ตอนที่1 มีค่าแค่ 250 บาท

ค่ำคืนที่ปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำหนาทึบกระจายอยู่ทั่ว ท้องฟ้า ตามด้วยเสียงฟ้าร้องสนั่นหวั่นไหวและพายฝนที่ ตกลงมาอย่างหนัก

บนถนนปรากฏรถสีดำคันหนึ่งขับไปอย่างรวดเร็ว ที่ปัด นําฝนที่ปิดไปมาทำให้สามารถมองเห็นใบหน้าหล่อเหล่าที่ กำลังหงุดหงิดได้อยู่ราวๆ

“แม่ นี่เป็นเรื่องใหญ่ของชีวิต ผมจัดการเองได้ แม่เอาแต่ เร่งผม ผมก็ไม่รู้จะไปหาสะใภ้จากที่ไหนมาให้หรอก พวกผู้ หญิงที่แม่แนะนำให้ ผมก็ไม่ชอบ”

เอี๊ยด—

รถเบรคอย่างรุนแรงจนนำรอบๆสาดกระเซ็น

ร่างเล็กๆร่างหนึ่งล้มลงข้างหน้ารถเขา พายุฝนยังคงตก อย่างหนัก ที่ปัดน้ำฝนที่ยังคงปัดไปมาทำให้สามารถมอง เห็นคนบนรถได้อยู่รางๆ

เขาไม่ได้ลงไปจากรถ ดวงตาคมมองไปที่คนที่อยู่หน้ารถ พร้อมแสยะยิ้มมุมปากอย่างเย้ยหยัน

ผ่านไปสักพัก ผู้หญิงร่างเล็กก็ลุกขึ้นมา ฝนที่ตกหนัก ทำให้เธอลืมตาขึ้นได้อย่างยากลำบาก เธอค่อยๆเดินไป เคาะกระจกรถฝั่งของเขา
เขาลดหน้าต่างลง เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลา แต่ใน เวลานี้กลับเต็มไปด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

“นี่คุณไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษสักหน่อยเลยหรอ ขับรถ ชนคนอื่นแล้วยังไม่ลงจากรถอีก” หญิงสาวตัวสั่นเล็กน้อย ริมฝีปากของเธอเปลี่ยนเป็นสีม่วงเพราะความหนาวเย็น ผม ของเธอเปียกลู่ เธอยืนอยู่ท่ามกลางสายฝน ปรากฏใบหน้า ที่สวยงามอย่างเป็นธรรมชาติ

“คุณแน่ใจนะว่าผมชนคุณ ไม่ใช่คุณชนผม” เขายกยิ้มมุม ปาก ดวงตาสีดำสนิทฉายแววตาวาวโรจน์ มองเธอขึ้นลง ตั้งแต่หัวจรดเท้า “กล้าจัดฉากทำถึงขนาดนี้ก็ถือว่าใจถึงอยู่ เหมือนกัน”

“คุณ” หญิงสาวโกรธจนตัวสั่น ถลึงตาใส่เขา “ยังไงคุณก็ ชนฉันแล้ว คณต้องรับผิดชอบ”

“รับผิดชอบ อย่าบอกนะว่าผมต้องเอาตัวเข้าแลกเพื่อรับ ผิดชอบคุณเลยน่ะ” ใบหน้าของตุงคืนเต็มไปด้วยความ ขบขัน เขาหยิบกระเป๋าเงินของเขาออกมาและดึงเงิน จํานวนสองร้อยห้าสิบบาทออกมายื่นออกไปนอกหน้าต่าง

“แค่สองร้อยห้าสิบบาท” ดวงตาของหญิงสาวเบิกกว้าง แล้วจ้องมองเขาอย่างไม่น่าเชื่อ ปากเล็กๆของเธอพูดออก มาด้วยความโกรธ

“น้อยไปหรอ” ใบหน้าตุงคินยกยิ้มเยาะ แสดงถึงการ เหยียดมากขึ้นเรื่อยๆ เขาโยนเงินออกไป กดปิดกระจกและขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

แก้วใจโดนน้ำสาดใส่อีกครึ่ง เธอลูบน้ำบนใบหน้าออก สายตาจับจ้องไปทางที่รถคันนั้นขับไกลออกไปด้วยสายตา ยากจะคาดเดา

Moon night สถานบันเทิงที่ใหญ่ที่สุดในเมือง S

แก้วใจกำลังยืนอยู่ข้างหลังผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่แต่งตัวด้วย เสื้อผ้าน้อยชิ้น ด้วยความที่กระโปรงของเธอสั้นจึงทำให้เธอ ต้องคอยดึงลงอยู่เรื่อยๆด้วยความไม่มั่นใจดวงตากลมโต ของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“อยู่นิ่งๆเถอะ ควรมากลัวว่าถึงเธอจะอยากใกล้ชิดเขาแทบ ตาย เขาก็ไม่เอาจะดีกว่า”

ผู้จัดการ Arik เหยียดนิ้วออกไปอย่างมีจริตจะกร้าน เสื้อ เชิ้ตสีขาวสว่างและกางเกงทรงระฆังสีสันสดใสนั้นทำให้ เธอดูโดดเด่นเป็นอย่างมาก

“จะไม่มีปัญหาจริงๆหรอคะ”

“จะมีปัญหาอะไรได้ล่ะ ถ้าอยากเข้าใกล้เขา นี่ก็เป็นเพียง โอกาสเดียว เธอคิดดีแล้ว” Arik มองเข้าไปในตาของเธอ สักครู่หนึ่ง ก่อนจะผลักประตูห้องพิเศษเดินนำสาวๆเข้าไป

แก้วใจกัดริมฝีปากพร้อมมองตามหลังของคนที่เดินเข้าไป ในห้องนั้น ภายในห้องพิเศษเต็มไปด้วยควันบุหรี่และแสงไฟสลัว

เธอหายใจเข้าลึกๆ เพื่อคลายความกังวล ค่อยๆเงยหน้า ขึ้น ท่ามกลางผู้ชายตัวใหญ่เหล่านั้นเธอก็ได้พบเขา เขานั่ง หลบอยู่ในมุมหนึ่ง ในมือถือบุหรี่และมีควันค่อยๆลอยขึ้นมา อย่างช้าๆ ริมฝีปากหนาหยักยกขึ้นเล็กน้อย สายตาเขาพร่า มัวไปด้วยควันบุหรี่ เขาส่งกระแสความกดดันออกมาโดย รอบจนน่าอึดอัด

“คุณอัยการ ไม่ทราบว่าในนี้มีคนเข้าตาคุณบ้างไหม” บอ สหวางนั่งอยู่กลางโซฟา ในมือถือซิการ์ค่อยๆเปิดปากพูด ใช้สายตากวาดมองไปยังผู้หญิงที่ยืนเรียงแถวอยู่ข้างหน้า

“บอสหวางเป็นลูกค้าประจำของเรา เด็กๆที่นี่เป็นอย่างไร คุณย่อมรู้ดี” เอริคยิ้มประจบประแจง

“นี่เป็นเด็กใหม่เพิ่งมาของที่นี่ค่ะ เหมาะกับคุณอัยการ แน่นอน” Arik ผลักแก้วใจออกมา พร้อมส่งสายตาอย่างสื่อ ความหมายไปให้

ตุงคินหรี่ตาลง ใช้สายตาคมดั่งมีดประเมินมองเธอ มุม ปากเผยรอยยิ้มร้ายน้อยๆ “ผมไม่ชอบแบบนี้ เธอไม่เลว”

เขาชี้ไปที่ผู้หญิงที่ใส่ชุดลายเสือดาวร้อนแรงข้างๆแก้วใจ ผู้หญิงคนนั้นยกยิ้มและรีบเดินไปหาเขาทันที

“เดี๋ยวก่อน!” ใบหน้าแก้วใจดึงขึ้นมาทันที เธอคว้ามือผู้ หญิงที่ใส่ชุดเสือดาวไว้ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง”เขาเป็นของฉัน!

ทันทีที่คำนี้พูดออกมา ทุกคนในห้องก็ตกตะลึงในทันที แม้ แต่ตุงคินเองก็แสดงท่าทางสนใจออกมาอย่างปิดไม่มิด

นี่เป็นครั้งแรกที่มีผู้หญิงกล้าพูดอย่างโจ่งแจ้ง แถมยังเป็น ในสถานที่อโคจรแห่งนี้

เขาอยากจะดูว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการจะทำอะไรกันแน่

“โอ้ ผมไปเป็นของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” เสียงของเขาทุ้ม และแหบต่ำ แต่กลับทำให้คนฟังรู้สึกว่าเสียงนั้นไพเราะมาก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งภายใต้แสงสลัวนั้น ใบหน้าหล่อเหลา คมคายของเขาที่ปรากฏออกมาช่างให้ความรู้สึกลึกลับน่า ค้นหา

“ฉันชอบคุณ” แก้วใจพูดพร้อมพลักร่างหญิงสาวชุดเสือ ดาวออกไป แล้วรีบนั่งลงไปข้างเขาทันที

“คุณชอบผม แล้วผมได้บอกว่าผมชอบคุณไหม” ตุงคิน ผลักเธอออกแล้วยกมือขึ้นปัดไปตามรอยยับบนชุดสูท สายตาแสดงออกถึงความรังเกียจอย่างชัดเจน

“ช่างเป็นคนที่ไร้หัวใจจริงๆ ดอกไม้อยู่ตรงหน้าแท้ๆแต่ กลับไม่สนใจ อัยการตุงคนทำไมแม้แต่เวลาส่วนตัวก็ยังคง ความแข็งกระด้างถึงเพียงนี้ ผู้ชายน่ะ อย่างน้อยก็ต้องมี ความอ่อนโยนลงบ้าง” บอสหวางหัวเราะและแต่ดึงเธอมา“ไม่เป็นไรนะ ถึงแม้อัยการตุงคินจะไม่สนใจเธอ แต่พี่สนใจ เธอนะ”

“ไปตายซะ” แก้วใจยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว “ตุงคิน คุณคิดว่า สองร้อยห้าสิบบาทสามารถไล่ฉันได้หรอ”

บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความงงงวย ทุกคนในห้อง ต่างจินตนาการภาพไปต่างๆนานา แม้แต่ตุงคินเองก็ถึงกับ ยิ้มค้างทันที

“เป็นเธอ”

“ใช่ ฉันเอง” แก้วใจยกสองมือขึ้นมากอดอกและลงไปนั่ง ข้างเขาอีกครั้ง “คุณบอกว่าจะรับผิดชอบฉัน”

“โอ้ คุณเปลี่ยนงานตั้งแต่เมื่อไหร่” ตุงคินใช้มือยกคาง ของเธอขึ้นพร้อมพิจารณาหน้าเธออย่างละเอียด

เมื่อแน่ใจแล้วว่าเป็นผู้หญิงที่จัดฉากในวันนั้นจริงๆ ทำให้ เขาอดหัวเราะออกมาไม่ได้ “เป็นเธอจริงๆ

“อย่าคิดว่าคณจะกําจัดฉันได้ด้วยเงินสองร้อยห้าสิบบาท แก้วใจพูดออกมาโดยไม่มีอาการขัดเขิน ตื่นเต้นใดๆ ทุกคน รอบๆต่างยกหูฟังอย่างตั้งใจ

อัยการตุงคินเป็นถึงหนุ่มโสดเนื้อหอมอันโด่งดังของเมือง S แถมยังหล่อเหล่า ร่ำรวย ใครๆก็อยากขึ้นเตียงกับเขา แต่ แม้แต่ข้างเตียงก็ไม่อาจเอื้อมถึง
และผู้หญิงคนนี้จะไปเป็นของตุงคืนได้อย่างไร

“งั้นคุณมีค่าเท่าไหร่”

แก้วใจแทบจะกระอักเลือดออกมา เธอย่อมเป็นคนที่มีค่า จนเกินกว่าจะประเมินได้ แต่ตอนนี้เขากลับถามมาอย่างนี้ ไม่ ว่าเธอจะบอกเท่าไหร่ ก็เท่ากับยืนยันว่าเธอเป็นผู้หญิงอย่าง ว่าอยู่ดี

ไม่ว่าเธอจะตอบอย่างไรเธอก็เสียเปรียบ

“อย่าคิดว่าจะกำจัดฉันได้ง่ายๆ” เธอพูดเธอพร้อมกอดคอ พิงเขาไว้

“สาวน้อย เล่นอะไรจริงจังขนาดนี้” บอสหวางช่วย “ไม่ อย่างนั้นคุณก็พูดราคามา ฉันจะคืนแทนอัยการตุงคินเอง”

คิ้วของตุงคืนกระตุกเล็กน้อย เขาจี้รักแร้ของเธอ จนเธอ กรีดร้องและขยับออก พร้อมจ้องมองเขาอย่างอุ่นเคือง

“คุณแน่ใจหรือว่าต้องการที่จะเล่นต่อไป แค่ข้อหาหมิ่น ประมาทก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คุณอยู่ในนั้นเป็นเวลา หลายเดือน” ตุงคินพูดอย่างไม่รีบร้อน

“ฉันไปพูดหมิ่นประมาทคุณตอนไหน” ใบหน้าของเธอ แดงลงไปถึงลําคอและจ้องมองเขาด้วยความโกรธ “ฉันไม่ สนใจวันนี้คุณต้องจ่ายค่าเสียหายให้ฉัน”
“ไม่เห็นโรงศพ ไม่หลั่งน้ำตา คุณแน่ใจนะว่าจะให้ผมแจ้ง

ความ”

“คุณ”

แก้วใจจ้องเขาด้วยความโกรธ แล้วกระทืบเท้าเดินออกไป จากห้อง

เขาขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่งและเขาจุดบุหรี่อีกครั้ง นัยน์ตา ลึกยากจะคาดเดา

ด้านนอกห้อง แก้วใจเอนตัวพิงกำแพงกัดมุมปากเล็กน้อย ใบหน้าของเธอแฝงไปด้วยความไม่เต็มใจ

เธอไม่อยากติดคุก หมิ่นประมาทหรอ โชคดีที่เขาพูดเตือน ขึ้นมา ไม่ใช่แค่กอดแปบเดียวหรอกหรือ ทำไมต้องติดใจ เอาความขนาดนั้น

ทันใดนั้นคนกลุ่มหนึ่งก็มายืนตรงหน้าเธอ เธอเงยหน้าขึ้น มาทันที พอมองเห็นผู้หญิงที่ใส่เสื้อลายเสือดาวคนนั้นเธอก็ เข้าใจในทันที

“จะทำอะไร”

ผู้หญิงเหล่านั้นรีบลากเธอไปที่ห้องน้ำทันที

ตีสาม
แก้วใจเดินโซเซออกจากสถานบันเทิง สายลมตอนกลาง คืนเย็นมาก จนเธอต้องเดินหดคอลง มือสองข้างยกขึ้นมาก อดตัวเองและเดินออกไปอย่างรวดเร็ว

ไม่ไกลมีชายคนหนึ่งใส่ชุดสูทยืนพิงรถอยู่ พร้อมกับในมือ คีบบุหรี่สีส้มอยู่ระหว่างนิ้ว

เขาคือตุงคิน

หัวใจของแก้วใจสั่นอย่างรุนแรง เดินโซเซไปหาเขา

“คุณรอฉันอยู่เหรอ”

ตุงคินสูบบุหรี่เข้าไปและมองไปที่ใบหน้าที่ฉายแววเจ็บ ปวดของเธอ ดวงตาของเธอหม่นแสง “หาที่คุยกันหน่อย

เขาต้องการที่จะนอนกับเธอ นี่เป็นความคิดแรกที่ผุดขึ้นมา ในหัวของเธอ เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าลงอย่าง ยินยอม

ตุงคินเปิดประตูรถเข้าไปนั่ง “เร็วเข้า”

เธอกังวล

แก้วใจนั่งลงไปอย่างไม่เต็มใจ หัวใจของเธอเต้นอย่าง รุนแรง เธอเข้าใจว่าการขึ้นรถของเขานั้นหมายถึงอะไร

แต่เธอไม่มีทางเลือก
โรงแรมห้าดาว ตุงคินตั้งใจถอดแจ็คเก็ตของเขาไว้ข้าง ๆ และนั่งบนเบาะหนัง เหล่มองไปที่ผู้หญิงที่ยืนอยู่ที่ประตูไม่ กล้าเดินเข้ามา

“ตะกี้ไม่ใช่ใจกล้ามากหรอ ทำไมตอนนี้กลัวซะล่ะ”

“อ่า ฉันแค่” เธอไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ในสถานบันเทิงนั้น เธอใจกล้าก็จริง แต่เอาเข้าจริงๆแล้วเธอก็กลัว

“แค่อะไร ไม่ใช่ชอบผมแล้วรึไง” ริมฝีปากบางของเขา กระตุกเล็กน้อยด้วยความเยาะเย้ย “ตอนนี้พูดสิว่าถูกใจตรง ไหนของผม รูปร่างหน้าตาหรือเงินของผม สองร้อยห้าสิบ บาทคงไม่พอใจคุณสินะ”

เอาเรื่องสองร้อยห้าสิบบาทมาพูดอีกแล้ว

แก้วใจหัวเราะออกมา กระชับเสื้อผ้าที่อยู่บนตัวแน่น “ตุง คิน ฉันไม่ได้มาเพราะเงิน ฉันชอบที่ตัวคุณ

“มีจุดประสงค์อะไร อยากแต่งกับผมงั้นหรอ

แววตาของเขาแสดงถึงการเยาะเย้น โดยเฉพาะอย่าง ยิ่งรอยยิ้มที่มุมปากของเขาดูเหมือนจะเย้ยหยันเป็นพิเศษ เหมือนจะเยาะเย้ยในความพยายามเกินตัวของเธอ

ผู้หญิงทะเยอทะยานเกินไป มักจะไม่อยู่ในสายตาของ ผู้ชาย
แก้วใจพยักหน้าอย่างหนักแน่น เปลือกตาเธอหลบลง ใน แววดามีความสับสนพาดผ่าน “ฉันเหมาะสมไหม

“คุณคิดว่าไง”

เธอไม่สนใจรอยยิ้มที่เหยียดหยามบนใบหน้าของตุงดิน เธอเดินไปนั่งบนตักของเขา “คุณตุงคิน ถ้าคุณไม่สนใจฉัน จริงๆทําไมต้องรอฉันอยู่ข้างนอกด้วย

แขนของเธอค่อยๆไต่ขึ้นไปคล้องที่คอของเขาและกระซิบ ข้างใบหูของเขา “ทำไมคุณต้องอ่อนไหวขนาดนั้นล่ะ

“ฉันแค่สนใจจุดประสงค์ของเธอ”

ก่อนที่เขาจะพูดจบเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างปักอยู่ที่คอของ เขาและผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักเขาก็รีบขยับตัวหลบไปอยู่ด้าน ข้างอย่างรวดเร็ว ขณะที่ในมือของเธอก็ยังมีเข็มฉีดยาอยู่

“เธอ” เขาค่อยๆมึนหัว และสมองค่อยๆหยุดทํางาน

“สามขั้นตอนจากการช็อปปิ้งออนไลน์ดูเหมือนจะมี ประสิทธิภาพทีเดียว อัยการตุงคิน คุณรู้สึกยังไงบ้าง” นัยน์ตาของแก้วใจส่องประกายอย่างเจ้าเล่ห์ เธอก้าวยาวๆ ยื่นมือไปบิดหน้าอกของเขา

“คุณจะทำอะไรกันแน่” ตุงคินใช้แรงเฮือกสุดท้ายจับที่นิ้ว มือของเธอ แต่เธอก็ดึงออกไปได้อย่างรวดเร็ว และสติของ เขาก็ดับไปโดยสมบูรณ์
“ผู้ชายที่ม ดูถูกฉัน เยาะเย้ยฉัน!”

แก้วใจเตะไปที่เท้าสองข้างของเขาด้วยความโมโหแล้ว หยิบกล้องออกมาตั้งถ่ายไปที่เขา

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ