บทที่ 3 ที่แท้คนที่หนีออกจากบ้านไปคือคุณหนูสาม

การแสดงครั้งนี้ ทำให้ทุกคนอึ้งกันไปหมด และจบเร็วมาก หมิงจูจิ๋วยังไม่ทันได้เข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น สุนัขที่นาง

ปล่อยออกมาก็โดนจัดการไปแล้ว

ตามความทรงจำนางมาถึงหน้าประตูจวนไท่ซือ แต่ประตูกลับ ปิดมิดชิด

ซูเฉียวรู้ วันนี้นางคงจะยากที่จะต้องเข้าบ้านแล้วล่ะ

ถึงนางอยากจะหลุดพ้นจากซูซือ แต่หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้น กลับจวนรัชทายาทแล้ว ต้องพยายามหลอกเซียวจิ้นยวน และเชื่อ ว่าไม่นานมาก เซียวจิ้นยวนคงจะมาปรากฏพร้อมกับซูซือ

และในจวนไท่ซื้อนั้นยังมีนายหญิงซูและนายหญิงชิวกำลังรอ ตนเองอยู่ ถึงเวลา หนีเสือปะจระเข้ ถ้านางจะรับมือ คงต้องคิด หนักแล้วล่ะ

เพราะเช่นนั้น ต้องหาวิธี ต้องรีบจัดการนายหญิงซูและนาย หญิงชิวสองปัญหาใหญ่นี้ก่อน

อดทนกับความเจ็บปวดบนร่างกาย ซูเฉียวรีบลงจากรถม้า แล้วคุกเข่าอยู่หน้าประตูจานซู

นางคุกเข่าและก้มหน้า ทำสีหน้าเหมือนกลัว เพื่อที่จะใส่ร้ายซูเฉียว นายหญิงให้คนไปแพร่ข่าวลือที่นางหนีออกจากบ้านไปกับชายหนุ่มตั้งแต่แรกแล้ว ถึงเมื่อครู่นี้โจวไป

จะจับหลันซินไปแล้ว แต่ทางนี้ยังคงไม่ได้รับข่าว เพราะเช่นนั้น ตอนนี้ก็มีคนมาวิจารณ์ซูเฉียวอยู่ตรงนี้แล้ว

“ได้ข่าวว่าคุณหนูรองของบ้านซูหนีออกไปกับผู้ชาย น่าอาบ

อายนัก!”

“ใช่สิ ยังมีหน้ากลับมาอีก ต้องเป็นเพราะว่าโดนทิ้งแน่ๆ!

“คนที่ตามหลักธรรมเนียมนั้นเป็นภรรยาหลัก คนที่หนีไปกับผู้ อื่นนั้นเป็นรอง เป็นถึงบุตรสาวจวนไม่ซื่อ แต่ทำไมถึงคิดไม่ได้

“นางเคยสาบานไม่ใช่หรือ ว่าถ้าไม่ได้แต่งงานกับอ๋องหัน นาง จะตายตาไม่หลับ…..

ทุกคนต่างวิจารณ์กันใหญ่ และผู้คนก็มารุมมากขึ้น ซูเฉียวยังคงคุกเข่า แล้วก้มหน้า ราวกับว่าทำอะไรผิด

ในจวนไท่ซื้อ ซูซื่อซังจ้องนายหญิงซู “เรื่องแค่นี้ก็ทำไม่ดี ปล่อยให้มีชีวิตกลับมาได้อย่างไร!

นายหญิงซูสีหน้าแย่ “ทางด้านซื้อเอ่อ….ไม่ได้ส่งข่าวมา ไม่รู้ ว่าเกิดอะไรขึ้น”

“ไป ไปเอากลับมา แล้วหาวิธีกำจัดซะ” ซูไท่ซื้อพูดด้วยความ เย็นชาและสีหน้าที่แย่

เขาอยู่ฝ่ายองค์รัชทายาทมาโดยตลอด และส่งบุตรสาวคนโตไปที่จวนรัชทายาทด้วย

ตอนแรกคิดว่าจะส่งซูเฉียวไปด้วย แต่นางกลับไม่รู้ผิดชอบชั่ว ดี ยังไงก็ไม่ยอมไปจวนรัชทายาท แล้วยังเอาป้ายไปขอสมรส กับอ๋องหันต่อฮ่องเต้อีกด้วย

นี่เป็นการเอาเขาไปปิ้งย่างกับไฟชัดๆ

ตอนนี้ ซูซืออยากเลื่อนตำแหน่งเป็นพระชายาหลวง อยากใช้ แผนที่สมบัติที่แม่ของซูเฉียวเหลือไว้ให้นางไปทำดีกับองค์ รัชทายาท

ซูซื่อชังเลยฉวยโอกาสช่วย

และถือโอกาสนี้กำจัดบุตรสาวซูเฉียวคนนี้ทิ้ง

เพื่ออนาคตของบ้านซู เขาต้องโหดเหี้ยม

ประตูเปิดออก นายหญิงซูและนายหญิงซิวต่างก็เดินออกมา นายหญิงซิวเดินออกมาก่อน แล้วทำสีหน้าเย็นชา ไร้ยางอาย!!

ซูเฉียวหันไปมอง แล้วรีบลุกขึ้น ท่าทางของนางเร็วมาก รีบพุ่ง เข้าไปในอ้อมของนายหญิงชิว “ท่านแม่ ลูกไม่มีหน้าไปพบคน แล้ว ท่านพ่อรักท่านแม่ ท่านแม่ไปขอร้องท่านพ่อทีนะ ให้ลูกกลับ จวนเถอะ!”

นายหญิงจวนที่มาเป็นผู้ช่วยให้นายหญิงซูอึ้งไปหมดแล้ว

ถึงขั้นลืมไปว่าจะต้องผลักซูเชียวออก

ภาพเปลี่ยนไปในทันที
คนทั้งเมืองต่างก็รู้ว่าแม่ของซูเฉียวเสียไปแล้ว ถึงจะเรียกแม่ ก็ควรจะเรียกนายหญิงซู แต่ไม่ใช่นายหญิงชิว ถ้างั้น คนนี้คือคุณ หนูสามหรือ?

คนที่ไม่เข้าใจต่างก็งงไปหมดแล้ว “ที่แท้คนที่หนีไปกับคนอื่น คือคุณหนูสามหรือ! ดูจากท่าทางแล้ว น่าจะเป็นเพราะว่าหนีไป ไม่สําเร็จสินะ…..

“บุตรที่ถือกำเนิด โดยนายหญิงรองนั้นไม่ให้หน้าเลยจริงๆ

เพียงแค่สักพัก ข่าวลือที่คุณหนูรองหนีออกจากบ้านก็กลาย เป็นคุณหนูสาม! นายหญิง ไหวตัวทัน กำลังจะเอ่ยปากว่า ซูเฉียวก็ปล่อยนาย หญิงชิวออก “ไม่ทันระวัง” ล้มไปอยู่ตรงหน้านายหญิงซู มือทั้ง

สองจับที่ชายเสื้อของนายหญิงซู “ท่านแม่ ให้อภัยซิงเอ๋อเถอะ

ชิงเอ๋อไม่รู้เรื่องอะไร ชิงเอ๋อไม่กล้าแล้วเจ้าค่ะ!

เสียงดังมาก ตั้งใจทำให้คนรอบๆได้ยินชัดเจน

พร้อมกับเสียงสะอื้น ราวกับว่าจะเป็นจะตายเพราะถูกคนรัก ทอดทิ้ง

ระหว่างที่พูดอยู่นั้น มีดผ่าตัดที่อยู่ตรงนิ้วก็หมุน แล้วตัดเสื้อ คลุมของนายหญิงขาด

นายหญิงซูทำสีหน้ารังเกียจ อยากจะยกมือขึ้นไปผลักซูเฉียว กำลังจะต่อต้าน แต่ซูเฉียวกลับทำสีหน้าน่าสงสาร แล้วรีบกาง แขนออกกอดนายหญิงซูไว้แน่น เกือบจะผลักนางล้มด้วยซ้ำ“ท่านแม่คะ ซิงเอ๋อยังเด็ก ไปหลงเชื่อคำพูดของคุณชายโจว ถึง ได้ทำผิดใหญ่หลวง ท่านพ่อไม่เอาซิงเอ๋อแล้วใช่ไหม ซิงเอ๋อจะ ทำอย่างไรดีเจ้าคะ!”

ไม่เหลือเวลาไว้ให้นายหญิงซูได้พูดตอบ

โรงสุราที่อยู่ตรงข้ามจานซู เซียวหันมองโจวไป๋มู่ “เจ้าว่า ของอยู่ในมือของนาง

ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก

โจวไปมู่พยักหน้า “อยู่ในมือของนางก็ดีสิ” ในแววตาของโจว ไปม่มีความรังเกียจและประชดเล็กน้อย “ซูชื่อยังไม่ใช่ ‘เสือร้าย ไม่ฆ่าลูกนะ ภรรยาของเขายิ่งโหดร้ายไปใหญ่….มีพวกเขา คอยช่วยจัดการหนูเล็กนั่น พวกข้าก็สามารถไปเอาของได้เลย และไม่ต้องลงมือเองด้วย ส่วนหนูเล็กนั่น…..ก็คงต้องโทษที่นาง โชคร้ายเอง ชาติหน้าไปเกิดดีๆแล้วกัน!”

สําหรับหญิงสาวที่มาซื้อเพื่อนรักของเขา เขาไม่มีใจไปสงสาร หรอก

แต่เซียวยี่หันกลับไม่พูดอะไรสักคำ สักพักถึงอดกลั้นความไม่ สบายในใจไว้ได้ แล้วมอง โจวไปด้วยความเฉยชา “เกรงว่า เรื่องจะไม่เป็นอย่างที่เจ้าหวัง

“หมายความว่าอย่างไร?” โจวไปมขมวดคิ้ว หรือว่าเรื่องมีการ เปลี่ยนแปลงหรือ?

เซียวหันไม่พูดอีกต่อไป สายตามองไปทางประตูจวนซู แล้วในแววตามีความสนใจเล็กน้อย

หากเขาไม่ได้มองผิด ที่แขนเสื้อของหญิงสาวนั้นมีแสงกำลัง สว่างไสว

นั่นไม่ใช่กระต่ายที่ไร้พิษภัย นั่นคือสุนัขจิ้งจอก ใช้ภายนอกที่ ไม่มีความอันตรายเพื่อปิดบังเขียวที่แหลมคม ต้องสามารถหา จังหวะได้ถูกและกัดไปที่คอของศัตรู…..

อีกทั้ง เขายังไม่ลืม เมื่อครู่นั้นนางพูดเก่งแค่ไหน แค่พูด ประโยคสลับไปมาก็สามารถทำลายแผนร้ายได้ และในเวลา เดียวกันหลอกใช้ผู้อื่นโดยไม่ต้องกระดิกนิ้ว เพื่อจัดการปัญหา ข้างกาย…..

ชั้นล่างหน้าจวนซู องค์รัชทายาทเซียวจิ้นยวนก็พาซูซือรีบตาม มา

ซูเฉียวตาไว เห็นรถม้าของสวนรัชทายาทมา ไม่แม้แต่จะคิด ก็ รีบเหยียบขาของนายหญิงซูแรงๆ ให้นางร้องด้วยเจ็บปวด จาก นั้นก็พุ่งไปด้านหน้า!

เฉียวซูที่จับนายหญิงซูไว้แต่แรกนั้นรีบไปพยุงนาง แล้วพูด เตือนดังๆ “ท่านแม่ ระวังหกล้มเจ้าค่ะ!!

เพลานี้นายหญิงซูกริ้วโกรธมาก แล้วก้มหน้ามองซูเฉียวด้วย แววตาที่ประชด อยากจะบีบนางให้ตาย จึงยกมือขึ้นแล้วผลัก นางออกไป

ซูเฉียวล้มลงกับพื้นอย่าง “อ่อนแอ แล้วสีหน้ามีความเจ็บปวด!”

เวลานี้รอบๆตัวต่างก็หวือหวากันใหญ่!

เสื้อคลุมของนายหญิงซูขาดหลุดร่วง แล้วเผยให้เห็นถึงรูปร่าง ขาวเนียนลางๆ

ซูเฉียวที่มีไหวพริบจึงรีบไปขวางไว้ด้านหน้า แต่ตอนนี้นาย หญิงซูกริ้วโกรธมาก ไม่ได้รู้สึกถึงความแปลก ทุกอย่างที่นาง วางแผนไว้โดนซูเฉียวทำลายหมดเลย แล้วหันกลับมาดูสีหน้าที่ เฉียวแสดงเป็นคนดี เลยรีบยกมือขึ้น แล้วตบแรงๆ

วินาทีนี้ซูเฉียวอึ้ง แต่ก็ยังคงก้มหน้าแล้วยิ้มอย่างเย็นชา จาก นั้นก็ล้มลงกับพื้นด้วยความ “ไม่ได้ตั้งใจ” เลยหลบไว้ได้ทัน

และทำให้นายหญิงซูโผล่ต่อหน้าทุกคน