ตอนที่ 13 วิเคราะห์ชีวิตคนกับราชาพญายม

ซูพ่านเอ๋อดึงมือออกมา สายตาเห็นว่านางจะล้มลงกับพื้นอีกครั้ง

ซ่านจินจื้อสวมกอดนางอย่างรวดเร็ว และอ้าวเวยซึ่งอยู่ ใกล้ๆถูกกระแทกจนเซถอยไปสองสามก้าว โชคดีที่ หยินเกี่ยว ประคองนางไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นแผลที่นางเพิ่งหายจะหายเป็นปกติ คงจะเจ็บปวดอีกเป็นแน่

“นายหญิง บาดเจ็บที่ใดหรือไม่เพคะ!” หยินเชี่ยวถามอย่าง รีบเร่ง

“มิมีปัญหา” กู้อ้าวเวยโบกมือเล็กน้อย ในใจของนางแอบเอ่ย ถึงซูพ่านเอ๋อ ลักษณะท่าทางอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงนั้นเสแสร้งได้ เหมือนจริงมากๆ

นางต้องการที่จะรักษานาง ให้หายขาดด้วยความใจดีของผู้ รักษา แต่ไม่คิดว่าซูพ่านเอ๋อจะทำเช่นนั้น โชคดีที่นางค้นพบแล้ว ถ้าตนใช้ยาที่มีสรรพคุณดีกับนางจริง ๆ มันจะไม่เป็นการสูญ เปล่าหรือ?

ทันทีที่ซูพ่านเอ๋อเงยหน้าขึ้น นางเห็นอ้าวเวยกำลังจ้องมอง ตน โดยคิดว่าอ้าวเวยเป็นสมาชิกในครอบครัวหยุนด้วย นาง จะต้องมีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์เป็นแน่ เพราะใบหน้า ของนางซีดเซียว เมื่อสัมผัสกับข้อมือของตน

แต่ก้อ้าวเวยทำไม่แยแส ราวกับว่าไม่ได้สังเกตอาการของนาง
ซ่านจินจื่อช่วยพยุงนางนั่งลงและนางก็แสร้งทำเป็นไอสอง สามครั้ง คน ในจานก็รีบพากันยกยาและน้ำให้นางทีละคน ซาน จินจื่อลูบไหล่ของนางเพื่อปลอบประโลม เพราะกลัวผู้ที่หัวใจ บอบบางเช่นนางจะทนทุกข์ทรมาน

เมื่อมองดูทั้งหมดนี้ โชคเดียวของอ้าวเวยเพราะท่านจินจือ

ไม่โกรธนาง นางจึงอ้าปากเอ่ยอย่างที่มแทง “ท่านมิชอบเครื่อง

ประดับทองและเงิน ชอบเพียงสิ่งที่เกี่ยวข้องกับทักษะทางการ

แพทย์บางอย่างเท่านั้น หม่อมฉันไม่รู้ว่ามีหนทางสำหรับท่าน

หรือไม่ ทางที่ดีตระเตรียมชุดเข็มเก้าอัน และเข็มเงินกว่าสามสิบ

ชนิดให้หลากหลายแบบ ยิ่งละเอียดยิ่งดี ท่านจะมีความสุขยิ่ง

ขึ้นที่ได้รับเพคะ”

“ตกลง” ซ่านจินจื่อเห็นด้วย

“นั่นเป็นสิ่งที่ดี นอกจากนี้ข้ายังจำเป็นต้องใช้วัสดุยาและกิเลน ด้วยเช่นกัน ทางที่ดีที่สุดที่ซื้อโสมและต้มให้ซูพ่านเอื้อม มันน่า จะดีต่อร่างกาย” กู้อ้าวเวยรีบตีเหล็กให้ร้อน

ซ่านจินจือไม่เข้าใจเรื่องนี้ แต่เมื่อเขาได้ยินว่ามันมีประโยชน์ กับซูพ่านเอ๋อเขาก็เห็นด้วยทันที

เงื่อนไขนั้นไม่เลวเลย เมื่อเห็นว่าซ่านจินจือนั่งไม่ติดที่แล้ว กุ้ อ้าวเวยจึงส่งทั้งสองออกไปอย่างรวดเร็ว ในใจของนางก็มีความ สุขดูเหมือนว่าถ้านางต้องการอุปกรณ์ใด ๆ ในอนาคต นาง สามารถใช้ซูพ่านเอ๋อเป็นข้ออ้างได้ มันนับว่ามเลว

ใครจะรู้ว่าเมื่อนางหันกลับไปมือของหยินเชี่ยวติดอยู่บนหน้าผากของนาง “นายหญิงทานยาผิดหรือไม่เพคะ ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ หญิงคนนั้น พระองค์เป็นองค์หญิงที่ผู้คนเคารพ แล้วเหตุใด พระองค์ยังช่วยนางหรือเพคะ? ”

“ก่อนหน้านี้ข้ามองคนผิด ทำให้ข้าผิดพลาดทั้งชีวิต แต่เพลานี้ ข้ามผิดพลาดแล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องการ ตราบใดที่ไม่ทรมานข้า ข้าจะมีความสุขในอิสระ แล้วข้าจะต้องการฐานะชายาฮ่องเต้ไป เพื่ออันใดกัน? ” นางดึงมือของหยินเสี่ยวลงมา พลางเอยอย่าง ง่ายดาย

อย่างไรก็ตามแม้ว่านางจะเจาะทะลุ ใบหน้าที่แท้จริงของซูพ่าน

เอ๋อ อย่างไรเสียก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจากความโกรธของซ่าน จินจือ อย่างไรก็มพอใจ วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คือศึกษายาและ เภสัชวิทยาที่นี่ไม่ดีกว่าหรือ? หยินเชี่ยวและชิงซ้ายมองนางด้วยสายตาแปลก ๆ และรู้สึกว่า

นายหญิงเปลี่ยนไป

ในทางกลับกันซ่านจินจือส่งซูพ่านเอ๋อเข้าไปในห้อง และสั่งให้ เดี่ยวหารจับชีพจรของนาง และเอ่ยรายละเอียดที่เขาและอ้าว เวยเอ่ยถึงในวันนี้ ในตอนท้ายเขากระซิบ “มันช่างน่าเสียดาย พ่านเอ๋อเจ้าตามข้าไปได้ในฐานะสาวรับใช้เท่านั้น แต่เมื่อใดที่ ไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ ข้าจะอยู่กับเจ้า ”

ในใจซูพ่านเอ๋อร้องทุกข์ แต่ดวงตาของนางกลับเต็มไปด้วย น้ำตา น้ำตาแตกปลาย นิ้วยาวของนาง ผ้าห่มแน่น และส่ง เสียงที่แหบพร่า “พ่านเอื้อมสนใจเรื่องนี้เพคะ ตราบใดที่สามารถไปกับท่านพี่จื้อได้ก็เพียงอแล้ว ต้องโทษที่ร่างกายของ หม่อมฉัน … แค่ก แค่ก … ”

นางไออย่างรุนแรง ใบหน้าของนางแต่งแต้มด้วยสีแดง เกือบ จะทำให้ชวนจินจือใจอ่อน แต่เมื่อเขาคิดว่าจะได้รับยาสมุนไพร สูตรลับทั้งสองที่จะสามารถรักษาซูพ่านเอ๋อให้หายได้จากหยุนชิง

หยาง เขาจึงทำได้เพียงปลอบใจอย่างนุ่มนวล “ถ้าหากเจ้ามยินดี

เช่นนั้นก็ต้องไปเสียดีกว่า”

ซูพ่านเอ๋อกัดริมฝีปากล่างของนางแล้วร้องไห้ออกมา “หม่อม ฉัน…มันไม่สำคัญว่าหม่อมฉันจะเป็นหญิงรับใช้หรือไม่ ท่านพี่ ออย่าละทิ้งท่านเอ๋อนเพคะ”

“ข้าจะละทิ้งผ่านเอ๋อได้อย่างไร!” ซ่านจินจือทนต่อภาพลักษณ์ ที่น่าสงสารของนางได้ที่ใดกัน เขาทำเพียงแค่กอดนางไว้ในอ้อม แขน พลางเอ่ยปลอบประโลมมีหยุด แต่ซูพ่านเอ๋อก็ล้มเหลวใน การโน้มน้าวให้อ่านจนจือพานางไปที่จวนเฉิงเสียงอย่างสม เกียรติ

เมื่อนางรอให้อ่านจินจือออกจากที่นี่ตอนกลางดึก นางก็ปีนขึ้น จากเตียงแล้วร้องเรียกเดี่ยวหารเข้ามา “ถุงน้ำดีหงส์และเลือด มังกรอยู่ในมือของหยุนชิงหยางจริงหรือ?”

หากเธอได้รับยาสองตัวนี้จริง ริง ๆ นางจะไม่สามารถแกล้งทำ เป็นไม่สบายและอยู่ในวังของฮ่องเต้เช่นนี้ได้ มิว่าจะเป็นท่าน อาจารย์หรือราชวงศ์ล้วนรอพบผู้หญิงที่ไม่มีฐานะใดตั้งแต่ กําเนิด นางแสร้งทำเป็นป่วยจึงสามารถพิชิตใจซ่านจินจื้อได้และจึงมีพื้นที่อยู่ในวังแห่งนี้ นางจะต้องไม่ยอมแพ้เพราะยาสอง ตัว!

“เป็นไปมิได้พะยะค่ะ มิต้องเอ่ยถึงถุงน้ำดีหงส์ แต่เลือดมังกร นั้นไม่ได้เกิดมา 100 ปีแล้ว” เดี๋ยวหารมองดูซูพ่านเอื้ออย่างช่วย ไม่ได้ เขาต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่เห็นพ่านเอ๋อหัวเราะ ออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอนหลังและนอนหลับอย่างสงบจิตใจ ใน ที่สุดแล้วเขาก็ยังคงไม่ยอมพูด

อย่างไรก็ตามในสองวัน อ้าวเวยได้รับชุดเข็มเก้าอันซึ่งทำ ขึ้นอย่างดี อีกทั้งเข็มสีเงินอื่น ๆ นั้นเห็นได้จากฝีมือของช่างฝีมือ ได้ไม่ยาก เมื่อวางมันไว้ในถุงผ้าธรรมดา วางทีละอันอย่าง ประณีต ก่อนจะมัดด้วยแถบผ้าและแขวนที่เอว

กิเลนนั้นนำมาใช้ห้ามเลือดโดยธรรมชาติ และป้องกันได้อีก หลายอย่าง

วันนี้เป็นวันของการกลับไปที่เรือน หยินเซี่ยวเลือกเฟ้นอาภรณ์ สำหรับนางในตอนเช้า ทั้งเลอค่าและสง่างามไม่ตกหล่น เมื่อทุก อย่างพร้อมนางก็มายังประตูแล้วก็นั่งลงบนรถม้า

สายตาของนางก็เหลือบไปเห็นซูพ่าน ในชุกหญิงรับใช้กำลัง นั่งรถม้าอยู่ก่อนแล้ว นางนั่งพิงไหล่ของซ่านจินจื้ออย่างเซื่องซึม ดวงตาของท่านจินจือนั้นหนาแน่นเหมือนน้ำ เขากระชับอ้อมกอด ให้แน่นขึ้น

กู้อ้าวเวยดึงมุมปากของนางเล็กน้อย มิได้เอ่ยอันใด นางเพียง แค่หยิบตำราเก่าแก่ขึ้นมาอ่าน
รถม้าหยุดกะทันหัน อ้าวเวยศีรษะกระแทกโดยมิได้ระวัง ซู

พานเอ๋อก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นทันที ซ่านจีนจอยกม่านขึ้นด้วยความ

โกรธ “เกิดอันใดขึ้น! * ดูเหมือนว่ามีองค์เขยกำลังก่อเรื่องเดือดร้อน ชนเข้ากับบุตร ของหญิงคนหนึ่ง!” ข้ารับใช้ที่ด้านหน้ารีบวิ่งกลับมา

ซ่านจินจื้อขมวดคิ้ว แต่อ้าวเวยเปิดม่านของนางอีกฝั่งหนึ่ง แล้วมองไปที่มัน ก่อนจะลงจากรถม้าในทันที มีข้ารับใช้ผู้หนึ่ง หยุดนาง “นางหญิง วันนี้เป็นวันที่พระองค์กลับเรือน การได้เห็น เลือดเช่นนี้ มันจะเป็นโชคร้ายเพคะ”

อ้าวเวย โบกมือให้เขาหลีกไปแล้วเดินไปข้างหน้า ซ่านจินจือ เอ่ยอย่างโกรธเคือง “กลับมาบัดเดี๋ยวนี้! ที่นี่มีผู้คนมากมายที่ จัดการได้ ยิ่งไปกว่านั้น ยังมียาดีทั้งสองชนิดรออยู่ในจวน อีกทั้ง ยังมีสูตรลับรออยู่ มันไม่สามารถล่าช้าสำหรับสิ่งอื่น ๆ ได้

อ้าวเวยคิดอยู่ครู่หนึ่ง มองย้อนกลับไปสบเข้ากับดวงตาที่ เย็นชา “หม่อมฉันจะช่วยชีวินคนกับยมบาล ไม่สามารถไม่หน่วง เวลาซักครู่ได้เพคะ!”