5.อ่อนหัด

*** ทักทายคร้า ***

แสงอุษาถึงกับหน้าตึงที่ชายหนุ่มพาดพิงถึงบิดา

“คุณมองโลกในแง่ร้ายไปหรือเปล่าคะ ที่ฉันมาดูแลคุณท่าน เพราะลูกชายท่านไม่มาดู ดูดีต่างหาก

เลย์ตันได้ยินถึงกับอึ้งไปนาน ไม่คิดว่าหญิงสาวหน้าตา อ่อนหัดจะฝีปากกล้าแบบนี้ โดยเฉพาะกับเขาที่สาวๆ ค่อนอิตาลี ไม่กล้าเถียงนอกจากฉอเลาะเอาใจ พอรู้ว่าทนายทอมให้บุตร สาวมาช่วยดูแลชายหนุ่มก็เบาใจ แม้ไม่เคยเห็นแสงอุษา แต่เขา รับรู้ได้ว่าบิดาเอ็นดูเธอมากแค่ไหน

“ก็ไม่แน่ ผู้หญิงชอบสบาย ยิ่งได้สามีแก่ๆ อ้อนหน่อยก็ใจอ่อน ยกทุกอย่างให้แล้ว” เลย์ตันเหยียดยิ้มขณะสบตาแม่กวางสาว แสงอุษากามือแน่น ใจพรๆ อยากจะสวนกลับแต่ห้ามใจตัวเอง เอาไว้…ท่องไว้ยัยอุษา ลูกผู้มีพระคุณ ลูกผู้มีพระคุณ…

“ไม่ต้องไปพาลหาเรื่องคนอื่นเลยเจ้าเลย์ ถ้าฉันจะยกสมบัติ ให้คนอื่น สาเหตุเดียวคือลูกไม่สนใจจะทำธุรกิจต่อต่างหาก” เฒ่าวิลแก้ต่างให้หญิงสาว

“คนเราจิตใจอยู่ข้างใน ใครจะรู้ล่ะแดด เห็นหน้าตาใสซื่อ ลึกๆ กลายเป็นนางร้ายก็มี” เลย์ตันตักอาหารเข้าปากและเคี้ยว อย่างเอร็ดอร่อย โดยไม่สนใจว่าคนฟังจะออกอาการยังไง แสงอุษากลัวตัวเองทนไม่ไหวจึงจำต้องหลบไปตั้งหลักที่บ้าน “ถ้าไม่มีอะไรแล้วอุษาขอตัวกลับก่อนนะคะ พรุ่งนี้อุษาจะมา

ดูแลคุณท่านแต่เช้าค่ะ” เธอพนมมือไหว้วิลเลียมแบบไทยๆ ตาม

ที่มารดาสอนไว้ แล้วเดินออกจากห้องไป เลย์ตันมองตามด้วยแววตากรุ่นโกรธจนกระทั่งประตูปิด วิล

เลียมแอบมองบุตรชายยิ้มๆ

“เจออุษามาก่อนใช่ไหม” วิลเลียมถามขณะนั่งรับประทาน อาหารไปเรื่อยๆ เลย์ตันเห็นบิดาเจริญอาหารก็สบายใจขึ้น

“เพิ่งเจอในลิฟต์เมื่อ แถมคนดีของแดดยังฝากรอยนิ้วมือบน

แก้มผมอีกต่างหาก”

ประโยคท้ายเลย์ตันบอกในใจเพื่อรักษาฟอร์ม

“ก่อนมานี่ผมไปคุยกับหมอคีย์แมนมาแล้ว เขาแนะนำให้แดด

ไปผ่าตัดกับหมอที่ลอนดอน”

“ฉันไม่เป็นไร แล้วงานที่บริษัทมีปัญหาอะไรหรือเปล่า วิล เลียมถามเพื่อดึงความสนใจของบุตรชายกลับมาที่งาน

“ดูผิวเผินไม่น่ามีอะไร แต่ผู้ถือหุ้นรายย่อยเทขายหุ้นออกมา เยอะผิดปกติ”

“ยังไง” วิลเลียมถามสั้นๆ ก่อนจะหยิบผ้ากันเปื้อนวางบนโต๊ะ เลย์ตันเอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วยกแก้วนขึ้นจิบ

“หุ้นของอินเวสเมนต์สองสามเดือนที่ผ่านมามีคนกว้านซื้อจากผู้ถือหุ้นรายย่อยมากผิดปกติ คิดว่าน่าจะมีคนปั่นราคาในตลาด เพื่อซ้อนซื้อ ตอนนี้ให้วอนเช็กรายละเอียดอยู่ สองสามวันคงได้ เรื่อง”

วิลเลียมเผลอยิ้มให้บุตรชาย ที่พูดได้ขนาดนี้แสดงว่าเลย์ตัน ต้องดูความเคลื่อนไหวของอินเวสเมนต์ตลอดเวลา ไม่อย่างนั้น คงไม่รู้ว่าสองสามเดือนก่อนมีอะไรเกิดขึ้นบ้าง

“สงสัยใคร”

“กิ๊กเก่าแอ๊ด” เลย์ตันบอกเสียงเรียบ วิลเลียมเพียงยิ้มบางๆ บนใบหน้า

“เอ็มม่าไม่ใช่กิ๊กเก่าโว้ย พูดให้มันดีๆ หน่อยไอ้ลูกชาย” วิล เลียมแก้ต่างให้ตัวเอง

เลย์ตันเคาะปลายนิ้วกับโต๊ะ แววตาครุ่นคิด

“น้าเอ็มม่าน่าจะมีคนชักใยอยู่เบื้องหลังถึงกล้าทำ ยังไงจะสืบ เรื่องนี้ให้ แด๊ดรีบหายเร็วๆ ก็แล้วกัน” ร่างสูงลุกขึ้นยืน แล้วขยับ ไปเข็นรถบิดาเข้าไปในห้อง การ์ดสองคนเดินเข้ามายกร่างของ ประมุขแม็ตคลินขึ้นไปนั่งบนเตียง

“การที่จะน็อกคู่ต่อสู้ด้วยหมัดเดียว หลักฐานต้องพร้อม

“ขอบคุณครับ ถ้าผมโหดด้วยวิธีของผม แด๊ดอย่าว่าผม ใจร้ายกับกิ๊กเก่าก็แล้วกัน” เลย์ตันยิ้ม ประกายตาล้อเลียน

วิลเลียมจึงได้แต่หัวเราะหึๆ ในลำคอ ก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง
“อาหารฝีมือแสงอุษาอร่อยหรือเปล่า”

“ก็งั้นๆ แต่ดถามทําไม หรืออยากให้หล่อนมานั่งแทนที่แม่ คิ้วหนาที่ทอดขนานกับดวงตาคมยกขึ้นอย่างแปลกใจ

วิลเลียมเสมองไปอีกทางเพื่อซ่อนบางอย่างเอาไว้

“เปล่า ถ้าอร่อยพรุ่งนี้ก็มากินด้วยกัน” วิลเลียมบอกเสียงเรียบ แต่เลย์ตันรับรู้บางอย่างที่แฝงอยู่ในน้ำเสียงนั้นจึงเดินเข้าไปยืน ใกล้ๆ

“ถ้าว่างจะมางานที่บริษัทไม่ต้องห่วงจะทำแทนให้ แต่จะไม่รับ

ตาแหน่งเพราะไม่อยากมีห่วงรัดคอ

“หึ ถ้าเจอคนที่ใช่จะให้รีบไปขอล่ะไม่ว่า วิลเลียมหัวเราะใน สําคอ ก่อนจะล้มตัวลงนอน

เลย์ตันได้แต่บอกตัวเองว่า ไม่มีทางเด็ดขาด!

ร่างสูงเดินออกจากห้อง โดยมีสายตาอ่อนโยนของบิดามอง ตามพร้อมกับสายศีรษะไปมา วิลเลียมได้แต่หวังว่า ความสวย น่ารักและความอ่อนโยนของแสงอุษา จะทำให้คนแข็งกระด้าง อย่างเลย์ตันอ่อนโยนลงบ้าง