บทที่11 อ าเจ้าสั่งสอนข้า

สีหน้าหลัวซีดเผือกเพราะความทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ริมฝีปากไร้เลือดก้มหัวแล้วพูดขึ้นว่า “เจ้านาย”

“ต่อหน้าคนอื่นให้เรียกข้าว่าคุณหนูจิ๋วไปเตรียมน้ำร้อนให้ข้า ข้าจะอาบน้ำ

“รับทราบคุณหนูจิ๋ว เก็บฟืน ” หลัวหันเดินไปอย่างสงบเดินไปยังห้อง

โม่เยวสังเกตดูหลัวเพื่อยืนยันว่าจูนจิ๋วพูดจริงหลัวแตก ต่างแจกคนก่อนอย่างสิ้นเชิงเหมือนดั่งหุ่นเชิดอย่างไม่ต้องสงสัย

โม่อู๋เยว่สงสัยบนโลกนี้มียาหุ่นเชิดแบบนี้ด้วย? หรือว่าตอนที่ เขาถูกปิดผนึกไว้นักฝึกยาลูกกอนพวกนั้นศึกษาคิดค้นออกมา ใหม่หรือเปล่า?เขาไม่รู้

จูนจิ๋วหันกลับมามองไม่เยายักคิ้วถามขึ้นว่า “เจ้าอยากรู้?”

“เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ยินยอมบอกข้า?”

“ไม่แน่นอนนี่เป็นความลับของข้า”จูนจิ๋วล้อเลียนไม่เยวสัก ครั้งแล้วเดินผ่านเขาเข้าห้องไป

ไม่เยว่เดินตามอยู่ข้างหลังดวงนี้สีทองจ้องมองจูนจิ๋วแล้วยิ้ม ที่มุมปาก หรือไม่งั้นเสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์เล่าความลับของเจ้าให้กับข้า แล้วขาก็จะเล่าความลับของข้า ให้กับเจ้าเป็นไง?”
เมื่อได้ยินดังนั้นจูนจิ๋วหยุดฝีเท้าหันกลับมาจ้องมองไม่เย

ไม่เยว่ก้าวเท้าปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าจูนจิ๋วทันทีปลายนิ้วของ เขาเกี่ยวเส้นผมของจูนจิ๋วแล้วเล่นอยู่ในมือพูดขึ้นด้วยเสียงแหบ ว่า”เสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์ขายินยอมเต็มใจเล่าให้เจ้าฟังทุกอย่าง

“ขอบคุณแต่ข้าไม่ต้องการ

รับรู้ความลับมากไปไม่ใช่เรื่องดี โดยเฉพาะความลับของ โม่

อู๋เยว่

โดนจูนจิ๋วปฏิเสธไม่เยว่เหมือนคิดไว้แต่แรกเขายิ้มอย่างเจ้า เล่ห์ดวงตาสีทองจ้องเขม้งจูนจิ๋ววิญญาณของเสี่ยวจิ๋วเอ๋อร์หอม มากช่างน่าหลงใหลทําให้เขาหิวมากอยากที่จะกินนาง

ปลายนิ้วโม่เยวสัมผัสใบหน้าจนวอดกลั้นความรู้สึกไว้

วิญญาณที่น่าหลงใหลน่ากินขนาดนี้กินเข้าไปคำเดียวก็ไม่มี แล้วค่อยๆเป็นค่อยๆไปรอตอนที่วิญญาณเป็นผู้ใหญ่ค่อยมาเด็ด

ดม

จูนจิ๋วขยับออกจากโม่เขาทำให้ไม่เยว่ได้สติขึ้นมาทันทีจน จิ๋วพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเจ้าออกไปได้ แล้ว ”

“ได้” โม่อู๋เยว่เดินจากไปอย่างง่ายดาย

เมื่อเป็นดังนี้จูนจิ๋วกลับขมวดคิ้วถึงแม้ไม่เยวจะไปอย่าง ง่ายดายไม่เคยปฏิเสธความต้องการของนางที่มีต่อเขาแต่จูนจิ๋ วก็ยังรู้สึกว่าไม่รู้เขาก็คือหมากฝรั่งแนบติดนางจนสลัดไม่ออก
ช่างเถอะมีคนที่มีกำลังเข้มแข็งอยู่ข้างกายก็ถือว่าเป็นเรื่องดี

หลัวเตรียมน้ำร้อนแล้วจูนจิ๋วไม่ให้นางช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าจูน นิ้วมองหลัวแล้วสั่งว่า”ต่อไปหน้าที่ของเจ้าก็คือคอยจับตามอง ทุกคนในบ้านจนเหลยเทียนมีความเคลื่อนไหวทุกอย่างให้รีบ มาบอกข่า

“รับทราบเจ้านาย”

“ไปได้ เมื่อหลวออกไปแล้วจุนจิ๋วเดินลงไปในถังน้ำน้ำอุ่นๆ ทําให้จูนจิ๋วสบายตัวจนถอนหายใจยาวๆ

จูนจิ๋วลูบคลำกำไลมือนางรู้ว่าหลัวถูกจนไห่เทียนส่งมาค่อย จับตาดูนางงั้นนางก็จะทำแผนซ้อนแผนทำให้หลัวกลายเป็นหุ่น เชิดของตนเก็บไว้ข้างกายเพื่อป้องกันไม่ให้จนเหลยเทียนส่งหนู ต่างๆมารบกวนนางอีก ในขณะเดียวกันก็ยังสามารถให้หลัวไป สอดส่องความเคลื่อนไหวจวนจูน

ตอนนี้นางยังไม่มีเวลาไปจัดการพวกจนเหลยเทียนเพราะนาง ยังมีเรื่องที่สำคัญกว่า

แววตาจูนจิ๋วเป็นประกายนางต้องการรู้เรื่องการแพทย์ของ โลกใบนี้ว่าอยู่ในระดับไหนนักจิตคืออะไร?

จุนจิ๋วลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้ามาเปลี่ยนแล้วเดินออกไป

ในห้องหนังสือจวนจูนจูนให่เทียนเดินเข้าไปด้วยสีหน้า เคร่งเครียดเงยหัวขึ้นมองเห็นจุนจิ๋วนั่งอยู่บนที่นั่งของเขา สีหน้าเปลี่ยนไปทันที “จูนจิ๋วเจ้าอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

“จูนให่เทียนตั๋วเงินที่เจ้าซ่อนไว้มีไม่น้อยจนจิ๋วเปิดกล่องไม้ ในมือข้างในมีตั๋วเงินหนาเป็นชั้นๆมากมาย

จนไห่เทียนเห็นดังนี้สีหน้าแก่ๆเขียวขึ้นมาทันทีคำพูดต่อมา ของจูน ยิ่งทำให้เขาโกรธจนจะกระอักเลือด

จูนจิ๋วพูดว่า “พวกนี้ถือว่าเจ้าตอบแทนข้านะข้าจะรับไว้