ตอนที่9ผู้ชายล้วนแต่มีความปรารถนา

เดิมที่เธอคิดว่าการลาออกเป็นเรื่องยากเพราะมีหลายสิ่งหลาย อย่างที่ต้องกังวลแต่พอตัดสินใจตามความคิดนี้แล้วก็พบว่าที่ จริงเป็นเรื่องง่ายเลยทีเดียว

เพียงแต่ว่าชีวิตต้องดำเนินต่อไปเงินในบัตรไม่มีมากพอให้ เธอได้หยุดพักผ่อนนานเกินไปนัก

การยึดหลักคุณธรรมอย่างเข้มแข็งจะต้องจ่ายออกไปด้วย

ราคาแพงจริงๆ

แต่ถ้าหากเธอกลับไปตอนนี้อย่างนั้นแล้วก็เป็นการดูถูกตัวเอง ม้าที่ดีต้องไม่กินหญ้าเก่าถึงแม้ว่าเธอจะไม่ใช่ม้าที่ดีแต่ก็ไม่ได้ อัปยศอดสูถึงขั้นจะต้องถูกคนหัวเราะเย้ยหยันเอาได้

เธอไม่เชื่อว่าตัวเองก็มีมือมีเท้าและด้วยประสบการณ์การ ทำงานมาหลายปีเธอจะไม่สามารถหางานที่ดีงานตอนนี้ได้เลว ร้ายที่สุดเธอก็จะไปเปิดแผงขายอาหารข้างทาง

คนเราขอเพียงแค่มีลมหายใจไม่ใช่หรือไง?

เมื่อเธอตัดสินใจแล้วเธอก็ซื้อหนังสือพิมพ์สองสามฉบับที่แผง ขายหนังสือพิมพ์ริมถนนแล้วกลับบ้านเพื่อเตรียมตัววิเคาระห์ การสรรหาบุคลากรจากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าควรซื้อเสื้อกันหนาวให้ กับลูกสาวสักสองตัวแล้ว

มัวแต่ทํางานยุ่งมาโดยตลอดไม่ว่างไม่ว่างจนผัดวันประกันพรุ่งจนล่าช้าร่างกายของเด็กโตเร็วมากไม่นี่มันเป็นโอกาสที่ ทำให้เธอได้ไปเดินช้อปปิ้งแต่อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้คาดคิดเลย ว่าจะได้พบกับคนที่ทำให้เธอต้องตกตะลึงที่ห้างสรรพสินค้า

คนนั้นก็คือสามีของไหวี่คุณชายแห่งตระกูลเกิ่งเก๋งเซินหลิน

เห็นได้ชัดว่าเพิ่งเซินหลินไม่ได้สนใจการอยู่ที่ตรงนั้นของเธอ เขากำลังสวมกอดสาวสวยอ่อนวัยคนหนึ่งอยู่เป็นการกระทำที่ ใกล้ชิดสนิทสนมราวกับอยู่กันตามลำพัง

หน่วนหยางรู้สึกอึ้งเธอไม่รู้ว่าตัวเองควรเดินไปดีหรือไม่ ไต่ถามถึงไหวี่สักหน่อยหรือว่าแสร้งทำเป็นไม่เห็นอะไรเลยและ หันหลังกลับ

สายตาของเด็กสาวมองดูเสื้อผ้าราคาแพงหลายชิ้นเก่งเป็น หลินรูดการ์ดให้ทําให้สาวสวยยิ้มแย้มท่าที่อันคลุมเครือก็หาย ไปด้วย

แล้วในตอนนี้ไหวี่ก็โทรเข้ามาที่มือถือของเธอ”หน่วนหยาง พวกเราไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้วนะเที่ยงนี้ฉันขอเชิญเธอมา กินข้าวด้วยกันฉันรออยู่ที่Hotpotข้างบริษัทเธอนะ”

ที่จริงแล้วเพิ่งจะแต่อาทิตย์เดียวเท่านั้นเองแต่เห็นได้ชัดว่า แนวความคิดเรื่องเวลาของไหวี่กับเธอไม่เหมือนกันเลย

ที่ปากประตูHotPotรถสปอร์ตเฟอรารี่สีแดงคันเล็กที่ราวกับ โอ้อวดเกือบจะหยุดอยู่ที่น้องของเธอไหวที่แต่งตัวทันสมัยถือ กระเป๋าLVพร้อมกับยิ้มอย่างเริงรื่นพุ่งเข้ามาอยู่ด้านหน้าเธอ เธอ เลิกงานก่อนเวลาเหรอ? ฉันนึกว่าต้องรออยู่อีกพักเสียอีก”
หน่วนหยางหันไปมองรถเฟอร์รารี่ที่แสนจะโดเด่นคันนั้นแวบ หนึ่งมันเป็นของขวัญวันเกิดที่เพิ่งเป็นหลินมอบให้กับไหว

ถ้าจะพูดว่าความสัมพันธ์สามีภรรยของพวกเขาไม่ดีก็ไม่เห็น ว่าเก๋งเซินหลินจะละเลยไหวในบางครั้งแม้งานจะยุ่งแสนยุ่งก็ยัง ไปเป็นเพื่อนไหวี่เวลาที่พวกเธอมีงานเลี้ยงพบปะกันทุกครั้งที่ ปรากฏตัวก็จะคอยดูแลเอาใจให้เป็นอย่างดีสามารถดึงดูดสาย ให้ผู้หญิงมองมาด้วยความอิจฉาได้เสมอ

ร่ำรวยรูปงามทั้งรักและทะนุถนอมภรรยามีผู้หญิงคนไหนบ้าง จะไม่รักผู้ชายแบบนี้?

แต่ว่าภาพที่เห็นวันนี้ทำให้หน่วนหยางไม่สบายใจให้เป็น เพื่อนเธอตั้งแต่เด็กตั้งแต่ประถมต้นจนถึงมัธยมปลายนั่งเรียนชั้น เดียวกันโต๊ะเดียวกันมาตลอดจนกระทั่งการมีสิทธิเข้า มหาวิทยาลัยถึงได้ต่างกันเธอไปเมืองเจียงเฉิงและไหวี่อยู่ที่เมือง โล่เฉิงถึงจะแยกจากกันไปหลายปี

แต่ว่า ในช่วงนี้พวกเธอไม่เคยขาดการติดต่อเกี่ยวกับความรัก ที่ผ่านมาของเก๋งเซินหลินและไหวเธอก็พอรู้อยู่บ้างแนวความคิด คุณค่าผู้ชายสูงกว่าผู้หญิงของครอบครัวไหวนั้นเป็นเรื่องซีเรียส มหาวิทยาลัยเป็นเธอที่ทำงานส่งตัวเองจนเรียนจบหน่วนหยาง รู้สึกยินดีที่เธอสามารถค้นพบที่พึ่งพิงไปได้ตลอดชีวิต

เดิมทีคิดว่าไหรี่เป็นเพื่อนคนแรกที่แต่งงานไวที่สุดจะต้องเป็น คนที่มีความสุขมากที่สุดคนหนึ่งกลับคิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายจะเป็น พวกไม่รู้จักพอไม่ได้พึงพอใจในสิ่งที่มีอยู่เลยได้คืบจะเอาศอกได้ศอกจะเอาวา

หน่วนหยางอยู่ในสภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกไม่รู้ว่าควร จะบอกสิ่งที่เธอเห็นให้กับไหวี่ฟังดีหรือเปล่าเพราะกลัวว่าหล่อน จะต้องเศร้าใจ