ตอนที่10เธอเห็นอะไรมาเหรอ

หาที่นั่งและนั่งลงแล้วพนักงานเสิร์ฟก็นำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟจน ครบ

ไหวหันไปมองดูถุงที่อยู่ข้างๆเธอหลายใบ“ฮั่วเธอออกมาเดิน เล่นบ้างแล้วหลายวันมานี้ฉันเบื่อแทบตายไม่แม้แต่จะโทรหาฉัน ไม่สนใจกันจริงๆ

ถึงแม้จะพูดว่าไม่พอใจแต่หน่วนหยางรู้ว่าหล่อนก็แค่พูดพูดไป

เท่านั้นผู้หญิงคนนี้ปากคมเป็นมืดใจอ่อนเป็นเต้าหู้

“ฉันลาออกแล้วเธอเอ่ยกับไหวอย่างราบเรียบ

“เธอลาออก?”ไหวี่มองเธออย่างไม่น่าเชื่อ

หน่วนหยางเล่าถึงเรื่องที่เธอลาออกอย่างเรียบง่ายอีกครั้งไห เกือบจะตบโต๊ะลงไปนั่งตัวดีไร้ยางอายไปคิดบัญชีกับหล่อน เถอะ”

หน่วนหยางยิ้มแล้วส่ายหัว

ไหวี่ขุ่นเคืองจนไม่สงบ หรือว่าเธอจะยอมให้หล่อนหลังเธอ แล้วอีรดหัวเธออย่างนี้เหรอ?”

หน่วนหยางแทบจะพ่นน้ำชาที่เพิ่งดื่มเข้าไปออกมาคำพูดของ ผู้หญิงคนนี้ไม่ต้องสยองขวัญขนาดนี้ก็ได้ยังไงก็เป็นคุณนายน้อย ของชนชั้นสูงไม่มีความเป็นกุลสตรีสักนิดเลย
“เก่าไม่ไปใหม่ก็ไม่มาเปลี่ยนสภาพแวดล้อมดูก็ไม่เลวฉันคิด ว่าการมองหางานที่เท่าเทียมกันน่าจะเป็นการยากเพราะมีปัญหา เรื่องเวลา”

“ถ้าเธอมีปัญหาอะไรเรื่องเงินก็เพียงแค่บอกฉันโดยตรงไห มาโดยตลอดว่าชีวิตของเธออยู่ในสถานการณ์ที่ยากจนข้นแค้น ตกงานแน่นอนว่าผ่านไปอย่างยากลำบากแน่ๆ

“วางใจเถอะถึงฉันจะหิวแต่ก็ไม่ให้ลูกทูนหัวของเธอต้องหิวอยู่ แล้วใช่ไหม?ภายในหนึ่งเดือนถ้าสามารถแก้ปัญหาเรื่องงาน ใหม่ได้ก็ไม่มีปัญหาอะไรถ้าแก้ไขไม่ได้จริงๆ ค่อยขอยืมเงินเธอละ กัน”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนหน่วนหยางคงไม่เกรงใจหล่อนอย่างแน่นอน แต่ว่าคราวนี้เธอมีความลังเลเล็กน้อย

อันที่จริงแล้วชีวิตในตระกูลเก๋งของไหวี่ก็ไม่ด้สวยงามอย่างที่

แสดงออกมาทั้งหมดต้องดูสีหน้าผู้คนและฟังคนซุบซิบนินทา

ยังจำได้มีครั้งหนึ่งที่โทรไปหาไหวี่ที่ตระกูลเก่งคนที่รับสายคือ แม่สามีของไหวี่หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เอาเสียเลยว่า”โทรผิด แล้วไม่มีคนๆนี้”

ในตอนนั้นเธอจ้องมองมือถืออยู่สักพักภายในใจเต็มไปด้วย ความรู้สึกหลายหลายแต่ไม่มีรสชาติเลย

“ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็ไปที่บริษัทของเซินหลินเถอะฉันจะให้เขา เตรียมตำแหน่งไว้ให้เธอยังไงเธอก็มีความสามารถจะต้องไม่เลว ร้ายกว่าที่เดิมแน่ๆ “ไหวี่เสนอขึ้นมาดูเหมือนว่าเธอตื่นเต้นกับข้อเสนอนี้อยู่เล็กน้อย

“เรื่องนั้นตอนนี้ความสัมพันธ์ของเธอกับสามีเป็นยังไงบ้าง? หน่วนหยางเพิ่งจะเอ่ยถามออกไปเธอก็คิดอยากจะกัดลิ้นตัวเอง ให้ขาดเดิมเธอไม่ได้อยากจะพูดเลยแต่เธอก็ซ่อนสิ่งที่อยู่ในใจ ไม่ได้

ถ้าหากไหวีให้คำตอบที่เด็ดขาดและชัดเจนกับเธอคำถามของ

เธอก็จะหยุดลงเท่านี้

เพราะสุดท้ายแล้วการถามขึ้นมาถึงความรักสามีภรรยาของ ผู้คนเป็นเรื่องที่ไม่มีเหตุผลมันน่าเบื่อและเธอเองก็ไม่ใช่พวกชอบ ซุบซิบนินทา

ควันสีขาวที่ลอยพวยพุ่งขึ้นจากหม้อไฟรอยยยิ้มของไหว ค่อยๆลดตกลงมานอกจากน้ำซุปที่กำลังส่งเสียงเดือดอยู่แล้ว บรรยากาศก็สงบเงียบจนทำให้คนรู้สึกไม่สบายใจ

หน่วนหยางยิ้มและเตรียมที่จะบอกว่าตัวเองโดยการซุบซิบ นินทาหลอกหลอนมาเท่านั้นดังนั้นไหวี่ไม่ต้องเก็บไปใส่ใจแต่ ทว่าไหวี่กลับเปิดปากในตอนนี้เองว่า “เธอเห็นอะไรมาเหรอ?”

ครั้งนี้เป็นตาของหน่วนหยางที่เงียบไปบ้าง

ผ่านไปสักพักให้วี่ก็หยิบตะเกียบขึ้นมาคืบเนื้อชิ้นใหญ่และผัก ออกมาจากหม้อแล้วเป่าสองสามครั้งแล้วใส่เข้าไปในปากโดย ไม่คำนึงถึงอุณหภูมิของน้ำซุปเคี้ยวใหญ่ไปพลางพร้อมกับ เอ่ยว่า“ฉันรู้มานานแล้วล่ะว่าเขาเลี้ยงดูคนรักอยู่ข้างนอกแล้วยัง มีมากกว่าหนึ่งคนคาดว่าเปลี่ยนทุกวันทั้งอาทิตย์ก็ยังไม่เลยตั้งแต่นักศึกษาไปจนถึงเลขาหรือนางแบบนักแสดงสถานะของ แต่ละคนก็ไม่เหมือนกันคนนั้นที่เธอเห็นสวยเหมือนฉันไหมล่ะ?”

ไหวในเวลานี้ทำเหมือนกับพูดคุยเรื่องของคนอื่นน้ำเสียงสงบ ราบเรียบแต่ว่าความเจ็บปวดในดวงตาถึงอย่างไรก็ไม่สามารถ ปิดบังไว้ได้