บทที่13รีบไปเอาเห็ดหลินจือ

สำหรับจูนจิ๋วแล้วนี่เป็นข่าวดีที่คาดไม่ถึงความทางแพทย์ของ นางสามารถใช้ได้กับที่นี่ทั้งหมด

ชื่อยาสมุนไพรต่างๆล้วนมีชื่อเรียกเหมือนกันหมดนักกลั่นยาที่ มีความสามารถเฉพาะไม่เหมือนใครก็เพียงแค่ตอนที่กลั่นยาใช้ ปราณของตนเสริมเข้าไปในยาเพื่อให้ยาที่มีผลสัมฤทธิ์ที่ดีที่สุด แค่นั้นเองสลับกันกำลังก็คือพลังจิตของโลกใบนี้

ปลายนิ้วจูนจิ๋วเคาะเล่นบนโต๊ะ คราวนี้ข้าเข้าใจล่ะเจ้าของ เดิมเพียงแค่เลือดลมอุดตันไม่ใช่ไม่สามารถรักษาทำไมถึงกลาย เป็นขี้ปากคนอื่นกล่าวหาว่าขี้ขลาดตาขาว? ”

“ที่แท้ก็เพราะพวกเราไม่มีหนทางรักษา”เสี่ยวพูดขึ้นอย่าง

ดูแคลน

“แค่ปัญหาเลือดลมอุดตันเล็กน้อยยังรักษาไม่ได้ความรู้ ทางการแพทย์ในโลกใบนี้จบแล้วตอนนี้เจ้านายท่านมาแล้ว สามารถสอนพวกเขาดีๆ ให้พวกเขาได้เห็นว่าอะไรคือความรู้ ทางการแพทย์ที่แท้จริง”

กำไลมือสว่างไสวน้ำเสียงเดี่ยว พูดชื่นชมจูนจิ๋ว

เจ้านายของเขายาเม็ดหนึ่งในหัวเซียสามารถทำให้ผู้คนแย่ง จนหัวชนกันแตกคนที่มาขอให้รักษาก็ต้องดูว่าจูนจิ๋วมีอารมณ์ รักษาไหมขอเสียงเงินทองเกียรติยศใช้ไม่ได้ผลกับนางสักอย่างทําอะไรตามใจตัวเองหยิ่งจองหองไร้ความปรานี่ก็คือหมอเทว ดาจูนจิ๋วหมอที่มีฝีมือที่สุดในหัวเซีย

จูนจิ๋วก็เข้าใจทุกอย่างของที่นี่จากในหนังสือ

ที่นี่มีปราณเสริมร่างมีนักจิตที่สามารถฝึกฝนฝึกฝนถึงขั้นสูงสุด ก็จะสามารถย้ายหุบเขาพลิกทะเลเคลื่อนย้ายฟ้าดินยิ่งมีชีวิต อย่างไม่สิ้นสุดนักกลั่นยามีจำนวนน้อมมากยังมีที่แตกต่างอีก เป็นชื่อเรียกที่จูนจิ๋วไม่เคยได้ยินมาก่อน

การข้ามภพมานี้เหมือนกับการเปิดกล่องวิเศษเปิดโลกที่กว้าง ใหญ่ให้จูนจิ๋วทำให้ในใจนางตื่นเต้นอยากที่จะไปเดินด้วยตัวเอง ความแปลกประหลาดของโลกใบนี้

แต่ตอนนี้ยังไม่รีบต้องจัดการความวุ่นวายที่เจ้าของเดิมยัง

หลงเหลือ

จูนจิ๋ว”เอาล่ะหนังสือก็อ่านแล้วไปหาซื้อยาที่ร้านขายยาสัก หน่อยแล้วก็กลับได้แล้ว”

ลุกขึ้นปัดมือเอาหนังสือทั้งหมดเก็บไว้ในกำไลข้อมือจนจิ๋วเดิน ออกจากร้านหนังสือเจ้าของร้านหนังสือยังคงยืน

บ่อเฝ้าอยู่หน้าประตูกะจะรอจูนจิ๋วออกมาจะได้ทำความสนิท สนมหารู้ไม่ว่าจูนจิ๋วออกไปตั้งนานแล้ว

มาถึงร้านขายยากลับไม่คิดว่าหน้าร้านขายยามีคนเต็มหน้า ร้านจนไม่เหลือแม้ช่องลมยังไงก็เข้าไปไม่ได้

จูนจิ๋วขมวดคิ้วถามหญิงข้างทางว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน
“ข้างในมีคุณชายวัยรุ่นคนหนึ่งไม่สบายน่ากลัวมากตอนนี้ เจ้าของร้านขายยาไปตามหมอมาแล้วคุณชายคนนั้นหน้าตาหล่อ มากหากตายไปแบบนี้น่าเสียดายแย่

เสี่ยวพูดขึ้นว่า “เจ้านายมีอะไรสนุกๆให้ได้ดูแล้ว

“อืม ในหนังสือเป็นการบันทึกที่ตายแล้วตอนนี้เป็นโอกาสดีที่ ได้เห็นของจริงอยู่ในระดับไหน

จูนจิ๋วได้ยินเสียงคนตะโกนเสียงดังขึ้นว่า “ท่านหมอจ้าวมา

แล้ว”

เงยหน้าขึ้นมองไปไกลๆมีคนแก่ผมขาวคนหนึ่ง โดนคนกลุ่ม หนึ่งล้อมรอบสีหน้าเทิดทูนเชิญมาอย่างให้เกียรติฝูงคนหลีกทาง ให้อัตโนมัติจูนจิ๋วก้าวเท้าเดินตามไป

เดินเข้าไปในฝูงคนจูนจิ๋วมองเห็นวันรุ่นคนหนึ่งล้มอยู่ใน อ้อมอกบ่าวใช้สีหน้าซีดขาวเหงื่อแตกไม่หยุดร่างกายกระตุกมือ ทั้งคู่กำหมัดแน่นดูจากสีหน้าแล้วเขาดูเจ็บปวดทรมานมาก

การแต่งกายของพวกเขาดูมีราศีไม่เหมือนเป็นคนเมืองเฟิง

หลว

“ท่านหมอจ้าวมาแล้ว”

“ท่านหมอท่านรีบช่วยดูอาการของคุณขายข้าเร็วคุณชายข้าม โรคไข้หวัดตอนนี้อาการกำเริบและไม่ได้เอายามานี้จะทำยังไง “บ่าวใช้ร้อนใจจนน้ำเสียงพูดปนเสียงร้องไห้

ท่านหมอก้าวหน้าจริงจังพูดปลอบว่า “เจ้าปล่อยเขาก่อนให้เขานอนราบ”

จับชีพจรของคุณชายแล้วท่านหมอจ้าวลูบคลำหนวดแล้วพูด กับเจ้าของร้านขายยาว่า “เจ้ารีบไปเอาเห็ดหลินจือ”

“ป้อนเห็ดหลินจือเขาก็จะขาดใจตายทันที