บทที่ 8 คนไม่ดีก็ย่อมจะเจอคนไม่ดี

“ท่านพ่อเจ้าคะ!” ซูซือเองก็โมโห “เมื่อกี้นางตบตีลูกเจ้าค่ะ…….

ซูเฉียวที่อยู่ข้างๆ น้ำตาคลอ รีบแย่งพูดก่อน ด้วยเสียงต่ำ “อย่าไปโทษพี่ใหญ่เลยเจ้าค่ะ ลูกไม่เป็นไร พี่ใหญ่ทำเพื่อจวน หากพี่ใหญ่ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพระชายาหลวง จวน ก็คงจะ มีหน้ามีตาด้วยเช่นกันเจ้าค่ะ!

ในอดีตนั้นซูเฉียวเป็นเช่นนี้มาโดยตลอด ถึงจะโดนรังแก แต่ ก็จะพูดดีเพื่อผู้อื่น คิดถึงใจผู้อื่น ก็เพราะเป็นเช่นนี้ ถึงโดนทุกคน เหยียบหัวอยู่เช่นนี้

ตอนนี้นางต้องแสดงเป็นลูกสาวที่ดีต่อหน้าซูไม่ซื้อ

และตอนนี้นางเองก็รู้ว่าต้องเป็นเพราะผู้เฒ่าออกตัวช่วยนาง

แน่นอน

ไม่เช่นนั้น พ่อคนนี้จะสนใจความเป็นความตายของนางได้ อย่างไร

ซูซือหลอกนางไปที่จวนรัชทายาท เพื่อแย่งแผ่นที่สมบัติ แล้ว ฆ่านางให้ตาย ส่วนนายหญิงซูนั้นเป็นผู้รับแผนต่อ มาทำลายชื่อ เสียงของนาง ถึงนางจะมีชีวิตกลับจากจวนรัชทายาท ก็ย่อมจะ โดนจับไปถ่วงคอกหมู่เช่นกัน

สุดท้าย ก็ตายอยู่ดี
คนพวกนี้ ช่างโหดร้ายนัก

และเรื่องใหญ่โตเช่นนี้ ไม่ซื้อและผู้เฒ่าซื้อก็น่าจะรู้

เพียงแต่ว่าตอนนี้ซูเจียวไม่รู้ว่าเขาเป็นชาจนไม่อยากยุ่งหรือ ว่าเขาก็เป็นคนเบื้องหลังเช่นกัน……

จวนนี้ ทำให้นางรู้สึกถึงความเย็นชา

มีเพียงการวางแผนทำร้ายที่ไม่มีที่สิ้นสุด

เพราะเช่นนั้น นางเองก็ไม่อ่อนมือ

“เหอะ!” ซูไท่ซื้อไม่ค่อยชอบซูเฉียว เลยหันไปจ้องนาง “การได้ เป็นพระชายาหลวง พูดง่ายมากนัก!”

เขาเองก็อยากให้ซื้อกลายเป็นพระชายาหลวง แต่เซียวจิ้นเห ยียนคนนี้เก่งด้านการวางแผน ไม่เคยยอมเลย เลยทำให้ไม่ อกังวลไม่น้อย

ซูไท่ซื้อกระพริบตาเล็กน้อย แล้วมองซูซื้อด้วยสายตาที่ไม่ พอใจอย่างเห็นได้ชัด “แล้วก็ พระชายารอง โปรดเข้าใจในฐานะ ของตนเองด้วยขอรับ ที่นี่ไม่ใช่จวนรัชทายาท

นี่เป็นครั้งที่สองที่พูดถึงเรื่องนี้ เป็นการเตือนที่ค่อนข้างร้าย แรงแล้ว

กลางดึกเช่นนี้ เขาหงุดหงิดอยู่แล้ว แล้วยังต้องมาจัดการเรื่อง วุ่นวายใจพวกนี้อีก

ก็ย่อมที่จะไม่พอใจอยู่แล้ว
ผู้เฒ่าชู ให้ความกดดันกับเขา เขาเองจึงไม่สามารถที่จะไม่ ปกป้องซูเฉียว

“กลับ!” พูดจบ ซูไท่ซือก็พูดกับบ่าวที่อยู่ทางซ้ายและขวา ก่อนที่จะจากไป ก็หันไปมองซูเฉียว เขารู้สึกว่านางเปลี่ยนไป

แต่ก็ดูไม่ออกว่าเปลี่ยนตรงไหน

แต่ว่า สามารถทำให้ผู้เฒ่าชูมาเอ่ยปากได้ เรื่องต้องไม่ง่าย แน่นอน

จิ๋วหลินที่หลบอยู่ในที่มืดกำมือแน่น เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าซูเฉียวจะโกหกเช่นนี้ และซูซื้อก็ไม่มีโอกาสแม้แต่พูดแก้ตัวให้ตนเอง แต่ว่าซูไท่ซื้อได้พูดเช่นนั้นแล้ว ในจวนซูนี้ พวกเขาก็ย่อมจะทำ อะไรซูเฉียวไม่ได้แล้ว

ก็คงต้องหาวิธีใหม่

“นางขั้นต่ำ คอยดูต่อไปแล้วกัน!” ซูซือจับหน้าของตนเอง แล้ว พูดอย่างโหดร้าย “ไม่ได้ของ องค์รัชทายาทไม่ปล่อยเจ้าไว้ แน่นอน!

พูดจบก็จากไปพร้อมกับจิ๋วหลินเลย

มองดูแผ่นหลังของพวกเขา ซูเฉียวก็ยิ้มอย่างเย็นชา “องค์ รัชทายาท ก็ไม่ปล่อยเจ้าเช่นกัน”

นางรู้สึกว่าคงต้องไปพบองค์รัชทายาทแล้วล่ะ
ต้องไปคุยกันสักครั้ง!

“ท่านเจ้าคะ ข้างบนลมแรงหรือไม่? ดูเรื่องสนุกมาตั้งนาน ไม่ เหนื่อยบ้างหรือ?” ห้องครัวกลับไปสงบอีกครั้ง แต่ซูเฉียวกลับพูด ไปทางด้านบน

โจวไปมู่ที่ไปแล้วกลับมาก็มองซูเฉียวด้วยความเหลือเชื่อ ยัยตัวแสบนี้เป็นดอกไม้สีขาว และคนที่มีเล่ห์เหลี่ยมมาก การกระทำเมื่อกี้นี้ของนาง ช่างโหดร้าย แต่กลับมีผล แต่ว่า ตอนนี้สิ่งที่โจวไปกังวลคือ ซูเฉียวกลับใช้หยกนั้นไป บังธนู ตอนนี้กลายเป็นเศษหยกไปหมดแล้ว…….

พวกเขาสืบหามานานเช่นนั้น ถึงพบว่าบนตัวของซูเฉียวมีหยก ที่สามารถใช้เป็นยารักษาได้ แต่กลับโดนทำลายไปแล้ว!

“เจ้านี่ช่างทำลายข้าวของจริงๆ หยกนี้มูลค่ามหาศาลเชียว นะ!” โจวไป๋มู่กระโดดลงมา แล้วเดินไปที่เศษหยก มองด้วย สีหน้าที่เสียดาย

“มูลค่ามหาศาล ก็ไม่สำคัญเท่าชีวิต!” ซูเฉียวเองก็พูดตาม “แต่ว่าคุณชายน้อยโจว มาตำหนักของข้าศึกเช่นนี้ ไม่ทราบว่ามี เรื่องอันใดหรือ? หากมานัดเจอกับน้องเล็กของข้าละก็ วันนี้คงมา ผิดจังหวะ เพราะนางบาดเจ็บที่เท้า

โจวไปมู่โดนแซวจนหูแดง แต่หน้ากลับขาว “อย่าพูดไปเรื่อย ระวังภัยมาจากปากนะ”
“คุณชายโจวน้อยวางใจได้ ข้าไม่มีทางพูดออกไปแน่นอน!” ชู เฉียวขมวดคิ้ว จากนั้นก็ยิ้มตาหยี ยังต้องขอบคุณเขาที่ตอนกลาง วันเดินเข้ามาในแผนของตนเองง่ายดายเช่นนั้น

แต่ว่า ซูเฉียวรู้สึกว่าคนนี้ไม่ค่อยมีสมองสักเท่าไหร่

“เรื่องตอนกลางวัน ยังไม่ได้คิดบัญชีกับเจ้าเลย!” โจวไปม ย่อมจำได้ ตอนนี้จึงกัดฟันพูด “ใช้ข้าเพื่อจัดการภัยอันตรายที่ ใหญ่หลวงในใจ ก็ต้องมาการตอบแทนบางสิ

ยิ้มที่มุมปาก ซูเฉียวหัวเราะในใจ ก็ไม่ถือว่าโง่เขลาขนาดนั้น

ที่เขารู้ตัวแล้วสินะ

“คุณชายโจวน้อยเล่นตลกแล้ว ตอนนั้นข้าไม่ได้ขอร้องให้ท่าน จับหลันซินไปสักหน่อย!” ซูเฉียวเองก็ก้มหน้ามองดูหยก

นางรู้ถึงแม้ว่ามูลค่าของหยกนี้มีค่าเท่ากับสมบัติทั้งห บัติทั้งหมดของ ราชอาณาจักร โจวไปก็คงไม่เหลียวมอง

ตระกูลโจวนั้นรวยล้นเหนืออาณาจักรอยู่แล้ว แต่เขากลับมาสนใจแต่หยกที่แตกเป็นเศษ

ก็ดูค่อนข้างจะแปลก

โจวไป๋มู่โดนเถียงจนพูดไม่ออก เลยจ้องนาง “เจ้า…..พูดเก่ง นัก!”

“ขอบพระคุณที่ชมเจ้าค่ะ!” ซูเฉียวยักไหล่ ในใจมีความเย็นชา จากนั้นก็หันหลังแล้วเดินไปเลย “ตำหนักของน้องเล็กอยู่ทางทิศตะวันออก ข้างๆบ่อน้ำ ไม่ต้องขอบคุณ!

“ยัยตัวแสบ!” โจวไป๋จ้องนาง แล้วกัดฟัน หากไม่ใช่เพราะ เขาไม่ตบตีผู้หญิง ตอนนี้เขาอยากซ้อมตีซูเฉียวมาก นิสัยเช่นนี้ แย่สุดๆ

“กลับเถอะ! ขายหน้า! ” วินาทีที่ซูเฉียวหันหลัง เซียวหันก็ เดินเข้ามา แล้วตบเบาๆที่ไหล่ของโจวไปมู่ หมายความว่า แค่ย ตัวแสบคนเดียวเขายังทําอะไรไม่ได้เลย……

ทำให้โจวไปมู่ยังเกลียดซูเฉียวเข้าไปใหญ่

“ว่าที่พระชายาของเจ้าคนนี้ ช่างแปลกนัก! ข้าสงสารเจ้านัก!” โจวไป๋มู่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ยอม “ยังเอาหยกมาบังธนูอีก!”

“คนไม่ดีก็ย่อมจะเจอคนไม่ดี ดูแลตัวเองให้ดีก่อนเถอะ!” เซียวหันก็ไม่ชอบซูเฉียวเช่นกัน ตอนนั้น นางให้ป้ายดำให้ ฮ่องเต้ลงราชองค์การให้แต่งงานกับเขา เขากำลังสู้รบอยู่ไม่ สามารถมาทำอะไรได้ นางช่างหาจังวะที่เหมาะสมดีนัก

พอได้ยินเช่นนี้ โจวไป๋มก็รู้สึกดีขึ้น “ใครคือคนไม่ดี? แต่ว่าคำพูดของเซียวหัน เขาเองก็ไม่ค่อยเข้าใจนัก

“ไม่กลับ?” หันไปมองโจวไปมเสร็จ เซียวยี่หันก็เดินจากไป เลย

การกระทำนั้นหมายความว่า ถ้าเจ้าไม่กลับ ข้ากลับเอง เจ้า ค่อยๆพูดไปเองแล้วกัน ไม่รีบ
โจวไปมู่เลยทำได้แค่รีบตามไป แต่เขาอยากรู้มากกว่าว่าใคร กันที่จะจัดการซูเฉียว ซูเฉียวมองของในห้องที่โดนคนจนยุ่งไปหมด นางขมวดคิ้ว

เดินเข้าไปเพียงไม่กี่ก้าว ก็หยุดเดิน แล้วรีบกลั้นหายใจ ใน

อากาศมียาพิษ…

ดูแล้ว คนที่อยากฆ่านางนั้นก็มีไม่น้อยเลยนะ

“นางชั้นต่ำที่สมควรตาย!” หลังประตู มีมีดสั้นแทงเข้ามา พร้อมกับค่าสาปแช่ง

นางหลบไปด้านข้าง แล้วขมวดคิ้วพร้อมกับกลั้นหายใจ

ฟังเสียงแล้วเหมือนเป็นหญิงชรา น่าจะเป็นบ่าวในบ้าน ไม่ใช่ บ่าวของตำหนักนายหญิงซู ก็คือบ่าวของตำหนักนายหญิงชิว กล้าดียังไงใช้วิธีช้าเช่นนี้มาทำร้ายนาง

แต่นางก็คิดได้ว่าเรื่องผิดปกติ ในห้องนี้โดนคนวางยาพิษ แล้วหญิงชรานี้ทั้งด่าและใช้มีดแทงนางในเวลาเดียวกัน ก็คงจะ สูดยาพิษเข้าไปในปอดแล้ว จากนั้นก็ตายเพราะยาพิษ

สะดุ้ง หากคนนี้ตายในห้องของนาง ก็คงจะเป็นปัญหาสินะ นี่เป็นการใส่ร้าย

และเป็นวิธีที่ค่อนข้างมีเล่ห์เหลี่ยมสูง

หากนางโดนยาพิษและตายไปพร้อมกับหญิงชราท่านนี้ ก็คือ สมควรตาย สมน้ำหน้า
แต่หากมีเพียงหญิงชราตายไปคนเดียว ก็คือนางโหดเหี้ยม ฝีมือร้าย ใจไม่อ

ไม่ว่าเหตุผลไหน ก็สามารถกำจัดนางได้