ตอนที่ 8 ถึงเป็นผีก็จะติดตามคุณไปทุกที่
“ผมไม่รับ”
ขอบคุณหรอ ในโลกของเขาไม่มีอะไรใช้คืนได้อย่างเท่า เทียม เขาไถ่เธอเท่ากับว่าเธอเป็นหนี้เขา
เครื่องปรับอากาศภายในรถปล่อยความร้อนออกมา แต่ แก้วใจกลับสามารถรู้สึกถึงความเย็นที่แผ่ออกมาจากตัวเขา คนๆนี้ไม่มีเหตุผลจริงๆ แม้แต่มารยาทพื้นฐานก็ไม่เข้าใจ
“เอาที่สบายใจ”
นี่คือการขอบคุณอย่างจริงใจแต่กลับถูกคนอื่นปฏิเสธ อย่างไร้เยื่อใยสินะ เธอขุ่นเคืองจนต้องหันหน้าออกนอก หน้าต่าง มองสายรุ้งข้างนอก ดีกว่ามองหน้าเขาเป็นไหนๆ
ตุงคินยิ้มหยันที่มุมปาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาถูกเมินใส่ แถม ยังมาจากเด็กผู้หญิงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงอีก ใบหน้าหล่อเหล่า เปลี่ยนไปยากจะคาดเดา คิ้วเขาผูกเป็นปม เขาไม่พอใจสิ่งนี้
กล้าดียังไงให้เขารอถึงสามวัน พอถึงเวลาแม้แต่เงาก็ไม่ เห็น แม้แต่ตัวเธอเองก็เกือบจะไม่เหลือแล้ว จนถึงตอนนี้เธอ ยังไม่คิดจะอธิบายสักหน่อยหรือ
ผู้หญิงไอคิวต่ำอย่างนี้ โดนเขาขายแล้วก็ยังจะโง่ไปช่วย เขาหาเงินอีก
“ฮัดชิ่ว!”
แก้วใจจามออกมา ตัวเธอเริ่มสั่นอีกครั้ง ไม่นะ เธอเป็น หวัดซะแล้ว ทั้งหมดต้องโทษคนไร้เหตุผลตุงคิน
อยากจะเปิดดูสมองเขาซะจริงว่าข้างในมีอะไร ทำไมถึง ทำให้คนหมดคำจะพูดกับเขาได้ขนาดนี้
เงียบ
บรรยากาศภายในรถแปลกไปเล็กน้อย แก้วใจยังคงจาม ติดกันสามครั้ง ตุงคืนสุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องช่วยเธอ
“จอดรถ”
ทำไมถึงให้หยุดรถกะทันหัน นภวัตมองเขาด้วยความ สับสนเล็กน้อย “เกิดอะไรขึ้น คุณอัยการ”
“รออยู่นี่”
เขาพูดแล้วเปิดประตูลงจากรถ ลมเย็นๆพักเข้ามาทันที ทำให้แก้วใจจามอีกหลายครั้ง คนบ้า เกลียดเขาจริงๆ
แก้วใจห่มเสื้อผ้าไว้กับตัวแน่น แต่ก็ยังรู้สึกว่าทั้งตัวยัง หนาวเย็นไม่ลดลงเลย
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงประตูก็เปิดออกอีกครั้ง
“คนบ้า หนาวจะตายอยู่แล้ว คุณไปไหนมา” แก้วใจขมวด คิ้วด้วยความโมโห สูดน้ำมูกขึ้น หน้าของเธอซีดเซียว
ตุงคินเหลือบมองเธอ แล้วส่งถุงในมือให้กับเธอ แล้วหยิบ เครื่องดื่มแก้วหนึ่งออกมา
“หมายความว่าไง”
ดวงตาของแก้วใจเป็นประกายขึ้นมา เธอพยายามที่จะคว้า แต่ถูกเขายกขึ้นไปจนเธอไม่สามารถคว้าได้และพูดอย่าง เฉยชาว่า “อยากดื่มมั้ย”
เธอตัวให้ดูน่าสงสารเล็กน้อยเธอพยักหน้าซ้ำๆ มองเขา ด้วยความหวัง ในขณะนี้ภาพลักษณ์ของเขาในใจของเธอดี ขึ้นมาอย่างมาก
ปากของเฉิงอี้เฉินกระตุกเล็กน้อย ช่างน่ารักเหลือเกิน
“กินยาลดไข้ในถุงก่อน แล้วจะให้”
“คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าฉันมีไข้” แก้วใจใช้มืออังหน้าผาก และพบว่ามันร้อนมาก แต่ผู้ชายคนนี้รู้ได้อย่างไร และเขา ก็ไปซื้อยาอีก
ผู้หญิงคนนี้กำลังมองเขาด้วยความสงสัย ผู้หญิงทั่วไปถ้า ถูกเขาทำอย่างนี้ให้มักจะถูกดึงดูดจนควบคุมตัวเองไม่อยู่ แต่เธอมัวคิดอะไรอยู่ คิดว่าเขากำลังคิดอะไรงั้นหรอ เขารอ เธอกระโจนเข้าใส่กับดักอีกครั้งงั้นหรอ
ไม่แปลกที่เธอจะคิดมาก จริงๆแล้วผู้ชายคนนี้เป็นคนต่อ หน้าใจดีแต่ลับหลังใจร้าย เป็นคนที่หาโอกาสแก้แค้นได้ เสมอ
“สายตาแบบนั้นหมายความว่าไง”
“ถ้าจะให้พูดก็คือ”เธอจ้องมาที่เขาอย่างเงียบๆ “คุณคิด อะไรอยู่ตอนนี้”
ตุงคิงชะงักค้างไปทันที เอาอุส่าห์มีน้ำใจไปหายาตั้ง หลายร้าน และซื้อเครื่องดื่มให้ด้วยความตั้งใจ พระเจ้า เท่านั้นที่รู้ว่า ตอนเขายืนอยู่ในร้านถูกคนรอบๆมองเขาอาย ขนาดไหน แต่สุดท้ายกลับได้ความสงสัยของเธอกลับมา ตอบแทน
เขาไม่ควรใจดีตั้งแต่แรก
เธอวางยาไว้ด้วยใบหน้าเย็นชา “ฉันกลัวว่าคุณจะวางยา ฉัน”
“หึ คุณอย่าวางแผนอะไรจะดีที่สุด” เธอหยิบยาขึ้นมาด้วย ความสงสัย เปิดฝาน้ำแร่และปิดลงอีกครั้ง “ในน้ำคงไม่มียา พิษใช่ไหม”
“มียาพิษหรอ”
แก้วใจมองเขาด้วยท่าทางระแวง เวลานั้นเขาก็รู้สึกตลก ขึ้นมา เธอกินยาอย่างเชื่อฟัง แล้วกระตุกมุมเสื้อเขาเบาๆ“คุณอัยการ น้ำฉันล่ะ”
เขาส่งมันให้เธอ ปิดตาและแกล้งพูด “ในนําก็มีพิษ”
คิคิ แก้วใจหัวเราะออกมา เขาก็ขี้แกล้งอยู่เหมือนกัน แม้จะ เหมือนยังโกรธอยู่ เธอดื่มน้ำอย่างสุขใจ ตอนนี้เธอรู้สึกอุ่น ขึ้นมาอย่างมาก
นภวัตแอบมองตุงคินที่โกรธอยู่และแก้วใจที่ดื่มน้ำอย่าง สุขใจ เขาก็แอบถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วขับรถต่อไป คนเย็นชาอย่างอัยการตุงคินเคยมีความคิดที่จะซื้อยาให้ผู้ หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แถมซื้อน้ำมาให้อีกด้วย เหลือเชื่อ เหลือเชื่อจริงๆ
รถขับไปจอดที่หน้าคอนโด แก้วใจยังคงหลับเพราะฤทธิ์ ยา แถมตอนนี้ยังหลับอยู่ภายในอ้อมกอดของตุงคิน และ เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่อย่างใด
“คุณอัยการ พรุ่งนี้ให้ผมมารับไหม
“นี่ พูดเบาๆหน่อย” เขาพูดแล้วมองเธอที่ขมวดคิ้วอยู่ครู่ หนึ่ง “พรุ่งนี้มารับสายกว่าเดิมหนึ่งโมง”
สายหนึ่งชั่วโมง ในหัวของนภวัตตอนนี้เต็มไปด้วยภาพที่ คิดดีไม่ได้เลย ใช่สิสวยขนาดนั้นใครก็ยากจะทานทนได้ นับ ประสาอะไรกับท่านอัยการที่ทนมาถึงสามสิบปี
“ครับ ขอให้มีความสุข
องคืนอุ้มเธอออกจากรถในท่าเจ้าสาว เขามองนภวัตอยู่ แวบหนึ่ง ทําให้นภวัต ไม่กล้าอยู่อีกต่อไป เขาเพียงแค่ยิ้ม ออกมาและขับไปออกไปทันที
ขอให้มีความสุขหรอ นภวัตคิดไปถึงไหนกัน ตุงดินสาย หัวยิ้มๆและมองไปที่ผู้หญิงที่หลับลึกอยู่ ใบหน้าเธอบริสุทธิ์ เหมือนทารก รู้สึกถึงความไร้เดียงสาของเธอ เพียงแต่ทำไม เธอต้องเป็นลูกสาวของนายถวิต
เขาถอนหายใจออกมาและอุ้มเธอขึ้นลิฟไป
ปีก
แก้วใจถูกวางลงบนเตียงอย่างแรง เธอที่หลับลึกอยู่จึงตื่น ขึ้นมาทันที เธอมองห้องที่ไม่คุ้นเคยอย่างสงสัย
“ที่นี่ที่ไหน”
“ไปทําความสะอาดตัวเองในห้องน้ำ
เสียงเย็นๆดังขึ้น เธอเงยหน้า ปรับสายตาขึ้นมอง จนพบ กันดวงตาสีเข้ม หัวใจของเธอก็กระตุกและเต้นขึ้นมาอย่าง รุนแรง
ตงคิน ใช่แล้ว เธอเลือกเขา กลับมากับเขา ทําไมถึงหลับ ไปซะได้
เธอเกาหัวแล้วนอนต่อไปอย่างขี้เกียจ พูดเสียงเบาว่า “ไม่อยากอาบนํา นอนแล้ว ฝันดีค่ะ”
ตุงคินโมโหขึ้นมาทันที เขาดึงเธอลุกขึ้นมา “เธอดูตัวเอง ตอนนี้ ว่าเป็นยังไง ไปอาบน้ำ ไม่งั้นก็นอนบนพื้น
นอนบนพื้น แก้วใจจับใจความสำคัญได้ก็ถึงกับเบิกตาก ว้าง มองไปที่ตาของเขาอย่างงุนงง
“คุณล้อเล่นใช่ไหม”
“ผมดูเหมือนล้อเล่นรึไง”
ไม่เหมือน ไม่เหมือนล้อเล่น ให้ตายเถอะผู้ชายคนนี้ที่จริง เป็นยังไงกันแน่ เธอตอนนี้กำลังป่วยอยู่ แต่เขากลับให้เธอ นอนบนพื้น ถึงแม้ว่าเขาจะซื้อเธอมาด้วยเงินสองร้อยห้าสิบ บาท แต่ก็ไม่ควรจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ไหม
“องคิน คนใจร้าย
มองเขาด้วยความกรุ่นโกรธและเดินไปห้องน้ำทันที
ตุงคินนั่งอยู่ข้างๆ มุมปากของเขากระตุกเล็กน้อย ผู้หญิง คนนี้ควรได้รับการสั่งสอน ยิ่งเป็นผู้หญิงที่ดื้อดึงก็ยิ่งต้อง ห้ดเชื่อฟัง
คนที่อยากสอนคนอื่นอย่างตุงคนรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่าง ผิดปกติ เธอไปห้องนําจะเป็นชั่วโมงแล้วยังไม่ออกมาอีก คง ไม่เกิดอะไรขึ้นใช่ไหม เธอเพิ่งป่วยอยู่ด้วย
คิดถึงข้อนี้ใจของเขาก็กระตุกขึ้นมาทันที รีบเดินไปทาง ห้องน้ำ ยิ่งเดินไปใกล้ห้องน้ำก็เห็นไอนที่ตอนนี้กำลังเกาะ ผู้บนกระจกจนเป็นฝ้า สติเขาแทบหลุด พยายามระดับความ คิดที่อยู่ในใจ แล้วเคาะประตูห้องน้ำ
“อาบเสร็จรึยัง”
ไม่มีเสียงตอบรับ ไม่มีเสียงอะไรเลย เขาชมวดคิ้วขึ้นมา ทันที ไวเท่าความคิดเขาก็เตะประตูห้องน้ำทันที
ประตูยังไม่ขยับ จนเขาบอีกสองสามครั้งถึงเปิดเข้าไป
ได้
เขารีบเข้าไปในห้องน้ำและถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ที่เห็นหญิงสาวนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ แล้วตบหน้าเธอเบาๆ “แก้วใจ คุณอยากตายหรือไง ถึงมานอนอยู่นี่
เธอยังมีสติอยู่ไหม การนอนในอ่างอาบน้ำอาจจะจบ น้ำตายได้ ยัยบ้า ไม่ระวังเลย
แก้วใจค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างมึนงง ก่อนจะตะโกนออกมา “ตุงคิน คุณมีสามัญสำนึกอยู่ไหม เข้ามาในห้องน้ำได้ไง หน้าไม่อายจริงๆ”
“ออกไปเดี๋ยวนี้”
เขามองเธอด้วยความโกรธ วันนี้มันวันที่จริงๆ ทำดีแต่ สุดท้ายไม่ได้ดี ถ้าเขาไม่เข้ามาเธอคงไม่คิดจะนอนในอ่างทั้งคืนหรอกนะ
แก้วใจจ้องเขาและพูด “คุณยืนอยู่อย่างนี้แล้วฉันจะออก ไปได้ไง”
ตุงคินรีบหันหลังเดินออกไป เธอรีบลุกขึ้นมาใส่เสื้อคลุม อาบนํา แต่เสื้อคลุมเป็นของตุงดิน มันตัวใหญ่มาก พอเธอ ใส่จึงเหมือนพันผ้าห่มอยู่
เธอเหลือบมองไปที่ประตูที่พังออก มุมปากก็กระตุกทันที นี่คงไม่ใช่ฝีมือตุงดินใช่ไหม เขายังมีงานอดิเรกเป็นการพัง ประตูหรือไง งานอดิเรกเขาช่างแปลกอย่างรับไม่ได้จริงๆ
“นี่ มีชุดตัวเล็กๆหน่อยไหม” แก้วใจลากเสื้อคลุมอาบน้ำ ออกมายืนบนพรมจ้องเขา ความง่วงเข้ามาไม่หยุด จนตอนนี้ เธอแทบจะหลับทั้งยืน
“มานี่ดี”
พอได้ยินคำพูดเขา เธอก็นึกถึงบรรพบุรุษเขาขึ้นมาทันที สั่งสอนคนๆนี่ยังไงกัน คิดและค่อยๆเดินไปหา ผู้ชายคนนี้ คงไม่ทําอะไรคนป่วยใช่ไหม
“คุณจะทำอะไร”
ตุงคินเหลือบมองไปที่หญิงสาวที่ทำท่าระวังและยิ้มออก มา “สบายใจเถอะ ผมไม่แตะต้องคุณก่อนแต่งงานหรอก เพียงแต่ว่าห้องนี้มีเตียงเดียว และผ้าห่มผืนเดียว คณเข้าใจไหม”
“งั้นคุณก็ไปนอนโซฟาสิ โซฟาใหญ่มาก” แก้วใจชี้ไปที่ โซฟาขนาดใหญ่ในห้องนั่งเล่น แล้วนอนลงบนเตียงอย่าง เป็นธรรมชาติ “ตอนนี้ฉันเป็นคนป่วย คุณควรจะดูแลฉัน
“มีสิทธิอะไร”
“ฉันเป็นคนป่วย
ป่วยควรมีสิทธิหรอ เขานอนลงข้างเธออย่างไม่ลังเล ใบหน้าประดับไปด้วยรอยยิ้มอันร้ายกาจ “ผมไม่ไป
แก้วใจจ้องเขาอย่างมึนตึง ยื่นมือออกไปผลักเขา แต่เขา กลับไม่ขยับเลยสักนิด ความง่วงปะทะเข้ามาอย่างหนัก เนื้อ ตัวรุ่มๆของเธอทำให้แรงแทบจะไม่มี เธอพูดพึมพำออกมา เสียงเบา “คุณอย่าแตะต้องตัวฉัน ไม่งั้นฉันกัดคุณตายแน่”
กัดเขาหรอ ตุงคินมองผู้หญิงที่นอนอยู่ข้างๆอย่างสนใจ เธอหลับแล้วไปอย่างสนิท แต่ปากเล็กๆยังคงพึมพำออกมา เล็กน้อย แก้มของเธอแดงระเรื่อ ช่างน่ารักเหลือเกิน
เขาขยับเข้าไปใกล้เธอขึ้นอีก ยกยิ้มขึ้นเบาๆ แล้วดึงเธอ เข้าสู่อ้อมกอดของเขา พร้อมพูดกระซิบเบาๆ “กอดกันจะได้ อนๆใช่ไหม”
เธอที่นอนอยู่ก็ไม่มีท่าทีผลักไสแต่อย่างไร เธอขยับ แก้ม บนอกเขา พร้อมหลับต่อ
เขานอนหลับสนิททั้งคืน จนกระทั่งตุงคนรู้สึกว่าผู้หญิงใน อ้อมกอดตัวร้อนขึ้นเรื่อยๆ เขาค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นแล้ว มองผู้หญิงที่แก้มแดงจัดในอ้อมกอด เขาขมวดคิ้วแล้วตบ แก้มเธอเบาๆ
“แก้วใจ ตื่น”
แก้วใจตื่นขึ้นมาอย่างสะลึมสะลือ และพูดเบาๆว่า “ฉันไม่ ไหวแล้ว”
“ไม่ไหวหรอ ไขคุณไม่ลดเลย” ตุงคืนอ้งมือบนหน้าผาก ของเธอ แล้วพ่นลมหายใจออกมา “รอแปบนึง ผมไปตาม หมอมา”
แก้วใจเปิดเปลือกตาและมองเขาอย่างอ่อนแรง “เร็ว หน่อย ฉันไม่ไหวแล้ว แถมคันตัวไปหมด”
เธอพูดพร้อมเกาตัวไปอย่างสะเปะสะปะ เธอรู้สึกว่ามีผื่น ผุดขึ้นบนผิวของเธอ เธอกังวลใจอย่างหนัก ใช้เสียงดังที่สุด ตะโกนออกไป “ตุนคืน ฉันตื่นขึ้นเต็มไปหมด คุณรีบเรียก หมอมาหน่อย”
เขาที่กำลังโทรศัพท์อยู่ขมวดคิ้วขึ้นมา “ผมกำลังโทร
“ตุงดิน ฉันเตือนคุณไว้เลย ถ้าฉันเป็นอะไรขึ้นมา แม้เป็น ผีก็จะไม่ปล่อยคุณไป ฉันจะมาหลอกคุณริมหน้าต่างทุกวัน เธอพึมพำเบาๆแล้วนอนลงอีกครั้ง
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ