ตอนที่ 1 คุณค่าของคุณจบแค่เท่านี้

ณ หอประชุมโรงแรมซีเสียงอันหรูหรา ผู้คนมาอยู่ร่วม กัน โรมแรมซีเลียงเป็นโรงแรมที่หรูที่สุดของมณฑล ฉางไฮ่ และทุกๆสามปีจะมีการแข่งขันทำอาหารของบร รดาเชฟัง พอผ่านไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ วันนี้จึงเป็น วันทราบผลการแข่งขัน

“ขอแสดงความยินดีกับพันหยุนหยุนผู้ชนะเลิศในการ แข่งขันครั้งนี้! ” พิธีกรทำเสียงที่น่าตื่นเต้นมากๆ พอ เสียงประกาศได้หยุดลง ล่างเวทีก็ได้มีเสียงตบมือที่ดัง สนั่นขึ้น

พันหยุนหยุนรู้สึกวางใจอย่างมาก ที่เธอสามารถ ปฏิบัติภารกิจนี้ได้สำเร็จ

ครึ่งปีก่อน องค์กรก็ได้ทราบข่าวมา การแข่งขันการ ทำอาหารของเชฟครั้งนี้ไม่ใช่เพียงการคัดเลือกผู้ชนะ ตำราอาหารที่คิดค้นมาเล่มใหม่ที่สุดจะเป็นของรางวัล กับผู้ที่ถูกคัดเลือก

ถ้าตามที่พันหยุนหยุนได้ยินมา ตำราอาหารนี้ไม่ได้ เป็นเพียงตำราที่ธรรมดา ไม่เพียงแต่รู้สัดส่วนของ วัตถุดิบ แต่ยังเป็นส่วนผสมต่างๆที่เป็นยารักษาและเป็น ยาพิษ ต้องใช้เวลานานนับหลายสิบปีถึงจะได้ผลสรุป

และตำราอาหารที่ได้รับงานนวัตกรรมมาใช้ควบคู่ ไปด้วย ทำให้กลายเป็นที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก และ ภารกิจของพันหยุนหยุนก็คือห้ามตำรานี้ไปอยู่ในมือของเขา

พันหยุนหยุนเดินขึ้นไปบนเวที รับถ้วยรางวัลจาก พิธีกรมา แล้วมองไปยังท่านผู้ชมมากมาย และค่อยๆ กวาดสายตามองไปคนทีนั่งฉันงล่าง ถึงแม้การแข่งขัน ครั้งนี้จะดุเดือดแค่ไหน แต่กลับสงบศึกกันมาตลอด เรื่องนี้คงไม่ได้ง่ายแบบนี้

“คุณพันครับ ยินดีด้วยครับ”

ผู้ชายคนหนึ่งถือช่อดอกไม้มาอยู่ตรงหน้าพันหยุน หยุน พันหยุนหยุนมองออกว่าเขาคนนั้นคือคนที่แพ้เธอ ตอนการแข่งขันรอบที่สองที่ชื่อว่าหลินเซียว

พันหยุนหยุนยื่นมือรับช่อดอกไม้ไว้ จากนั้นเขาก็แอบ ยื่นจดหมายจากองค์กรภายในดอกไม้ช่อนั้น เธอมอง หลินเชียวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลินเชียวกลับพยัก หน้าเล็กน้อย “ยินดีด้วยครับ”

“ค่ะ”

พันหยุนหยุนเอาจดหมายนั้นซ่อนเฉันไปในช่อดอกไม้ นั่น พอได้รับคำยินดีจากทุกคนและพิธีแขกของรางวัล เสร็จ เธอกลับเดินไปที่ห้องของตัวเอง

เธอเอายาขวดหนึ่งออกมาจากลิ้นชัก และค่อยๆหยด ยานั้นไว้บนจดหมายนั้น จากนั้นก็ได้มีตัวหนังสือโผล่ ออกมา “สิบโมงตรง ที่เดิม เอาตำรามาด้วย
พันหยุนหยุนขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ แล้วเอากระดาษกำไว้ บนมือ จากนั้นก็สังเกตถ้วยรางวัลไป แล้วชักมีดสั้นออก มาจากเอว จากนั้นก็บาดลงไปตรงก้นของถ้วยรางวัล จากนั้นก็มีหีบโผล่ออกมา เธอเปิดมันขึ้นมา ฉันงในมี นาฬิกาทำด้วยงานประณีต พันหยุนหยุนรู้ ความลับของ ทุกคนก็ได้แอบซ่อนไว้ในนาฬิกาเรือนนี้

“คุณพัน รบกวนหน่อยนะครับ”

พันหยุหยุนได้ปิดหีบลง จากนั้นก็เปิดประตู “นี่คือ อะไร?”

“ทางโรงแรมได้ส่งเครื่องดื่มฉลองให้คุณ เพื่อแส แสดง ความยินดีกับคุณพันครับ” พนักงานได้เอาเครื่องดื่ม ที่อยู่บนถาดยื่นให้เธอ จากนั้นก็ไม่ได้เดินจากไปไหน เหมือนกำลังรอให้เธอดื่มเสร็จ

พันหยุนหยุนจับเครื่องดื่มนั้นขึ้นมา จากนั้นก็เอามา ใกล้จมูกแล้วดมเล็กน้อย มุมปากของแธอกระตุกขึ้น แล้วจิบไปเล็กน้อยและวางบนถาด

พนักงานเข็นเครื่องดื่มกลับไป พันหยุนหยุนคาย เครื่องดื่มนั้นที่เธอเก็บไว้ตรงใต้ลิ้นนั้นออกมา จุดบน พื้นที่เธอคายออกมาโดยเครื่องดื่มนี้กัดจนสีจางไป

“เรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดจริงๆ”

พันหยุนหยุนกำลังคิดอยู่ในใจ จากนั้นก็จับหีบขึ้น ตอนที่เปิดประตูออกไปเธอก็ได้เปิดหีบ แล้วเอานาฬิกานั้นออกมา จากนั้นก็ใส่นาฬิกาเรือนนั้นตรงข้อมือตัวเอง แทนเรือนเก่า ปิดหีบแล้วเดินออกไปฉันงนอก

พอมาถึงสถานที่ที่นัดหมาย พันหยุนหยุนได้ยินเสียง หญ้า มีคนสามคนสวมใส่สูทหันหลังให้เธออยู่

“ได้มาแล้วหรอ?” คนที่สวมเสื้อดำและแว่นดำได้ยิน เสียงนั้นแล้วรีบหันมาทางพันหยุนหยุน มือของเขาได้ ยื่นมาหาเธอแล้ว

บนตัวของเขาได้มีตรงประทับขององค์กรไว้ สุดท้าย สายตาของเธอก็จดจ่ออยู่ตรงตำแหน่งหัวใจ ภายใต้ เสื้อสูทสีดำอมน้ำเงินของเขาได้มีตราสามเหลี่ยมสีแดง ออกมา นี่เป็นเครื่องประดับและเข็มขัดที่องค์กรต้อง ห้าม

ผู้ชายสวมแว่นดำไม่ได้สังเกตเห็นพันหยุนหยุน สายตาของเขาจับจ้องไปแค่นาฬิกาในหีบนั้น ถึงแม้ว่า จะมีแว่นดำบังอยู่ แต่เธอก็สัมผัสได้ถึงสายตาอันโลภมา ของเขา

“คุณดูดีๆ ใช่อันนี้หรือป่าว?”พันหยุนหยุนเอาหีบส่งไป ให้ชายแว่นดำ นิ้วทั้งนิ้วของเธอกำลังจะจกหัวใจของ เขาออกมา

ชายผู้สวมแว่นดำได้เฉียงสายตา แล้วรีบหลบไปอยู่ ฉันงๆ มือของพันหยุนหยุนก็ได้แค่ปิดหีบลงแล้วเอามา อยู่ฉันงกายเธอ
“คุณอยากจะหักหลังองค์กรงั้นหรอ?” ชายผู้สวมชุด ดำทำนัยน์ตาที่โกรธและเกลียดมากๆ ชายที่สวมใส่แว่น ดำอีกสองคนก็หันมา เรือนร่างของเขาได้ปล่อยกลิ่น อายแห่งความอันตรายออกมา

“แกเป็นใคร? อยากแอบแฝงตัวเป็นคนในองค์กรเพื่อ จะแอบโกงของชิ้นนี้ไปจากฉันใช่ไหม?” หันหยุนหยุน ใช้มือจับคอของผู้ชายสวมแว่นดำไว้ เมื่อกี้เธอแสดง วิชาพื้นฐานที่ก่อนจะเขาองค์กรนั้นถึงจะทำได้

“แม้แต่ฝัน แกก็ยังไม่ควรฝันและไม่ควรรู้! พอชาย แว่นดำรู้ว่าความจริงกำลังถูกเปิดเผย จากนั้นก็หลบ ไปอยู่ฉันงๆ สองคนที่อยู่ฉันงๆของเขาก็ค่อยๆกระจาย ไปอยู่รอบๆของเธอ จากนั้นก็ล้อมตัวเธอไว้เป็นรูป สามเหลี่ยม

พันหยุนหยุนทำนัยน์ตาที่ตกใจ เธอรีบถอดส้นสูงของ ตัวเองออก จากนั้นก็กดปิดเครื่องตรงรองเท้า รองเท้า ก็ได้กลายเป็นมีดคมสองอัน แล้วเปล่งประกายแสงออก มา