บทที่ 12 ส่งมอบคืนทั้งหมด นายหญิงหนาวยะเยือกแล้ว

เซียวยี่หันรู้สึกว่ามีบางอย่างค่อย ๆ โผล่ออกมาเหนือน้ำอย่างช้า ๆ แล้ว เขาได้เห็นตอนจบอย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว แต่ไม่เข้าใจ กระบวนการ

ยิ่งรู้สึกว่าซูเฉียวน่าสงสัยแล้ว

จริง ๆ แล้วรอบนี้ ซูเฉียวเล่นได้งดงามมาก

ยิ่งไม่มีใครสงสัยมาถึงในตัวนาง

เพราะกล่าวไปแล้วสำหรับนาง นี่เป็นระดับยากมาก ๆ แพทย์พิษวิทยาสั่นศีรษะ “กระหม่อมเป็นมนุษย์ด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”

ในฐานะเป็นแพทย์พิษวิทยา ต่างกลัวยาพิษชนิดนี้แล้วทั้งหมด

เห็นได้ชัดว่านายหญิงซูคิดอยากฆ่าซูเฉียวมากแค่ไหน

เมื่อมากราบถวายงานที่ฮ่องเต้นั่นแล้ว เซียวหันก็กลับไปที่ จวนอ๋องหันแล้ว ทันทีที่เข้ามาในลานเขาเห็นโจวไปโบกพัดไว้ นั่งอยู่บนเก้าอี้โยกท่าที่เป็นนายใหญ่มาก

ดูเหมือนก็กำลังรอเซียวหันมานานแล้ว

“เจ้าได้ทำลายตัวนำยาไปแล้ว เจ้ามาทำอะไรที่นี่อีก? กลัวว่า เป็นหวังตายยังไม่เร็วพอหรือ?” เซียวหันกล่าวเสียงทุ้ม

เขามักจะทำกับเพื่อนที่ดีคนนี้แบบนี้เสมอ
แต่โจวไป ไม่สนใจด้วย “เพียะ” เก็บพัดแล้ว รอยยิ้มระบาย ทั่วใบหน้า “ข้าได้ยินว่าวันนี้เจ้าไปที่จวนไปซื้อ ได้พบกับพระ ชายาในอนาคตของเจ้าหรือไม่? เป็นไง?” “ไม่เห็น!” ตั้งแต่ต้น จนจบเซียวยี่ห้นยึดถือว่าเฉียวไม่ได้ดำรงอยู่ ซึ่งถือว่าไม่ได้เจอ แล้ว

“ความจริงนังหนูคนนั้นน่าสนใจมาก!” โจวไปหรี่ตาแล้ว ก้น บึงดวงตามีประกายวูบวาบหนึ่ง “นางไม่ได้ดูง่ายอย่างที่เห็นผิว เผินขนาดนั้น นอกจากนี้ข้าได้ค้นพบความลับหนึ่งแล้ว ที่ข้างกาย พระชายาองค์รัชทายาทมืองครักษ์เงาคนหนึ่ง ฝีมือพิเศษ ต่างไม่ ได้รับประโยชน์ใด ๆ จากในมือของซูเฉียวทั้งสิ้น

“โอ๊ะ?” เซียวยี่หันรู้ว่าซูเฉียวไม่ได้ขลาดกลัวอย่างที่เห็นผิว เผินแบบนั้น แต่ก็ยังตกใจที่ได้ยินวาจานี้แล้ว

ซูเฉียวที่กระทั่งผู้รับใช้ยังไม่เทียบเท่า คนหนึ่งที่หมกตัวอยู่แต่ ในเรือนหลังของจวนไท่ซื้อสิบห้าปี เปลี่ยนไปอย่างมากในชั่ว ข้ามคืน

มีปัญหา!

“ข้ายังสามารถหลอกเจ้าได้หรือ! ไม่ใช่บอกแล้วหรือ นางใช้ หยกก้อนนั้นรั้งลูกธนูชุดคันศรสิบกว่าดอกขององครักษ์เงานั้นไว้ ได้! ค่อนข้างยอดเยี่ยม แม้แต่ข้าเองยังอาจจะไม่สามารถทำได้! ก้นบึ้งดวงตาของโจวไปมู่แฝงความชื่นชมศิโรราบหลายส่วน กล่าวพลางพยักหน้าพลาง

ลักษณะนั้น ถูกความสามารถของซูเฉียวสยบยอมแล้วจริง ๆ
เซียวยี่หันรู้สึกว่า โจวไปมีเสียงดังเกินไปแล้ว จ้องถลึงเขาแล้ว ทันที “คืนนี้เจ้าไปที่จวนซูอีกครั้ง!”

วันนี้กระดานนี้ ซูเฉียวได้ล้มนายหญิงซูลงถึงที่สุดแล้ว

ฝีมือเหี้ยมโหดไปบ้างแล้ว ในมุมมองเซียวหัน ดูไปแล้วกลับ

สูงส่งสุด

กระทั่งเขายังคิดไม่ถึง

แม้กระทั่งถึงตอนนี้ เขายังคิดไม่เข้าใจ นายหญิงซูคิดจะใส่ ร้ายซูเฉียวชัด ๆ นางกลับพลิกสถานการณ์ได้อย่างไร?

“เจ้าสนใจในพระชายา ในอนาคตของเจ้าแล้วหรือ? สืบถาม เจาะลึกไม่มีปัญหา เจ้าต้องคิดให้ชัดเจน! ซูไปซื้อเป็นคนขององค์ รัชทายาท!” โจวไป เก็บอารมณ์แล้ว กล่าวว่าอย่างจริงจัง

ความจริงโจวไปไม่สนับสนุนให้เซียวหันสมรสกับซูเฉียว

เข้าประตูมา

ใครจะรู้ว่าใช่มิใช่เป็นหมากตัวหนึ่งของซูชื่อดังที่ติดตั้งไว้ใน จวนของอ๋องหันน่ะ!

ยังใช้ป้าย มาขออภิเษกสมรส ต่างไม่สงสัยก็ไม่ได้ “เกี่ยวอะไรกับเปิ่นหวัง!” เซียวยี่หันจ้องถลึงใส่โจวไป๋มู่แล้ว คราหนึ่ง

คน ๆ นี้มีสีสันคุณค่า มีสมอง มีวงศ์ตระกูล มีภูมิหลังด้วย ก็คือ เสียงดังหนวกหูเกินไปแล้ว
พูดมากเกินไป!

“ช่างเถอะ ข้าไปหาเฉียวน้อย กวนนางไป!” โจวไป พูดอย่าง มีสติ หันหลังก็เดินออกไป

เขาก็รู้ว่า วันนี้กลางวัน ซูเฉียวได้ผ่านภัยพิบัติอีกครั้งแล้ว

ยังเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดจริง ๆ

ก็เป็นสิ่งคาดหวังไว้ด้วย

นายหญิงซูถูกรังเกียจทอดทิ้งอย่างถึงที่สุดแล้ว คุมขังเข้าใน เรือนโดยตรง ไม่เหลือคนรับใช้ทั้งหมดให้สักคน ยิ่งล็อคประตู ใหญ่ไว้แล้ว โดยตรง มีคนส่งอาหารพิเศษ

นี่ทำให้นายหญิงตัดขาดความสัมพันธ์กับโลกภายนอก อย่างถึงที่สุดแล้ว

“ท่านพ่อ เจ้าไม่สามารถปฏิบัติกับท่านแม่แบบนี้ ตลอดหลาย ปีที่ผ่านมา ท่านแม่ได้ทุ่มเทให้กับท่านพ่อรักเดียวใจเดียวตลอด พลังของตระกูลเซี่ยทั้งสิ้นได้มอบให้ท่านพ่อแล้ว ตอนนี้ท่านแม่ ทําผิดพลาดเล็กน้อยเท่านั้น…” ซูซือโง่ที่มด้วยแล้ว

ไม่คิดว่า ซูซื่อซังจะเกิดเพลิงโกรธมากขนาดนี้

“หุบปากซะ!” ใบหน้าเฒ่าของซูชื่อฟังน่าเกลียดมาก แม้ว่า ชื่อยังอยู่ในราชสำนักยังประดุจโอษฐ์ทองคำวาจาหยกปานนั้น ถึงกับมีอำนาจบารมีมากกว่าฮ่องเต้ปัจจุบัน

แต่ตระกูลซูกลับเป็นเพียงขุนนางฝ่ายบน ทั้งราชวงศ์ต้าฉันสาง ขุนนางฝ่ายยิ่งมีสถานที่มากขึ้น ดังนั้น เริ่มแรกซูชื่อซังจึงได้สมรสกับบุตรสาวของตระกูลเชี่ย บินร่วมมือประสานกัน ครอบครองครึ่งหนึ่งของราชวงศ์ต้า

แต่ทว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ อ๋องหันมีพลังที่จะลุกฮือขึ้นต่อสู้รบการศึก ที่ยากหลายรอบแล้ว ยิ่งกุมอำนาจทางทหารอย่างหนักแล้ว เหยียบย่ำตระกูลเซียไว้ที่ใต้เท้าแล้ว

ก็เทียบเท่าเหยียบย่ำจวน แล้ว

ที่ยิ่งทำให้ซูชื่อยังไม่พอใจมาก ในเวลานี้ซูซื้อพูดจาแบบนี้ ยิ่ง ทําให้เขาโกรธจัดผิดปกติมาก “ทหาร นำพระชายารององค์ รัชทายาทกลับไปจวนรัชทายาท!

เขาผิดหวังมากกับบุตรสาวคนนี้ถึงที่สุดแล้ว

ส่งคนทั้งหมดไปยังจวนรัชทายาทแล้ว ยังสามารถพลั้งมือได้

ตอนนี้สิ่งของ ยิ่งวิ่งเข้าไปอยู่ในมือของผู้เฒ่าแล้ว “ท่านพ่อ…” ซูซื้อไม่ยอมศิโรราบ ยังคิดพูดอะไร ได้ถูกคนข้าง กายซูซื่อชังนำตัวไปแล้ว

ไม่ให้โอกาสนางพูดเลยอย่างสิ้นเชิง

ซูเฉียวมองดูการเล่นละครที่ดีเรื่องนี้ ยัก ๆ ไหล่แล้ว มุมปาก เหยียดรอยยิ้มปราดเดียวออกมา “กระทำชั่วไร้คุณธรรมมาก ต้องทําลายตนเอง!”
นายหญิงซูมีวันนี้ ล้วนเป็นตนเองแส่หามา

นายหญิงซิวที่ด้านข้างมองซูเฉียวอย่างลึกซึ้งแล้วคราหนึ่ง รู้สึกกระดูกสันหลังเกิดเย็นวาบ

“นายหญิงชิว เจ้าว่าไหม!” ซูเฉียวเห็นซิวหลันเซียงมองตน จึง ถามประโยคหนึ่งแล้ว

เคาะเขย่าภูเขายังสามารถสั่นสะเทือนถึงเสือด้วย คราวนี้ ชิวหลนเซียงควรสามารถหยุดไม่กี่วันแล้ว

“โอ้ ใช่ใช่น่ะ!” ซิวหลันเซียงถูกประกายตาเย็นชาของซูเฉียว ข่มจนตกใจกลัวแล้วทันที เมื่อใด นั่งหนูคนนี้น่ากลัวขนาดนี้แล้ว

ทันทีที่ซูเฉียวมาถึงข้างกายนายหญิงชิว “ขอแสดงความยินดี กับนายหญิงชิวแล้ว ขอเพียงนายหญิงชิวสามารถกุมโอกาสไว้ ตำแหน่งของนายหญิงซูก็ต้องเป็นของท่านแล้ว ตระกูลเซีย พลิก ตัวไม่ได้แล้ว!”

ค่าพูดนี้ ทำให้ชิวหลันเซียงยิ่งกลัวแล้ว ถอยหลังไม่กี่ก้าวแล้ว พลางมองไปรอบ ๆ แล้ว

แต่ชิวหลันเชียงยังสะท้อนกลับมาแล้ว “ป้าจางเป็นเจ้าส่งมาที่ ในเรือนข้า?”

“ว เสียงเบาหน่อย เป็นนายหญิงส่งไป!” ซูเฉียวแก้ไขให้ถูก ต้องทันทีแล้ว “นายหญิงอย่าพูดมั่ว ๆ ท่านพ่อกำลังโกรธขึ้น ศีรษะ ไม่รู้ว่าจะพาลโกรธเจ้าไหม!”
ทำให้บนใบหน้าซิ่วหลันเซียงตึงเครียดไปหลายส่วนแล้ว นางยังรู้ว่า ชื่อยังโกรธมากในเวลานี้

เรื่องน่าเกลียดในครอบครัวอย่าแพร่ออกไป อ๋องหันเพิ่งเห็น ประจักษ์แก่ตาแล้วทุกอย่าง

หญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกทำลายชื่อเสียงไปแล้ว ยังพิการขาข้าง หนึ่งแล้ว อดไม่ได้ที่จะกังวลในส่วนที่เหลือของชีวิต…!” ซูเฉียว กระซิบอีกครั้งแล้ว “ความจริง เท้าของน้องเล็กสามารถรักษาได้

ครึ่งแรกของประโยค จู่ ๆ ทำให้ดวงตาของชิวหลนเซียงสดใส แล้ว

คำพูดที่อยู่เบื้องหลัง ถึงกับฟังไม่เข้าเลย

ยกมือขึ้นคว้าแขนเสื้อของซูเฉียว “พี่รอง สิ่งที่เจ้าพูดเป็น ความจริงไหม? เท้าของชิงเอ๋อสามารถรักษาจริงหรือ? เจ้ารีบ บอกนายหญิง ใครสามารถรักษาได้? นายหญิงต้องขอบคุณเจ้า มากแน่นอน”

“นายหญิง ข้าคนนี้ ตลอดที่ผ่านมาเพียงชอบคนที่รู้กาลเทศะ ขอบคุณสองคำ ใครล้วนสามารถพูดได้!” ซูเฉียวเหวี่ยงมือของชิ วหลันเซียงออกไปโดยไร้ร่องรอยแล้ว ลากระยะห่างออกไปแล้ว บ้าง “เรือนของข้าถูกรื้อค้นจนกลายเป็นแบบนี้ นายหญิงรู้สึกว่า ยังสามารถอยู่อาศัยได้ไหม?”

ชิวหลันเซียงฉลาดขนาดไหน ตอนนี้รีบยิ้มพลางพยักหน้า “ย่อมไม่สามารถอยู่อาศัยได้ นายหญิงนี่ก็ให้คุณหนูรองเข้าไปอาศัย ในเชียงซือหยวนด้านทิศใต้

“รบกวนแล้ว!” ซูเฉียวเลิกคิ้วแล้วคราหนึ่ง หันหลังก็เดินออก

ไป

“คุณหนูรอง…” นายหญิงชิวรีบตะโกนแล้วประโยคหนึ่ง ซูเฉียวไม่ได้หันศีรษะกลับ “ข้าเหนื่อยบ้างแล้ว! พักผ่อนที่แล้ว นายหญิงค่อยกลับมาหาข้าอีกเถิด”

กล่าวไปอีกอย่างไร นางเป็นคุณหนูที่ถูกต้องตามกฎหมาย ด้วย ส่วนชิวหลันเซียงเป็นเพียงภรรยาน้อยคนหนึ่ง นางพูดแบบ นี้ไม่เกินเลยสักนิด

เมื่อก่อนชิวหลันเซียงได้ช่วยนายหญิงเหยียบนางมา ตลอด แกล้งนาง นางต้องจ่ายคืนให้หมด ๆ นี่จึงถูกต้อง