บทที่ 11 แม่ของลูก

ได้ยินเสียงที่อยู่ในระบบภายในสมองดังขึ้นมาอีก หัวใจ ของก็เต้นรัวขึ้นมา

ครั้งนี้หลินหมิงรับรางวัลถึงสองแสนเลย

เพราะมีระบบ เขาเชื่อมั่นว่า ต่อไปตนเองจะสามารถ ทำให้ลูกทั้งเจ็ดคนของตัวเองมีชีวิตที่ดี อีกทั้งมีระบบ ที่ เขามั่นใจ แม้แต่การใช้หนี้แสนล้านก้อนโตหมดก็อาจจะ เป็นไปได้

เวลาเดียวกัน ครั้งนี้นอกจากเงินรางวัลแล้ว ยังมีคู่มือ หนึ่งชุด

บูติกคู่มือเลี้ยงลูก

“คำแนะนำระบบ: คู่มือนี้จัดทำโดยระบบ เจ้าภาพ สามารถไปตรวจสองดูที่หน้าเว็บเพจได้ด้วยตนเอง”

หลินหมิงทำตาคำแนะนำในระบบ ความคิดจมลงใน สมอง ประกายแสงส่องเข้าไปในรูม่านตา ที่ด้านหน้าของ เขา มองเห็นจุดแสงสีทองเปล่งประกาย

จุดแสงสว่างนี้คือสิ่งที่ระบบมอบให้ บูติกคู่มือเลี้ยงลูก
หลินหมิงดึงสติกลับมา ไม่ได้รีบร้อนหยิบเอาคู่มือออก มา ในเมื่อ ถ้าอากาศที่ว่างเปล่าในมือตนเองปรากฏของ หนึ่งชิ้น จะต้องทำให้หญิงสาวที่อยู่ข้างๆตกใจแน่นอน

รีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างรวดเร็ว หลินหมิง ตรวจสอบบัตรธนาคารของตนเอง มียอดเงินเข้ามาในนั้น อีกสองแสนจริงๆด้วย หลินหมิงไม่ได้ลังเลก็โอนเงินเข้า บัญชีของเป่ยซิงเหยาหนึ่งแสน

แต่ว่า ครั้งนี้เขาไม่ได้พูดออกมาอีก เพราะแม้ว่าทั้งสอง จะมีลูกด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้มีสถานะสามีภรรยากันแล้ว

เขากังวลว่า เป้ยซิงเหยาจะไม่เอาเงินนี้ของตนเอง

ในเมื่อ ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งเหลือเกินจริงๆ

ติ๊ดๆ!

แต่ว่า พอเขาเพิ่งจะโอนไป โทรศัพท์มือถือของเป้ยซิง เหยาก็มีข้อความแจ้งเตือน พอหยิบโทรศัพท์มือถือออก มาดู ก็เห็นยอดเงินหนึ่งแสนที่เขาโอนไป

“หลินหมิง คุณ……..ไมคุณถึงโอนเงินมากขนาดนี้ให้ฉัน อีก” เป้ยซิงเหยาถลึงตาคู่สวยนั้น แววตาที่มองหลินหมิง เต็มไปด้วยความตกใจ
“ตอนนี้คุณเพื่อลูก ครอบครัวสิ้นเนื้อประดาตัวแล้ว ผมเป็นผู้ชายอกสามศอก ผมไม่อาจนิ่งดูดายได้ ไม่ว่า อย่างไร ผมก็เป็นพ่อของเด็กในบ้านทั้งเจ็ดคน” หลินหมิง ยิ้มบางๆ แสดงจุดประสงค์ที่ตนเองโอนเงินก้อนนี้

“คุณยังหางานผู้ช่วยฝึกหัดอยู่เลย ไปเอาเงินแสนแบบนี้ มาจากไหนกัน”

ได้ยินคำพูดของเขา เป้ยซิงเหยาก็ค่อยๆขมวดคิ้วสวย ขึ้นมา มีความสงสัยในที่ไปที่มาของเงินก้อนนี้ของหลิน หมิง ในเมื่อ ตอนที่หลินหมิงรู้จักกับเธอ นอกจากความ ทะเยอทะยานที่มีอยู่เต็มเปี่ยมแล้ว ก็เป็นแค่ผู้ชายขี้แพ้ที่ ไม่มีอะไรเลยเท่านั้นเอง

ตอนนี้ถ้าหลินหมิงไปหางานทำที่สำนักงานกฎหมายที่ เธอทํางานอยู่

ทุกอย่างล้วนบ่งชี้ว่า หลินหมิงไม่ใช่คนร่ำรวยอะไร

“คุณแม่ของลูกครับ คุณเชื่อผมได้มั้ย ผมไม่ได้ไป ขโมยไปปล้นใครมา นี่คือเงินของผมเอง คุณรับไปอย่าง สบายใจก็พอ ค่าเช่าบ้าน ค่านมลูกแล้วยังงานและชีวิต ต่อไปในอนาคตของคุณ ไม่ใช่ล้วนใช้เงินซื้อมาเหรอ”

หลินหมิงพูดอย่างไม่ระมัดระวัง พยายามแก้ไขข้อสงสัยของเป้ยซิงเหยา

ผู้หญิงคนนี้ต้องซักไซ้ตนเองจริงๆ หลินหมิงเชื่อว่า ตนเองไม่สามารถบอกอีกฝ่ายได้อย่างแน่นอน แม้ว่าจะ โกหกมันก็ไม่เนียนสมบูรณ์แบบพอ ไม่ผ่านการยอมรับ จากผู้หญิงสวยคนนี้ที่มีฐานะทนายความได้

“ก็ได้ แต่ว่า เงินนี้ถือว่าฉันยืมคุณ ต่อไปฉันจะคืนให้ คุณ” เป้ยซิงเหยาคลายคิ้วที่ขมวด สีหน้าผ่อนคลายลง

หลินหมิงเห็นอย่างนั้น ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เขา กลัวผู้หญิงคนนี้ซักไซ้จริงๆ ตอนนี้มองอีกฝ่าย ใบหน้าเผย ให้เห็นรอยยิ้มร่าอีกครั้ง พูดว่า “พวกเราสองคนสนิทสนม คุ้นเคยกันขนาดนี้ จะมาคืนมายืมอะไรกันอีก พูดแบบนี้ ไม่ใช่เป็นคนแปลกหน้ากันหรอกหรือ”

“ไม่ได้ เงินนี้ฉันต้องคืนให้คุณ” เป้ยซิงเหยาพูดอย่าง หนักแน่นจริงจังว่าตนเองขอยืม ไม่ยอมอ่อนข้อ

“ไม่คืนเงินคืนเป็นอย่างอื่นได้มั้ย” หลินหมิงยักไหล่อย่าง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

“อย่างนั้นคุณจะให้ฉันใช้คืนเป็นอะไร”

“คุณไง..….……
หลินหมิงหัวเราะฮ์ๆ พูดว่า “หรือว่าผู้หญิงสวยๆอายุน้อย อย่างคุณ คิดจะหาพ่อเลี้ยงให้ลูกของผมให้ได้”

เป๊ยซิงเหยาได้ฟังก็ตกใจ รอยแดงจากคอที่ขาวราวหิมะ แดงลามมาถึงใบหน้างดงาม น่าหลงใหล