บทที่ 19 เขาคือสามีฉัน

ทั้งสองคนออกมาจากสำนักงาน เตรียมจะเดินไปที่รถ

แต่ว่า เวลานี้

ผู้ชายสวมสูทสีเทาอ่อนคนหนึ่ง ในมือถือดอกกุหลาบช่อ โตเดินมาทางพวกเขาสองคน ชายหนุ่มเดินมาตรงหน้า เขาสองคน ขวางทางทั้งสองคนไว้

ทันใดนั้น

ชายหนุ่มคุกเข่าลง ยื่นดอกกุหลาบในมือออกมา ตรง กลางของดอกกุหลาบสีแดงเข้ม มีแหวนเพชรระยิบระยับ ประดับอยู่หนึ่งวง

“ซิงเหยา ผมชอบคุณ ผมชอบคุณมาตลอด แต่งงานกับ ผมนะ ผมไม่ถือสาที่คุณมีลูกแล้ว ผมอยากจะให้ความสุข กับคุณ”

ชายหนุ่มคุกเข่าอยู่กับพื้น เริ่มสารภาพเสียงดังขึ้นมา

การกระทำของชายหนุ่มบวกกับเสียงของเขา ก็ดึงดูด ความสนใจของผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนขึ้นมาทันที เวลา ไม่นาน ผู้คนยี่สิบสามสิบคนก็มาล้อมรอบที่นี่เอาไว้แล้ว
ในดวงตาของทุกคนเผยให้เห็นแววตาที่อิจฉาอย่างยิ่ง ในดวงตาปรากฏความเฝ้ารอคาดหวัง เหมือนกำลังพูดว่า โอ้โห โรแมนติกจัง รีบตกลงแต่งงานกับเขาสิ

หลินหมิงมองภาพนี้ คิ้วขมวดเข้าหากันแน่นอย่างแรง

แม่งเอ้ย นี่แกมาสารภาพรักแม่ของลูกฉันต่อหน้าฉันเลย เหรอวะ ช่างกล้าดีนัก

“นี่เป็นการสารภาพรักครั้งที่ห้าของคุณชายสวี

เฮ้อ……

“คุณชายสวีเป็นลูกชายของลูกค้ารายใหญ่ของ สำนักงานกฎหมายของพวกเรา ไม่รู้ว่าครั้งนี้ซิงเหยาจะ รับมือยังไงจริงๆ”

“เฮ้อ ห้าครั้งแล้ว ถ้าครั้งนี้ยังถูกปฏิเสธอีก เกรงว่าอาจ จะพลอยทำให้สำนักงานเดือดร้อนไปด้วยนะสิ ดูท่า คุณชายสวีคนนี้เตรียมจะอีกวิธีหนึ่งบีบให้เป้ยซิงเหยา ยอมตกลง”

“ความจริงแล้ว ถ้าคบกับคุณชายสวี

ก็ไม่เลวนะ”

“เชอะ ผู้ชายอย่างพวกนายไม่เห็นมีดีสักคน……
ทั่วทุกทิศทาง เสียงการสนทนาเบาๆที่ผู้คนวิพากษ์ วิจารณ์กันแต่ละอย่างดังขึ้นมา ทำให้หัวใจของหลินหมิง ไฟลุกโชน เวรเอ้ย ก่อนหน้านี้สารภาพมาสี่ครั้งแล้ว ก็ยัง ไม่ถอดใจเหรอ

หน้าแกนี่มันด้านกว่าฉันเสียอีกนะ

มองไปยังเป้ยซิงเหยาที่อยู่ข้างๆ สีหน้าเธอดูไม่ดีนัก

“ไม่มีอะไรก็อย่ามาเกะกะขวางทาง!”

หลินหมิงก้าวออกมา เอามือโอบรอบเอวเล็กคอดของ เป้ยซิงเหยาที่อยู่ข้างๆทันที เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจน ว่า ร่างบางของเป้ยซิงเหยาสั่นเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีท่าที ขัดขืนอะไร

ในเมื่อแม่ของลูกไม่เอ่ยปาก อย่างนั้นก็ให้พ่อของลูก อย่างฉันนี่ออกหน้าแล้วกัน

“ไอ้ชั่ว แกเอามือวางไว้ที่ไหน เอามือสกปรกของแกออก ไปเดี๋ยวนี้!” คุณชายสวีได้ยินคำพูดของหลินหมิง ก็ตกใจ อยู่ก่อนแล้ว พอเงยหน้าขึ้นมาดู ก็มองเห็นมือขวาของ หลินหมิงโอบหญิงที่ตนเองชอบ ก็โมโหขึ้นมาทันที

“ทำไม ผมจะกอดแม่ของลูกตัวเอง มีปัญหาอะไรเห รอ”หลินหมิงแม้แต่คิ้วก็ไม่ได้ขมวดเลยสักนิด พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“แกพูดอะไร แม่ของลูกแก แกเป็นใคร

ได้ฟังคำพูดของหลินหมิง สีหน้าของคุณชายสวีก็ เปลี่ยนไปอีก สีหน้าดูไม่ได้ แน่นอนว่าเขารู้ว่าเป่ยซิงเหยา มีลูกแล้ว แต่ตอนนี้ผู้ชายคนนี้จู่ๆก็ออกมา บอกว่าลูกของ เป้ยซิงเหยาคือลูกของเขา ความหมายนี้ ก็คงกระจ่างชัด ยิ่งไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว

เวลานี้ เป้ยซิงเหยาเอ่ยปากพูดแล้ว

“คุณชายสวีนี่คือพ่อของลูกฉัน ก็คือสามี…ของฉัน!”

เป้ยซิงเหยากัดฟัน พูดสองคำสุดท้ายออกมาได้แล้ว ถ้า ไม่อย่างนั้น เธอกังวลมากจริง ๆ ว่าชายหนุ่มที่อยู่ข้างหน้า จะวุ่นวายเธอกับเธอไม่หยุด อีกฝ่ายหนึ่งเป็นลูกชายของ ลูกค้ารายใหญ่ของสำนักงาน ก็ไม่อยากทำให้เกิดความ บาดหมางใจต่ออีกฝ่าย

ตอนนี้ การปรากฏตัวของหลินหมิงช่างพอดิบพอดี

“อะไรนะ คุณบอกว่ามันคือสามีคุณเหรอ”สีหน้าของ คุณชายสวีเต็มไปด้วยความตื่นตกใจ ทันใดนั้น ก็คร่ำ เคร่งขึ้นมา ดูแย่มากเหลือเกิน
“ทําไม คุณไม่พอใจมากเหรอ ”

หลินหมิงมองท่าทางของอีกฝ่าย คิ้วค่อยๆขมวด แทบ ไม่กลัวอีกฝ่ายเลย ล้อเล่น เมื่อก่อนตอนเขาตามจีบสาว ไม่รู้ว่าตบหน้าคนตอแหลไปเท่าไหร่แล้ว

ไอ้กระจอกตรงหน้านี้ สำหรับเขาแล้ว ก็แค่เด็กเมื่อ วานซืนคนหนหนึ่ง แม้แต่คุณสมบัติที่จะให้เขาคุกเข่ายัง ไม่พอเลย