ตอนที่11คือความรักหรือความรู้สึกผิด

“ไหว…”หน่วหยางไม่สามารถแน่ใจว่าตัวเองกำลังเข้าใจผิด อะไรหรือเปล่า แต่ว่าได้ยินพวกนี้จากปากของหล่อนอย่าง กะทันหัน อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ไม่รู้จะปลอบอย่างไร ในเมื่อ คุณรู้หมดแล้ว ทำไมถึง…….

นี่ไม่เหมือนกับนิสัยเหล่อนเลย

ไหวี่ดึงซองบุหรี่ออกจากกระเป๋า จุดบุหรี่สูบเข้าไปแล้วปล่อย ควันออกมาพร้อมยิ้มเบาๆ “คุณอยากถามว่าทำไมยังทนความ เจ้าชู้ของเขาได้ใช่ไหม”

หน่วนหยางไม่ปฏิเสธ

“ฉันกับเขาคบกัน ทางบ้านเขาไม่เห็นด้วย แต่เพื่อฉันแล้วเขา กลับทะเลาะกับที่บ้านตลอดจนพ่อแม่เขายอมเห็นด้วย เนื่องจาก ต้องทำตามกฎของที่บ้านเขา ผู้หญิงควรจะอยู่บ้านดูแลสามีกับ ลูกและไม่ควรออกไปทำงานนอกบ้านให้ใครๆเห็น หลังฉันเรียน จบก็ไม่เคยไปทํางานเลย กลับเรียนรู้พฤติกรรมการใช้จ่ายเงิน แบบสุรุ่ยสุร่าย ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนก็ห้าแสนเป็นประจำ เขาก็ ไม่ว่าอะไร บางครั้งลับหลังพ่อแม่ยังถามฉันว่าพอใช้หรือ เปล่า…….

หน่วนหยางสงสัย สุดท้ายแล้วคือรักหรือไม่รัก หรือเพราะว่า รู้สึกผิด หรือว่าเก่งเงินหลิน ใจกว้างกับผู้หญิงทุกคน
“นอกจากเรียนแล้ว ฉันยังรับสอนพิเศษตามบ้าน เป็นเด็ก เชียร์เบียร์ เป็นพนักงานเสิร์ฟที่ร้านกาแฟ ฉันไม่มีประสบการณ์ การทำงานและฉันก็ไม่ได้มีความกล้าเท่าคุณ กล้าเลี้ยงลูกทั้งที่ ยังไม่ได้แต่งงาน ทำงานหนักอย่างยากลำบาก อาจเพราะมันง่าย ที่จะเริ่มจากประหยัดไปสุรุ่ยสุร่ายแต่มันยากที่จะเริ่มจากสรุรุ่ยสุ ร่ายไปประหยัด ดังนั้นแค่เขาสามารถรับประกันได้ว่าฉันไม่ต้อง กังวลเกี่ยวกับเรื่องเสื้อผ้าอาหารและจะจัดการเรื่องนั้นทั้งหมด อย่างน้อยก็ยังรักษาหน้าฉันในฐานะภรรยาได้ ฉันจึงหย่าไม่ได้ และก็ไม่อยากไปยุ่งหรือรบกวนอะไรเขา……

ไม่อยากรบกวนเขา นั้นเป็นเพราะในใจของไหวี่ยังรักผู้ชาย ระย่านั่นอยู่

แต่หน่วนหยางกลับกังวล ถ้าวันหนึ่งเก๋งเซินหลินไม่เหลือ ความรู้สึกผิดนั่นแล้ว ไม่อาจจะถูกเขาเตะออกไปได้

ตอนที่ผู้ชายหมดความรู้สึกแล้วนั่นแปลว่าคิดถึงรักเก่า

แต่สุดท้ายหล่อนก็ไม่ได้พูดออกมา เหตุผลพวกนี้ ไม่อาจจะ เข้าใจหมดแต่จําเป็นต้องหลอกตัวเองและหลอกคนอื่นอยู่ เพื่อ ป้องกันอุณหภูมิของความรัก

“หน่วนหยางฉันรู้ว่าเธอห่วงฉัน แต่เรื่องวันนี้เธอทำเป็นไม่รู้ เรื่องนะไว้หน้าให้ฉันหน่อย เธอก็รู้ฉันรักศักดิ์ศรีอย่างกับอะไร ได้ไหม? “ไหวจับนิ้วมือของหน่วนหยางแกว่งไปม ความหดหู เมื่อกี้ถูกน้ำเสียงหยอกล้อมาแทนที่ คำสุดท้ายนั่นยังอ้อนเหมือน ทุกครั้ง
“ได้”หน่วนหยางถอนหายใจเบาๆ อาหารอยู่ในปากแล้ว แท้ๆแต่ไม่รู้รสชาติ คำว่าศักดิ์ศรี พูดออกมาว่าเลี่ยงไม่ได้และ ทุกข์ใจแค่ไหน การกระทำของไหวี่สุดท้ายก็หลอกตัวเอง

สามีภรรยาที่มีความคิดต่างกันจะอยู่ด้วยกันได้นานแค่ไหน ล่ะ?

หน่วนหยางรอให้ถึงเวลาเลิกงานถึงกลับบ้าน เรื่องตกงาน

หล่อนไม่อยากให้พ่อแม่ไม่อยากให้พวกเขากังวลตาม

สุขภาพของแม่ไม่ดี ช่วยหล่อนดูอานอาน พ่อก็ขาพิการ แม้ว่า จะมีงานเป็นยามที่โรงงานแต่เงินเดือนก็ไม่พอ ครอบครัวนี้พึ่งพา รายได้ของหล่อนคนเดียว หล่อนจะล้มลงไม่ได้

ที่จริงแล้วพวกเขาไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆของหล่อน

แม่มีลูกไม่ได้ ส่วนพ่อก็ไม่ล้มเลิกง่ายๆ ตอนนั้นพวกเขาไป ตามโรงพยาบาลเฉพาะทางที่มีบุตรยาก แต่บังเอิญว่าตอนนั้น หล่อนถูกพ่อแม่แท้ๆจิตใจโหดเหี้ยมทิ้งไว้อยู่ตรงหน้าโรง พยาบาล พวกเขาเลยรับหล่อนมาเลี้ยง จากวันนั้นก็เลี้ยงหล่อน เหมือนเป็นลูกแท้ๆ

ตอนที่พาอานอานมาก็เกิดความวุ่นวายใหญ่โตและยังไม่ได้ เข้าไปอยู่ในบ้าน ตอนแรกพวกเขาตกใจแต่สุดท้ายก็ยอมรับเด็ก ตัวเล็กๆคนนี้ พ่อปลอบตัวเองว่า “พ่อกำลังคิดอยู่เลยว่าตระกูลเวิ นของเรายังไม่มีทายาท แต่หน่วนหยางก็เอาเจ้าหญิงตัวน้อยๆนี้ มาให้ หน้าตาเหมือนหน่วนหยางมากเลย”

อานอาน ใช้นามสกุลเงินของพ่อ อาศัยอยู่ในตระกูลเงินและได้กลายเป็นหลานสาวของตระกูลเงินไปแล้ว

หน่วนหยางตื้นตันใจอย่างมา และสาบานว่าชีวิตนี้จะดีกับ พวกเขาสองคนให้มากที่สุด