ตอนที่8หญิงสาวที่แสนเศร้า

ถึงแม้ว่าทุกคนต่างปรบมือสรรเสริญแต่ว่าลาออกเนี่ยนะ?สอ นรีบหยุดหน่วนหยางอย่างรวดเร็ว หน่วนหยางเธอบ้าไปแล้ว อย่าหุนหันพลันแล่นไม่ได้อยากลาออกจริงๆ ใช่ไหม?”

เธอไม่ได้พร้อมสักนิดเลยไม่ใช่เหรอ?

หม่าหยินเองก็ประหลาดใจเช่นกันแต่ก็ซ่อนไว้ภายใต้คิ้ว ขมวดอย่างรวดเร็วแต่ก็ยังคงใช้น้ำเสียงที่เย่อหยิ่งและ ก้าวร้าว เป็นหน่วนหยางเธอจะลาออกก็ลาออกจําเป็นต้องพูด เสียงดังด้วยเหรอ?ทำให้ดูเหมือนว่าฉันบังคับให้เธอลาออกยังไง ยังงั้น”

“นี่เป็นผลลัพธ์ที่คุณต้องการไม่ใช่เหรอ?”มุมปากของหน่วย หยางยิ้มอย่างเย็นชาแล้วคว้ากระเป๋าขึ้นมาทันใดนั้นก็กดเสียง จนทุ้มมากๆพุ่งไปข้างๆหูของหล่อนเอ่ยอย่างลึกลับว่า เมื่อไม่ นานมานี้ฉันไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนแม่แล้วพบกับคุณชายกาว ออกมาจากห้องคุณหมอโดยบังเอิญฉันได้ยินคุณหมอพูดว่า คุณชายกาวกำลังป่วยแต่มันยากมากที่จะถามว่าเป็นโรคอะไร คุณเองก็ควรจะกลับไปเช็คดูเธอจะได้หลีกเลี่ยงปัญหาที่จะเกิด กับคุณด้วยความไม่รู้

ในที่สุดหน่วนหยางก็ได้เห็นความตื่นตระหนกและความโกรธ บนหน้าของหม่าหยิน โกรธจนหน้าตาเสียรูปปากสั่นอยู่นานและ พูดไม่ออกสักคํา
เป็นความกล้าที่ไม่คุ้มค่าอะไรอย่างนี้ถ้าหากเธอไม่ได้ตบ บ้องหูด้วยการปลุกปั้นเกี่ยวกับบรรพบุรุษรุ่นที่สองของแซ่การ แม้แต่การเตะเขาเพียงแค่ครั้งเดียวเขาก็ยังเจ็บจนต้องรีบไปโรง พยาบาลทันทีไม่อย่างนั้นแล้วตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปจะ เป็นของผู้หญิงคนนี้ได้อย่างไร

แต่ทว่ามันเป็นเพียงตำแหน่งที่ได้รับเมื่ออยู่บนเตียงแต่ก็ยังจะ กล้าเอามาโอ้อวดมีคนจํานวนมากพากันซุบซิบอยู่ข้างหลังกำลัง รอดูอย่างขบขันที่ไม่รู้ว่าผลสะท้อนที่ตัวเองทำจะย้อนมา

“ฉันจะส่งจดหมายลาออกให้คุณโดยเร็วแล้วคุณก็อย่าหวัง เลยว่าจะได้นั่งในตำแหน่งปัจจุบันของคุณไปได้อีกนานหน่วน หยางเตือนสติหล่อนด้วยใจจริงแล้วหิ้วกระเป๋าและสาวเท้ายาว เดินออกไป

ผู้ชายที่คิดถึงแต่ส่วนล่างของผู้หญิงได้ของใหม่ก็เบื่อของเก่า อย่างรวดเร็วอย่างน้อยภายในระยะเวลาสามปีที่เธอทำงานอยู่ที่ บริษัทตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปมีการเปลี่ยนผู้หญิงสองถึง สามในภายในหนึ่งปีครึ่งไม่มีใครสามารถอยู่เป็นระยะความสด ใหม่3เดือนได้เลย

เมื่อเดินมาด้านนอกออฟฟิศสายลมเย็นก็พัดผ่านใบหน้า

สอนถือร่มไล่ตามออกมา หน่วนหยางเธออย่าหุนหันพลัน แล่นแบบนี้ วันนี้ท่านกาวอยู่ที่นี่พอดีเลยเธอมีเรื่องคับข้องใจ อะไรก็บอกกับเขาเธอเป็นคนที่เขาเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาฉันเชื่อว่า เขาจะจัดการอย่างยุติธรรม
หน่วนหยางสายหัวเธอลืมไปแล้วเหรอท่านการยินยอมที่จะ ให้ลูกชายเป็นคนจัดการเรื่องของบริษัทตั้งนานแล้วและรุ่นที่สอง คนนั้นก็มีภาพความคิดชั่วร้ายกับฉันมาเนิ่นนานแถมหม่าหยิน ยังมีข้อห้ามเกี่ยวกับการดำรงอยู่ของฉันมาตลอดเพราะกลัวว่า ฉันจะขโมยตำแหน่งของหล่อนไปเธอคิดว่าครั้งนี้ฉันได้รับความ ยุติธรรมแต่ว่าครั้งต่อไปล่ะไม่แน่ว่าจะโชคดีแบบนี้อีกช้าเร็ว ต้องไปดีกว่าถ้าออกมาไวจะได้มีเวลาหาบ้าน

“แต่ฉันทนไม่ได้นี่นาถ้าจะให้พูดเธอด้อยกว่าหล่อนตรงไหนไม่ ได้ต่อสู้เป็นคนรักของรุ่นที่สองด้วยไม่ใช่เหรอบ้าบออะไรอย่างนี้ ไม่ช้าก็เร็วก็โดนเขี่ยทิ้งอยู่ดี”

หน่วนหยางหัวเราะทุกคนสามารถมองเห็นชะตากรรมของ หม่าหยินผู้หญิงที่คิดว่าตัวเองได้เป็นคนที่พิเศษที่สุด ในใจของ ผู้ชาย

เธอตบไหล่ของสวี่อวิ๋น”จากนี้เธอก็ต้องระวังป้องกันตัวเอง

อย่าให้หล่อนมากลั่นแกล้งได้ล่ะ”

สอวิ๋นเห็นว่าเธอตัดสินใจแล้วไม่ง่ายเลยที่จะโน้มน้าวอีกจึง ยื่นร่ม ให้เธอ”ถ้าอย่างนั้นก็อย่าลืมติดต่อกันบ่อยๆนะ

หน่วนหยางทำท่าทางการโทรก่อนจะยิ้มนิดๆแล้วเดินจากไป