บทที่ 10 อ๋องหันมาแล้ว ผู้ที่ได้ยินนั้นต้องตาย
ชิวหลันเชียงมองไปทางป๋าหลีที่ตายอย่างโหดเหี้ยม มีเลือดออก มาจากหูตาจมูกเลยปาก และเลือดนั้นก็เป็นสีดำ
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไปแจ้งความเถอะ ให้ผู้ตรวจสอบดูก็รู้เอง ว่าตายเพราะเหตุใด!” ชิวหลันเซียงนั้นผ่าเผย แต่ก็รู้ว่ามีคำพูดที่ ว่า มีปากสิบปากก็อธิบายไม่ถูก!
คนตายในตำหนักของนาง ถ้านางอยากหลุดพ้นจากข้อกล่าว หา ก็ต้องทําตามขั้นตอนในการสืบหาความจริง
เมื่อวานนางหาเรื่องซูเฉียวจริง แต่เป็นเพราะซูเฉียวพูดในสิ่งที่
ทำร้ายชื่อเสียงของชิงเอ๋อ แค้นนี้ นางก็ย่อมที่จะยอมไม่ได้
เพราะเช่นนั้น นางจึงอยากจะสั่งสอนซูเฉียวดีๆสักหน่อย
ให้นางไปพูดความจริงต่อหน้าผู้คน
แต่กลับคิดไม่ถึง ไม่เพียงแต่ไม่เป็นไปตามที่หวัง แต่ยังทำให้ ซูชิงต้องป่วยและนอนอยู่บนเตียง
ยิ่งทำให้ข้างกายขาดผู้ช่วยหลัก
และเวลานี้ นางเองก็เข้าใจว่าซูเฉียวมาทำไม
เมื่อวาน นางร่วมมือกับซูเฉียว ทำให้นายหญิงซูโดนกักขัง ถ้าเช่นนั้น วันนี้ก็ร่วมมืออีกครั้ง
“ก็ดี! ตอนนี้ให้คุณท่านส่งคนไปต้าหลีชื่อรอให้ตรวจสอบออกมาว่าเป็นยาพิษอะไร ก็ให้มาค้นตำหนัก ยังไงก็ย่อมต้องมี เบาะแสอยู่แล้ว! ” สิ่งนี้ก็ตรงกับสิ่งที่นายหญิงต้องการพอดี
จริงๆแล้ว นางยังรู้สึกด้วยซ้ำว่าแผนของตนเองโดนทำลาย
แต่ตอนนี้มาดูแล้ว มีคนมาถึงตำหนัก นางไม่อยากจัดการ
รู้สึกผิดต่อคนพวกนี้!
เพราะเช่นนั้น นางจึงไม่ขัดข้อง
ชิวหลันเซียงไม่รู้จะทำอย่างไร จึงหันไปมองซูเฉียว
เมื่อคืนเกิดเรื่องมากมาย นางก็สั่งให้คนไปสืบมาแล้ว ก็รู้สึก ว่าการที่ซูเฉียวสามารถมีชีวิตอยู่รอดได้ ก็คือปาฏิหาริย์ แต่ก็ไม่ ง่ายอย่างปาฏิหาริย์
แต่นางกลับรู้สึกว่า ซูเฉียวเปลี่ยนไปแล้ว!
เปลี่ยนไปจนน่ากลัว
หลันซิน ซูซือ นายหญิงซู แม้แต่ลูกสาวของนางซูซิง ล้วนโดน ซูเฉียวทำร้ายกันหมด
มองดูสีหน้าที่เกรงกลัวของซูเฉียว ชิวหลันเซียงก็รู้สึกว่า ตนเองอาจจะละเลยอะไรบางอย่างไป
ซูชื่อฟังได้ยินว่าคนในตำหนักมีคนโดนวางยาพิษจนตาย ก็ รู้สึกปวดหัวมาก จึงรีบส่งคนไปที่ต้าหลีชื่อ
ซูชื่อยังเป็นขุนนางคนสำคัญ ในจวนมีเรื่องเกิดขึ้นต่อๆกัน จริงๆแล้วก็จะส่งคนไปเหมือนกัน หลังจากฮ่องเต้ได้ยินแล้ว จึงส่งเซียวยี่หันที่อยู่ที่ต้าหลีชื่อในสองสามวันนี้ไปตรวจหาสาเหตุ นี่ก็เป็นวิธีการหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่าจวนนั้นสำคัญ เห็นเซียว หันเดินมาจากทางไกล ซูเฉียวไม่ได้เงยหน้า ทำเป็น ว่าไม่เห็น
นางรู้ ในอดีตนั้นเจ้าของร่างเดิม ใช้ป้ายดำไปขอเพื่อได้ แต่งงานกับเขา ไม่เพียงแต่กลายเป็นเรื่องตลกของราช อาณาจักร ทำให้เซียวยี่หันเกลียดชัง ที่สำคัญคือ ทำให้ชื่อฟัง กริ้วโกรธ
เพราะเซียวยี่หันกับองค์รัชทายาทนั้นเป็นคนละฝ่ายกัน และซูซื่อซังก็สนับสนุนฝ่ายองค์รัชทายาท
ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ส่งบุตรสาวคนโตของตนไปจวนรัชทายาท
หรอก
ตอนนี้เจ้าของร่างเดิมได้ตายไปแล้ว นางไม่สนใจเซียวหัน
หรอก
ถึงจะหล่อเหลาราวกับเทวดา นางก็ไม่สนใจ
“ท่านอ๋องหัน รบกวนด้วยขอรับ!” ซูซื่อซังกับเซียวหันไม่ใช่ คนพวกเดียวกัน แต่ตอนนี้เขาเองก็ไม่กล้าหาเรื่องเช่นกัน
พอนึกได้ว่าซูเฉียวจะแต่งงานกับอ๋องหันจะเป็นจะตาย เขาก็ รู้สึกขายหน้า
และสถานการณ์ในตอนนี้ พอเจอกันก็ยิ่งรู้สึกแปลกไปใหญ่
“ซูไท อรู้ก็ดี รบกวนไท่ซื้อรีบสืบหาสาเหตุโดยเร็วด้วยเถอะ ข้าเองจะได้ไปทูลฮ่องเต้” สีหน้าของเซียวหันไม่มีความรู้สึก ใดๆ สิ่งที่เขาพูดนั้นหมายความว่า หากไม่ใช่เพราะราชองค์การ เขาก็คงไม่มาหรอก ในเมื่อเป็นราชองค์การ เขาก็ไม่สนใจที่จะ ทำไปโดยไม่ใส่ใจ
เลยสั่งให้หมอยาพิษที่อยู่ข้างๆเข้าไปตรวจหาสาเหตุการตาย ของป้าหลี่
ซูซี่อยังพยักหน้า “ขอบพระคุณที่ฮ่องเต้เห็นใจ!”
นายหญิงซูและนายหญิงชิวต่างก็รู้สึกว่าบรรยากาศเยือกเย็น เล็กน้อย
สายตาของคนส่วนใหญ่นั้นหยุดอยู่ที่เฉียวมากกว่า
นางกลับไม่เหมือนปกติ ที่พอเจอเซียวยี่หน ก็หลงจนต้องพุ่ง เข้าไป แต่ตอนนี้นางไม่แม้แต่จะมองด้วยซ้ำ
นิสัยเปลี่ยนไปจริงๆ!
“ป้าคนนี้โดนยาพิษจริงขอรับ เป็นยาพิษที่หาได้ยาก ไม่มีกลิ่น ไม่มีรส แต่ว่า คนที่ได้กลิ่นนั้นตายสถานเดียวขอรับ!” หมอยาพิษ ตรวจดูแล้ว จึงอธิบาย
ซูซื่อซังกระพริบตา จวนไท่ซื้อมียาที่อันตรายเช่นนี้ได้อย่างไร
อย่าว่าแต่ทำให้ป้าตายไปหนึ่งคนเลย หากอยากทำให้ซูชื่อฟัง ตาย ก็คงเป็นเรื่องที่ง่ายดาย
พอคิดเช่นนี้ ก็รู้สึกว่าเรื่องรุนแรงมากขึ้น
“ใครก็ได้ไปค้นตำหนัก เริ่มตั้งแต่ข้างหน้า คนที่ละห้อง อ๋อง หันอยู่ที่นี่ เป็นพยานให้ข้าด้วยขอรับ วันนี้ไม่ว่าใครเป็นคนทำ ข้าจะส่งเข้าตาหลีชื่อสถานเดียว!” ในใจของซูซี่อยังกลัวมาก เพื่อความปลอดภัยของตนเอง ต้องห้ามละเลยเด็ดขาด
ถึงอ๋องหันไม่อยู่ เขาก็จะค้นไปทั่วเช่นนี้อยู่ดี เพื่อหาคน ที่ทําการเรื่องนี้
เช่นนี้ถึงสามารถปกป้องความปลอดภัยของตนเองได้
ไม่ว่าจะทำอะไร ซูชื่อซึ่งมักจะคิดถึงแค่ตนเองเท่านั้น……….
ซูเฉียวที่ยืนอยู่ข้างหลังหมู่คนเบ้ปากเล็กน้อย แล้วทำเสียงเย็น ชา พอคิดว่าการที่ตนเองโดนลอบทำร้าย โดนทรมาน พ่อคนนี้ก็ เป็นคนร่วมรู้ด้วย
ก็ไม่มีทางที่จะเป็นแค่ผู้ผลักดันง่ายๆอย่างงั้นหรอก เมื่อคืน นางยังคิดไม่ออก
แต่ตอนนี้พอเห็นซูชื่อยังเป็นเช่นนี้ ก็คิดออกได้อย่างชัดเจน
นางอยากแต่งงานกับอ๋องหัน ก็คือเป็นศัตรูกับองค์รัชทายาท ตามนิสัยของซูซื่อชังแล้ว ถ้าไม่ทำลายงานแต่ง ก็ฆ่าซูเฉียวให้ ตาย!
มีเพียงเช่นนี้ ถึงสามารถแสดงให้เห็นถึงความซื่อสัตย์ที่เขามี ต่อองค์รัชทายาทได้
จึงมือแน่น ในใจของซูเฉียวมีความเกลียดเล็กน้อย ยิ่งรู้สึกว่าไม่ยอม
ความรู้สึกพวกนี้ ทั้งความเกลียดและไม่ยอม น่าจะมาจาก เจ้าของร่างเดิม
ผู้เฒ่าซูเป็นขุนนางเก่าแก่สี่แผ่นดิน มีผลงานที่ประสบความ สำเร็จมากมาย บ้านหลังนี้ก็ไม่ได้เล็กไปกว่าราชวังสักเท่าไหร่
หากจะค้นตำหนัก ก็เป็นงานที่หนักและกว้างพอสมควร
แต่ว่า เซียวยี่หันกลับไม่ปฏิเสธ
เขารู้สึกว่า ยังสามารถดูการแสดงบางอย่างได้
หากจะค้นตำหนัก ซูชื่อชัง นายหญิงซู นายหญิงชิว รวมถึง ซื้อและซูเฉียวต่างก็ออกมากันหมด ซูชิงมีแผลที่เท้าไม่สามารถ เดินได้ จึงเป็นข้อยกเว้น
แต่ว่า ในตอนที่ทุกคนอยากดูการแสดงนั้น ต่างก็หันไปมอง
เฉียวและเซียวยี่หัน
โดยเฉพาะซูซือ มองด้วยสีหน้าที่ประชด “ที่แท้ของหันก็อยู่ ก็ ว่าทำไมน้องรองก็ออกมาเช่นกัน”
ปกติแล้ว ไม่ว่าในจวนจะมีเรื่องอะไร ซูเฉียวก็ไม่เคยออกมา เพราะไม่มีที่สำหรับนาง
วันนี้ออกมาอยู่ท่ามกลางผู้คน ซูซือที่เสียเปรียบเมื่อวานก็ต้อง พูดจาเสียดสีนางเป็นธรรมดา
“ท่านพี่เจ้าคะ ในจวนเกิดเรื่องใหญ่เช่นนี้ น้องก็ไม่สามารถทำ เป็นไม่สนใจไม่ได้ไม่ใช่หรือ? ในเมื่อคนที่เกิดเรื่องเป็นคนของ ท่านแม่ด้วย!” ซูเฉียวอึ้งเล็กน้อย แล้วพูดด้วยสีหน้าที่ไม่มีพิษ ไม่มีภัย “เป็นเพราะว่าองค์รัชทายาทก็ใส่ใจเรื่องนี้ใช่หรือไม่ ท่าน ถึงมาด้วย?”
“ซูเฉียว!” นายหญิงซูและซูซือตะคอกพร้อมกัน
นี่คงจะพูดแทงใจดำสินะ
ซูซี่อยังหงุดหงิดในใจ พอเห็นนายหญิงซู ก็นึกถึงเรื่องที่เกิด ขึ้นเมื่อวาน เวลานี้ ทั้งเมืองคงลือกันหมดแล้ว เมื่อวานมีคนเห็นนายหญิงซูแต่งตัวไม่มิดชิดมากมาย
แต่ว่าซูชื่อซังก็หงุดหงิดเหมือนกันเมื่อเห็นซูเฉียว
แต่พอนึกถึงคำเตือนของผู้เฒ่าชู จึงพยายามอดกลั้นความ
โกรธ “หุบปาก!”
เซียวหันไม่สนใจใดๆ ตั้งแต่เริ่มจนจบ สีหน้าไม่มีการเปลี่ยน แปลงใดๆทั้งสิ้น
ยิ่งไม่แม้แต่จะมองซูเฉียว ทำเหมือนซูเฉียวไม่มีตัวตน ห้องโดนคนทีละห้องไปเรื่อยๆ แต่ก็ไม่มีผลลัพธ์ใดๆเลย แต่ทุกคนต่างก็ทำสีหน้าตื่นตระหนกกันไปหมด
วันนี้ นายหญิงซูและนายหญิงชิวจะได้แข่งกันสักทีว่าใครแพ้ ใครชนะ แค่หาหลักฐานได้ วันนี้ก็จะมีกานตัดสินที่เด็ดขาด
พอถึงตำหนักของซูเฉียว แววตาของนายหญิงซูก็เป็นประกาย มีความเย็นชาอยู่ในสายตา ราวกับว่าเห็นภาพที่ซูเฉียวตาย
อย่างทรมาน ตามกําหนดเดิมของนาง ไม่ได้มีเพียงป่าหลตายคนเดียว
ง่ายๆเช่นนี้
นางจะให้ซูเฉียวได้รับข้อหาวางยาพิษเพื่อฆ่านายหญิงใหญ่ ของบ้าน!
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ