บทที่ 9 สมรู้ร่วมคิด

เธอคิดมากเกินไปหรือเปล่า? นี่อาจจะเป็นแค่กระดาษ แผ่นหนึ่ง ที่เขียนโดยนักเรียน และสาวเหิงก็ซื้อมา

เธอไม่ควรตื่นตระหนกจนเกินไปใช่ไหม? สองสิ่งนี้ เชื่อม โยงกันหรือเปล่า?

โล่เถียนซินไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อน และทุกสิ่งที่เกิดขึ้น หลังจากการมาที่นี่ ก็ดูเหมือนถูกไตร่ตรองไว้ล่วงหน้า

แต่เมื่อมองย้อนกลับไป ตอนนี้ทุกอย่างเหมือนจะบังเอิญ มากเกินไป ใช่ไหม?

ในเช้าวันนั้น ใครเป็นคนส่งข้อความหาเธอ?

ใครคือคนที่พาเธอไปที่โรงแรม และบอกว่าส้าวเหิงจะมา แต่ก็ไม่มา?

และ…

ทําไมเธอถึงนอนหลับลึกมาก มันล็กมากจนมีบางสิ่งบาง อย่างที่ร้ายแรง เกิดขึ้นกับตัวเธอ แต่เธอกลับ ไม่รู้สึกตัวเลย สักนิด

น้ำ! น้ำแก้วนั่น!

โล่เถียนซิน จู่ ๆ เธอก็จำแก้วน้ำที่เธอนำมาจากโต๊ะ ในวันนั้นได้ และเธอก็รู้ทันที คำตอบที่กำลังจะถูกเปิดเผยออกมา

มีบางคนความพยายามที่จะควบคุมเธอ เป็นใคร?

ถ้ามีคนบอกว่า มันไม่ได้ถูกควบคุมโดยคนที่อยู่เบื้องหลัง มันเป็นไปไม่ได้แน่นอน! ดังนั้น คนที่ต้องการขัดขวางเธอ

เป็นเพราะต้องการครอบครองส้าวเหิง หรือต้องการที่จะ ทำร้ายร้าวเหิงกันแน่?

เรื่องนี้จะตรวจสอบได้อย่างไร…

เธอไม่เคยคิดร้าย หรือทําร้ายคนอื่น แต่นี่ไม่ได้ หมายความว่า คนอื่นจะมีสิทธิ์ทําร้ายเธอ!

ตาต่อตา ฟันต่อฟัน! โล่เถียนซินจะไม่ยอมให้ใครมารังแก

เลย!

“พ่อบ้าน” โล่เถียนซินเดินออกจากห้องสมุด เรียกพ่อบ้าน ออกมาที่ห้องโถง ทั้งสองนั่งตรงข้ามกัน

ทันใดนั้น พ่อบ้านก็รู้สึกว่าบรรยากาศมันแปลกประหลาด มาก และจิตใต้สำนึกที่ไม่สบายใจก็มองไปรอบ ๆ

พลางเรียกทุกคนที่ทำความสะอาดให้ออกไป ก่อนจะถาม ด้วยเสียงต่ำ คุณผู้หญิง คุณมีอะไรจะบอกผมหรือ?”

คุณผู้หญิงเรียกเขาเป็นครั้งแรก นี่เป็นเรื่องที่เพิ่งเกิด เขาเชื่อว่าหากไม่มีเรื่องร้ายแรง

คุณผู้หญิงจะไม่มีทางมาพบเขา ดังนั้นพ่อบ้านจึงไม่กล้าที่ จะผ่อนคลาย เลยจ้องมองเธอด้วยความตั้งใจ

“จากน้ำเสียงของลุง ลุงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับสาวเหิง และลุงก็อยู่ด้วยกันมานานหลายปีแล้วใช่ไหม?”

ลงพ่อบ้าน…

พ่อบ้านตะลึง และไม่เข้าใจจึงกะพริบตา และพยักหน้า ตอบ “ใช่ ในเวลานั้น สุภาพบุรุษที่เพิ่งเริ่มธุรกิจ

ได้ช่วยชีวิตของผมที่นอนอยู่บนถนน และท่านก็ช่วยให้ผม มีบ้าน และชีวิตที่ไร้กังวล ตั้งแต่นั้นมา

ผมก็ได้ปฏิบัติต่อนายท่าน และดูแลนายท่านให้เหมือน ลูกชายของผมเอง ตราบใดที่นายท่านของผมชอบหรือรัก อะไรก็ตาม

ผมก็จะมองและชอบสิ่งนั้นเช่นเดียวกัน”

แม้ว่า ผมจะไม่รู้ว่าทำไมคุณผู้หญิงพูดถึงความสัมพันธ์ ของเขาทั้งสอง แต่พ่อบ้านก็บอกคุณผู้หญิงตามความเป็น จริง

ผมเพียง แต่หวังว่าเธอจะเข้าใจความยากลำบากของนาย ท่าน และใจดีต่อนายท่านบ้าง
“ลุงพ่อบ้านมักจะสงสัยอยู่เสมอ ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างฉัน กับส้าวเหิง งั้นฉันจะเล่าเรื่องนี้ให้ลุงฟัง

คุณยอมอดทนฟังฉันเล่าจนจบไหม? ”

“แน่นอน! !”

พ่อบ้านพยักหน้าอย่างระมัดระวัง และยกสามนิ้วขึ้นไปบน ฟ้าสาบาน “ผมขอสาบานว่า

ผมจะเก็บเป็นความลับ และจะตั้งใจฟัง ในสิ่งที่คุณผู้หญิง จะพูด”

หากเรื่องนี้ไม่ร้ายแรงพอ ภรรยาของนายท่านก็คงจะไม่ มาบอกเขา โดยเฉพาะ ถ้าคุณนายไม่เชื่อใจเขา

เธอก็จะไม่บอกเรื่องสำคัญกับเขา ดังนั้นพ่อบ้านจึงตื่นเต้น มาก เพราะการได้เป็นที่ยอมรับจากคุณผู้หญิง

เธอและเจ้านายจะต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิมโดยเร็ว ที่สุด!

“สิ่งต่าง ๆ ตั้งแต่วันแรกที่ฉันมาถึงที่นี่…”

เธอระลึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ สำหรับโล่เถียนซิ นมันเป็นความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่

และมันก็เป็นความเจ็บปวดที่เธอไม่สามารถรักษาได้ ในชีวิตของเธอ แต่เธอเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งว่า

มีเพียงพ่อบ้านเท่านั้นที่สามารถช่วยเธอได้

“ฉันรออยู่ในห้อง และดื่มน้ำที่หัวเตียง พอเวลาผ่านไปฉัน ตื่นขึ้นมาอย่างมึนงง และถูกคน…รูปถ่ายของฉัน

ถูกส่งเข้ายังโทรศัพท์มือถือของฉัน และสาวเหิงก็เข้ามา เห็นฉากนั้น ฉันมั่นใจว่าจะต้องมีใครบางคน อยู่เบื้องหลัง!

ลุงพ่อบ้าน ตอนนี้ฉันสามารถเชื่อได้ว่า คุณเป็นคนเดียวที่ ฉันสามารถพึ่งพาได้ ถ้าคุณไม่ตรวจสอบเรื่องนี้อย่างชัดเจน

ส้าวเหิงกับฉันจะต้องมีช่องว่างที่ไม่มีวันผ่านไปได้เลย…