ตอนที่7ผู้หญิงน่ากลัวจริงๆ

“ฉันได้ยินประธานโจวแห่งบริษัทตำรุ่ยบอกว่าเธอใส่ยาลงไปใน เหล้าของเขาต้องการที่จะทำข้อตกลงกับใครบางคนรึไง?” เมื่อ หม่าหยิน เอ่ยปากท่าทางยิ่งดูเย่อหยิ่งและก้าวร้าวเสียงนั้นดัง มากจนคนที่ยืนอยู่ด้านนอกออฟฟิศก็ยังได้ยินดึงดูดสายตาของ ผู้คนนับไม่ถ้วนทันทีและมองมาที่ตัวเธอด้วย

หม่าหยิน จงใจทํ

หน่วนหยางเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวที่มองลงมาที่เธอตรงหน้า อย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ

สวยนั้นก็สวยอยู่ผ้าคลุมไหล่สีน้ำตาลอมแดงเหมือนสาหร่ายที่ สยายปกคลุมการแต่งหน้าที่ประณีตจนหาข้อบกพร่องไม่ได้ชุด กระโปรงชาแนลที่ห่อหุ้มร่างกายที่สวยงามเมื่อมองแว้บแรก ราวกับผู้หญิงคนนี้เดินออกมาจากโปสต์การ์ดจะมีก็แต่การ แสดงออกที่เลอะเทอะเท่านั้นที่ทำลายความงามโดยรวม

คนชั่วมักจะบ่นก่อนเสมอโอ้ไม่ถูกนี่เป็นคนชั่วบ่นกับคนชั่ว จากนั้นคนชั่วร้ายก็กลับมาวางกรอบขุดหลุมพรางใส่เธออีกครั้ง

หน่วนหยางยิ้มให้เธออย่างเย็นชาทันใดนั้นก็คิดถึงสำนวนที่

พูดถึงการสมคบคิดกัน

“มีอะไรอีกไหม?ไม่ได้บอกด้วยเหรอคะว่าฉันเตรียมจะถ่ายรูป อนาจารเพื่อข่มขู่ประธานโจวน่ะ?”
ถ้าจะประณามใครก็ไม่ต้องคิดถึงข้ออ้างสิ

“เป็นหน่วนหยางฉันหลงคิดว่าเธอเป็นคนดีที่แท้ก็เป็นคนไร้ ยางอายแบบนี้เองธุรกิจนี้ฉันได้เจรจากับประธานโจวมานานแล้ว ที่ให้เธอไปเพราะอยากจะให้ช่วยดูแลสักหน่อยถึงเธอจะคิดเก็บ ไว้กินคนเดียวก็ไม่จำเป็นต้องใช้ลูกเล่นแบบนี้หรอกนะแล้วตอนนี้ มันก็จบแล้วขโมยไก่ก็ไม่ได้เสียข้าวสารไปอีกหนึ่งกำมือธุรกิจ โดนเธอทำให้เสียหายไปแล้วประธานโจวไม่ยอมที่จะร่วมมือกับ บริษัทของเราเธอรู้หรือเปล่าบริษัทเสียหายไปเท่าไหร่? ข้อตกลง การค้ามูลค่ามากกว่าล้านเหรียญถูกความคิดว่าตัวเองถูกอยู่ ตลอดเวลาของเธอทำให้พังลงไปแล้วเธอจ่ายคืนไหวเหรอ?”

หม่าหยิน ยิ่งพูดอารมณ์พลุ่งพล่าน

พ่วงด้วยความเคียดแค้นชิงชังเป็นอย่างยิ่ง หน่วนหยางมองริมฝีปากสีแดงเพลิงเธอกลัวจริงๆว่าหล่อนจะ หายใจไม่ทัน

ตั้งแต่หม่าหยินรับตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการทั่วไปหน่วนหยาง อดทนมาโดยตลอดทุกครั้งที่อดทนจนแทบจะระเบิดออกมาหน่ วนหยางก็จะคิดถึงค่าผ่อนบ้านในแต่ละเดือนค่าเล่าเรียนของ ลูกสาวค่ายาของแม่ขาที่พิการของพ่อและราคาสิ่งของที่สูงขึ้น อาการเก็บกดถูกระงับไว้ทั้งหมดเธอทำได้เพียงแค่ทนทุนทน เท่านั้น

ตอนนี้งานก็หาได้ยากบนถนนมีนักศึกษา ใช้ไม้กวาดกวาด ใบไม้ไปมาราวกับใบไม้ที่ร่วงหล่นในฤดูใบไม้ร่วงนี้เป็นเพียงกลุ่มเดียวเท่านั้นไม่ต้องพูดถึงผู้หญิงที่ยังไม่ได้แต่งงานแถมยังมี ลูกติดหนึ่งคนแบบเธอเลย

อย่างไรก็ตามเมื่อนิ้วมือที่ทำอย่างประณีตสวยงามของหม่า หยินวทิ่มเข้ามาที่หัวของเธอมองดูแล้วเหมือนจะไม่ได้ตั้งใจเมื่อ ดึงมือออกไปก็เกิดเป็นรอยข่วนหนึ่งแถวความโกรธที่เกิดขึ้นใน ใจนั้นไม่สามารถทนได้เธอคว้าแฟ้มเอกสารแล้วฟาดลงไปบนมือ ของหม่าหยิน

“คุณควรรีบออกไปให้พ้นหน้าฉันไม่อย่างนั้นฉันจะไม่เกรงใจ คุณแล้วนะ”นี่เป็นครั้งแรกที่หน่วนหยางโมโหเดือดดาลขนาดนี้ ในออฟฟิศ

หม่าหยินวี่เจ็บปวดจนเสียลุคที่พยายามสร้างไว้เป็นหน่วย หยางเธอ…”

หน่วนหยางลุกขึ้นแล้วเดินไปใกล้เธอ เธอเธอเธออะไรคุณจะ ไม่จบหรือไม่จบโจวเต๋อเชิงเป็นคนยังไงคุณเกือบจะหลอกเด็ก ใหม่ที่เพิ่งเข้ามาคนที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ทางธุรกิจ ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าคุณเป็นคนยุให้คนแซ่โจวใส่ยาในแก้ว เหล้าของฉันคุณมันเป็นคนดีส่วนพวกคนชั่วร้ายจะมาคอยฟ้อง อยู่ที่นี่สินะจิตสำนึกของคุณมันถูกสุนัขกินไปแล้วใช่ไหม? มีเพื่อน ร่วมงานอย่างคุณมันช่างเป็นความอัปยศของฉันจริงๆคุณเจ้า นายอย่างมากฉันก็แค่ไม่ทำงานนี้แล้ว!

แรงโต้กลับนี้ทําให้สวอนตกใจจนอ้าปากค้างมีคำพูดโด่งดัง ที่ใครคนหนึ่งกล่าวเอาไว้ว่า อย่าระเบิดในความเงียบเพราะในความเงียบจะระเบิดออกมา

ผู้หญิงที่ระเบิดความโกรธออกมานั้นน่ากลัวมากจริงๆ