ตอนที่ 6 ความลับชองฮ่องเต้

พันหยุนหยุนรู้สึกหายใจไม่ค่อยสะดวก สายตาของ นางจับจ้องไปยังดงฟังซีโข เพลาใกล้มาถึงแล้ว

“ทหาร! นำตัวนางไปที่แล่เนื้อเถือหนัง ใช้มีดเฉือน เนื้อของนางออกเป็นชิ้นๆ! “ดงฟังซีไขทำสายตาที่โหด เหี้ยม เพขฌฆาตที่อยู่ข้างๆได้รีบคุกเข่าลงแล้วตะโกน ขึ้น

“ฮ่องเต้ ท่านไม่กลัวว่าความลับของตนเองจะถูกเผยอ อกมาหรือ?” พันหยุนหยุนถือโอกาสที่ดงฟังซีไขหันหัว ไป

ตอนที่นางสามารถหายใจได้สะดวก นางจึงรีบพูด ออกมา จากนั้นก็ตั้งใจกดเสียงของตนเองให้ต่ำลง มีแค่ ดงฟังซีไขที่ได้ยิน

ดงฟังซีไขได้ยินคำพูดของพันหยุนหยุน สีหน้าก็เริ่ม แย่ พันหยุนหยุน ทำไมต้องพูดเรื่องพวกนี้ตอนเพลานี้ คำพูดของนางเหมือนจะมีความหมายบางครั้งแอบแฝง ใช่หรือไม่? ดงฟัซีไขคิดไปด้วย มือของเขาก็ยกขึ้นไป ด้วย นักประหารชีวิตที่อยู่ข้างล่างมองเห็น จึงพูดขึ้น โดยเร็ว “รอก่อน ฮ่องเต้มีคำพูดจะพูด!”

เหล่าทหารที่ถือมีดอยู่ก็ได้เก็บมีดไว้ และยืนอยู่ข้างๆ คนรอบข้างอยู่ไกล้เกินไป ไม่ได้ฟังนาง พอเห็นนัก ประหารหยุดลงทันทีแบบนี้ ทุกคนเริ่มไม่พอใจ และไม่ กล้าส่งเสียงดังเกินไป
“ฮ่องเต้เจ้าค่ะ ท่านชอบเด็กน้อยหรือไม่?” พันหยุนหยุ นถามขึ้นอย่างเสียงเบา แล้วตั้งใจกดเสียงต่ำ แต่ก็อยู่ ในขอบเขตที่ดงฟัง ไขสามารถได้ยิน ทำให้ดงฟังไข รู้สึกแปลกใจ

ดงฟังซีไขรู้ว่าพันหยุนหยุนทำไปเพื่ออะไร เขาค่อยๆ ปล่อยมือ และมองไปยังทหารที่อยู่ข้างๆ ทหารคนนั้น รีบสั่งให้ทหารและบ่าวกลับไป

ดงฟังซีไขได้กลับไปนั่งเก้าอี้บัลลังค์ของเขา มือของ เขาจับพันหยุนหยุนไว้ และนำตัวนางไปยังลานผู้ชม นางไม่ได้คุกเข่าลง นางค่อยๆเงยหน้าขึ้น นัยน์ตานั้น เลือดเย็น ไม่หลบตาเขา กลับจ้องตาเขาไว้

ผ่านไปสักพัก ดงฟังซีไขจึงเอ่ยปากขึ้นอย่างเย็นชา

“นี่มันเกี่ยวอะไรกับการตายของเจ้า? ถ้าเจ้าตั้งครรภ์ ยิ่งทำให้ชื่อเสียงหลังตายไปของเจ้าต้องเสียกว่าอีก คน อื่นอยากจะวิจารณ์เจ้าและลูกที่เจ้ามีกับน้องสาวว่าที่ สามี ท่าทีไม่เหมาะสม ถึงจะตายไป ข้าก็จะไม่ยกโทษ ความผิดขั้นถึงตายของเจ้า!”

ดงฟังซีไขเผยยิ้มอันเย็นชา เป็นแม่หญิงที่ไม่รู้จักกับ อายจริงๆ นึกว่าตั้งครรภ์ก็จะสามารถทำให้ข้าเห็นใจ นึกไม่ถึงว่าจะให้เขายิ่งเกลียดแล้วยิ่งชัดเจนว่านางมี ความบาป

“ไม่ใช่ลูกของเขา แต่เป็นลูกของท่าน ฮ่องเต้!” พันพยุ นหยุนยิ้มเยาะขึ้น รอยยิ้มของนางอ่อนโยนเหมือนฤดูร้อน งดงามเหมือนดั่งดอกไม้

“บังอาจ! ฮ่องเต้ยังไม่มีลูก” ทหารที่อยู่ข้างๆพยายาม จะให้นางหยุดพูด สีหน้าเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม

พันหยุนหยุนกลับไม่ได้ถือสาอะไร และพูดต่อ “ฮ่องเต้ นางสนมที่สง่างามจนนับไม่ถ้วนของท่าน แค่ ก่อนที่ท่านจะขึ้นครองบัลลังก์ก็มีนางสนมมาห้าท่าน แต่ เสียดายที่ยังไม่เคยมีใครมีทายาท ทำให้เจ้าเช่าเต็มไป ด้วยความวิตกกังวล ลักษณะเยี่ยงนี้ ไม่ใช่ราชาผู้ซึ่งไฝ่ รู้ควรเป็น ฮ่องเต้ ท่านเป็นราชาไฝ่รู้หรือไม่?”

พันหยุนยุนพูดขึ้นอย่างเสียงเบา มีแค่ดงฟังซีไขที่ ได้ยิน

“เจ้าคิดว่าเจ้าพูดอะเยี่ยงนี้ออกมา จะทำให้เจ้ารอด ชีวิตงั้นหรือ?”

น้ำเสียงของดงฟังซีไขเย็นชาเหมือนดั่งน้ำแข็ง นัยน์ตาของตาน่ากลัวมาก

“ข้ายังมีเรื่องหนึ่งที่ฮ่องเต้ไม่อยากจะให้ผู้อื่นรู้” พัน หยุนหยุนโฉยโอกาสนี้ไว้ นางค่อยๆเงยหน้าขึ้น และ ตั้งใจจะกดเสียงให้ต่ำลง

“เจ้าใกล้ถึงแก่กรรมแล้วยังดิ้นรนเยี่ยงนี้ ข้าจะไม่ให้ โอกาสเจ้า เจ้าทำเยี่ยงนี้มีแต่จะทำให้เจ้าตายไวขึ้น” ดง ฟังซีไขไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวใดๆ ชอบแกล้งทำเป็นรู้เรื่อง ทุกอย่าง เพื่อที่จะมีชีวิตอยู่ได้ คนประเภทนี้เขาเจอมาเยอะ

“จะพูดปลดหรือไม่ ขอให้ฮ่องเต้ได้พิจารณาเอง ฮ่องเต้ชอบปฏิบัติตัวไปตามทางของตนเอง หรือพูด ง่ายๆก็คือชอบทําตามอำเภอใจหรือไม่

พันหยุนหยุนมองไปยังดงฟังซีไข นางไม่ได้ทำ นัยน์ตาที่หวาดกลัวใดๆ นางเห็นความหวังในนัยน์ตา ของเขา และมั่นใจว่าคราวนี้ต้องสำเร็จ

“ชีวิตของเจ้ายังไม่มีค่าแม้แต่สลึงเดียว เจ้ายังไม่รีบ ตาย แล้วปกป้องพ่อของเจ้าเป็นวาระสุดท้าย แล้วยังมา พูดอะไรเรื่อยเปื่อยเยี่ยงนี้ เจ้ามันไม่กลัวอะไรจริงๆ

ดงฟังซีไขพูดแทงใจดำยิ่งนัก ใบหน้าของเขายิ่งดู โหดร้าย นัยน์ตาของเขากำลังมองนางอย่างกับหวังว่า นางจะรีบตาย พันหยุนหยุนรู้สึกตกใจเบาๆ หรือว่าเขา แอบวางยาให้นางต้องตาย? แต่ว่าไม่น่าเหมือน เขาอยู่ เหนือกว่าทุกคน ไม่มีอะไรที่สามารถมาข่มขู่เขาได้ ถ้า คุณหนูที่ไร้ค่าคนนี้จะสามารถข่มขู่เขาได้ นางก็คงไม่ ต้องเสียท่านพ่อของตนเองต้องจากไปเยี่ยงนี้

“ถ้าเปรียบคุณค่าระหว่างชีวิตของข้ากับฮ่องเต้ แน่นอนว่าคงไม่ต้องพูดถึง ข้าแค่กลัวว่ารอไปสักพัก ฮ่องเต้อยากจะให้โอกาสข้า ถ้าข้าประสบความสำเร็จก็ คงดี ถ้าไม่อยากให้ฮ่องเต้ต้องมาเสียใจภายหลัง”

พันหยุนหมุนรู้สึกได้รับชัยชนะไปกว่าครึ่ง นางถือ โอกาสที่ตนเองไอ้เข้าไปใกล้เขา จนทำให้เห็นแผลตรงกลางหางของเขา นางก็ยิ่งรู้สึกในใจว่าตนเองต้องมี ชีวิตรอดแน่ๆ

“ข้าเป็นราชาของแผ่นดิน ไม่มีอะไรที่ทำให้ข้าต้อง เสียใจหรอก” ดงฟังซีไขยิ้มเยาะ แล้วพิงลงตรงเก้าอี้ มือวางไว้บนราว คางของเขายกขึ้น แลดูมีสง่ามาก และ ดูโหดเหี้ยมด้วย

“งั้นฮ่องเต้ทำไมไม่ลองดู แค่ฮ่องเต้ต้องยอมรับกับผล ของการเปิดเผยความลับครั้งนี้?” พันหยุนหยุนเผยยิ้ม มุมปากขึ้นเบาๆ

“เจ้าคงอยากจะกระทำผิดต่อฮ่องเต้ และคงอยากจะ มีโกรธที่หนักขึ้น” ฮ่องเต้เปลี่ยนนัยน์ที่ลังเล แล้วนั่งอยู่ บนที่นั่งอยู่สง่า