ตอนที่2คู่หมั้น

“คะ…คุณคุณปรพล?”จรินทร์ตกใจกลัวจนหัวใจแทบ ตกไปถึงตาตุ่มชั่วขณะในหัวพลันว่างเปล่าไปหมดมือ ทั้งสองข้างค้างเก้ออยู่กลางอากาศไม่รู้จะเอาไปวางไว้ ตรงไหน

แต่ที่เธอกลัวที่สุดก็คือการที่ถูกปรพลจับได้แล้ว เพราะงั้นเลยนิ่งค้างอยู่อย่างนี้สักพักเธอพบว่าอีกฝ่าย ไม่ได้ตื่นเลยซะทีเดียวการกระทำเมื่อกี้คงจะเป็นการ เมาดิบ?

จรินทร์ใจกว้างปกติจะไม่ถือคนบ้าไม่ว่าคนเมาเพียง ดันไหล่ทั้งสองข้างของปรพลอย่างระมัดระวังอยาก จะหนีออกจากใต้ร่างของเขาเธอโดนกดไว้จนแทบจะ หายใจไม่ออกอยู่แล้ว!

เพียงเพิ่งจะสัมผัสร่างกายของปรพลเธอก็รู้สึกใจฝ่อ ไปหมดราวกับร่างกายเขาร้อนลวกมือได้รีบหดกลับไป อีกอย่างรวดเร็ว

เธอก็เป็นเหมือนเต่าตัวหนึ่งที่ถูกคนจับพลิกตัวแขนขา ขยับดิ้นรนไม่หยุดปรพลก็ยังคงกดเธอจากด้านบนอยู่ดี

“คุณปรพลคะ…คุณควรจะลดน้ำหนักได้แล้วนะ!”จริ นทร์ดิ้นไปมาอยู่นานเหนื่อยจนหอบแฮ่กๆ

ปรพลคิดว่าเล่นมากพอแล้วถึงได้ผ่อนแรงลงบวกกับ การดิ้นรนของจรินทร์ยังทำให้เธอรู้สึกว่าพยายามพลิกตัวกลับได้เอง

เพื่อที่จะพลิกตัวจรินทร์เหนื่อยจนเหงื่อเต็มหน้าไป หมดเดิมทีเธอต้องการแค่จะดันปรพลออกเป็นผลให้มือ ของเขายังโอบอยู่ที่เอวของเธอให้เธอทำได้แค่พลิกตัว กลับมาก่อนเท่านั้นดิ้นรนจนแรงกดหายไปได้

ทีแรกคิดว่าการเอามือของปรพลออกจะต้องใช้แรง กว่านี้ซะอีกแต่ไม่คิดว่าเธอแค่ลองดึงหน่อยเขาก็ปล่อย แล้ว

แต่ในชั่วขณะที่เธอลุกขึ้นมีเสียง“ฟู่ๆ”ดังมาจากข้างหู

รู้สึกทรวงอกเย็นยะเยือกเธอก้มลงมองถึงพบว่าเสื้อ ยืดของเธอฉีกขาดเป็นรอยยาวจากบนหน้าอกไปจนถึง ท้องทั้งหน้าอกมองเห็นได้หมดไม่มีอะไรปกปิดเลย

ผ้าที่ขาดนั้นอีกด้านหนึ่งยังเกี่ยวอยู่ที่เข็มกลัดบนเสื้อ สูทของเขาแค่เห็นก็รู้ว่าเป็นเข็มกลัดที่มีราคาเพราะเมื่อ กี้พอเธอดึงตำแหน่งของหมุดค่อนข้างเบี้ยวไปแต่ตอน นี้เธอไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้รีบดึงผ้าของเสื้อยืดเธอ ออกมาอย่างรวดเร็วดึงชิดไปทางหน้าอกแต่มันขาด มากเกินไปจนปิดไม่อยู่แล้ว

โชคร้ายเกินไปแล้ว!อารมณ์ของจรินทร์นั้นสับสน วุ่นวายมากโดยเฉพาะหลังจากที่เห็นว่าข้างหน้ายังมี ปรพลนอนอยู่แม้เขาจะหลับตาอยู่แต่กลับให้ความรู้สึก อย่างกับเขามองเห็นแล้วทันใดนั้นความอับอายก็ล้นปรี่ พุ่งกระโจนเข้าห้องน้ำไป
เมื่อได้ยินเสียงปิดประตูปรพลถึงลืมตาขึ้นมามุมปาก โค้งขึ้นเล็กน้อย

เขาดึงจรินทร์ลงมาเพื่อจะลองดูว่าพวกเขาสัมผัสกัน ใกล้ชิดกว่านี้อีกหน่อยเขาจะมีความรู้สึกอึดอัดหรือไม่ พิสูจน์ได้แล้วว่าไม่มีจริงๆสำหรับเรื่องที่เสื้อยืดของจริ นทร์ถูกเข็มกลัดของเขาเกี่ยวเอาก็ไม่ใช่ว่าเธอโชคร้าย อะไรแต่เป็นเพราะเขาตั้งใจทำต่างหาก

คิดไม่ถึงว่าสาวน้อยคนนั้นที่ดูอายุยังไม่มากรูปร่างจะ ไม่เลวเลย!

จรินทร์นำผ้าเช็ดตัวมาพันรอบตัวอยู่ในห้องน้ำพัน แน่นจนรับรองได้ว่าจะไม่หลุดแน่ๆเงยหน้าขึ้นมองเห็น ตัวเองในกระจกตกใจจนหลุดเสียงร้องออกมาอีกที

“นี่มันอะไรกันเนี่ย!”ใบหน้าของเธอในกระจกเมคอัพ เหนียวเยิ้มมารวมกันเป็นแผ่นๆสีแดงดำเขียวราวกับ จานผสมสีตอนที่เธอออกมาเมื่อเช้าเพื่อให้อายุดูโตขึ้น หน่อยในเมื่อยังไงก็ต้องแกล้งเป็นสาวนั่งดริ๊งอยู่แล้ว เครื่องสำอางที่แต่งจึงไม่เพียงแต่สีเข้มสดเท่านั้นยังเต็ม ไปด้วยกลิ่นอายของหญิงสาวอีกด้วยตอนนี้แม้แต่เธอก็ จำตัวเองไม่ได้แล้ว

ไม่มีน้ำยาล้างเครื่องสำอางเธอจึงล้างมันด้วยน้ำร้อน เป็นเวลานานถึงได้ออกมาเป็นสภาพนี้พอตอนที่หยิบ ผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดก็มีเสียงเคาะประตูอย่างหนักดังมา จากด้านนอก
“มาแล้วมาแล้ว!”เสียงเคาะประตูเร่งเกินไปจรินทร์ ไม่ทันได้สนใจการแต่งกายในตอนนี้รีบวิ่งออกไปเปิด ประตู

นอกประตูมีกลุ่มนักข่าวกลุ่มหนึ่งบางคนยื่นไมค์มา บางคนถือกล้องถ่ายจรินทร์ไม่หยุด

“พะพวกคุณ…ทำไมมาเร็วขนาดนี้?เธอยังไม่ทันได้ โทรศัพท์ไปเลย!แผนของเธอเพิ่งจะดำเนินไปถึงขั้น ที่2เองนะ

แล้วนี่ด้านหน้าพวกนี้ก็เป็นนักข่าวของสื่อใหญ่ทั้งนั้น เลยเป็นพวกที่ตอนแรกเธอเคยคิดไว้แต่ไม่คิดว่าพวก เขาจะมาคิดไม่ถึงว่าจะมากันหมดขนาดนี้!

“คุณชื่ออะไรคะ?ประธานปรพลอยู่ข้างในไหม คะ?”นักข่าวพวกนั้นไล่บี้เข้ามาทีละคนทีละคนอยากจะ บุกเข้าไปถ่ายรูปข้างในแทบแย่

ขั้นที่3ก็ขั้นที่3อย่าปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปสิ!

จรินทร์ระงับความตื่นตระหนกเผชิญหน้ากับนักข่าว ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มวางแผนว่าจะเล่าเรื่องหนึ่งคืนแสน โรแมนติกของเธอกับคุณปรพลให้ทุกคนฟัง…โอเคยัง ไม่พ้นคืนงั้นก็เรื่องโรแมนติกช่วงสั้นๆละกัน

แต่เธอใคร่ครวญอยู่นานยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูด สายตาของพวกนักข่าวที่อยู่ด้านหน้าเธอทั้งหมดก็ไป ตกอยู่ที่ด้านหลังตัวเธอแล้วมีคนร้อนใจถึงขั้นจะผลักเธอเข้าไปในห้องเธอสวมรองเท้าแตะของโรงแรม สมดุลไม่ค่อยดีเท่าไหร่ทันทีที่เกือบจะล้มลงฝ่ามือข้าง หนึ่งก็คว้าแผ่นหลังของเธอเอาไว้

“ประธานปรพลคุณเปิดห้องกับผู้หญิงคนนี้จริงๆหรือ? งั้นคู่หมั้นของคุณจะเป็นยังไงล่ะ?”

“คุณผู้หญิงคนนี้คุณรู้หรือเปล่าว่าประธานปรพลกับ ลูกสาวบ้านเกตุทัตกำลังจะหมั้นกันเร็วๆนี้แล้ว?คุณทำ

แบบนี้จะนับว่าเป็นมือที่สามได้หรือเปล่า?”

“ฉันรู้แน่นอนอยู่แล้วฉัน…”ตอนที่จรินทร์กำลังจะ ประกาศออกไปเพื่อให้นรมนเห็นการสัมภาษณ์นี้

แต่ปรพลไม่ให้โอกาสเธอได้พูดจนจบพูดตัดบทเธอ ขึ้นมาว่า“เธอรู้แน่นอนอยู่แล้วเพราะว่าเธอก็คือลูกสาว บ้านเกตุทัตที่ผมกำลังจะหมั้นด้วยนรมน”น้ำเสียงของ เขานิ่งสงบเย็นยะเยือกไม่น่าสงสัยใดๆ

“อะไร?ฉันฉันไม่ใช่…จรินทร์หันกลับมาเห็นท่าทาง ของปรพลตกใจจนเสียงค้างอยู่ในลำคอ

ชุดสูทของปรพลเปิดออกหมดกระดุมของเสื้อเชิ้ต ด้านในก็ติดอย่างลวกๆเม็ดบนสุดถูกดึงออกหมดผม ของเขายุ่งเหยิงบนใบหน้าอันหล่อเหลาแฝงแววอ่อนล้า ท่าทางเหมือนเพิ่งเสร็จกิจกรรมบนเตียงมา

“ไม่จริงน่า?”จรินทร์แหวกผ้าเช็ดตัวหยิกที่ต้นขาไป ทีนึงความรู้สึกเจ็บปวดมันจริงมากพิสูจน์ว่าทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่ภาพลวงตา

แต่ฟ้าดินเป็นพยานได้เธอยังไม่ได้ทำอะไรปรพล จริงๆนะ!

“ที่แท้นี่ก็คือคุณนรมนนี่เองสินะ?”จะหมั้นอยู่แล้วยัง วิ่งออกมาเปิดห้องอยู่อีกเรานักข่าวหมดคำพูดไปชั่ว ขณะพวกเขาได้รับการแจ้งก็รีบวิ่งตะบึงมาไม่หยุดคิด ว่าจะได้เจอข่าวใหญ่สุดท้ายก็เรื่องรสนิยมระหว่างสามี ภรรยาของชาวบ้านเขา

แต่โอกาสที่จะได้สัมภาษณ์ปรพลก็ไม่ได้มีบ่อยๆแม้ จะไม่มีข่าวใหญ่ถามข่าวอื่นๆเกี่ยสกับเขาหน่อยก็ดี เหมือนกัน

“ถ้าอย่างนั้นวันหมั้นของประธานปรพลกับคุณนรมน กำหนดแล้วหรือยัง?หลังหมั้นแล้วพวกคุณวางแผนว่าจะ แต่งงานกันตอนไหน?”

ตอนนี้ปรพลอารมณ์ดีมากไม่ได้ปฏิเสธอะไรมันก็ขึ้น อยู่กับว่าคุณนรมนจะรับปากแต่งงานกับผมเมื่อไหร่แล้ว ล่ะ”พูดจบยังส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและความ อ่อนโยนไปให้กับจรินทร์ที่อยู่ข้างๆด้วย

จรินทร์ที่ได้รับสายตามาจากเขาตัวสั่นหมึกๆทำเอา สมองที่มีแต่ขี้เลื่อยสั่นจนว่างโล่งไปหมดสูญเสียความ สามารถในการไตร่ตรองไปโดยสิ้นเชิง

ตั้งแต่ต้นจนจบเธอได้แต่ยืนฟังปรพลตอบคำถามนักข่าวอยู่ด้านข้างอย่างมึนๆเพียงถามเขาจะตอบทุก คำถามแต่ตอบก็เหมือนกับไม่ได้ตอบทว่าเพียงไม่นาน กลับทำให้นักข่าวกลุ่มนั้นพอใจแล้วจากไปได้

ในที่สุดภายในห้องก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้งวรพล

รวมโทรศัพท์มือถือขึ้นมา จรินทร์ถึงได้สติคืนมาจากท่าทางมึนๆรอปรพล

โทรศัพท์อยู่อีกด้านอย่างน่าเอ็นดู

ทันทีที่เห็นเขาวางสายเธอก็รีบเดินตรงไปข้างหน้า โค้งต่ำๆคำนับแก่เขา”คุณปรพลขอโทษนะคะฉัน ขอโทษสำหรับทุกสิ่งที่ฉันทำกับคุณในวันนี้แต่ว่ามีเรื่อง หนึ่งที่ฉันอยากจะอธิบายให้ฟังสักหน่อยฉันไม่ใช่นรมน คู่หมั้นของคุณฉันคือ….

เธอยังไม่ทันพูดจบปรพลก็ยกมือขึ้นมาตัดบทเธอจริ นทร์ใช่ไหมล่ะฉันรู้”