ตอนที่1อันตรายมาเยือน

เส้นทางคดเคี้ยวบนไหล่เขาเต็มไปด้วยทางโค้งมากมายทิวทัศน์ ระหว่างทางสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์เมฆเคลื่อนตัวขึ้นไปรวมกับ หมอกที่นี่เป็นสถานที่พักที่ทำให้คนลังเลที่จะจากไป

“เอี๊ยด!”การเสียดสีอย่างรุนแรงและเสียงของการชนได้ ทําลายความสงบสุขในป่าทันที

บีเอ็มดับเบิลยูขับลงจากเขาราวกับว่าสูญเสียการควบคุม ความเร็วของรถเป็นไปอย่างบ้าคลั่งบางครั้งก็กระดอนไปมาอยู่ สองสามครั้งเป็นไปอย่างรวดเร็วและอันตรายราวกับกำลังเข้า ร่วมอยู่ในสนามแข่งแรลลี่ที่คาดเดาไม่ได้ว่าจะอยู่หรือตาย

ตรงที่นั่งคนขับเป็นชายหนุ่มอายุน้อยคนหนึ่งใบหน้าหล่อ เหลาสงบนิ่งไม่มีอาการตกใจเลยมีเพียงมุมปากที่ยกขึ้นเป็นรอย ยิ้มเย้ยหยันนิดๆเท่านั้น

คนที่อยู่ในรถขยับมือและเท้าดูเหมือนว่าต้องการที่จะฆ่าเขา แต่ถ้าหากจะต้องตายอย่างง่ายดายขนาดนี้มันจะไม่เป็นการ ยอมคนเหล่านั้นง่ายดายเกินไปเหรอมันจะสมหวังดั่งใจเกินไป หรือเปล่า?

มันไม่ง่ายดายขนาดนั้นหรอกต่อให้เขาตายเป็นผีเขาก็ไม่ ปล่อยพวกนั้นไป

ในลําคอของชายหนุ่มเปล่งเสียงแปลกๆออกมาอีกทั้งยังมีรอยยิ้มเหยียดหยามแต่ว่าท้ายที่สุดรถยนต์บีเอ็มดับเบิลยูก็ไม่ สามารถต้านทานแรงเฉื่อยที่ถูกเร่งด้วยความเร็วสูงได้เมื่อเขาถูก โยนจนกลิ้งลงจากภูเขาท้ายที่สุดแล้วมันก็เกิดการระเบิดกลาย เป็นเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำและกลิ้งลงไปตามไหล่เขาที่สูงชัน

ในวันรุ่งขึ้นหัวข้อข่าวของหนังสือพิมพ์บางฉบับก็ลงว่า เขา คนซื่อประธานคนใหม่ของชื่อถูกฆ่าบนรถแม้แต่กระดูกก็หาไม่ พบ

บางคนดีใจและบางคนก็เศร้าใจ

เจ็ดวันต่อมาภายในโรงพยาบาลนายแพทย์และนางพยาบาล ที่ไม่รู้จะแก้ไขปัญหาเช่นไรจะถูกเตะโด่งออกมาจากหอผู้ป่วย

ที่ข้างหน้าต่างในยามที่พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าในขณะนี้ชาย

หนุ่มเหมือนสัตว์ที่ถูกขังในกรงที่มืดมิดดวงตาสีดำเข้มนั้นพร่ามัว

และสูญเสียการมองเห็น

ภายในช่วงหนึ่งนาทีที่เขากระโดดออกจากรถนั้นได้คิดถึง ความเป็นไปได้หลายพันรูปแบบแขนอาจจะขาดหรือขาอาจจะหัก แม้กระทั่งความตายแต่ไม่ได้คิดเลยว่าจะกลายเป็นคนตาบอด มองไม่เห็นอะไรเลยโลกทั้งใบมืดมิดคนแปลกหน้าพยายามจับ ความรู้สึกของเขาถึงแม้ว่าในวันปกติธรรมดาเขาจะอ่อนโยน ราวกับหยกแต่ก็สามารถมีความรุนแรงเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ ได้

มีเสียงถอนใจเบาๆลากยาวอยู่ข้างๆหูของเขาแล้วก็เอ่ยปากที่ เหมือนเป็นการดูถูกเหยียดหยามออกมา
“นอกจากหน้าตาดีแล้วก็ไม่มีอะไรดีเลยกลายเป็นคนที่ไม่ทำ อะไรอะไรเลยน่าเสียดายจริงๆ

“คุณเป็นใคร?”ดวงตามืดบอดไปแล้วแต่หูของเขากลับคมชัด อย่างผิดปกติเขารู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงยี่สิบ เซนติเมตรเจ้าของเสียงควรจะเป็นเด็กผู้หญิงอายุน้อย

“คนที่ช่วยชีวิตคุณเอาไว้ยังไงล่ะ

ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะมองไม่เห็นแต่การป้องกันตัวก็ไม่ได้ขาด หายไป ทำไมคุณถึงช่วยผม?”

“เฮ้คุณนี่มันแปลกนะฉันช่วยคุณด้วยความตั้งใจดีแต่คุณกลับ สงสัยแรงจูงใจของฉันน่าเบื่อหน่ายจริงๆเลยแม้แต่สามเณรยังรู้ เลยว่าช่วยคนหนึ่งชีวิตดีกว่าเจดีย์เจ็ดชั้น เด็กผู้หญิงดูเหมือนจะ โกรธขึ้นมาแล้ว

“คุณเป็นแม่ชีเหรอ?”มีวัดเล็กๆอยู่บนเขาและบางคนก็มักจะ ไปที่นั่นเขาเองก็รู้จักและมันน่าเสียดายเพราะที่นั่นมีกระดิ่งเงินที่ มีคุณภาพเสียงที่คมชัด

“เฮอะโลกมนุษย์มีสีสันตั้งมากมายทำไมฉันต้องวิ่งไปยังสถาน ที่ที่ธาตุทั้งสี่นั้นว่างเปล่าเพื่อเคาะไม้และสวดมนต์อมิตาพุทธทุก วันด้วยที่จริงแล้วคือคุณเยวคูนถ้าหากชีวิตนี้คุณไม่เหลืออะไรที่ จะรักได้แล้วฉันก็ไม่รังเกียจที่จะส่งคุณไปชำระล้างและยกระดับ จิตใจที่วัดเพราะห่างจากที่นี่แค่สิบเจ็ดสิบแปดไมล์เท่านั้นเอง แล้วฉันก็เป็นคนดีที่สามารถทำได้ด้วย

ดวงตาที่มืดมนของชายหนุ่มเหมือนกับถูกโจมตีขึ้นมาทันที”คุณรู้จักชื่อของผมได้ยังไง?