการพูดดีๆ แค่พูดว่า กรุณาอย่า กินเลยนะครับ ผมไม่อยากให้รถเลอะ หรือผมไม่อยากให้รถมี กลิ่น จะว่าอะไรก็ว่าไปสิ ไม่ใช่มาขึ้นเสียงใส่แบ……….

คว้บ!!

แต่แล้วระหว่างที่ฉันพูดเป็นชุด..เขาก็หันมามองหน้าฉัน.. และมันก็ทำให้ฉันหุบปากทันที..ก่อนที่จะเชิดหน้าหันไปยังฝั่ง ประตูรถ เพื่อไม่ต้องมองหน้าเขา

โอเค..ได้ด่าแล้ว สบายใจแล้ว..
และฉันกับเขาก็นั่งเงียบแบบนั้นมาตลอดทาง..พร้อมกับเสียง ท้องร้องของฉันเป็นระยะๆ จนในที่สุด..รถก็ถึงปลายทาง..

และมันทำให้ฉันหันไปมองหน้าเขาทันที ด้วยความตกใจ…

เพราะว่าปลายทางที่ว่า เขาไม่ได้พาฉันไปขาย ไม่ได้พาฉัน ไปทำไม่ดีไม่ร้าย

แต่ว่าเขา..พาฉันมาส่งที่อพาร์ตเม้นต์ของฉัน!!!

นี่เขามาส่งฉันงั้นเหรอ?! เขาก็เป็นคนมีน้ำใจคนนึงงั้นเหรอ?! งง บอกเลยว่างงไปหมด แต่มีอีกเรื่องที่ฉันงงว่า

“คุณรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่..

ใช่ เขารู้ได้ไง.. ฉันยังไม่ได้บอกอะไรเขาไปเลยนะ..

แต่แล้วหลังจากที่ฉันเอ่ยถามไปด้วยความแปลกใจ เขาก็ มองหน้าฉันนิ่งก่อนที่จะกดปุ่มอะไรไม่รู้ข้างๆตัวเขาที่ทำให้ ประตูรถฝั่งฉันเปิดออก และก็ทำอะไรบางอย่างที่กลับมา ทำให้ฉันเปลี่ยนความคิดว่าเขาเป็นคนมีน้ำใจอีกครั้ง
นั่นก็คือ..

เขาดันตัวฉันลงด้วยความแรงและเร็ว จนฉันต้องรีบออกไป ยืนนอกรถ.. แล้วเขาก็กดปิดประตูรถที่ทำให้ฉันต้องหลบ.. จากนั้นเขาก็ขับรถออกไปเลยทันที..

นิ้วววว!!!!!

ในขณะที่ฉัน..ได้แต่ยืนหน้านิ่งงง ตาปริบๆ..อยู่หน้าอพาร์ต เม้นต์ของตัวเอง…พร้อมกับในหัวที่คิดว่า..

สรุปว่า..เขาเป็นคนดีหรือคนเลวกันแน่?

แต่ที่แน่ๆ หลังจากนี้…ขออย่าให้ได้เจอะได้เจอกันอีกเลย!!! ไอ้ปีศาจหน้านิ่ง!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ