ตอนที่14อย่าโกรธกันเลยนะ
“พี่สาวอานวันมะรืนจะพาผมออกไปเที่ยวจริงๆ หรือ”เมื่อกลับมาถึงห้องวี่เฉิงก็ถามอีกครั้งพร้อมยิ้ม ประจบ
เพราะว่าปกติแล้วไม่มีใครพาเขาออกไปเที่ยวและ คุณนายรองก็ไม่อนุญาตให้เขาออกไปคนเดียวในหนึ่งปี เขาได้ออกนอกคฤหาสน์เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นดังนั้นเมื่อ ได้ยินว่าอานซินจะพาเขาออกไปเที่ยวข้างนอกเขาจึง ตื่นเต้นยิ่งนักกลัวว่าอานซินจะหลอกเขาเล่น
เพียงย่างเข้ามาในห้องใบหน้ายิ้มหวานของอานซินก็ ผลักเขาล้มลงไปที่พื้นด้วยความโกรธ คุกเข่า”
“พี่สาว…เขากลัวจนถึงขีดสุด
พี่สาวอานซินสองมือเท้าเอว“ไม่ใช่ว่าชอบให้คนขี่หลัง อย่างนั้นหรือฉันก็จะให้โอกาสนายนี่ไงคุกเข่าเร็วๆ
“พี่สาว…”
“ยังไม่รีบคุกเข่าอีกรึ
“พี่สาว…ผมไม่ชอบเป็นม้า…
“เมื่อครู่ก็ดูมีความสุขดีไม่ใช่
“ก็…ก็น้องๆอยากให้ผมเป็นม้าหากผมไม่เป็นพวกเธอจะไม่เล่นกับผม…”วี่เฉิงก้มหน้าหลบกระซิบด้วยน้ำเสียง ผะแผ่ว
อานซินอยากจะกระอักเลือดเธอโกรธจนเดินวน ไปวนมาในห้องเมื่อวนมาอยู่ตรงหน้าเขาก็ตำหนิอีก ครา”ทําไมนายถึงไม่มีอนาคตขนาดนี้นะไม่เล่นกับ นายก็เล่นด้วยตัวคนเดียว พวกสัตว์นรกนั่นเล่นกับ นายที่ไหนพวกเธอกำลังเล่นนายต่างหากรู้ไหมว่าเขา ทำนายเป็นสัตว์เลี้ยงนายดูนายสกปรกขนาดนี้พวกเธอ สนใจหรือยังคงเล่นกันอย่างสนุกสนานนายนะทำตัวไม่ สมกับเป็นผู้ชายสักนิดไม่แปลกใจเลยที่เขาจะไม่มอง นายเป็นคน”
“พี่สาว…อย่าโกรธกันเลยนะ”
“หากยังยอมให้พวกเธอขี่หลังอีกฉันจะไม่สนใจนาย แล้ว”
วี่เฉิงได้ยินเช่นนั้นก็ตื่นตระหนกคลานไปอยู่เบื้องหน้า ของอานซินดึงชายกางเกงของเธอและเอ่ยประจบอย่าง ระมัดระวัง“พี่สาวอย่าไม่สนใจผมเลยนะผมจะไม่เป็นม้า ให้พวกเธอแล้ว”
เมื่อเห็นท่าทางที่น่าสงสารของเขาอานซินก็ไม่กล้าจะ ตำหนิต่อเธอถอนหายใจอย่างอดไม่ไหวลากเขาเข้าไป ในห้องอาบน้ำช่วยเขาล้างมือล้างขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ เขาและสั่งให้เขานั่งนิ่งๆอยู่ตรงนั้นหลังจากนั้นก็หาก ล่องยาจากในตู้เสื้อผ้ามาล้างแผลให้กับเขา
“พี่สาว…เจ็บ…
อานซินจับมือเขาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เขาหนีกล่าวอย่าง ไม่สบอารมณ์”ผู้ชายตัวโตเขาไม่มานั่งโอดโอยหรอก นะ”
“แต่ว่ามันเจ็บจริงๆ”
“ตอนคลานที่พื้นเมื่อครู่ไม่เห็นเจ็บอย่างนี้เลย”อานซิน จ้องกลับวี่เฉิงจึงรีบหลบทันทีไม่กล้ากล่าวถึงเหตุการณ์ เมื่อครู่ให้อานซินไม่มีความสุขอีก
“นายนะตัวตั้งใหญ่รู้จักปกป้องตัวเองหน่อยเถอะจำ ไว้ว่านายเป็นผู้ชายตัวโตไม่ต้องไปยุ่งกับพวกเสเพลนั่น พวกลูกคนรวยที่เห็นแก่เงินนั่นมันจะรังแกเอาไม่แปลก ใจเลยว่าทำไมภรรยาทั้งห้าของนายถึงหายไปอย่างไร้ ร่องรอยแปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเพราะโกรธนายจนหนี ไปเป็นแน่”
“แล้วพี่สาวจะจากไปไหม”
“หากมีเรื่องแบบเมื่อครู่อีกฉันไปแน่”
“ฮือ…พี่สาวอย่าไปนะผมจะเป็นผู้ชายที่ดีพี่สาวดีกับ ผมที่สุดผมไม่ให้พี่ไป…”วี่เฉิงกอดแขนอานซินแล้วเขย่า ไปมาราวกับเด็กน้อย
แบบนั้นเรียกดีใช่ไหมอานซินอดขำไม่ได้แล้วภรรยา ก่อนหน้าไม่ดีกับนายเลยหรือ”
วี่เฉิงส่ายหน้าและเบะปาก”พวกเธอร่วมมือกับพวก น้องชายน้องสาวให้ผมเป็นม้าพวกเธอไม่จับจิ้งหรีดกับ ผมไม่ทายากับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ด้วย”
“แต่พวกเธอก็เลือกที่จะหนีไปอย่างนั้นหรือ”อานซิน ยิ้มอย่างขมขื่น
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ