ตอนที่ 13 ตั้งใจก่อเรื่อง

พอเฒ่าแก่ร้านเห็นสีหน้าของพันหยุนหยุน ใบหน้า อันงดงามของนางกลับให้ความรู้สึกว่านางกำลังข่มขู่ นัยน์ตาที่สื่อให้เห็นว่านางพูดแล้วทำได้ คำพูดของพัน หยุนหยุนพึ่งพูดจบ ก็ได้ปฏิบัติการยกมือปัดผ้าที่อยู่ ข้างๆล้มลงกับพื้น และใช้เท้าเหยียบผ้าไว้ มือของนาง ยังจับผ้าไหมที่แพงที่สุดในร้านไว้

พันหยุนหยุนพึ่งกลับจากลานประหารไม่ถึงสองสาม ชั่วยาม แต่ชาวบ้านกลับลือกันทั่วเมือง คุณหนูผู้ดีแห่ง ตระกูลพันได้รอดชีวิตมาได้ สิ่งที่ล่ำลือกันมามีหลาย อย่าง แต่ทุกคำล่ำลือก็มักจะมีเหตุผลที่คล้ายๆกัน คุณ หนูแห่งตระกูลพันไม่รู้ว่าไปทำท่าไหนจึงสามารถเกลี้ย กล่อมฮ่องเต้ได้ ทำให้ฮ่องเต้เปลี่ยนแปลงความคิด กะทันหัน แม่หญิงผู้นี้ พวกเขาห้ามผิดใจของนาง

เฒ่าแก่ร้านทำหน้าจะร้องไห้ จากนั้นก็เอาสิ่งของที่ จำนำไว้ออกมา ของชิ้นนั้นคือเตาเผาธูป ที่ข้างในได้ใส่ หยกสีขาวไว้ ดูๆแล้วมันต้องมีค่ามากว่าสามร้อยตำลึง แน่นอน เห็นได้ชัดเจนเลยว่าอยากจะแอบลักเงินไว้แถม ยังอยากยึดวัตถุโบราณไว้เสียอีก

พันหยุนหยุนได้เห็นเสี่ยวถังเอาเตาเผาธูปเก็บไว้ดีๆ ก หลังจากนี้นางก็ชี้ไปยังจมูกของเขา และตั้งใจแอบใช้ แรงไปแทงตาของเขา ทำให้เขาตกใจจนนึกว่าลูกตา ของตนเองให้หลุดออกมาเสียแล้ว เขาได้ปิดตาไว้ ผ่าน ไปสักพักจึงจะได้สติกลับมา
“เจ้ารับเงินของคนอื่นมาประมาณสามเท่า ช่างชั่วร้าย จริงๆ แล้วยังทำให้ชื่อเสียงของพ่อข้าต้องเสื่อมเสีย ข้า ขอสั่งให้เจ้าเอาเงินตำลึงที่เหลือออกมาเดี๋ยวนี้ และวาด รูปลักษณ์ของคนที่มาซื้อจดหมายสัญญายืมเงินออก มาเดี๋ยวนี้ สองอย่างนี้ ถ้าเจ้าทำไม่ได้อย่างใดอย่างหนึ่ง ข้าจะล้างผลาญร้านของเจ้า แล้วจะควักลูกตาของเจ้า ออกมาทิ้งไว้บนพื้น

พันหยุนหยุนพูดไปด้วย สายตาของนางก็กวาดไปยัง ผู้อื่นที่อยู่รอบข้าง ทำให้ทุกคนตกใจจนต้องก้มหัวลง จากนั้นก็ปิดตาของตนเองไว้

เฒ่าแก่ร้านตกใจจนเสียงสั่นเบาๆ จากนั้นเขาก็บอก ความจริงออกมา เขาตกใจจนกางเกงของเขาเปียกฉี่ พันหยุนหยุนพึ่งจะยกมือขึ้น เขาก็รีบเอาเงินตำลึงออก มาแล้วส่งไปไปให้นาง

“ผ้าพวกนี้ไหนๆก็สกปรกไปแล้ว เจ้าก็ขายไม่ได้อีก แล้ว ฉะนั้นข้าจะเอาไป ถือว่าเจ้าทดแทนความผิดที่ ข่มเหงท่านพ่อของข้า เสี่ยวถัง ยกไป! ” พันหยุนหยุ นทำสายตาที่น่ากลัว เสี่ยวถังจึงรีบยกผ้าขึ้นมาวางลง ตรงไหล่ของตนเอง จากนั้นก็เดินตามพันหยุนหยุนไป แล้วเดินไปอย่างมีความสุข คราวนี้ก็มีเสื้อผ้าตัวใหม่ให้ สวมใส่แล้ว

พอเดินไปประมาณสี่ห้าร้าน พันหยุนหยุนจึงมั่นใจ ได้ว่า สัญญาเงินกู้พวกนั้นเป็นคนๆเดียวเท่านั้นที่แอบ ซื้อไป แต่ว่านางไม่เคยเจอเขาคนนั้น เสี่ยวถังก็ไม่ได้ รู้สึกคุ้นเคย พันหยุนหยุนก็ไม่ได้หวังว่าความจริงจะถูกสืบค้นเจอโดยเร็ว ก่อนหน้านี้นางชอบหลบอยู่แต่ในเรือ ยแล้วเป็นกุลสตรีที่ชอบดีดพิณและทำงานเย็นปักถัก ร้อย ส่วนน้อยมากที่จะรู้จักนาง

แค่ถ้ามีภาพวาด นางก็จะรู้ว่าคนๆนั้นคือใคร

พันหยุนหยุนได้วางแผนไว้ก่อน

โหลวเซียงหมั่นชั้นสองคือห้องอาหารส่วนตัว เสี่ยว เอ่อกำลังยกอาหารจานหนึ่งเข้าไป เสี่ยวถังหุบปาก ตนเองไว้ไม่ได้อีกต่อไป คางของนางหล่นตกมาจนหุบ กลับไปไม่ได้ พันหยุนหยุนได้สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ และ ยังเป็นอาหารที่น่ากิน ดูแพง และยังเป็นอาหารที่ทาน ไม่อิ่มมา เสี่ยวถังได้กวาดสายตามองไปมองมา ในใจ กำลังคำนวณว่าเงินตำลึงที่มีอยู่คงไม่พอจ่ายแน่นอน ตนเองคงต้องมีช่วยล้างจานเพื่อใช้เงินคืน

“ถ้าเจ้ายังไม่กินอีก ข้าก็จะเอาให้ป้อนให้หมากิน” พัน หยุนหยุนยกตะเกียบขึ้นต่อหน้าเสี่ยวถัง เสี่ยวถังก็นึก ว่านางจะเอาตะเกียบแทงตาตนเอง จึงตกใจแล้วถอย หลังไป ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพันหยุนหยุนฉุดนางไว้ทัน นาง ก็คงเงยหน้าแล้วล้มลงจากเก้าอี้

“คุณหนู ถึงแม้ว่าเงินที่พึ่งได้รับเมื่อครู่ พวกข้าต้อง รู้จักเก็บออมไว้ ที่ตำหนักไม่มีเงินเหลือแล้ว ทุกวันข้ากิน หมั่นโถวลูกเดียวและดื่มน้ำบาดาล “เสี่ยวถังกินอาหาร ไปแล้วพูดขึ้นอย่างเสียงเบา และกวาดสายตามองไป รอบๆ ดูว่าท่ไหนจะหนีได้ง่ายที่สุด
พันหยุนหยุนไม่ได้พูดอะไรใดๆ แค่เอาถ้วยของเสี่ยว ถังใส่กับข้าวไว้จนล้น เสี่ยวถังทานไปประมาณหนึ่ง ชั่วยาม จึงจะทําให้อิ่มท้องไปได้ นางกลัวว่ามันจะสิ้น เปลือง จึงกินทุกอย่างไม่เหลือแม้แต่เศษ

พันหยุนหยุนกินอิ่มดื่มอิ่ม และพาเสี่ยวถังเดินไปตรง ตลาด ตลอดทางที่นางเดินมานางก็ได้เก็บรายละเอียด ไว้ ในใจก็มีความคิดบางอย่าง

พันหยุนหยุนเดินไปถึงตลาด ก็ไม่ได้รีบซื้อของอะไร แค่มองไปทางทิศตะวันออก และเดินไปทิศตะวันตกบ้าง ตอนนี้นางยิ้มหวานยิ่งนัก และได้พูดคุยกับผู้เฒ่าและ หญิงแก่แถวนั้นอย่างสนิทสนม ถ้าไม่ได้เห็นกับนางเอง เสี่ยวถึงก็คงไม่เชื่อ แต่ก่อนนางมักจะอายจนหน้าแดง เมื่อเจอคนอื่น ตอนนี้กลับยิ้มและคุยกับคนแปลกหน้า และยังช่วยแม่ค้าจัดผักด้วย

เมื่อผ่านเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงร้านขายผ้า เสี่ยวถัง ไม่รู้ว่าพันหยุนหยุนยังจะทำให้นางตกใจอีกกี่เรื่อง แต่ นางก็ค่อยๆชินกับเรื่องที่น่าตกใจเยี่ยงนี้แล้ว นางเริ่มรู้ ว่านางควรไปช่วยพันหยุนหยุนจัดวางผักพวกนั้นให้กับ พ่อค้าแม่ค้า นางก็ดูออกแล้วพันหยุนหยุนกำลังจะสืบหา อะไรบางอย่าง

พวกนางเสียเพลาอยู่ตรงตลาดราวๆสองชั่วยาม ฟ้า กำลังมืดลง พันหยุนหยุนจึงจะพาเสี่ยวถังออกจากที่นั่น อย่างน่าพอใจ

คืนนี้ พันหยุนหยุนนอนหลับอย่างสนิท นางจะยิ้มออกมาตอนกําลังฝัน