ตอนที่ 9 ไม่ต้องตายชั่วคราว

“ขอเชิญฮ่องเต้ทรงตรัสสั่งพระราชโองการว่า คดีของ ข้านั้นมีข้อสงสัยบางอย่าง จึงได้หยุดลงโทษไปชั่วคราว อีกอย่างขอเชิญฮ่องเต้ทรงโปรดให้ข้ามีอิสรภาพในการ เข้าออกวัง” พันหยุนหยุนมองดงฟังซีไข สีหน้าดูจริงจัง ยิ่งนัก มันช่างน่าขบขันยิ่งนัก ถ้าดงฟังซีไขไม่ยอมรับ ข้อตกลงนี้ขึ้นมา เขากลับไปในราชวังแล้วส่งคนมาฆ่า ตนเองแล้วจะทำเยี่ยงไร ฮ่องเต้ที่สามารถเป็นฮ่องเต้ มิใช่แค่อ่านสาร์นกราบทูล ตอนกลางคืนก็ไปหานาง สนมทั้งหลายของเขา ก็สามารถเสร็จภารกิจไปได้

ดงฟังซีไขรู้สึกเครียดนัก คนๆนี้รู้ว่าโฉยโอกาสจริงๆ ถึงแม้จะไม่ชอบที่พันหยุนหยุนข่มขู่ตนเอง แต่ว่าคำพูด ที่พูดออกไปแล้วก็เหมือนสาดน้ำออกไป เขาไม่อยาก จะผิดสัญญา เขาจึงดึงหยกเฟยหลงตรงเอวของเขาไป แล้วโยนไปให้นาง นางจึงรับไว้ นี่คือตัวประกันที่ตนเอง จะได้มีชีวิตอยู่

“กราบขอบพระคุณฮ่องเต้! ฮ่องเต้เป็นผู้ที่เชื่อถือได้ ซึ่งคำพูดจริงๆ!” พันหยุนหยุนศึกษาเกี่ยวกับอัญมณี ตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย แค่นางได้สัมผัสถึงหยกนี่ก็ รู้ว่ามันว่าล้ำค่ามากๆ ดงฟังซีไขไม่ได้โกหกตนเอง

ถึงแม้ว่านางจะนางจะสวมใส่ขุดที่ทั้งขาดและสกปรก ดงฟังซีไขกลับรู้สึกได้ถึงความสง่าที่มีในตัวของนาง บุคลิกที่ดูมั่นใจกลับทำให้เขารู้สึกแปลกใจ เขาเคยเจอ นางมาหลายครั้ง และจำได้แต่ว่าน้องสาวของเขานั้นขึ้ อายมากๆ พอเห็นตนเองก็ชอบน้อมคำนับ และไม่เคยยืนขึ้น และชอบนั่งอยู่กับพื้นเพราะตกใจจนร้องไห้

นางเป็นน้องสาวที่อ่อนแอที่ผ่านจากแดนไกลจริง หรือ? เขายังจำได้ในสาร์นกราบทูลเขียนไว้ว่า พอทุก คนรู้ว่านางกับน้องชายของว่าที่สามีได้นอนอยู่ด้วยกัน นางอยากจะชนกำแพงตายด้วยซ้ำ เพื่อพิสูจน์ความบริ สุทธ์ ทำไมวันนี้ที่นางเป็น กลับอยากจะหลีกเลี่ยงความ ตายแล้วร้องขอให้ไว้ชีวิตล่ะ?

หรือว่ามันยังมีอะไรปิดบังอยู่? สิ่งที่เขาคิดอลาสิ่งที่ เขาเห็น มันไม่เหมือนกัน?

ความคิดเยี่ยงนี้เหมือนฟ้าแลบที่ผ่าเข้าสมองของ เขา ทันใดที่เขายังไม่ทันได้สติกลับมา พันหยุนหยุนก็ ตะโกนเสียงเย็นชาขึ้น

“ฮ่องเต้เจ้าคะ ทหารคนนี้ไม่ค่อยเชื่อฟัง จนตอนนี้เขา ยังไม่ได้กลืนกระดาษเข้าไป” พันหยุนหยุนใส่นิ้วของ นางดันคางของเขาไว้ ไม่รู้ว่ามือของนางได้จับน้ำเปล่า ไว้ตั้งแต่เมื่อใด

พันหยุนหยุนจะไม่ให้โอกาสมันลอยไปต่อหน้าต่อตา นางรู้ดีว่าก่อนหน้านี้ฮ่องเต้พยายามสักแค่ไหนจึงจะ ได้เป็นฮ่องเต้ได้ เขาจะไม่ยอมให้บัลลังค์ของเขาต้อง สูญเสีย แต่ตอนนี้กลับคงบัลลังค์ได้ยากเสียแล้ว เขา จึงเปลี่ยนความคิดอย่างกะทันหัน ยังไงเขายังคงเป็น ฮ่องเต้ของแผ่นดิน และนางก็เป็นแค่นักโทษต่ำต้อย เท่านั้น
“คดีครั้งนี้ยังมีข้อสงสัยที่ต้องการสืบสวน การลงโทษ จะถูกเลื่อนไปก่อน คดีนี้ส่งไปยังวัดต้าหลี่ไปสืบสวน ก่อนค่อยตัดสิน พันหยุนหยุนได้กลับไปอยู่ในตำหนัก ชั่วคราว รอคอยผลการสืบสวน” ตอนนี้ดงฟังซีไขเผย ความสง่าที่ไม่ธรรมดาเหมือนคนทั่วไป และความสง่า ผ่าเผยนี้เป็นความงดงามที่สายเลือดราชวงศ์ควรเป็น

พอดงฟังซีไขพูดจบ พันหยุนหยุนรีบเอามือออกจาก ปากของทหารคนนั้น และเทน้ำเปล่าเข้าปากของเขา ทหารจับคอของเขาไว้ แล้วใช้สายตาอันอาฆาตมองพัน หยุนหยุน

ผู้คนที่ยืนอยู่ด้านล่างลานกำลังโวยวายกัน ดงฟังซี ไขไม่ได้หันกลับมามองพันหยุนหยุนแม้แต่สักนิด ก็เดิน จากไป

ตอนที่เดินผ่านพ้นหยุนหยุน ทหารผู้นั้นก็จะใช้สายตา อันโกรธเคืองมองพันหยุนหยุน พันหยุนหยุนทำหน้า ทะเล้นใส่เขา ทหารผู้นั้นเกือบจะหายใจไม่ออกแล้ว อาเจียนเลือดออกมาจนตาย

พอพระทิตย์ค่อยๆตกดิน ผู้คนที่มาชมการประหาร ครั้งนี้ก็ค่อยๆทะยอยกันกลับบ้าน เหลือแต่เพียงผู้คน กำลังพูดคุยกันเล่นๆหลังทานอาหารค่ำเสร็จ

ลานประหารอยู่ห่างจากโรงน้ำชาไม่ถึงหกร้อยศอก ชั้นสองจะเป็นห้องพักของลานประหาร กระเบื้องลาย ครามที่ใส่น้ำชาไว้ไม่มีความร้อนใดๆ ของว่างที่ว่างไว้ บนโต๊ะก็เย็นหมดแล้ว
ตรงริมหน้าต่างได้มีคนสองคนที่สวมใส่ชุดคนชั้นสูง ไว้ ที่กำลังดูการเปลี่ยนแปลงของลานประหาร ชาย ผู้ที่สวมใส่ชุดสีม่วงยิ้มเยาะและพูดขึ้น “แม่หญิงผู้นี้ ไม่ธรรมดา แค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของนางก็สามารถ เปลี่ยนแปลงความจริงได้”

แผ่นหลังของชายผู้สวมอาภรณ์สีม่วงได้ยืดตัวตรง เอ วกลมๆและไหล่หนาๆของเขา ผู้คนที่เข้าออกสนามรบ ไม่มีผู้ใดทำหน้าตาโหดเหี้ยมเลย เขาใฝ่รู้มาตั้งแต่เด็ก เมื่อเปรียบกับผู้อื่น เขามักจะพกหนังสือติดตัวมากกว่าผู้ อื่น เขาคนนั้นก็คือว่าที่สาวมีของพันหยุนหยุน ซีเหย่น

ตอนนี้เห็นนางได้นอนอยู่กับน้องชายของตนเอง เขา จึงยกเลิกงานอภิเษกสมรสทันที

“นางผู้หญิงเลวโทรมนี้กลับไม่ได้ตาย เจ้าไม่ได้ติด สินบนกับเพชฌฆาตไปแล้วหรือ? ตอนนี้กลับเป็นเยี่ยงนี้ เรื่องทุกอย่างยื้อเยื้ออกไปอีกแล้ว! ” ซีเหย่นขมวดคิ้ว เป็นปม ในมือของเขาได้แก้วกระเบื้องลายครามไว้จนมี รอยแตก

“พัศดีก็ได้สั่งการไว้แล้ว ให้นางออกมาเร็วๆ แล้ว เพชฌฆาตก็ได้เปลี่ยนเป็นคนของพวกข้าไปแทน ไม่ รู้ว่ายัยนั่นกับฮ่องเต้ไปคุยอะไรกัน กลับไปข้าจะไป สืบดูดีๆ” ชายผู้สวมเสื้อเทาได้ทำท่าทีที่เคารพซีเหย่น ระหว่างพวกเขามีความลับที่กุมไว้ เขาคือลูกพี่ลูกน้อง ของซีเหย่น เจียวน

“พันหยุนหยุน ตอนนั้นนางจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ต่อหน้าข้าจนเกือบจะจนตัวเองให้ตาย ถ้าไม่ใช่เพราะว่าซี ซูสร้างปัญหา นางก็คงตายไปนานแล้ว คงไม่ต้องให้ข้า มาคอยกังวลเยี่ยงนี้ ไอ่ซีซู่นำพาแต่ความซวยจริงๆ”

ซีเหย่นโยนแก้วในมือลงพื้นแรงๆ อยากจะเอาแก้ว โยนใส่ซีซูมากๆ

เขากับซีซู่มีพ่อเดียวกันและต่างแม่ ซีเหย่นซึ่งเป็น บุตรของภรรยาคนแรก ได้รู้สึกดูถูกซีซู่ตลอดมา โดย เฉพาะตอนที่ท่านพ่อกับแม่ของซีซูได้ตายไปจากไป ซี เหย่นและท่านแม่ของเขารู้สึกเกลียดซีซู่ ผู้ที่ท่านพ่อ ของเขารักใคร่เสมอมา ทุกอย่างเขาก็เอาลงมาที่ซีซั่