ตอนที่ 10 ใช้หนี้แทนท่านพ่อ

ทีแรกเขาไม่ชอบพันหยุนหยุนอยู่แล้ว เขากำลัง เคร่งเครียดว่าจะยุติงานอภิเษกสมรสนี่ได้เยี่ยงไร ทันใดนั้นก็ได้ยินบ่าวรายงานว่า น้องสาวของตนเองได้ นอนกับพันหยุนหยุน เขารู้สึกดีใจยิ่งนัก กลับมีเรื่องดีๆ เข้ามาหาเขาเองเยี่ยงนี้ ทีแรกก็นึกว่าซีซู่กับพันหยุนหยุ นคงต้องถูกประหารชีวิต แต่นึกไม่ถึงว่าความผิดทุก อย่างจะโยนไปให้พันหยุนหยุนที่ตื่นก่อนหมด กล่าวหา พันหยุนหยุนมีใจยั่วยวนเขา ซีซู่ไม่รู้เรื่องใดๆ ฮ่องเต้จึง เห็นแก่ผลงานของตระกูลซี จึงให้อภัยซีซู่ แค่ถูกปรับให้ เขาทำหน้าที่หลี่ปู้ซื้อหลังอย่างไร้ค่าตอบแทนเป็นระยะ เพลาสามเดือน

“ทีแรกอยากจะจัดการกับพันหยุนหยุนแล้วค่อยไป จัดการกับซีซู่ วันนี้กลับกลายเป็นเยี่ยงนี้!” ซีเหยุ่นกำ มือเป็นหมัด และชกไปตรงหน้าต่าง เจียวซี่นรู้สึกตกใจ ยิ่งนัก จากนั้นก็ไม่กล้าพูดอะไรเรื่อยเปื่อยอีก

“นอกจากวิธีนี้ ไม่มีวิธีอื่นที่จะทำให้พันหยุนหยุนตาย เลยหรือ? จุดแดงพรหมจรรย์ก็ได้ให้พวกเจ้าทำลายไป แล้วมิใช่หรือ? ทำไมยังมีอยู่อีก? ทำไมพวกเจ้าทำอะไร ก็ไม่รอบคอบเลย!

ซีเหย่นเห็นพันหยุนหยุน ถึงแม้จะดูเหมือนจะยุ่งเหยิง แต่ก็ไม่สามารถบดบังท่าทางการเดินที่ดูมีสง่า เหมือน กำลังเดินอยู่ตรงพรมแดง ระหว่างคิ้วและหน้าผากของ นาง ทำให้นางดูมีความมั่นใจยิ่งนัก ใบหน้าที่สกปรก ของนางกลับไม่สามารถปิดบังความงดงามของใบหน้าได้

ซีเหย่นเห็นนางกำลังโมโหและรีบร้อน เขาไม่สามารถ มองเห็นพันหยุนหยุนมีชีวิตอยู่เยี่ยงนี้ ไหนๆพันกั้วเวิ่งไม่ สามารถตายจากได้ แต่พันหยุนหยุนต้องตายให้ได้

“นี่….นางได้ใช้มือเล่มเล็กแทงแต้มพรหมจรรย์ เรียบร้อยแล้ว แล้วทำไมมันถึงยังมี….ข้านึกไม่ออก จริงๆ คำพูดของฮ่องเต้นั้นทรงคุณค่ายิ่งนัก แค่เขาสั่ง ให้มืดขยับก็สามารถฆ่าให้ตาย “ เจียวซี่นถูกสีหน้าของ ซีเหย่นทำให้ตกใจ เขาเก็บสีหน้าที่นิ่งเฉยไม่สนใจอะไร สักอย่างไว้ แล้วค่อยๆถอยไปข้างหลัง

“ข้าไม่อยากเห็นหน้าพันหยุนหยุนอีก หนึ่งเดียวผ่าน ไป ข้าจะต้องเห็นศพของพันหยุนหยุน ไม่เช่นนั้น ข้าจะ ต้องศพของเจ้า! ” ซีเหย่นจ้องเขาด้วยสายตาที่อาฆาต รและตักเตือนเจียว น

“จริงๆแล้ว พันกั้วเวิงก็ยังคงเป็นอาจารย์ของเจ้า ทำไมเจ้าถึงต้องทำร้ายพวกเจ้าจนต้องฆ่ากันเยี่ยงนี้?” เจียวซี่นอยากจะเปลี่ยนเรื่องคุย ให้ซีเหย่นใจเย็นลง ก่อน แต่นึกไม่ถึงว่าจะยิ่งทำให้ซีเหยุ่นโมโห

“เจ้าอยากรู้หรือ? ไม่เช่นนั้น เจ้าปล่อยพันกั้วเวิงให้ ออกจากนอกเมืองไปที่แดนไกล หรือว่าตายแทนพันหยุ นหยุนได้?” ซีเหย่นจับคอเสื้อของเจียวซื่นไว้ และยก เจียวตื่นขึ้น จากนั้นเท้าของเจียวตื่นก็ถูกยกขึ้นจากพื้น เขาตกใจจนต้องตะโกนเสียงดังออกมา
จากนั้นก็โยนเจียวซ่นไปกองไว้บนพื้น ซีเหย่นเหยียบ บริเวณหัวใจของเจียวซื่น ความโมโหทุกอย่างได้ลงกับ เจียว น

“ถ้าวันหลังยังให้ข้าได้ยินคำพูดพวกนี้ เจ้าก็อย่า ปรากฏต่อหน้าตลอดไป! ” ซีเหยุ่นได้จับแก้วชาไว้ และ ขว้างไปยังหัวของเจียว น หัวของเขาแตกจนเลือดออก แต่กลับไม่กล้าพูดอะไรใดๆ รอให้ซีเหย่นออกไป เขาก็ ลุกขึ้น เขาได้ด่าไปในใจ แล้วตะโกนเรียกเสี่ยวเอ่อมา ช่วยเขาทําแผล

“คนที่แม้แต่เป็นอาจารย์ของตนเองยังกล้าฆ่า เจ้าจะ เก็บไว้ข้างกายไปทำไม นี่มันมีประโยชน์อะไร? ถ้าเขา ผิดใจกับเจ้าไปแล้ว ชีวิตของเจ้าก็คงจะคงอยู่ยาก”

เสียงใสๆได้ส่งมาตรงนอกประตู ชุดยาวๆที่พริ้วไหว อย่างสวยงาม ใบหน้าที่ดุจดั่งหยกสีขาว มือของเขามือ พัดไว้ ท่าทางของเขาเป็นว่างมากๆ คนๆนั้นก็คือน้อง ชายของซีเหย่น ซีซั่

“เจ้า….เจ้า! ” เจียวซี่นตกใจจนต้องถอยไปนั่งอยู่ ตรงพื้นข้างหลัง เสี่ยวเอ่อที่กำลังช่วยเขาทำแผลอยู่ ตรงโรงนั้น ถูกท่าทางที่สะดุ้งตกใจของเขา จนผ้าพัน แผลไปบาดโดนแผลของเขา เขาจึงตะโกนร้องทุกข์ ออกมา

“นี่เป็นของขวัญแรกพบ” ซีซู่ซี้นิ้วมือแตะต้องจุดชีพจร ของเขาจนเขารู้สึกชา ทันใดนั้นเขารู้สึกปวดหัวยิ่งนัก รอจนกว่าเขาหายเจ็บหัว และเขาก็ถอยไปข้างหลังอีกไม่กี่ก้าว

“เจ้าอยากทำอะไร? ข้า……..ข้าจะไม่……..หักหลัง……..ใต้ เท่าซี…. เจียวนกำลังพูดไปด้วย แล้วแอบใช้กำลังอยู่ ลึกๆ ไม่อยากให้ซีซู่ถือโอกาสนี้แตะต้องจุดชีพจรสำคัญ ของเขา วันนี้เขาไม่มีเรี่ยวแรงสักนิดเลย

“ข้าไม่ได้บอกให้เจ้าหักหลังเขา ข้ายังไม่อยากให้เจ้า ตาย เจ้าตายไปมันก็คงน่าเสียดายยิ่งนัก เรื่องทุกอย่าง ก็คงไม่สนุก ข้าไม่เคยฆ่าคน วางใจเยอะ” ซีซูเอาพัด ที่อยู่บนมือเก็บไว้ พัดนั้นค่อยๆแตะโดนมือของเจียวซึ่ น มือของเจียวหั่นเหมือนกำลังถูกบีบ เขาก็ไม่กล้าร้อง ออกเสียง กลัวว่าจะผิดใจกับซีซู่ อีกสักพักเขาก็คงต้อง ตายจริงๆ

“เจ้า……เจ้า….เจ้ากำลังทำอะไร?” เจียวซี่นถอยหลัง ต่อไป เขาจับมือของตัวเองไว้ ทักษะการจับจุดของซีซั่ นั้นไม่เหมือนใคร มีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถแก้อาการ ได้

“ข้าไม่จะทำให้เจ้าต้องลำบากใจ เมื่อครู่ที่เจ้าพูดมา ทั้งหมด ให้เขียนออกมาเป็นลายลักษณ์อักษรทั้งหมด แล้วปั๊มลายนิ้วมือของเจ้าด้วย เพลาไหนที่ข้าอยากจะ ใช้มัน ข้าก็จะบอกเจ้า ให้เจ้ามีโอกาสหนีให้รอดจาก ความตายก่อน”

ซีซู่ทำหน้ายิ้มแล้วมองไปยังเจียวซื่น ใบหน้าที่น่า หลงใหลจนทำให้หว่านเสน่ห์ให้กับแม่หญิงสาวทั่วเมือง นั้น ตอนที่เขายิ้มนั้นมีเสน่ห์ยิ่งนัก แต่สำหรับเจียวซี่นแล้ว เขากลับรู้สึกขนลุก ในใจลึกๆของเขาเสียใจมากที่ เมื่อครู่ไม่ได้ออกไปกับซีเหย่น

“ข้าจะไม่ยอมเขียนเด็ดขาด ถ้าข้าเขียน เจ้าก็เอาไป แล้วฆ่าข้าโดยเร็วแน่นอน” เจียวซ่นไม่ใช่คนโง่ เขารีบ ปฏิเสธไป

“ฆ่าเจ้าแล้วจะมีประโยชน์อะไรกับข้า? ให้ซีเหย่นรู้ มิใช่ว่าจะตีหญ้าให้งูตื่นหรอกหรือ? วางใจเถอะ ข้าจะ รอให้เจ้าสามารถคงชีวิตรอดได้ ถ้าเจ้าไม่เขียน เจ้าก็ คงได้ตายแน่นอน!