บทที่ 2 ใช้มือของผู้อื่นจัดการนางขั้นต่ำ

ซูเฉียวหดนิ้ว แล้วล็อคมีดผ่าตัดไว้ แนบไปที่เอวของซูซือ แล้ว ขยับเข้าไปที่หูของนาง “พี่สาวคนดีของข้า ดีที่สุดส่งขาออกจาก จวนรัชทายาทดีๆ ไม่เช่นนั้น……….

พูดจบ ก็ถือมีดผ่าตัด แล้วออกแรงเล็กน้อย

ตามด้วยประตูถูกเปิดออก เซียวจิ้นยวนเดินเข้ามาก้าวใหญ่ เห็นซูเจียวกอดซูซื้อไว้ สีหน้าก็เปลี่ยน

จิ๋วหลินที่ยืนอยู่ข้างๆเมื่อกี้ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย “ของล่ะ?” เซียวจิ้นยวนไม่ได้ปิดบังอะไร ถามตามตรงเลย

ทำให้ซูเฉียวรู้สึกหวิวในใจ สามีภรรยาคู่นี้ช้าเหมือนกัน

เลย เสือนี้ยังไม่ได้ส่งออกไป ก็ต้องมาเผชิญหน้ากับหมาป่า

“องค์รัชทายาท…. ซูซือพึ่งเอ่ยปาก มีดผ่าตัดของซูเฉียวก็ แทงเข้าไปในหนังของนาง เจ็บจนนางกัดฟัน แต่ไม่กล้าร้องออก

มา

เหงื่อที่อยู่บนหน้าผากออกมาเต็มไปหมด นางรู้ ตอนนี้ซูเฉียวสามารถเอาชีวิตของนางได้ แต่องค์รัชทายาทกลับไม่สามารถเอาชีวิตของซูเฉียวได้
นางเข้าใจองค์รัชทายาท เพียงแค่เฉียวมอบสิ่งที่เขาต้องการ

ให้เขา เขาก็สามารถแต่งตั้งให้นางเป็นสนมได้ “น้องบอกว่า ตอนนี้พาข้ากลับไปเอาที่ตำหนัก!” ซูซือพูดด้วย ความระมัดระวัง “น้องบอกว่า แค่เป็นผลดีกับข้า นางยอมมอบ

ของให้ท่านเพคะ”

นางพูดอ้อมค้อม และพยายามควบคุมโทนเสียง

“เป็นพี่น้องที่รักกันเลยจริงๆ” เซียวจิ้นยวนกระพริบตาเล็ก น้อย แล้วมองซูเฉียวหัวจรดเท้า เห็นบนร่างกายของนางเต็มไป ด้วยคราบเลือด และบนหัวไหล่ก็มีมีดแทงอยู่ เลยขยับมุมปาก เล็กน้อย เผยให้เห็นรอยยิ้มที่ประชด “ดี ข้าไม่ทำร้ายตระกูล แน่นอน!”

ความหมายที่เขาพูดนั้น เขาสามารถยอมรับซูเฉียวมาเป็น ชายาได้

ก่อนหน้านี้เขาก็เคยคิดเรื่องซูเฉียว แต่เป็นเพราะว่าในอดีต ไท่ซื้อซู (ไท่ซื้อเป็นชื่อตำแหน่ง มหาราชาจารย์เคยให้ข้อมูลวัน เดือนปีเกิดของลูกสาวตระกูลซูให้เขา เขาเคยจ้างคนมาดู ถึง เฉียวจะไม่มีชะตาเป็นหงส์ แต่เป็นคนที่มีบุญเบอะมาก สามารถ ช่วยเขารับเคราะห์ได้

เพราะเช่นนั้น เขาจึงมีใจนี้ขึ้นมา

แต่ว่า ซูเฉียวนั้นไม่รักดี กลับพูดว่าจะแต่งงานกับอ๋องหันคน เดียวเท่านั้น
ยิ่งเอาป้ายคํา แม่ของเธอเหลือไว้ให้ไปขอร้องฮ่องเต้ให้การ สมรสกับนาง แน่นอน ซูเจียวเองก็กลายเป็นตัวตลกในราชวังด้วย และยิ่งกลายเป็นคนที่พวกคุณผู้หญิงชั้นสูงเกลียดชัง

ซูเฉียวส่งเสียงเล็กน้อย ความทรงจำเศษเสี้ยวในสมองของ นางนั้นก็มีเงาของเซียวจิ้นยวน

เพียงแต่ว่าคนนี้บ้าอำนาจเกินไป ไม่ว่าทำอะไร ก็เพื่อความ มั่นคงของศักดิ์องค์รัชทายาทของเขา

ไม่ว่าใครก็ตามที่อยู่ในมือของเขา ล้วนเป็นได้แค่หมาก สำหรับคนนี้ ซูเฉียวไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย

“ขอบพระคุณเพคะ!” ซูซื้อไม่รู้จะทำยังไงต่อแล้ว ในตอนนี้นาง แค่อยากรักษาชีวิตของตนเองเท่านั้น

ในตอนแรกนางก็เป็นพระชายารองที่สูงส่งอยู่แล้ว อยากจะ ทำให้ซูเฉียวตาย แค่ขาดเหตุผลที่เหมาะสมเท่านั้น แต่ไม่คิดว่า โชคนั้นหมุนเวียนเร็วขนาดนี้

รู้สึกไม่ยอมในใจ ยิ่งคิดกันใหญ่ว่าหลังจากพ้นอันตรายแล้ว จะจัดการซูเฉียวอย่างไรดี

“รีบไปรีบกลับ” เซียวจิ้นยวน โบกมือเบาๆ

หน้าตาของเขาได้รูป แต่กลับให้คนอื่นรู้สึกแย่ เป็นเพราะว่า

ในแววตาของเขามีแต่เล่ห์เหลี่ยม
เล่ห์เหลี่ยมนั้นไม่มีการปิดบังใดๆ

หลังจากที่ออกจากจวนรัชทายาท ขึ้นรถม้า เฉียวยังคงโอบซู ชื่อจากด้านหลัง ท่าทางเหมือนพี่น้องที่รักกันมาก

“เจ้าไปไกลๆ!” ซูซือกัดฟันแล้วพูด “ดีที่สุดอย่าตกอยู่ในเงื้อม

มือของข้าอีก! ข้าจะทำให้เจ้าตายทั้งเป็น

โดนซูเฉียวโอบไว้ เลยไม่กล้าขยับ ในใจยิ่งวุ่นวายไปหมด นางยังต้องคิดหาวิธีเพื่อไปพูดกับเซียวจิ้นยวน ให้เขามา จัดการซูเฉียวให้ตาย

“ลาก่อน! ขอให้ไม่พบกันอีก!” ซูเฉียวผลักซูซือลงจากรถม้าไป เลย…..

หลังจากนั้น ตนเองก็นั่งรถม้ากลับไปที่ตำหนักอย่างผ่าเผย

ไม่รอให้ถึงตำหนัก ก็มีสาวน้อยคนหนึ่งมาขวางทางรถม้า แล้วตะโกนเสียงดัง “คุณหนูรองเจ้าคะ เมื่อคืนท่านหายไปไหน? ทำไมไม่กลับทั้งคืนเลยเจ้าคะ?”

ผู้หญิงหนึ่งคนไม่กลับทั้งคืน ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ชื่อเสียง เสียไปหมดแล้ว

ซูเฉียวรู้จักสาวน้อยคนนี้ คือสาวใช้ส่วนตัวของนางหลันซิน

นางก๋าเชือกรถม้าแน่น แล้วจ้องไปทางหลันชินด้วยความเย็น ชา “ข้าก็กำลังจะถามเจ้าพอดี เจ้าไม่กลับทั้งคืน หายไปไหน หรือ? จวนไท่ซื้อ(จวนซู)รับสาวใช้อย่างเจ้าไว้ไม่ได้ ข้าได้บอกพ่อบ้านไปแล้วว่า ให้ขายเจ้าไปเสีย

นางนั่งอยู่บนรถม้า แล้วจ้องหลันซินจากที่สูง

ถึงบนร่างกายจะเต็มไปด้วยคราบเลือด แต่กลับมีพลังที่ใหญ่ ที่ไม่สามารถต้านทานได้

แววตาคู่นั้นคมกริบ เย็นชามาก ทำให้หลันซินหดตัวเล็กน้อย กลับไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดี นี่เป็นสิ่งที่นายหญิงใหญ่สอนนาง เพื่อที่จะทำลายซูเฉียว

ในตอนแรกนั้นทุกอย่างราบรื่นดี ซูเฉียวไม่ควรมีชีวิตออกจาก จวนรัชทายาท

และเวลานี้ซูเฉียวกลับมาแล้ว ก็แสดงว่าซูซือทำพลาดแล้ว

ตอนนี้แค่ประโยคเดียวของซูเฉียว ก็สามารถเปลี่ยนแปลง สถานการณ์ได้

“มีนายเช่นไร ก็มีบ่าวเช่นนั้น นางไม่กลับทั้งคืน ก็เพื่อที่จะเฝ้า รอเจ้า!” มีหญิงสาวที่หน้าตาสะสวยขี่ม้าวิ่งเข้ามา แล้วจ้องซูเฉียว ด้วยความไม่ใส่ใจ “พฤติกรรมเช่นนี้ จะสามารถแต่งงานกับอ๋อง หันได้อย่างไร? ไม่รู้จักความเป็นความตายเลยจริงๆ!

หญิงสาวท่านนี้คือหมิงจูจิ๋วจู๋แห่งราชวงศ์ปัจจุบัน เป็นหลาน สาวที่ถูกเลี้ยงดูโดยฮองเฮา เป็นทายาทของผู้ที่ซื่อสัตย์

หลันซินที่ไปต่อไม่ถูก จึงคล้อยตามคำพูดของหมิงจูจิ๋วจู๋ พูด ด้วยสีหน้าที่แย่ “คุณหนูรองเจ้าคะ คุณไปนัดพบกับคุณชายโจวข้าน้อยถึงต้องทนตากลมเย็นอยู่ด้านนอกทั้งคืน ไม่มีความดี อย่างน้อยก็ได้ออกแรงงาน คุณหนูอย่าผลัดความรับผิดชอบ ทั้งหมดมาที่ข้าน้อยคนเดียวสิคะ……

การโดนสาดด้วยน้ำสกปรกในครั้งนี้ สามารถทำให้ซูเฉียว ไม่มีที่ยืนในราชวังนี้อีกแน่นอน ถึงขั้นไม่มีหน้ามีชีวิตต่อไปเลยล่ะ

ซูเฉียวรู้สึกมีความโมโหเกิดขึ้นในสมองรอบๆตัวมีคนรุมกัน ไม่น้อย ต่างก็วิจารณ์นางกันใหญ่

และภายในหมู่คน นางเห็นเงาที่คุ้นเคยผ่านไป เป็นเซียวยี่หันที่เจ้าของร่างเดิมนี้คิดถึงตลอดเวลา ท่านอ๋อง

หัน!

สวมชุดสีดำ ใบหน้างดงามราวกับหยก แต่กลับให้ความรู้สึกที่เย็นชาและห่างเหิน เหมือนเขาจะผ่านทางนี้ และข้างๆเขาก็คือเพื่อนสนิทของเขา

โจวไปมู่!

แต่ว่าสำหรับนางที่เป็นว่าที่พระชายา แต่กลับโดนปฏิบัติ ราวกับว่าล่องหน แค่เข้ามาดูความสนุกสนานยังรู้สึกว่าเสียเวลา ด้วยซ้ำ

ไม่ได้หยุด แต่เดินไปเลย

นางพยายามอดกลั้นความโมโห แล้วหันไปมองหมิงจูจิ๋วที่ อยู่บนหลังม้า แล้วหันไปมอหลันซินต่อ “โจวไปให้อะไรที่ดีกับเจ้า? เจ้าถึงมาใส่ร้ายนายของเจ้าเช่นนี้”

“คุณชายโจวไม่ได้ให้ข้อดีอะไรกับข้าน้อยเจ้าค่ะ!” หลันซินรีบ ส่ายหน้า “การเฝ้าคุณหนู เป็นสิ่งที่ข้าน้อยสมควรทำอยู่แล้ว”

หลังจากที่นางพูดจบ ก็รู้สึกว่าผิดปกติ เหมือนชื่อโจวไปนี้

คุ้นๆนะ

แต่ว่า จะมีคุณชายโจวที่ไหนล่ะ? เพราะว่า……..

โจวไป ที่เดินออกไปพร้อมกับเซียวหันหน้าเขียวไปหมดเลย เงยหน้าขึ้นมองเซียวหันที่ขมวดคิ้ว แล้วหยุดเดิน พูดด้วยน้ำ เสียงต่ำ “สาวใช้บ้านไหนกัน กล้ามาใส่ร้ายข้า! ส่งนางไปที่ส่วน ราชการ!”

คนที่ทุกคนเห็นนั้นเป็นคุณชายเล็กของบ้านโจว และเป็นนาย ใหญ่ในอนาคตของบ้านโจวด้วย ทุกคนต่างก็ถอยหลังกันไป หมด

แม้แต่หมิงจูจิ๋วจ๋ยังอึ้งเล็กน้อย “คุณชายโจว! ”

โจวไป๋มู่ไม่ได้สนใจหมิงจูจิ๋ว เพียงแค่มองหน้าเฉียวด้วย ความเย็นชา “เจ้าไม่คู่ควรได้นัดเจอกับข้าหรอก!

ซูเฉียวนั่งอยู่บนรถม้า แล้วยิ้มที่มุมปาก ไม่ใส่ใจ

จนกระทั่งนางเห็นหลันซินโดนคนของโจวไปปิดปากลัวพา ตัวไป สายตาของนางจึงหันไปมองโจวไปที่ไม่อยากใส่ใจนาง ยโจวคนนี้ที่ไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเลย เลยแม้แต่น้อย คุณชายโ
นางก็แค่ฉวยโอกาสเอาชีวิตของหลันซิน สาวใช้แบบนี้นางไม่

อยากเก็บไว้ แต่ถ้าหากนางลงมือฆ่าคน ก็จะทำให้ทุกคนรู้สึกว่านางไป

ทําความผิดมาเลยรู้สึกผิด เพราะเช่นนั้น ต้องยืมมือของโจวไป

หลันซินโดนคนของโจวไปจับไปแล้ว ที่เหลือ ก็คงจะมีคนมา ช่วยนางจัดการชีวิตของหลันซินเอง

มีคนอยากทําแทน ก็จะได้ไม่ต้องเปื้อนมือตนเอง

และในเมื่อคนถูกส่งไปให้โจวไปมู่แล้ว ภาระที่เหลืออีก มากมาย ก็คงจะมีคนออกหน้ามาจัดการให้ นางก็แค่พักรักษาตัว ดีๆก็พอ!

สําหรับซูเฉียวแล้ว ยิงปืนนัดเดียว ได้นกสองตัว ซูเฉียวยิ้มที่มุมปาก แล้วค่อยๆละสายตา มีรถบ้าแล้วไปเลย

โจวไปมู่ดูทิศทางที่ซูเฉียวไปนั้น รู้สึกแปลกๆ

“เจ้าโดนหลอก ใช้แล้ว” เซียวยี่หันพูดเตือนสติโจวไป เสียงไม่ได้สูง ไม่มีโทนเสียงใดๆ แต่ที่มุมปากกลับมีความประชดเล็กน้อย เหมือนบุตรสาวรองของซูไม่ซื้อคนนี้ จะไม่ได้เหมือนที่ลือกัน แต่ว่า น่าสนใจ!