ตอนที่ 5.

นึกว่าตัวเองที่คิดไม่ออก แก้ไขปัญหาตื้นๆ นี้ไม่ได้ ทั้งๆ ที่มันก็ ไม่ได้ยากเย็นอะไรนัก ภาพใบหน้าหวานๆ ของสาวน้อยลอยวาบ เข้ามาในมโนนก เขาไม่อยากแต่งงานกับเธอจริงๆ ใช่ไหม หรือ ว่าเขากําลังกลัวใจตัวเองใช่ไหม กลัวว่าจะเผลอรักอีกครั้ง กลัว ว่าเธอจะทําให้เขาเจ็บ…

“ยายเด็กบ้า อมให้เธอมามีอิทธิพลเหนือหัวใจฉันเด็ด ขาด เธอต่างหากต้องเป็นฝ่ายแพ้ฉัน” โดมินิกลืมตาขึ้น ด้วย ประกายตาวาวกล้า

ให้มันรู้กันไป ว่าเขาจะพ่ายแพ้แก่ยายเด็กแสบนั่น !

โดมินิกออกมาจากห้องพักในช่วงเวลาเย็นหลังจากหา ทางออกให้ตัวเองได้แล้วว่า เขาจะยอมหมั้นหมายกับยายเด็กตัว แสบนั่น และจะใช้โอกาสนี้เอาคืนนภัสรดาให้สาสม ตลอดสาม เดือนต่อไปข้างหน้าเขาจะทำให้เป็นนรกสำหรับยายเด็กตัวร้าย นั่น ชายหนุ่มโทรไปคุยกับมารดาตกลงรับปากท่านไป ก่อนจะ ออกมาเดินเล่นชมพระอาทิตย์ตกดินอย่างสบายอารมณ์

ร่างสูงเดินทอดน่องไปตามชายหาดขาวสะอาดของเกาะล้อม รัก บรรดานักท่องเที่ยวต่างพากันเล่นน้ำเต็มหาด เขาจึงเดิน เลี่ยงมาทางด้านหลังเกาะจนไปถึงบ้านของผู้เฒ่าการ์ตาของ น้องเขย และพบชายชรากำลังนั่งพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้ไม้ใต้ต้นไม้ ใหญ่หน้าบ้าน บนโต๊ะวางถาดใส่ดอกไม้แห้งไว้ พอเข้าไปใกล้ก็ได้กลิ่นหอมลอยมา ให้ความรู้สึกสดชื่นจนต้องเดินเข้าไปหา ต้นตอของกลิ่น

“กลิ่นมาจากดอกไม้แห้งนี่เอง หอมมากเลยนะครับคุณตา เขาเอ่ยขึ้น พลางถือวิสาสะในฐานะญาติหลานสะใภ้นั่งลงบน เก้าอี้ตัวว่าง

ผู้เฒ่าการซูยิ้มให้ผู้มาเยือน “ดอกผูกรักครับ ดอกของเจ้า ต้นไม้ใหญ่” ชี้ไปยังต้นไม้ที่อาศัยร่มเงาอยู่

โดมินิกแหงนหน้ามอง ก่อนจะหันมาสนใจดอกผูกรักแห้งใน กาด

“ถ้าเป็นดอกสดๆ คงหอมมาก ขนาดแห้งแบบนี้กลิ่นยังหอม อยู่เลย”

“ใช่ครับ ดอกผูกรักจะบานปีละครั้ง กินเวลานานหนึ่งเดือน เราจะเก็บดอกของมันมาตากแห้งและใช้สกัดทำเครื่องหอม ใน ถาดนี่เป็นดอกผูกรักห้ากลีบซึ่งจะมีกลิ่นหอมกว่าดอกผูกรักทั่วไป ที่มีสี่กลีบ ชาวบ้านเขาคัดแยกมาส่งให้เพื่อใช้เป็นส่วนประกอบ สำคัญในการทําขนมคู่รักใช้สำหรับพิธีแต่งงานของชาวเกาะ” ผู้ เฒ่าหยิบดอกผูกรักแห้งส่งให้ดูหนึ่งดอก พร้อมอธิบายให้ฟัง

“อ้อ ขนมที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเขากินกันในพิธีเมื่อเช้าหรือครับ” โดมินิกจับดอกไม้หมุนไปมาอย่างสนใจ

“ครับ ขนมคู่รักไม่ใช่ขนมที่ทำกินกันพร่ำเพรื่อ แต่ทำให้คู่บ่าว สาวกินในพิธีแต่งงาน และต้องใช้เกสรดอกผูกรักห้ากลีบกับน้ำ ผึ้งเท่านั้น”
“แหม ขั้นตอนดงยุ่งยาก

โดมินิกพยักหน้าเข้าใจ ส่งดอกผูกรักคืนให้ แต่ผู้เฒ่าการรับ มาแล้วหยิบกล่องไม้สำหรับบรรจุเครื่องหอมแล้วใส่ดอกผูกรัก ลงไปก่อนจะส่งคืนกลับ

“เอาไปเป็นที่ระลึกเถอะครับ ดอกผูกรักแม้จะแห้งแล้วแต่จะ หอมไปอีกนับสิบปี จนกว่าต้นของมันจะตายลง เรามีความเชื่อว่า ถ้าชายหญิงคู่ไหนจูบกันครั้งแรกที่ใต้ต้นผูกรัก จะได้ครองคู่อยู่ ด้วยกันจนวันตาย เหมือนหลานชายของผมกับน้องสาวของคุณ ยังไงล่ะ”

โดมินิกเบิกตากว้างเมื่อได้ยินผู้เฒ่าพูดจบ หวนนึกไปถึงเมื่อ ไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา เขากับนภัสรดาจูบกันที่ใต้ต้นไม้หน้าวิลล่า ของเธอ ต้นไม้นั่นคงไม่ใช่…เขาแหงนดูต้นผูกรักอีกครั้งก่อนจะ ถอนหายใจยาว

“ต้นไม้ที่ปลูกอยู่ทั่วเกาะคือต้นผูกรักครับ” ผู้เฒ่าเหมือนจะรู้ว่า ชายหนุ่มกำลังคิดอะไร

โดมินิกหน้าเริ่มซีด “แล้วถ้าไม่ใช่คนของเกาะนี้ไปจูบกันใต้ ต้นผูกรัก มันจะมีผลไหมครับ” เขาหวังว่าอาถรรพ์จะไม่เกิดขึ้น กับตัวเอง ทว่า…

“เรื่องนี้คุณต้องพิสูจน์เอาเอง

ผู้เฒ่าการซูหัวเราะเบาๆ ดวงตาทอประกายขบขันเมื่อเห็น สีหน้าจืดเขื่อนของหนุ่มหล่อ
“ต้องจูบแรกของ

แรก… โดมินิกนิ่วทันที เขาไม่แน่ใจใช่จูบแรกของ นภัสรดาหรือเปล่า แต่ยายนั่นไปจูบใครมาก่อนเขา หรือเปล่า แค่คิดว่าริมฝีปากก่อนเขา โดมินิกรู้สึกชอบใจ ชายหนุ่มอยากมาใน บัดดลว่า เขาเป็นเจ้าของจูบแรกของสาวน้อยหรือเปล่า

ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ แล้วจะแวะมาคุยด้วย ใหม่

โดมินิกเอ่ยลาวัยกว่า ลุกขึ้นเดินออกจากที่นั่น เขา กลับไปที่มาห้อง หมายปลายทางคือวิลล่าพักของสาวน้อย พอไปถึงกลับพบว่าประตู ล็อกเจ้าของห้องพักหายไป จึง เดินออกตามหาและสายตาเฉียบคมก็เห็นร่างน้อยกำลังเริงร่า อยู่ทะเลหน้าสําหรับแขกพักในวิลล่าแห่งนี้เท่านั้น ห้ามให้คนนอกเข้า มายุ่มย่าม

ชายเดินตรงไปยังหาดทราย ดวงตาคมมองร่างน้อยใน ชุดเสื้อยืดสีสดและกางเกงขาสั้นอย่างหมั่นไส้ เจ้าตัวออกมาเล่น น้ำในตอนอะไรไม่ทันจะคิดอะไรถึงไหน ดวงเล่นน้ำท่าจะลงใต้น้ำ สองมือตะกุยตะกายจะจมมิแหล่
“เฮ้ย ! ยายตัวแสบ” เขาอุทานได้แค่นั้น ก็วิ่งลงไปช่วยเธอ

ทันที

ร่างเล็กของสาวน้อยจมลงไปใต้น้ำก่อนที่เขาจะไปถึงตัว โดมิ นึกใจหายวาบรีบดำลงไปค้นหา เดชะบุญที่เขาคว้าตัวเธอได้ ก่อนจะจมลึกลงไปกว่านั้น ชายหนุ่มว่ายน้ำพยุงร่างไร้สติของ สาวน้อยพาขึ้นมาบนหาดได้

“เฮ้ ยายเด็กแสบ ตื่นสิ” เขาตบหน้าเธอเบาๆ เรียกให้ได้สติ แต่ไร้การตอบรับ “อย่าเป็นอะไรนะ โธ่เอ๊ย!”

โดมินิกซ้อนอุ้มร่างไร้สติพาดบ่า วิ่งแกมกระโดดไปมาให้แรง กระแทกทำให้เธอสำรอกน้ำออกมา แต่นภัสรดาก็ไม่ยอมฟื้น เขาจึงวางเธอลง ใช้มือข้างปากให้อ้ากว้าง ล้วงดูว่ามีเศษอะไร ติดคอไหม ก่อนจะซ้อนใต้ฐานคอให้เงยหน้าขึ้นแล้วก้มลง ประกบปาก ใช้มืออีกข้างปากบีบปลายจมูกไว้ อัดลมพ่นลงไป จนหน้าอกพองแล้วปล่อยให้ลมระบายออก ทำแบบนี้อยู่สี่ห้าครั้ง คนจมน้ำก็ได้สติ สำรอกน้ำออกมาแล้วไอแค่กๆ

“แค่ก แค่ก โอย หนูเป็นอะไรไปเนี่ย” นภัสรดาปรือตามองคน ตัวโตอย่างมึนงง

“เธอจมน้ำน่ะ โชคดีที่ฉันมาเห็นพอดีเลยรอดตาย

เขาประคองคนจมน้ำลุกขึ้นนั่ง ยอมสละแผงอกหนาให้เอนซบ ดวงตาคมมองใบหน้าซีดเซียวนิ่ง มือลูบเส้นผมที่เปียกชื้นปัด ทรายที่เกาะออกให้ หัวใจลดจังหวะการเต้นลงจากเมื่อครู่ รู้สึก โล่งใจที่เห็นเจ้าตัวฟื้นขึ้นมา เมื่อครู่หัวใจของเขาคล้ายจะหลุดออกจากขั้ว ยิ่งตอนที่เธอสลบไสลไร้สติ เขายิ่งร้อนรนเหมือนจะ ขาดใจตาม พอเห็นว่าเธอฟื้นหัวใจกลับพองโตโล่งใจเหมือนได้ ของรักกลับคืน

“ขอบคุณมากค่ะ ถ้าหนูไม่ได้ลุงเอ่อ… คุณ หนูคงตายไปแล้ว นภัสรดาเอ่ยขอบคุณ

สาวน้อยเริ่มนึกออกว่าเมื่อครู่เธอเป็นตะคริวถึงได้จมน้ำไป และเป็นโดมินิกที่มาช่วยเธอไว้ริมฝีปากคลี่ยิ้มละมุน ดวงตาคู่ สวยมองใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาวาวหวาน ก่อนจะเปลี่ยน สายตากลับมานิ่งสนิทเมื่อเขามองสบตา

“ฉันว่ากลับเข้าห้องพักเถอะ นี่เริ่มจะมืดแล้ว เดินไหวไหม” เขา ขยับลุกขึ้น พลางดึงร่างน้อยให้ลูกตาม

“หนูเดินไหวค่ะ ว้าย!

นภัสรดาอุทานตกใจ เมื่อถูกคนตัวใหญ่ช้อนใต้เข่ายกร่างบาง ลอยจากพื้น