ตอนที่ 10

ผู้หญิงคนนั้น..เป็นใครกัน..

ผม…เห็นเธอผ่านกล้องวงจรปิดตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในบ้าน แล้ว และผมก็สงสัยว่า..เธอเป็นใคร.. เพราะว่าเธอเป็นคนละ คนกับภาพที่เด็ดเอามาให้

ผมไม่ได้เอาภาพนั้นให้ใครดู แม้กระทั่งลูกน้องสนิท..เพราะ ผมไม่ไหวใจใคร..เลยไม่แปลกที่เอสจะให้เธอเข้ามาในบ้าน

ซึ่งผมก็ยินยอมให้เธอเข้ามาแต่โดยดี เพราะตอนแรก ผมก็ คิดว่าเธอน่าจะเป็นคนของกลุ่ม เดอกร็อส..แต่ว่าเมื่อเธอเข้า มาถึง ก็เอาแต่ถามว่า..เควินอยู่ไหน..รวมถึงบอกว่า..มาดา มหาน้องสาว..

ห..น้องสาวงั้นเหรอ?

บ้านหลังนี้ ไม่ใช่ว่าใครจะเข้าออกได้ง่ายๆ และคําตอบของ เธอมันยิ่งทําให้ผมสงสัย นั่นเลยทําให้ผม…ต้องจับเธอไว้ ก่อน ก่อนที่เธอจะลงมือ..จัดการผม..

มันเป็นอย่างนี้เสมอ ใครไวกว่าก็ได้เปรียบ..
แต่แล้วแด็ดก็โทรมาบอกว่า ลูกสาวของกลุ่มเดอกร็อส ขอ เลื่อนนัด.. ซึ่งมันก็หมายความว่า…..ผู้หญิงคนนี้ อาจจะเกี่ยว หรือไม่เกี่ยวกับกลุ่มนี้ ก็ได้

แต่ว่า…ถ้าเกี่ยวข้องกันจริง พวกมันจะส่งเธอมาทำไม การ ต่อสู้ก็ดูเด็กน้อย แถมคำพูดคำจาก็ดูไม่ระแวดระวัง..

ไหนจะไอ้คำด่ามากมายที่เป็นภาษาไทย ที่ผมไม่ได้ยินมา นาน แต่ว่าผมก็ฟังออกทุกคำอีก

หรือว่าทั้งหมดจะเป็นแผนการอะไรบางอย่างของฝั่งนั้นที่ ทําให้ผมตายใจ

คิดได้อย่างนั้น..ผมก็มองดูของในกระเป๋าสะพายที่สายขาด จากฝีมือผมอีกครั้งทันที ว่ามีพวกแฟรชไดรฟ์ กล้อง หรือ อุปกรณ์อะไรที่ไว้ลอบฆ่า หรือล้วงข้อมูลผม ซ่อนเอาไว้หรือ เปล่า…

แต่ก็พบว่า…ไม่มี..ของในกระเป๋าของเธอ ก็มีของเพียงแค่นั้น

ว่าแต่ไอเอกสารนี้มันคืออะไรกัน..

ผมค่อยๆเอื้อมมือไปหยิบกระดาษประมาน3-4 แผ่น ที่มันเป็นเหมือนบทอะไรบางอย่าง แต่ว่าก็มีลายมือภาษาไทยเขียน กำกับเอาไว้หลายจุด จนเต็มหน้ากระดาษไปหมด

วันแรก งานแรก ของที่นี่ ขอให้เป็นวันที่ดีนะคะ พ่อกับแม่ก็ คงมองดูหนูอยู่ใช่มั้ย หนูจะทำให้เต็มที่นะคะ ^ ^

‘กระโดดจากจุด A ด้วยความสูงประมาณ 30 เซน..แล้วพุ่งไป ยังจุด B ด้วยความเร็วพร้อมกับใบหน้าที่อินเนอร์มาเต็ม…จาก นั้นก็หมุนตัว 45 องศา เชิดหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็ยกขาขึ้น เตะ

‘ท่าตรงนี้ยากจัง.. แต่แกทำได้แน่ ไอ้วิสา..สู้โว้ยย

เมื่อวานพลาดเยอะเกินไปแล้ว วันนี้ต้องซ้อมให้เยอะกว่า …คนอื่นจะได้ไม่เดือดร้อนอีก…

‘อุปกรณ์ตัวนี้ ราคาแพง ทนุถนอมมันให้ดี ห้ามทานอา นะ..ริสา ไม่งั้นแกเตรียมตัวตายได้เลย

แกเก่งสุดๆไปเลย วิสารอชมผลงานด้เองได้เลยละ

นี่คือท่าสุดท้ายของงานนี้ ต้องเล่นสด เอาให้ทีมงาน ประทับใจ..สู้ๆ
เป้าหมายต่อไป ได้ ขอให้โดน เพี้ยง! ร่วมงานกับบริษัท ซันชายน์…. ขอให้

เธออยากมาร่วมงานบริษัทผมงั้นหรือ…หรือว่า มันจะเป็นโค้ด ลับ? แต่ดูยังไง มันก็ไม่ใช่..หรือว่าจริงๆแล้ว เธอจะไม่ใช่สาย สืบ หรือคนของกลุ่ม เดอกร็อส กัน

แต่ว่า…เธอจะมาบ้านหลังนี้ได้ยังไง…กว่าจะมาถึง ซอยทาง เข้าก็ลำบาก แล้วอีกอย่างที่ตรงนี้ ก็ไม่ใช่ว่าใครจะเดินผ่านมา ได้ง่ายๆด้วย

ผมค่อยๆวางเอกสารนั้นทิ้งลง ก่อนที่จะเบนสายตา มองไปยัง ของชิ้นอื่นในกระเป๋า

มือถือ..

ผมหยิบมันมาเปิด แต่ว่ามันก็ไม่สามารถเปิดดูข้อมูลข้างใน ได้ ต้องปลดล็อกด้วยนิ้วมือก่อน.. นั่นเลยทำให้ผม เห็นแค่ เพียงภาพของผู้หญิงคนนั้นพร้อมรอยยิ้มที่ดูสดใส..ที่ตั้งเอาไว้ เป็นพื้นหลังเท่านั้น

ผมมองภาพนั้นอยู่นาน…ด้วยความรู้สึกแปลกๆ และรู้สึกคุ้น เคยกับรอยยิ้มเหมือนเคยเห็นที่ไหน แต่ผมก็นึกไม่ออก..
ผมก็เลยตัดสินใจ ยอมวางมือถือนั่นลงในที่สุด…ก่อนจะหันไป มองของอีกชิ้น

กระเป๋าสตางค์สีชมพูใบเก่า..

“ไม่มีพ่อแม่สั่งสอนหรือไงว่าห้ามดูของส่วนตัวของคนอื่น

ฮะ!”

หึ…เธอก็แค่ผู้หญิงปากดีและปากเก่ง.. ทำไมผมต้องสนใจคำ พูดของเธอด้วย..

ผมเลยเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าใบนั้น เพื่อที่จะเปิดดู เผื่อจะมี ข้อมูลอะไรมากกว่านี้ แต่ว่า… เมื่อผมกำลังจะเปิดมัน

ตุ๊บ!!!

ผมก็ต้องปิดกลับ และโยนกระเป๋านั้นทิ้งไปด้วยความรู้สึก หัวเสีย

เพราะสายตา สีหน้า และน้ำเสียงของเธอ ที่พูดในตอน นั้น..มันก้องอยู่ในหัวผมอย่างชัดเจน.. ชัดเจนว่า.. ผมไม่มีพ่อ แม่สั่งสอน..
มันก็ทำให้…ผมเจ็บ..และผมก็ไม่อยากทำตัวเหมือนกับที่เธอ พูดออกมาแบบนั้น

อีกอย่าง ต่อให้ในกระเป๋าเงินนั้นจะมีอะไร มันก็ไม่ สำคัญ…เพราะตอนนี้ผมรู้ชื่อ นามสกุลเธอจากพาสปอร์ตแล้ว…

แค่นี้ก็เพียงพอแล้วที่ผมจะสืบข้อมูลได้ต่อ.. และตอนนี้ผมก็ ให้ลูกน้องสนิทของผมอีกคนสืบเรื่องนี้อยู่

เมื่อคิดได้แบบนี้ ผมก็หยิบข้าวของมากมายใส่กระเป๋าที่สาย สะพายขาดไปเข้าที่เดิม ก่อนที่จะโยนทิ้งไว้ตรงนั้นอย่างไม่ สนใจ และลุกขึ้นเพื่อที่จะไปแปรงฟัน เพื่อจะได้เข้านอนใน ค่ำคืนที่เหนื่อยอีกวันของผม

ครื้ดๆๆ

แต่แล้วขณะแปรงฟันนั้น…ผมก็เจ็บมุมปากเล็กๆ

และผมก็รู้ดีว่า ความเจ็บนั่นมันมาจากอะไร….และมาจากการ

โดนอะไรกระทบ

… อายุ 26 กับจูบแรกงั้นเหรอ… ไร้สาระ
ครืดดๆๆ

ครั้วววววววว พรวดดดดด

เมื่อผมแปลงฟันเสร็จ ผมก็ล้มลงไปที่เตียงเพื่อเข้านอน ก่อน จะปิดตาเพื่อชัตดาวน์ตัวเองลง..

แต่ว่า…ภาพรอยยิ้มที่เห็นตรงหน้าจอโทรศัพท์นั่นมันกลับ ปรากฏกวนใจผมตลอด..จนทำให้ผมนอนไม่หลับ

พริบ!!

ผมเลยลุกขึ้นมาหยิบมือถือของเธอดูอีกครั้ง และจ้องมองไป ที่ภาพๆนั้น ภาพของเธอที่ยิ้มจนเห็นฟันเกือบครบทุกซี่ และ มันก็ยิ่งทำให้ผมได้แต่ขมวดคิ้วและก็มองมันไม่วางตา

ทำไมผมต้องอยากมองภาพนี้ด้วยวะ? คิดได้เช่นนั้น ผมก็ตัดสินใจใหม่..

แล้วนี่..ผมกำลังทำบ้าอะไรของผมอยู่..

ไม่นงไม่นอนมันแล้ว..นอนไปก็นอนไม่หลับอยู่ดี
..ได้ข้อมูลเธอหรือยัง..

ผมเลยติดต่อไปยังลูกน้องผม เพื่อถามมันทันที เกี่ยวกับ ข้อมูลผู้หญิงคนนั้นที่ผมให้ไปสืบมา เมื่อ 3 ชั่วโมงที่แล้ว..

“พอได้ประมานนึงแล้วครับ

“ข้อมูลที่มี ตรวจสอบว่าถูกต้องแล้วใช่มั้ย”

“ครับ..”

“งั้นส่งมา”

“เอาตอนนี้เลยเหรอครับ แต่ผมยังไม่ได้หาข้อมูลของเธอ

ก่อนอายุ 15 เลยนะครับ”

“ภายใน 5 นาที

เอาล่ะ..เธอเป็นใคร จะได้รู้กันวันนี้

Risa Part
คร่อกกก~

โอ๊ยยยย หิววว..

ตอนนี้ฉันได้แต่นอนกุมท้องตัวเองอยู่ด้วยความทรมานกับ ความหิว..

ก็แน่ละ จะไม่หิวได้ยังไง ในเมื่อฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่เที่ยง.. อุตส่าห์ไม่ไปกินข้าวกับพี่ต้น แล้วเลือกที่จะซื้อ ขนมปัง ไว้มากินตอนถึงห้อง ก็ดันเกิดเรื่องวุ่นวายไปหมด จน ตอนนี้ก็ไม่ได้กินซะที

แถมขนมปังที่ซื้อมา ก็ดันโดนไอ้ผู้ชายบ้าๆ คนนั้นเอาไปซะ

อีก

เจ็บใจจริงๆ!!

แล้วนี่..หิวก็หิว แถมต้องมานั่งคิดกังวลอีก…ว่าฉันจะโดนขัง ในห้องนี้อีกนานแค่ไหน แล้วจะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า แล้วฉัน ก็ยังไม่รู้เลยว่า…สรุปน้องสาวฉันอยู่ที่นี่มั้ย

เห้ออ..
ฉันควรจะทำยังไงดีนะ… มีอะไรที่พอจะเอาตัวรอดแล้วออก ไปจากที่นี่ได้บ้างนะ..

แต่พอฉันมองดูไปรอบตัว..มันก็แทบจะไม่มีอะไรเลยในห้องนี้ นอกจากเบาะที่วางตรงพื้น และห้องน้ำที่มีเพียงแค่โถส้วมกับ อ้างล้างมือแค่นั้น

มันเหมือนว่าห้องนี้มีไว้เพื่อสำหรับจับคนขังไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ยังไงยังงั้นแหล่ะ..

สรุปผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันนะ.. เขาจะเป็นพวกมาเฟีย หรือ เปล่า..

แต่สีหน้า สายตา รวมถึงลูกน้องของเขาที่มีอาวุธ มันก็ทำให้ ฉันคิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้เลย..แล้วแบบนี้ ฉันจะมีชีวิตรอดไป ร่วมงานกับ บริษัท ซันชายน์ หรือเปล่านะ

นี่ฉันเพิ่งมาเริ่มใช้ชีวิตที่นี่แค่เดือนเดียวเองนะ..ฉันยังไม่ได้ ร่วมงานกับแบรนด์โฆษณาใหญ่ๆ ผู้กำกับฮอลลิวูดดังๆ ยังไม่ ได้กระทบไหล่ดาราดังที่ใฝ่ฝัน ยังไม่ได้มีเงินมากมายตามที่ฉัน ต้องการเลย

ฉันจะมาจบชีวิตอย่างอนาถในที่แห่งนี้ไม่ได้นะ
พ่อคะ แม่คะ… มองดูหนูอยู่ใช่มั้ย..ปกป้องหนูจากปีศาจร้าย ตนนั่นด้วยนะคะ..

ฉันได้แต่เหม่อมองไปยังประตูห้องและขอร้องอ้อนวอนใน ใจ..กับพ่อแม่ของฉัน

และตอนนี้ ฉันก็คิดถึงพวกท่านเหลือเกิน..

ซึ่งฉันรู้ดีว่า ฉันก็คงทำได้แค่คิดถึงเท่านั้น เพราะว่าโลกความ เป็นจริงตอนนี้คือฉันกำลังโดนจับขังอยู่ และถ้าจะรอด ฉันก็ ต้องพึ่งพาและอาศัยตัวเองเท่านั้น

เอาล่ะ ใจเย็นๆ และค่อยๆคิด..ค่อยๆนึก ฉันรู้อะไรเกี่ยวกับเค

วินบ้าง

อืม… ฉันรู้อะไรบ้างนะ..อืม…..อืมมมมมม

โอ๊ยยย ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนายนั่นเลย…ให้ตายเถอะ

แล้วเควินเกี่ยวข้องอะไรกับผู้ชายใจร้ายคนนั้นนะ หน้าตาก็ดู ไม่ได้บ่งบอกเลยว่าเป็นญาติพี่น้องกัน..

หรือว่า ไอเควินจะให้ที่อยู่ฉันผิด.. หรือมันจงใจให้ฉันมาที่นี่เพื่อเอาคืน..

โอ๊ยยยยย ยิ่งคิด ยิ่งปวดหัว..

หิวก็หิว…

“หงุดหงิดโว้ยยยยย!!!

พริบ!!!!

แต่แล้วระหว่างที่ฉันเอามือทั้งหัวตัวเองจากความคิดมากมาย พร้อมโวยวายออกเสียง และมองออกไปยังประตูบานเดียว ในห้องแห่งนี้ อยู่ๆประตูบานนั้นก็เปิดออกมา พร้อมกับการ ปรากฏตัวของผู้ชายคนนั้น.. คนที่ป่าเถื่อนและใจร้าย

ฟรีบ!!

“จ จะทำอะไร.. ฉ ฉันสู้ตายจริงๆนะ”

ฉันรีบลุกขึ้นทันที ก่อนจะถอยหลังเพื่อตั้งหลัก และยกมือขึ้น ตั้งการ์ดเพื่อบ่งบอกว่า ฉันพร้อมจะสู้กับเขาจริงๆ ถ้าเขาเข้ามา
แต่แล้วสายตาฉันก็เหลือบไปเห็นของที่เขาถืออยู่ในมือ

“โอ๊ะ.. กระเป๋าฉัน..

“อธิบายมา มาบ้านนี้ได้ยังไง…

ที่ก่อนหน้านี้ฉันอยากจะอธิบายแทบตาย ก็ไม่ยอมฟัง แต่ที แบบนี้ละก็ มาขอฟัง….

แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่เล่นตัวหรอก…เพราะฉันกลัว..

“คือ..แฟนน้องฉัน ชื่อเควินน่ะ.. เขาปักหมุนบ้านตรงนี้ให้ฉัน แล้ววันนี้น้องสาวฉัน…เออ ชื่อเมย์ บอกว่าจะมานอนบ้านแฟน ฉันก็เลยมาตามมาที่น

ปัก!!!

แต่แล้วอยู่ๆ เขาก็โยนกระเป๋าของฉัน… ที่สายสะพายมันขาด ไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ลงมาที่พื้น..ก่อนจะพูดเสียงเรียบ

“ออกไปได้”

ฮะ? อะไรคือออกไปได้..
นี่เขายอมปล่อยฉันแล้วงั้นเหรอ?

มันง่ายแบบนี้เลยเหรอ? ปล่อยให้ฉันกลัว ฉันเครียดอยู่นาน สองนาน แต่อยู่ๆก็มาถามฉันแบบนี้ แล้วก็ปล่อยไปเลยเนี่ยนะ

แต่ถึงอย่างนั้น…ฉันก็ไม่ได้เถียงอะไรไป นอกจากเอื้อมมือไป หยิบกระเป๋าตรงพื้นอย่างช้าๆ พร้อมกับจ้องมองเขาที่มองมา ทางฉันไม่วางตา

ก่อนจะค่อยๆเปิดดู เพื่อดูสิ่งที่ฉันหวงแหนว่าอยู่หรือเปล่า

ฟูวววว

กระเป๋าเงินฉันยังอยู่สินะ.. ของอย่างอื่นก็เช่นกัน…อยู่ครบทุก อย่างไม่มีขาดไม่มีเกิน โดยเฉพาะขนมปังของฉันนนน

นี่ถ้าไม่เห็นว่ากลัวนะ ฉันจะหยิบกินตอนนี้ไม่เกรงใจเขาเลย ละ..แต่ว่าฉันกลัวไง เลยไม่ทำ..

ว่าแต่….น้องฉันอยู่ไหน

“เออนี่…”
เลือก..

ทันทีที่ฉันเอ่ยทักไปแบบนั้น เขาก็จ้องมองฉันนิ่งทันที เลย ทำให้ฉันชะงักคำพูดของตัวเองเล็กน้อย

บอกเลยว่าฉันเองก็ยังหวั่นๆ และยังกลัวกับเขาไม่น้อยใน สิ่งที่เขาทํากับฉันก่อนที่จะมาห้องนี้ นั่นเลยทำให้ฉันกลับ น้ำลายลงคอเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายจ้องมองมาทางฉันแน่นิ่งแบบนี้

ถ้าฉันพูดอะไรไม่ดี หรือเขาไม่อยากฟังเขาจะหน้าหรือ จับฉันมัดอีกมั้ยนะ

แต่ถึงกลัวยังไง ฉันก็ต้องพูด

“เออ น้องสาวฉันอยู่ที่นี่มั้ย…เออ แป๊บนะ นี่ๆ

ว่าแล้วฉันก็นึกอะไรออก ฉันก็เลยเปิดมือถือ เพื่อเปิดรูป น้องสาวฉันและหันไปหาเขา ก่อนยื่นหน้าจอออกไปสุดแขน เพื่อให้เขาดู
“คนนี้ๆ น้องสาวฉัน…คุณได้..จับเธอมาไว้ที่นี่หรือเปล่า”

ทันทีที่ฉันพูดจบ อีกฝั่งก็มองมาที่หน้าจอนิ่งๆ เหมือนว่าหมุน แค่ลูกตาอะ แต่ใบหน้าน..นิ่งแข็งเหมือนโดนสตาฟไว้ยังไงยัง งั้น

แถมเขาก็มองหน้าจอแค่เพียงแป๊บเดียว แล้วก็กลับมามอง หน้าฉันนิ่งเหมือนเดิม ไม่พูดจาอีก.. อะไรของเขากันว่ะ

ถ้าหากว่าเขาไม่รู้จักเธอ หรือไม่ได้จับเธอไป เขาก็ต้องพูด ออกมาแล้ว แค่นี่เขานิ่งไปแบบนี้ หรือว่าเขาจะจับเธอไปจริงๆ เลยไม่กล้าพูด

ใช่..มันต้องใช่แน่ๆ

ป่านนี้เธอจะเป็นยังไงบ้างนะเธอคงกลัวแน่ๆเลย.. เพราะ ฉะนั้น ฉันต้องเข้มแข็ง

ฮึบ!

“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณเป็นใคร แล้วคุณจับน้องสาวฉันไป ทําไม..แต่ว่า ขอร้องล่ะ..ปล่อยน้องฉันออกมาเถอะ..จับฉันไป แทนก็ได้..นะ น้องฉันยังมีอนาคตอีกไกล..เธอยังเรียนมหาลัย อยู่เลย..อย่าดับความฝันชีวิตเด็กผู้หญิงคนนึงแบบนี้เลยนะ”

นิ่ง.. นิ่งทุกอย่าง นิ่งเหมือนเดิม ไร้การโต้ตอบใดๆทั้งนั้น นี่ฉันกำลังคุยกับหุ่นยนต์หรือเปล่านะ..

เอาวะ ลองพูดใหม่

“หรือว่าคุณอยากได้เงิน..ได้ๆ ฉันจะหามาให้เยอะๆเลยนะ ตอนนี้ฉันมีเงินในบัญชีอยู่ หมื่นปอนด์ คุณเอาไปหมดเลย ก็ได้…เอาเลขบัญชีคุณมาสิ ฉันจะโอนให้หมดเลย.. แล้วถ้า อยากได้อีกเท่าไร ฉันจะหามาให้..นะ ปล่อยน้องฉันมาเถอะ

เงียบ..เงียบเหมือนเดิม

“ฉันให้ดูเงินในบัญชีเลยก็ได้.. ฉันมีเท่านี้จริงๆ แป๊บนะ”

พูดจบฉันก็รีบรนรานเปิดแอพลิเคชัน บัญชีธนาคารให้เขาดู จริงๆว่า…ฉันมีแค่นี้ และฉันก็พร้อมที่จะให้เขาหมดเลย..ถ้าแลก กับน้องสาวฉันได้

แต่ทว่าระหว่างที่ฉันเปิดๆแอพอยู่นั้น..อยู่ๆ เขาก็ดึงมือถือฉันออกไป..

ฟรีบ!

“อ่ะ!!! คุณจะทําอะไรน่ะ!!!”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ