บทที่ 2 ฉันมีลูกเจ็ดคน

สายตาที่มองมาของผู้คน เป้ยซิงเหยาชินแล้ว เธอขมวด คิ้วเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นและกวาดสายตามอง คนที่มา สัมภาษณ์ในวันนี้

ผู้คนที่เห็นสายตาของเป้ยซิงเหยา หลายคนหลบสายตา อย่างไม่รู้ตัว ผู้หญิงคนนี้สวยเหมือนภาพลวงตา รวมทั้ง ร่างกายของเธอก็เหมือนแผ่รังสีอันยิ่งใหญ่ออกมา ทำให้ ไม่มั่นใจและไม่กล้าสบตา

เมื่อเห็นทุกคนที่พากันหลบสายตา เป้ยซิงเหยาถึงค่อยๆ ลดสายตาลง เพียงแต่ สายตากลับไปสะดุดอยู่ที่หลินห มิง เธอเบิกตาโพลงด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง”ทำไมถึงเป็น เขา? ”

ทั้งคู่สบตากัน เข้าใจความหมายผ่านสายตาที่ตกใจอยู่

“สัมภาษณ์งานเสร็จแล้ว รอฉันที่ข้างนอก! ”

ภายใต้ความตกใจ และสายตาสับสนของทุกคน เป้ยซิง เหยาได้เดินมาข้างๆหลินหมิง ฟังเสียงตรง ริมฝีปากแดง ยั่วยวนพูดประโยคนี้เสร็จ ต่อมาก็ได้เดินจากไป

ไม่รู้หลังจากได้เจอเป้ยซิงเหยาอีกครั้ง ใจของ หลินหมิงก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา
หลังสัมภาษณ์งานเสร็จ หลินหมิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ วันนี้ รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเลย ผลการสัมภาษณ์ ไม่ เป็นอย่างที่คิดไว้

“หลินหมิง! ”

ในขณะที่หลินหมิงเดินออกจากประตูสำนักงาน กฎหมายหลง ด้านข้างก็ได้มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นมา

เสียงยังคงเย็นชาเหมือนเดิม แต่ฟังจากเสียงก็รับรู้ได้ถึง ความตื่นตระหนกและทำตัวไม่ถูก

หลินหมิงเงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นเป่ยซิงเหยายืนอยู่ด้าน ข้างตัวเอง สองมือกอดอกไว้ ใช้สายตามองตัวเองอย่าง พิจารณา

“นึกไม่ถึงจริงๆว่าจะเจอเธอที่นี่”หลินหมิงมองเธอ และ

ยิ้ม พูดทักทาย

“นายมากับฉัน ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย”

เป้ยซิงเหยากัดริมฝีปาก ด้วยสีหน้าลังเล สุดท้ายก็พูด ประโยคนี้ออกมา

หลินหมิงฟังแล้ว ไม่เข้าใจ แต่สุดท้ายก็เดินตามไป
หรือว่าเธอจะยังลืมเขาไม่ได้?

ทั้งสองได้เดินมาถึงใต้บันได เป้ยซิงเหยาโผล่หัวออกไป มองรอบๆ ด้วยสีหน้าหวาดระแวง เหมือนกลัวคนอื่นจะรู้

ท่าทางเธอแบบนี้ ในสายตาของหลินหมิงแล้ว ยิ่งทำให้ หลินหมิงมั่นใจในความคิดของตัวเอง

ผู้หญิงคนนี้ น่าจะยังมีใจให้เขา

“หลินหมิง ฉันมีลูกแล้ว …… อีกอย่างยังมีถึงเจ็ดคน ด้วย! ”

ขณะที่หลินหมิงกำลังเปิดปากพูด เป้ยซิงเหยาก็กลับ หลังหันมา จ้องหน้าเขาและพูดประโยคนี้ออกมา

พอได้ยินสาวงามตรงหน้านี้พูดขึ้น หลินหมิงอดไม่ไหวที่ จะขมวดคิ้วเป็นปม

มีลูกแล้วยังจะมาสารภาพรักอีกหรอ?

“คุณมีลูกแล้วเหรอ?

งั้นก็ยินดีด้วยนะครับ ”

ใบหน้าของหลินหมิงไม่ได้แสดงความไม่พอใจออกมาเพียงแต่พอได้ยินว่าเป่ยซิงเหยามีลูกแล้ว อีกอย่าง ยังมี ถึงเจ็ดคนอีกด้วย

ในใจก็อดไม่ได้ที่จะมีความคิดไม่ดีผุดขึ้นมา

เจ็ดคนเธอเก่งมากที่คลอดออกมาได้

มองผู้หญิงตรงหน้านี้ หนึ่งปีก่อน ที่ได้รู้จักเธอ หุ่นของ เธอตอนนั้นกับตอนนี้ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย และ ยังสวยเหมือนเดิม

ไม่ได้ดูเหมือนคนท้องเลยด้วยซ้ำ

เวลาแค่ปีเดียวคลอดได้ถึงเจ็ดคน ไม่ต้องถามก็รู้ ว่าคือ ลูกแฝด

เพียงแต่ ประโยคต่อไปของผู้หญิงคนนี้ ทำให้หลินหมิง ขาอ่อนล้มลงไปกับพื้น

“ทั้งเจ็ดคน เป็นลูกของนาย………”

เป้ยซิงเหยาพูดด้วยเสียงเบา แต่มันชัดเจนมากในหูของ หลินหมิง ทำให้เขาสมองของเขาหยุดทำงานไปชั่วขนาน
“ คุณ อย่ามาล้อเล่นได้มั้ย? พวกเราเคยนอนด้วยกัน แค่ครั้งเดียว คุณมั่นใจได้ไงว่าเป็นของผม? “สีหน้าของ หลินหมิงแสดงออกว่าไม่เชื่อ

“ฉันมั่นใจ เพราะว่า ฉันเคยมีแค่กับนาย……..

ฟังเปียซิงเหยาพูดเสร็จ สมองของหลินหมิงได้หยุด ทํางานของจริง