ตอนที่12คุณลักษณะที่ได้มาตรฐาน

หลังจากนั่งยองๆอยู่ครู่นึงก่อนจะพูดอย่างช้าๆ“ฉันอยู่ที่ ประตู”โทรศัพท์ถูกตัดสายไปเธอเกลียดเสียงโทรศัพท์จริงๆ ทำให้คนรู้สึกเงียบเหงาเป็นพิเศษเธอลูบหัวตัวเองที่โขก เบาๆและทันใดนั้นก็นึกถึงปัญหา

“เจ็บจะตายแล้ว!”เธอหมอบลงกับพื้นแล้วบ่นเบาๆสายตา จ้องมองรถที่ผ่านไปมาหัวใจของเธอว่างเปล่าเธอคิดถึงบ้าน ตอนนี้ไม่เพียงแค่แตกเป็นเสี่ยงๆแม้แต่คนสนิทชิดใกล้ก็ยัง ไม่มีหนทางได้เจอทัตติหลังจากแต่งงานกับเทพทัตก็หาย ไปเลยเขาก็คงจะผิดหวังใจตัวของพี่ด้วยใช่มั้ย?

ตุงคนหน้าตาเคร่งเครียดเขาขับรถราวกับเหาะแล้ววนมา ที่ประตูแต่ก็ไม่พบคนของเขาเมื่อกำลังจะโทรศัพท์สายตา ของเขาเหลือบมองโดยไม่ได้ตั้งใจและสังเกตเห็นผู้หญิง คนหนึ่งหมอบอยู่ใต้เสาไฟฟ้าตอนนี้เธอเหมือนเด็กกำพร้าที่ จ้องมองไปที่รถผ่านไปมาด้วยความหงอยเหงาเขาขับรถไป อย่างช้าๆตอนแรกเขาโกรธมากแต่พอเห็นเธอในตอนนี้แล้ว ความรู้สึกนั้นก็หายไป

พระเจ้ารู้ว่าเขาซื้อของใช้เสร็จกลับมาแล้วพบกับห้องว่าง นั้นเป็นยังไงเหมือนกับว่าเขาถูกหลอกคิดว่าเธอหนีไปแล้ว และโกรธจนโทรเรียกเธอกลับ

ทันใดนั้นเขาจอดรถที่หน้าเธอเปิดประตูลงจากรถไปยืน อยู่ต่อหน้าเธอจ้องมองเธอสักพักโดยไม่พูดอะไรออกมาสัก
แก้วใจเงยหน้าขึ้นโดยที่ยังมีคราบน้ำตาก่อนจะหัวเราะ อย่างฝันๆ คณมากแล้ว”

“เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?”

เธอลุกขึ้นยืนและรู้สึกถึงอาการเหน็บชาที่ขาเธอมองที่เสา อย่างขมขื่น”เมื่อกี้ตอนคุยโทรศัพท์ไม่ทันระวังหัวเลยโขก กับเสา

“คุณโง่หรือเปล่า?ถนนตั้งกว้างแต่เดินชนเสาสมน้ำหน้า

พูดตอกหน้าคนได้ดีจริงๆแก้วใจมองเขาแล้วพูดอย่างเย็น ชา”ฉันเต็มใจชนคุณมีปัญหาอะไรมั้ย!”พูดเสร็จก็เดินไปที่ รถแต่เธอยังเดินไม่ถึงเขาก็คว้ามือเธอได้ทันก่อนเขาจ้อง มองไปที่ดวงตาแดงก่ำของเธอเสียงยังคงไร้ความรู้สึกเจ็บ มั้ย? ”

“ตลกชนแล้วจะไม่เจ็บเหรอ?”

“ผมดูหน่อย”มือของเขาวางอยู่บนหัวของเธอเมื่อกี้เธอชน ใจแล้วมันก็เริ่มบวมแล้วไม่แปลกที่เธอจะร้องไห้มันก็คงจะ เจ็บจริงๆ”โง่จริงๆคุณยังเป็นเด็กๆอยู่หรือไงคุณโตแล้วจริงๆ หรือเปล่าฮึ?”

เธอเข้าไปในรถหลังจากถูกเขาบ่นให้ไม่ใช่ความผิดของ เธอสักหน่อยเขาก็เอาแต่บ่นเธอด่าเธอว่าโง่ และด่าจนเธอ คิดว่าเธอเป็นคนโง่แล้วจริงๆเนี่ย
หยิบโทรศัพท์ออกมาดูเวลาและสังเกตว่าเวลาเพิ่งจะผ่าน ไปเพียงยี่สิบนาทีเท่านั้นซึ่งจากที่พักเขากับที่นี่ห่างกันใช้ เวลาสี่สิบนาทีผู้ชายคนนี้บินมาหรือยังไง?

“คุณจะรีบมาหาฉันทำไม?”เธอพิงหน้าต่างรถพร้อมถาม ด้วยอารมณ์ที่สับสนตอนพลบค่ำไม่ใช่เพิ่งจะไปกินข้าวกับผู้ หญิงมาไม่ใช่หรือไงทำไมถึงมีเวลามาหาเธอ?

เธอควรที่จะรู้สึกดีมั้ยสีหน้าของตุงคินมืดลึกลง“ตอนนี้สาม ทุ่มครึ่งผู้หญิงที่แต่งงานแล้วไม่ใช่ว่าควรที่จะอยู่บ้านเหรอ? แต่คุณหนีออกมาดื่มเหล้า?”

ปากของแก้วใจสั่นเล็กน้อยหัวข้อสนทนานี่ถูกหยิบยกขึ้น มานี่เธอไม่ได้ชนเสาไฟฟ้าจนเพี้ยนไปใช่มั้ย?

“ฉันฉันก็ไม่ได้ดื่มเยอะ”

จะบ้าตายทำไมเมื่อกี้เธอถึงดื่ม?ทำไม?ถึงแม้ว่าเธอจะดื่ม ไม่มากนักแต่เธอก็ไม่กล้าที่จะโกหกต่อหน้าตุงคืนเขาเป็น ทนายความเธอจะไม่ถูกจับได้เหรอถ้าโกหก?

“ไม่ได้ดื่มมาก?”ตุงคินเลิกคิ้ว“แก้วใจถ้าผมไม่โทรไปคุณ จะกลับมามั้ย?”

คำถามนี้มากเกินไปแล้วเธอคิดว่าเขาจะไม่กลับมาจะว่า ไปแล้วไปกินข้าวกับผู้หญิงจากนั้นจะไม่ไปหาอะไรสังสรรค์ หลังจากนั้นเลยเหรอ?จะมาสนใจเธอทำไม?
แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นกับเธอตุงคืนกำลังใส่ใจเธอ จริงๆ!

“ฉันฉันให้เวลากับคุณไง”

“ให้เวลา?”ตุงคินยิ้มเย็นเขาไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูดให้ เวลาอะไร?

แก้วใจเชิดหน้าขึ้นมองเขาถ้าเขาไม่รู้เขาจะไปกินข้าวกับ ผู้หญิงได้ยังไงแล้วจะไม่ให้เธอดื่มเลยเหรอ?เขาเหิมเกริม เกินไปแล้วหรือเปล่า?

“มองผมแบบนี้หมายความว่ายังไง?หรือผมพูดอะไรผิด ไป?”เขาพูดอย่างเย็นชา

“คุณว่าฉันได้แต่ตอนเย็นคุณไปกินข้าวกับผู้หญิง?แต่บอก ว่ามีประชุมกินข้าวกับผู้หญิงคือการประชุมเหรอ?”แก้วใจ มองเขาด้วยท่าทีเหยียดหยาม คิดว่าเธอไม่รู้เหรอ?

เสียงเบรกรุนแรงดังขึ้นเขาจอดรถไว้ริมทางแล้วมองเธอ เขากระตุกมุมปากขึ้นเอนตัวลงมาระดับคางของเธอ”คุณรู้ ได้ยังไงว่าผมไปกินข้าวกับคนอื่น?”

“ถ้าไม่อยากเป็นอะไรก็อย่าขยับมือ”เธอส่ายหัวและ พยายามเบี่ยงหน้าออกแต่ก็ถูกเขาจับไว้ทันใดนั้นเธอก็รู้สึก มึนงงและเกิดความรู้สึกแปลกๆ

ตุงคืนจ้องเข้ามาที่ดวงตาของเธอมุมปากยกขึ้นอย่างมีเลศนัยก่อนจะเข้ามาใกล้เธอย่างช้าๆและกระซิบถาม คุณ หึงเหรอ?”หึง?เขาคิดอะไรเยอะเกินไปหรือเปล่า?เธอจะไป หึงได้ยังไงกัน?

“คุณคิดมากเกินไปแล้ว”เธอหายใจไม่คล่องคอรู้สึกถึง ความเย็นของริมฝีปากเขาอีกทั้งยังถูกเขาเม้มอย่างแรงอีก ด้วยความแข็งแกร่งของเขาทำให้เธอรู้สึกประหม่าจนทำ อะไรไม่ถูก

เธอรู้สึกว่าตอนนี้สมองของเธอถูกทำลายไปแล้วรู้สึกถึง ความว่างเปล่าที่อยู่ในหัวแม้แต่จังหวะการเต้นของหัวใจก็ ผิดปกติมันเต้นรัวเร็ว

“ผมชอบที่คุณหึงแบบนี้”เขาหัวเราะและเริ่มขับรถใหม่

เธอรู้สึกถึงความโง่เขลาที่ไม่รู้จะตอบโต้เขายังไง หมายความว่ายังไง?ชอบที่เธอหึง?เธอนึงที่ไหนกันเขา ความรู้สึกไวเกินไปหรือเปล่า?

“คุณทนายตุงคิน”

“คินหรือสามีของคุณ”มุมปากของเขายกยิ้มเล็กน้อยดู เหมือนว่าตอนนี้เขาจะอารมณ์ดี

แก้วใจสูดลมหายใจเข้าลึกๆและหัวเราะออกมาก คุณสามี คุณเข้าใจผิดแล้วล่ะฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น

“ผู้หญิงคนนั้นคือน้องสาวของผมและเธอมีขนาดตัวใกล้เคียงกับคุณก็เลยรบกวนให้เธอมาดูเสื้อผ้าช่วย

เขาทำอะไร?กำลังอธิบายให้เธอฟัง?เรื่องนี้ชักจะไปกัน ใหญ่แล้ว!แก้วใจเม้มริมฝีปากและเธอยังรู้สึกถึงสัมผัสของ เขาที่ริมฝีปากอยู่ช่างมันอย่าโง่สิถ้าอธิบายต่อไปตุงคืนก็จะ ต้องโกรธแน่ๆ

ตลอดทางนั้นมีแต่ความเงียบไปจนถึงอพาร์ทเมนต์แก้วใจ รู้สึกประหลาดใจกับรองเท้าแตะกระต่ายที่วางอยู่หน้าประตู และยังมีหมีสีฟ้าอยู่ข้างๆตุงคินดูเหมือนจะรู้ว่าเธอประหลาด ใจจึงอธิบายอย่างช้าๆ ประชุมเสร็จก่อนเวลาก็เลยถือโอกาส ซื้อของใช้มา”

สวมรองเท้าแตะนั่นเดินเข้าไปแล้วดวงตาเต็มไปด้วย ประกายรอยยิ้มราวกับพอใจในสิ่งที่เขาเลือก

“นี่คือเตรียมไว้ให้ฉันเหรอ?”

“ไม่ชอบก็ไม่ต้องใส่

ประโยคเย็นชานั่นทำให้เธอขมวดคิ้วเอาเถอะนี่คือเสียง ปกติของเขาไม่ว่าจะสักกี่ชาติก็ยังเป็นแบบนี้เธอจึงตอบด้วย รอยยิ้ม ชอบ ชอบมาก

ผู้เขียนจะต้องทำความเข้าใจถึงแม้ว่าตุงคินจะเป็นคน ประเภทดื้อรั้นแต่ถ้าจำเป็นก็ต้องแสดงให้เห็นเดินถึงห้องน้ำ เธอก็พบว่าถูกแทนที่ด้วยสีฟ้าและสีชมพูซึ่งง่ายต่อการ แยกแยะ
แสร้งทำเป็นโฟกัสกับการล้างหน้าก่อนจะค่อยๆกลับไปที่ ห้องและมองไปที่ตุงคินเขาพิงหลังของเขาอ่านหนังสืออยู่ เขาดูเคร่งขรึมและเย็นชา

“นั่นอะไรฉันต้องการพักผ่อนแล้ว”

เขาเลิกคิ้วขึ้นส่งเสียงในลำคอตอบรับ

แก้วใจกัดริมฝีปากแล้วก็สวมเสื้อนอนลงที่เตียงแต่ใจของ เธอเต็มไปด้วยความคิดหลายวันมานี้ยุ่งมากเลยลืมที่จะพูด กับตุงคินเกี่ยวกับพ่อของเธอไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง?เธอ อยากรู้คำตอบอย่างมาก

“ตุงคิน”

“คุณเรียกผมทำไม?”เขาทิ้งหนังสือไว้ข้างๆมองไปที่เธอ อย่างเย็นชาราวกับกำลังจะเตือนบางอย่าง

เธออดไม่ได้ที่จะยิ้มแต่ในใจกำลังด่าเขา“คุณสามีเกี่ยวกับ อดีตนายกคุณไม่ประชุมแล้วเหรอ?ผลเป็นยังไงบ้างคะ?”

ตุงคินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยก็จะยิ้มเล็กๆมือข้างหนึ่งจับที่ หัวแล้วมองมาที่เธอซึ่งเธอกำลังคาดหวังรอยยิ้มลึกลับขึ้น เพราะดูเหมือนเธอจะรอฟังคำตอบเป็นอย่างมาก

“การฟ้องร้องคดีของอดีตนายกผลกระทบค่อนข้างใหญ่ คุณอยากรู้อะไรล่ะ?”
“เขาจะถูกลงโทษมั้ย?”แก้วใจมองออกไปราวกับกลัวสิ่งที่ เกิดขึ้น

ดวงตาของตุงคินเฉยเมยโดยไม่หันมามองเธอใช่

“คุณทําได้”

“ผมไม่อยากเขาไปแทรกแซงเรื่องนี้”ตุงคืนรู้ว่าเธอกำลัง จะพูดอะไร”ช่วงนี้พวกเราจะยุ่งมากไม่จำเป็นที่จะต้องไปยุ่ง เรื่องของคนอื่น”

เขาจะเป็นคนอื่นได้ยังไง?เขาคือพ่อนะแก้วใจรู้สึกผิดหวัง จึงซุกหน้าลงใต้ผ้าห่มดวงตาเห่อร้อนเขาจะต้องถูกลงโทษ จริงๆใช่มั้ย?เธอไม่เชื่อว่าพ่อของเธอทำผิดกฎหมายเรื่อง ทั้งหมดมันไม่จริงไม่เป็นความจริง!

แต่ทำไมตุงคินเหมือนรู้อะไรบางอย่าง?ถึงกับรังเกียจพ่อ ของเธอหรือเขาจะรู้ว่าเธอคือลูกสาวของอดีตนายก?

ใจของเธอเริ่มเป็นทุกข์และเริ่มสงสัยว่าตุงคินพูดถูกหรือ ไม่แล้วเขาจะสามารถช่วยเธอได้มั้ย?

คืนนี้แก้วใจแทบจะไม่ได้หลับนอกจากนี้ยังมีอาการปวด หัวอย่างรุนแรงในตอนเช้าหลังจากดื่มเธอลุกขึ้นนั่งและมอง ผู้ชายที่นอนอยู่ข้างๆก่อนจะเดินไปที่ห้องครัวอย่างเงียบๆ

หลังจากที่ดื่มน้ำอุ่นก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเธอจึงเดินไปที่ตู้และ พบกับกล่องยา
“คุณกําลังหาอะไร?”

ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นและเธอตกใจจนตัวสั่นมองไปที่ ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าประตูด้วยชุดกีฬาหลวมๆจ้องมองมา ที่เธอ

“ฉันปวดหัว”

“ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเราจะออกไปข้างนอกกัน

เอาเถอะแก้วใจถอนหายใจอย่างไม่เต็มใจและเดินไปอาบ น้ำเปิดดูตู้เสื้อผ้าก็พบว่ามีเสื้อผ้าผู้หญิงเต็มตู้แสดงว่าเขา พูดเมื่อวานนนี้คือเรื่องจริงเขาซื้อเสื้อผ้าให้เธอจริงๆ

ไม่เพียงแค่ซื้อเสื้อผ้าให้เธอเท่านั้นขนาดที่เขาซื้อมาก็ไม่ เลวทำไมสายตาเขาแม่นยำอะไรขนาดนี้?

แก้วใจไม่ได้คิดอะไรมากหยิบเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีนขึ้น มาแต่ประตูก็เปิดออกก่อน

“ตุงคิน!ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้า!”เธอกรีดร้องและหยิบเสื้อผ้า ขึ้นมาปิดเธอจ้องมองไปที่เขาที่อยู่ประตูผู้ชายไร้มารยาท ไม่รู้จักเคาะประตู

ชายที่ยืนอยู่หน้าประตูปรากฏซึ่งรอยยิ้มน้ำเสียงของเขา ไม่มีความตกใจอยู่เลยออกมากินข้าวเช้าได้แล้วไม่งั้นจะได้ กินยาแก้ปวดท้อง”
ตุงคินทำข้าวเช้าให้เธอ?

ในใจรู้สึกอบอุ่นขึ้นทันทีถึงเขาจะอารมณ์ร้ายแต่เขายังมี คุณลักษณะที่ได้มาตรฐาน